Archive for August 14th, 2018

DA/SA VS Striker

Tuesday, August 14th, 2018

არც ისე დიდიხნის წინ პისტოლეტები ორმაგი მოქმედების (DA/SA) ტიპის დამრტყმელ-სასხლეტი მექანიზმებით დომინირებდნენ და მიუხედავად იმისა, რომ ე.წ. “სტრაიკერები” არსებობენ ერთ საუკუნეზე მეტი, მხოლოდ 80-ნი წლების ბოლოს, “გლოკის” პისტოლეტების გამოჩენამ წარმოშვა თავისებური ტრენდი, როგორც მექანიზმზე შიდა დამრტყმელით ასევე რა თქმა უნდა პოლიმერის ჩარჩოზე. ამჟამად სწორედ პოლიმერის ჩარჩოიანი “სტრაიკერი” არის თანამედროვე სამსახურებრივი/თავდაცვითი პისტოლეტის ახალი პარადიგმა, მაშინ როდესაც სულ უფრო ნაკლები ახალი ორმაგი მქომედების პისტოლეტები ჩნდება ბაზარზე. მიუხედავად ამისა, მაინც ჯერ კიდევ დიდია რაოდენობა იმ ადამიანების, რომლებიც კვლავ უპირატესობას ანიჭებენ კლასიკურ DA/SA ტიპის მექანიზმს ისევე, როგორც მწარმოებლები ჯერ კიდევ უშვებენ საკმარისი რაოდენობის პისტოლეტებს ასეთი მექანიზმებით. ამ სტატიაში ჩვენ შევეცდებით შევადაროთ ორივე ტიპის დამრტყმელ-სასხლეტი მექანიზმები და შევეცდებით დავადგინოთ მათი სუსტი და ძლიერი მხარეები.

ჯერ გავერკვიოთ ტექნიკურ ნიუანსებში. ჩახმახიანი DA/SA (Double Action/Single Action) მექანიზმი (რუსულად механизм двойного действия, ქართულად ორმაგი მოქმედების მექანიზმი) გულისხმობს  გარედან განლაგებულ ჩახმახს, პირველი გასროლის წარმოებას მისი წინასწარი შეყენებით (ერთმაგი რეჟიმი) ან შეყენების გარეშე (ორმაგი მოქმედება) მომდევნო გასროლებით ერთმაგ რეჟიმში. მეორეს მხრივ “სტრაიკერი” არის პისტოლეტი, როგორც წესი შიდა დამრტყმელით, ჩახმახის გარეშე. დამრტყმელის შეყენება ხდება საკეტის მოძრაობით. უნდა აღინიშნოს რომ “სტრაიკერში” იგულისხმება კონკრეტული კონსტრუქცია შიდა დამრტყმელით, ხოლო დამრტყმელ-სასხლეტი მექანიზმი შეიძლება იყოს რამოდენიმე ტიპის, წინასწარი შეყენებით როგორც “გლოკი”, ერთმაგი მოქმედების როგორც Springfield XD, ან ჰიბრიდული როგორც Walther P99-ში სადაც გასროლის წარმოება შესაძლებელია დაშვებული დამრტყმელით და ასევე შესაძლებელია დამრტყმელის უსაფრთხო დაშვება ღილაკზე დაჭერით, როგორც დეკოკერის გამოყენებისას კლასიკურ DA/SA მექანიზმიან პისტოლეტში და უკვე ამის შემდეგ პირველი გასროლის წარმოება მხოლოდ სასხლეტზე დაჭერით, როგორც ტიპიურ DA/SA პისტოლეტში.

dasastriker1

“სტრაიკერში” საბრძოლო ზამბარის ფუნქციას ასრულებს დამრტყმელის ზამბარა, რომელიც უკანასკნელთან ერთად მოთავსებულია საკეტში. ტიპიურ  DA/SA პისტოლეტში საბრძოლო ზამბარა, რომელიც გადაცემს ძალას ჩახმახს განლაგებულია ტარში და აწვება ჩახმახს ქვევიდან, უფრო იშვიათად ის შეიძლება იყოს განლაგებული პირდაპირ ჩახმახის შიგნით (მაგალითად Grand Power K100, TT). (სურათი ჩასწორებულია).

ერთ-ერთი ყველაზე დიდი მინუსი ან უფრო სწორედ თავისებურება, რომელიც გააჩნია DA/SA პისტოლეტებს არის მათი სასხლეტის მოქმედების პრინციპი. მარტივად, რომ ავხსნა, თქვენ გაქვთ პისტოლეტი ორი სასხლეტით, მძიმე და გრძელი სვლით  ორმაგი მოქმედების რეჟიმში, მსუბუქი და მოკლე სვლით ერთმაგი მოქმედების რეჟიმში. ეს წარმოშობს პრობლემას, რომლის მნიშვნელობა მხოლოდ იზრდება იმის გათვალისწინებით, რომ უმეტესობა DA/SA  პისტოლეტების პატრონებს ურჩევნიათ ისროლონ მხოლოდ ერთმაგ რეჟიმში და საერთოდ არ აქცევენ ყურადღებას სროლას ორმაგი მოქმედების რეჟმში, სწრაფი მომდევნო გასროლით ერთმაგი მოქმედების რეჟიმში. სწორედ ეს არის ყველაზე მნიშვნელოვანი თავისებურება, რომელიც უკავშირდება DA/SA  ტიპის პისტოლეტის ეფექტურ გამოყენებას. უნარი განახორციელოთ ზუსტი და სწრაფი გასროლა ორმაგ რეჟიმში და სწრაფი მომდევნო გასროლა ერთმაგი მოქმედების რეჟიმში. ამ ილეთის ათვისება არ არის რთული, უბრალოდ ის ითხოვს დროს და პრაქტიკას.  თუ ასეთი სროლის ტექნიკას თქვენ არ ფლობთ, თქვენ არ იცით სროლა DA/SA პისტოლეტიდან, სტრაიკერებს, მეორეს მხრივ პირველიდან ბოლო გასროლამდე სასხლეტი აქვთ ერთნაირი და ეს პრობლემაც არ არსებობს.

სტატიის კონტექსტიდან გამომდინარე განსაკუთრებულ ინტერესს წარმოადგენს გერმანული პისტოლეტი Walther P99, რომელიც წარმოადგენს სტრაიკერის და DA/SA პისტოლეტის ჰიბრიდს. სროლა ამ პისტოლეტიდან შეიძლება როგორც “შეყენებული” დამრტყმელით ასევე “დაშვებული” დამრტყმელით, როგორც ტიპიური SA/DA პისტოლეტის შემთხვევაში. აღნიშნულ პისტოლეტს ასევე გააჩნია “დეკოკერი”. მაგრამ გარდა ამისა ამ ყველაფერისა მას აქვს სასხლეტი უნიკალური ფუნქციით, ვაზნის მიწოდების შემდეგ სასხლეტი რჩება უკიდურესად წინა მდგომარეობაში მიუხედავად იმისა, რომ დამრტყმელი “შეყენებულია”. იმისთვის რომ განახორციელოთ გასროლა მას უნდა დააწვეთ რის შემდეგ ის გადადის უკან და იკავებს პოზიციას როგოროც შეყენებული დამრტყმელის შემთხვევაში, მათ შორის უკვე ყოველი მომდევნო გასროლის შემდეგაც. “ვალტერში ასეთ სასხლეტს დაარქვეს “Anti Stress”. ამ ჩემი აზრით ზედმეტი უსაფრთხოების მექანიზმის გადალახვა წააგავს DA/SA პისტოლეტის სასხლეტთან მუშაობის ტექნიკას, როდესაც გასროლის წინ სანამ აიტანთ პისტოლეტს სამიზნე ხაზზე თითით იწყებთ სასხლეტზე დაჭერას, იმისთვის რომ პისტოლეტის სამიზნე ხაზზე მოთავსების შემდეგ სასხლეტი “ვალტერზე” მოვიდეს “ნორმალურ” მდგომარეობაში ხოლო სასხლეტი DA/SA პისტოლეტზე იყოს ნაწილობრივ უკან მისული და საჭირო იყოს სულ ცოტათი ბოლომდე მასზე დაჭერა რომ მოხდეს გასროლა. ეს ტექნიკა არის განხილული რამდენიმე რესურსზე და არ გამოვრიცხავ, რომ არიან ინსტრუქტორები, რომლებიც ამ ტექნიკას ასწავლიან, მაგრამ ჩემი აზრით ასეთ ტექნიკას აქვს პოტენციალურად საშიში ნაკლი. სასხლეტთან იწყებთ მუშაობას სანამ პისტოლეტის მიმართულია სამიზნეზე. სტრესის პირობებში სასხლეტთან ასეთი ნატიფი მუშაობა შეიძლება არ გამოვიდეს და მოხდეს უნებლია გასროლა, მაგრამ ალბათ გააჩნია მსროლელის მომზადების დონეს.

რა თქმა უნდა არის სხვა მიზეზებიც რომლებმაც განაპირობეს “სტრაიკერების” დომინირება. პირველ რიგში ტიპიური “სტრაიკერი” შედგება ნაკლები დეტალისგან.  მაგალითად “გლოკი” შედგება სულ 32 დეტალისგან და აბსოლუტური უმეტესობა დეტალების (გარდა დამრტყმელისა და დამრტყმელის მცველისა) არის ნაშტამპი ან პლასტმასის რაც ბუნებრვია ამცირებს ასეთი პისტოლეტის ფასს. შედარებისთვის Beretta 92SF, კლასიკური DA/SA პისტოლეტი, შედგება 75 დეტალისგან.  შესაბამისად მწარმოებლისთვის ახალი სტრაიკერის შექმნაც და გამოშვებაც უფრო ადვილი და იაფია.

სტრაიკერების კიდევ ერთი უპირატესობა მდგომარეობს იმაში, რომ სასხლეტი ასეთ პისტოლეტებზე, როგორც წესი შედარებით მოკლე და მსუბუქია, ხოლო პირველი გასროლიდან ბოლო გასროლამდე, სასხლეტის სვლა და წონა არ იცვლება.  DA/SA პისტოლეტებს მეორეს მხრივ იმისთვის რომ განახორციელოთ პირველი გასროლა ორმაგი მოქმედების რეჟიმში უნდა შეკუმშოთ საკმაოდ მძიმე საბრძოლო ზამბარა და სასხლეტის სვლაც გრძელია, რაც ბუნებრივია საგრძნობლად ართულებს სწრაფ და ზუსტ სროლას. ყოველი შემდეგი გასროლა რა თქმა უნდა უკვე განხორციელდება უფრო “კომფორტულ” და მოსახერხებელ ერთმაგ რეჟიმში, მსუბუქი სასხლეტით და მისიმოკლე სვლით. რა თქმა უნდა შესაძლებელია DA/SA პისტოლეტის ტარება სულ შეყენებული ჩახმახით და მცველზე. ამის შესაძლებლობა გააჩნია მაგალითად CZ-75-ს, მაგრამ ძალიან ბევრი ადამიანი და აბსოლუტურად ყველა უწყება, თვლის (სამართლიანად), რომ პისტოლეტი შეყენებული ჩახმახით არის ზედმეტი პასუხისმგებლობა. თუნდაც ეს პისტოლეტი იყოს აყვანილი მცველზე, ამიტომ ცხადია პისტოლეტის ტარება როგორც წესიყოველთვის ხდება დაშვებული ჩახმახით.  უშუალოდ იარაღის გამოყენებამდეც კი ჩახმახის შეყენება, მაგალითად ამერიკის პოლიციურ სამსახურებში განიხილებოდა, როგორც პოტენციალურად საფრთხის შემცველი მოქმედება, რამაც მათ შორის ასევე განაპირობა ამ ქვეყნის პოლიციურ სამსახურებში უარის თქმა პისტოლეტებზე ერთმაგი რეჟიმით, რომლებსაც ჩაენაცვლა ან “სტრაიკერები” ან პისტოლეტები გარეთ განლაგებული ჩახმახებით მაგრამ მისი შეყენების შესაძლებლობის გარეშე. ე.წ. DAO (Double Action Only, ქართულად მხოლოდ ორმაგი მოქმედების). პისტოლეტები ასეთი მექანიზმებით ჩადგნენ სადღაც შუაში “სტრაიკერებსა” და DA/SA პისტოლეტებს შორის.  მიუხედავად იმისა, რომ ასეთი პისტოლეტებიდან პრინციპში შესაძლებელია სწრაფი და ზუსტი სროლა მათ აქვთ უფრო ცუდი სასხლეტები ვიდრე “სტრაიკერებს” და ამავე დროს არ აქვთ ერთმაგი სროლის რეჟიმი, როგორც DA/SA პისტოლეტებს.  პისტოლეტებს ასეთი “პოლიციური” სასხლეტებით უშვებდნენ მაგალითად Para-Ordnance (LDA), Sig-Sauer (DAK), H&K (LEM).  ყველა ეს სისტემა იყო გათვლილი იმაზე, რომ მოხსნილიყო შეყენებული ჩახმახის ფაქტორი, როგორც დამატებითი პასუხისმგებლობის ფაქტორი პოლიციური სამსახურებისთვის. შეყენებული ჩახმახი განიხილებოდა, როგორც ზედმეტად სახიფათო მდგომარეობა გაუწვრთნელი პოლიციელებისთვის და გარდა ამისა ის გამოიყენებოდა როგორც სამხილი პოლიციელების წინააღმდეგ, რომლებმაც გამოიყენეს იარაღი სამსახურეობრივი მოვალეობის შესრულების დროს.  დიახ, 80-ნი წლების დასაწყისში იყო რამდენიმე პრეცენდენტი, როდესაც გასროლა დაბრალდა შეყენებულ ჩახმახს, რომლის შეყენებაც ჩაითვალა სასამართლოს მიერ, როგორც  ქმედება, რომელმაც მოყვანა იარაღი “პოტენციალურად საშიშ” მდგომარეობაში. ვიღაცას გაეცინება მაგრამ ასეთ პრეცენდნენტებს მოყვა ძალიან შორს მიმავალი შედეგები. აშშ-ში, 70-ან წლებში ერთი ხელის თითებზე ჩამოთვლიდი მხოლოდ ორმაგი მოქმედების რევოლვერებს და ანალოგიური პისტოლეტები პრაქტიკულად არ არსებობდა. 2000-ან წლებში ასეთი პისტოლეტები და რევოლვერები ქონდა პრაქტიკულად ყველა მეტ ნაკლებად  მსხვილმწარმოებელს. “სტრაიკერების” გამოჩენიდან და მათი მოდელების რიცხვის ზრდასთან ერთად “მხოლოდ ორმაგი” მოქმედების პისტოლეტების პოპულარობამ და გავრცელებამ მკვეთრად იკლო. მხოლოდ ორმაგი მოქმედების ჩახმახიანი პისტოლეტები ჩემი აზრით არის ის იარაღი, რომელზეც ადამიანმა არჩევანი არ უნდა გააკეთოს. ასეთი იარაღის გამოჩენა განპირობებული იყო იურიდიული ნუანსებით და არა იმით, რომ გაუადვილოს ადამიანს იარაღის ეფექტური გამოყენება ან თუნდაც გაზარდონ იარაღის უსაფრთხოების ხარისხი.

P1030574

ავტორის კუთვნილი H&K P2000LEM არის ტიპიური 2000-ნი წლების დასაწყისის პოლიციური იარაღი. LEM (Law Enforcement Module)  დამრტყმელ-სასხლეტი მექანიზმის თავისებურება იყო ის რომ შესაძლებელი იყო ჩახმახის შეყენება მისი ვიზუალური შეყენების გარეშე. ეს მიიღწეოდა ორიგინალური დამრტყმელ-სასხლეტი მექანიზმის გამოყენებით, რომელიც პრაქტიკულად იეყნებდა ორად გაყოფილ ჩახმახს, შიდა ჩახმახი შეყენდებოდა მაგრამ გარე ჩახმახი ბრუნდებოდა ისევ უკიდურესად წინა მდგომარეობაში. როგორც წესი ყიველთვის, როდესაც იგონებ რთულ/უცნაურ იურიდიულ ბარიერებს  იბადება ასეთივე  რთული და უცნაური გადაწყვეტილებები, რომლებიც ამ ბარიერებს გვერდს უვლიან. 

ერთი შეხედვით “სტრაიკერი” უპირობოდ უკეთესია ვიდრე მხოლოდ ორმაგი ან DA/SA პისტოლეტები და გაყიდვებიც და მწარმოებლების კატალოგებიც ამას ადასტურებენ მაგრამ ჩემი აზრით თუ მხოლოდ ორმაგი მოქმედების პისტოლეტები უნდა ჩაბარდნენ წარსულ,  DA/SA პისტოლეტების ჩამოწერა ჯერ აშკარად ნაადრევია. ასეთ პისტოლეტებს გააჩნიათ თვისებები, რომლებიც არ აქვთ “სტრაიკერებს” და ეს თვისებები ვიღაცისთვის შეიძლება აღმოჩნდეს მნიშვნელოვანი და მან ჩათვალოს, რომ DA/SA პისტოლეტი მისთვის უფრო მისაღებია.  მაგალითად DA/SA პისტოლეტი ვაზნით სავაზნეში, მცველზე აყვანის გარეშეც არის ისეთივე უსაფრთხო, როგორც მაგალითად დატენილი რევოლვერი. ჩახმახის წონის და გრძელი სვლის გამო ის უფრო უსაფრთხოა ვიდრე “სტრაიკერი” ვაზნით სავაზნეში. გასაგებია, რომ “სტრაიკერი” არ გაისვრის ჩახმახზე დაჭერის გარეშე, მაგრამ ადამიანი არის ძალზედ არასრულყოფილი არსება, რომელიც უშვებს შეცდომებს და ამიტომ ცხადია ალბათობა უბედური შემთხვევის პირველ შემთხვევაში იქნება უფრო ნაკლები ვიდრე მეორეში. ხშირად ამას იყენებენ იმისთვის, რომ გააკრიტიკონ “სტრაიკერები” როგორც სახიფათო იარაღი და რახან “გლოკი” ყველაზე პოპულარული “სტრაიკერია” ყველაზე მეტი ხვდება სწორედ მას. რეალობა ის არის რომ ნებისმიერი პისტოლეტი არის პოტენციურად სახიფათო ინსტრუმენტი, ამიტომ  უსაფრთხოების ტექნიკის დაცვა აუცილებელია. თუ ტექნიკის დარღვევას მოყვა გასროლა, ეს არ არის იარაღის ბრალი, ეს არის მსროლელის ბრალი. მე პირადად მოხარული ვიქნები თუ ეს მარტივი ჭეშმარიტება დავა იმ ადამიანებამდე ვინც ყვებიან საზარელ ისტორიებს სახიფათო “გლოკებზე”, რომლებიც თურმე თავისით ისვრიან. დიახ, თეორიულად პისტოლეტის ოთხი მცველით იქნება უფრო უსაფრთხო ვიდრე პისტოლეტი მცველის გარეშე, სადაც თითო მცველი იქნება თავისებური ბარიერი რომელიც ამოქმედდება უსაფრთხოების ტექნიკის დარღვევის შემთხევაში და შეამცირებს უნებლიე გასროლის ალბათობას, მაგრამ ამავე დროს ყოველი დამატებითი მცველი არის დამატებითი დეტალები, რაც ართულებს კონსტრუქციას და არის დამატებითი მანიპულაციები, რაც საჭიროა რომ პისტოლეტი მოვიყვანოთ საბრძოლო მდგომარეობაში. სახელგანთქმულ შეხვედრაზე სადაც გასტონ გლოკი შეხვდა პოლიციის და ჯარის წარმომადგენლებს გადაწყდა რომ მექანიკური მცველი მომავალ პისტოლეტზე საერთოდ იქნებოდა ზედმეტი. გარდა ამისა ფაქტი ჯიუტია, ორ ალბათ ყველაზე გავრცელებულ პისტოლეტზე მსოფლიოში – “სტრაიკერ” “გლოკზე” და DA/SA SIG Sauer P226-ზე მექანიკური მცველი საერთოდ არ არის გათვალისწინებული.

ზოგადად ითვლება, რომ “სტრაიკერი” ვაზნით სავაზნეში აუცილებლად უნდა იდოს კარგი ხარისხის ბუდეში. პირადად მე მაგალითად თავს ვიგრძნობ არაკომფორტულად, თუ მექნება “გლოკი” ვაზნით სავაზნეში, გაყრილი “მექსიკურად” ქამარში ან უბრალოდ იდება ჯიბეში ან ეგდება ზურგჩანთაში. დამეთანხმებით პისტოლეტი ყოველთვის არ შეიძლება რომ იყოს მოთავსებული ბუდეში. ასეთ მდგომარეობაში “გაშიშვლებული” სასხლეტი, რომელსაც აქვს მოკლე სვლა და საჭიროა მხოლოდ 2.5-3 კგ ძალა რომ ის ამოქმედდეს არის პირადად ჩემთვის პოტენციალურად სახიფათო სიტუაცია. მეორეს მხრივ Beretta 92FS ვაზნით სავაზნეში, დაშვებული ჩახმახით, სასხლეტის  გრძელი სვლით და წონით 6კგ-ის ფარგლებში გაცილებით ნაკლები ალბათობით გამოიწვევს რაიმე სახიფათო სიტუაციის წარმოშობის ალბათობას. ვისთვის როგორ,მაგრამ ჩემთვის ასეა და ბევრი იფიქრებს ჩემნაირად.

tgholster1

ე.წ. “trigger holster”არის საკმაოდ პოპულარული უსაფრთხოების სისტემა “სტრაიკერისთვის”, რომელიც ნაწილობირვ პასუხობს სტრაიკერის შენახვა-ტარების პრობლემას ბუდის გარეშე. ის უფრო კომპაქტური და მსუბუქია ვიდრე ბუდე და ამავე დროს უფრო იაფიც ღირს.   

განვიხილოთ პრაქტიკული მაგალითი N1. ადამიანს საძინებელთან, მაღვიძარას გვერძე უდევს “გლოკი” ვაზნით სავაზნეში. მაღვიძარა რეკავს, კაცი ცდილობს ნახევრად ძილში, ხელით მიაგნოს მაღვიძარას და შემთხვევით აჭერს ხელს სასხლეტს. ისმის გასროლა, ტყვია ხვდება კაცს ხელში და მძიმე ჭრილობას აყენებს მას.

პრაქტიკული მაგალითი N2. ქალი პოლიციელი ბრუნდება სახლში. სთხოვს თავის ქმარს რაღაცა ამოიღოს ჩანთიდან. რამდენიმე წამში ისმის გასროლა და ქმარი კვდება ადგილზე. ჩანთაში იდო პისტოლეტი ვაზნით სავაზნეში. აღარ მახსოვს ეს იყო “გლოკი” თუ .38 კალიბრის რევოლვერი. ასეთი რამე შეიძლება მოხდეს ნებისმიერი იარაღით. “გლოკიც” და “ბერეტაც” გაისვრის ჩახმახზე დაჭერისას. უბრალოდ “ბერეტას” შემთხვევაში დაჭირდება უფრო ძლიერი დაჭერა, რაც ამცირებს უნებლიე გასროლის ალბათობას.ეს არის და ეს. შედარებით ხისტი სასხლეტი გრძელი სვლით ასევე უზრუნველყოფს უსაფრთხოებას თუ ხელზე კიკეთიათ სქელი ხელთათმანები.

ასეთი შემთხვვა შეიძლება მოხდეს ნებისმიერი იარაღით, მაგრამ ცხადია რაც უფრო მეტი ძალა არის საჭირო სასხლეტზე დასაჭერად მით უფრო მცირდება ასეთი შემთხვევის დადგომის ალბათობა. სწორედ ამიტომ ყველაზე პოპულარლ “სტრაიკერზე” “გლოკზე” ერთი დრო იყო პოპულარული სასხლეტის დამძიმება, როგორც მცდელობა თავის დაზღვევის უნებლიე გასროლებისგან. მოგვიანებით, როდესაც მოხდა სასწავლო პროგრამების ადაპტაცია, გამოჩნდა ახალი ტიპის და ახალი მასალების ბუდეები, მომხმარებლებმა უკეთ შეისწავლეს პისტოლეტი, საჭიროება ხელოვნურად დამძიმებულ სასხლეტებში პრაქტიკულად გაქრა.

. აქვე უნდა დავძინო, რომ DA/SA პისტოლეტზე, ჩახმახის ხელით დაწევა არის პოტენციურად სახიფათო მოქმედება. სწორედ ამიტომ ბევრი მწარმოებელი იყენებს “დეკოკერს”, მოწყობილობას, რომელიც გაძლევს საშუალებას დაუშვა ჩახმახი უსაფრთხოდ ცალკე ღილაკზე დაჭერით. ზოგ პისტოლეტზე დეკოკერი ოფციონალურია (მაგალითად СZ-75-ზე), ზოგზე სტანდარტული ოფცია (მაგალითად SIG Sauer P226 ან Beretta 92FS-ზე).  თუ გაქვთ DA/SA პისტოლეტი დეკოკერის გარეშე, აუცილებლად უნდა ისწავლოთ ჩახმახის უსაფრთხო დაშვების ტექნიკა, რომელიც გულისხმობს ჯერ ჩახმახის საიმედო დაფიქსირებას, შემდეგ სასხლეტზე დაჭერას მისი გათავისუფლების მიზნით და როგორც კი ის გათავისუფლდება აუშვათ თითი სასხლეტს, რითიც გააქტიურდება დაცვის მექანიზმები რომლებიც გამორიცხავენ გასროლას თუ ჩახმახი გაგისსხლტად. ყველა თანამედროვე პისტოლეტი არის დაცული ამისგან, ერთი პირობით, სასხლეტზე არ უნდა იყოს დაჭერილი თითი. წინააღმდეგ შემთხვევაში პისტოლეტი “ჩათვლის” რომ თქვენ გინდათ სროლა და გაისვრის კიდევაც.  DA/SA პისტოლეტის მაღალ თანდაყოლილ უსაფრთხოების დონეს ასევე უზრუნველყოფს მაგალითად ის, რომ ბუდეში მოთავსებისას, სწორი ტექნიკის გამოყენებით (დიდი თითი კეტავს ზევიდან ჩახმახს) შეუძლებელია მოხდეს გასროლა, არა და იარაღის ბუდეში მოთავსება არის ასევე პოტენციურად 0 სახიფათო მოქმედება რა დროსაც სტატისტიკურად ძალიან ბევრი შემთხვევითი გასროლა ხდება

gdfgdf

დიდი თითი კეტავს ჩახმახს, სასროლი თითი არის შორს სასხლეტისგან. სწორედ ასე უნდა მოათავსოთ ჩახმახიანი პისტოლეტი ბუდეში. როგორც ავიაციაში თვითმფრინავის აფრენა-დაშვებისას ისე სროლაში, უმეტესობა უბედური შემთხვევების ხდება იარაღის ამოღება-ჩადებისას.

ეხლა რაც შეეხება სასხლეტებს. გასაგებია, რომ “სტრაიკერებს” სასხლეტი აქვთ ერთნაირი, პირველიდან ბოლო გასროლამდე, მაგრამ ამავე დროს, ჩემი აზრით პირდაპირ ყუთიდან, უმეტესობა DA/SA პისტოლეტს ერთმაგი მოქმედების რეჟიმში აქვს შესანიშნავი სასხლეტი, რომელიც უმეტეს შემთხვევაში ბევრად ჯობია “სტრაიკერის” სასხლეტს. ეს ყოველგვარი ჩარევის, ტუნინგის, კასტომიზაციის და ნაწილების გამოცვლის გარეშე. ეს გემოვნების და მიჩვევის ამბავია მაგრამ ალბათ ამაშიც ბევრი დამეთანხმება.

რაც შეეხება პირველ გასროლას ორმაგ რეჟიმში, ეს თავისებურება დაიძლევა მხოლოდ პრაქტიკით. უმეტესობა კარგი ხარისხის პისტოლეტებზე ორმაგი მოქმედების რეჟიმში სასხლეტი არ არის იმდენად მძიმე და უხეში, რომ სროლა გახადოს შეუძლებელი. უბრაოდ არის საჭირო პრაქტიკა. ბევრი მსროლეი და წლების განმავლობაში მეც, ვერ უძლებენ ცდუნებას და ყოველთვის პირველ გასროლამდე წინასწარ აყენებდნენ ჩახმახს. რეალურ ცხოვრებაში, როდესაც მოგიწევთ იარაღის გამოყენება, ამის ფუფუნება შეიძლება არ გქონდეთ, ამიტომ უნდა გამოიმუშავოთ უნარი განახორციელოთ სწრაფი პირველი გასროლა ორმაგი მოქმედების რეჟიმში და სწრაფი დაყოლილი გასროლა უკვე ერთმაგი მოქმედების რეჟიმში. როგორც აღვნიშნე ეს უნარი მიიღწევა ვარჯიშით.

მას მერე რაც დახვეწავთ ორმაგი მოქმედების რეჟიმში სროლას, გაოცებულები დარჩებით რამდენად სწრაფად და ზუსტად შესაძლებელია ასე სროლა, რასაც ეს სამიზნე ადასტურებს. არსებობს კიდევ დამატებითი საიდუმლოებები, როგორ გააუმჯობესოთ DA/SA პისტოლეტის სასხლეტი ორმაგი მოქედების რეჟიმში. მაგალითად DA/SA Beretta 92-ზე მხოლოდ ორმაგი მოქმედების მოდელიდან აღებული საბრძოლო ზამბარის დაყენება და ა.შ. 

უმეტესობა DA/SA პისტოლეტების (და ნაწილი “სტრაიკერების”) აღჭურვილია მექანიკური მცველებით. მექანიკური მცველი არის დამატებითი უსაფრთხოების საფეხური, მაგრამ ამავე დროს დამატებითი საფეხური, რომელიც უნდა გადალახოთ რომ შეძლოთ გასროლის წარმოება. ამიტომ იარაღის ამოღებისას მცველის მდგომარეობის შემოწმება უნდა გახდეს ავტომატური მოქმედება. მცველს აქვს კიდევ ერთი უპირატესობა.  თუ მოხდა საშინელება და თქვენ იარაღი წაგართვეს, თავდამსხმელს ასევე მოუწევს ჯერ გარკვევა როგორ მოხსნას იარაღი მცველიდან. მაგალითად Beretta 92-ზე მცველი ირთვება მისი გადაწევით ზევით, მაშინ როდესაც საქართველოში ბევრად უფრო გავრცელებულ “მაკაროვზე” პირიქით, ღილაკის გადაწევით ქვევით. სანამ თავდამსხმელი გაერკვევა რატომ ვერ ისვრის თქვენი პისტოლეტიდან, ეს მოგცემთ პატარა, მაგრამ შანს, თავი დააღწიოთ საფრთხეს გაქცევით ან შეეცადოთ დაიბრუნოთ იარაღი ან თუ უკიდურესად კარგად ხართ მომზადებულები გამოიყენოთ დამხმარე (მეორე) იარაღი.

czcl

მექანიკური მცველი СZ-75-ზე ირთვება მხოლოდ შეყენებულ ჩახმახზე. ჩემი აზრით ყველა პისტოლეტზე მექანიკური მცველი უნდა იზიარებდეს ამ თავისებურებას.

ჩვენ პოლიციაში ერთმაგი მოქმედების “სტრაიკერების” და შეიარაღებულ პროფესიონალებს შორის ერთ-ერთი ყველაზე არაპოპულარული მოდელის (Blackhawk SERPA) ბუდეების გამოჩენას მოყვა ტალღა უნებლიე გასროლების და რამდენიმე შემთხვევაში ამას მოყვა სიცოცხლის მოსპობა. წლების წინ ბევრმა ამერიკულმა პოლიციის სამსახურმა ანალოგიური შეცდომები დაუშვა “სტრაიკერებზე” გადაიარაღებისას, ან თუნდაც უფრო ადრე, როდესაც რევოლვერებს ჩაენაცვლა მცველიანი პისტოლეტები, რის გამოც გახშირდა შემთხვევები, როდესაც პოლიციელები აყოვნებდნენ ცეცხლის გახსნას, იმიტომ რომ ავიწყდებოდათ მცველის გამორთვა. ვერანაირი მცველი და უსაფრთხოების სხვა სისტემები, ვერ დაიცავენ ადამიანს თუ ის არ იცავს უსაფრთხოების წესებს და არ იცნობს თავის იარაღს.  იარაღის მოწყობილობის და უსაფრთხოების წესების ცოდნა, უსაფრთხოების წესების დაცვა, კარგი ხარისხის აღჭურვილობა არის აუცილებელი იმისთვის, რომ უბედური შემთხვევის ალბათობა დავიდეს მინიმუმამდე.  თუ ლაპარაკი გვაქვს უწყებებზე, შესაბამისად თანამშრომლების ადეკვატური ტრენინგი და კარგი ხარისხის აღჭურვილობით უზრუნველყოფა არის უკიდურესად მნიშვნელოვანი.

როგორც ხედავთ ძირითად განსხვავებები “სტრაიკერებსა” და DA/SA პისტოლეტებს შორის მეტ წილად უკავშირდება უსაფრთხოებას და სასხლეტის “ხასიათს” და ეს ნამდვილად ასე არის, მაგრამ არის კიდე სხვა ნიაუნსები, რომლებსაც მე მინდა, რომ თქვენ ყურადღება მიაქციოთ და ამჯერად ეს ნიუანსები გამომდინარეობეს უფრო ორივე ტიპის პისტოლეტების კონსტრუქციულ თავისებურებებიდან. როგორც აღვნიშნე, სტრაიკერები უფრო მარტივი კონსტრუქციის არიან და იყენებნ უფრო მარტივ დეტალებს. ეს ნიშნავს რომ თეორიულად “სტრაიკერები” უფრო იშვიათად უნდა ფუჭდებოდნენ ხოლო თუ რომელიმე დეტალი გამოვიდა მწყობრიდან მისი ღირებულება იქნება ნაკლები. იგივე “გლოკის” დამრტყმ;-სასხლეტი მექანიზმის დეტალები პრაქტიკულად კაპიკები ღირს. ასევე “სტრაიკერები” წარმოადგენენ დახურულ კონსტრუქციას. საკეტი როგორც წესი დახურულია ხუფით და ყველა მოძრავი დეტალი არის საკეტის ან ჩარჩოს ქვეშ მოთავსებული. მეორეს მხრივ ნებისმიერი რამ (ტანსაცმლის ნაწილი, თითი, ტალახი) მოთავსებული გარედან განლაგებულ ჩახმახსა და დამრტყმელს შორის, პრაქტიკულად გამორიცხავს გასროლას. უკიდურესად კომპაქტურ პისტოლეტებში, რომელთა ტარება მოისაზრება ჯიბეში, გარედან გნლაგებული ჩახმახი შეიძლება რამეს წამოედოს მაშინ როდესაც უფრო გარსშემოდენილი “სტრაიკერის” შემთხვევაში ეს არ მოხდება.  თავის მხრივ ხშირად მესმის მოსაზრება, რომ განსხვავებით “სტრაიკერისგან”, DA/SA პისტოლეტის შემთხვევაში თუ მოხდა ვაზნის მტყუნება, შესაძლებელია სასხლეტზე ხელმეორედ დაჭერით მაინც მოახდინოთ გასროლა. თეორიულად ეს ასე არის, მაგრამ რეალურ ცხოვრებაში ვაზნის მტყუნება არის იმდენად იშვიათი, რომ შეიძლება მთელი ცხოვრება ისროლოთ პისტოლეტებიდან და ასეთი მტყუნება არ განიცადოთ.

იმედია აღნიშნულ სტატიაში თქვენ იპოვეთ პასუხები შეკითხვებზე, რომლებიც გაწუხებდათ და  დაგეხმარეთ სწორი არჩევანის გაკეთებაში.