Archive for the ‘მოკლელულიანი იარაღი/handguns’ Category

20 წელი გლოკებთან ერთად

Sunday, February 19th, 2023

DSC06653

წელს სრულდება 20 წელი რაც მე ვურთიერთობ გლოკებთან. დიახ, იმიტომ რომ ზუსტად 20 წლის წინ, თუ მეხსიერება არ მღალატობს, მე შევიძინე ჩემი პირველი გლოკი. მესამე თაობის გლოკ 17. იმ დროს მე ვიყავი გამოქცეული სამსახურიდან, იმიტომ რომ იმდენად ყველაფერი ყელში ამოვიდა, რომ უბრალოდ გამოვიხურე კარი და წავედი ზღვაზე დასასვენებლად. მირეკავს ჩემი მეგობარი და მეუბნება,  რომ “კალიბრში”  ახალი გლოკები ჩამოვიდა თანაც კარგ ფასად. მეც ხომ მეტი არ მინდოდა და დავბრუნდი თბილისში და შევიძინე პისტოლეტი.  მაღაზიაში შესვლისთანავე მოვითხოვე გლოკი ვერცხლისფერი საკეტით….. კითხვა აბსურდული იყო, იმიტომ რომ გლოკს ასეთი მოდელები არ ქონდა, უბრალოდ ზუსტად ასეთი ვნახე Bad Boys II-ში და ვინაიდან ჯერ არ ვიცოდი რა არის კასტომიზირებული იარაღი და არც გლოკებში კარგად არ ვიყავი გარკვეული, მეგონა ეს იყო სტანდარტული მოდელი, კონსულტანტის გაკვირვებული სახე ეხლაც მახსოვს. მოკლედ მომიწია სტანდარტული გლოკ 17-ით დაკმაყოფილება. რაზე ვფიქრობდი როდესაც 1800 ლარს ვიხდიდი  არ ვიცოდი, ვარდების რევოლუციის შედეგად სამსახური დავკარგე, სამსახურიდაბ რომელსაც თავი შევაფარე, წამოსული ვიყავი, პერსპექტივები საკმაოდ ბუნდოვანი იყო თუმცა ისიც ცხადი იყო, რომ ქვეყანა უდიდესი ტრანსფორმაციის რეჟიმში შედიოდა. გლოკის შეძენის შემდეგ ზღვაზე რომ ვბრუნდებოდი, გზაში დარეკა ტელეფონმა და კახა ბენდუქიძესთან დამიძახეს გასაუბრებაზე, ამიტომ ზღვაზე უკვე დაიმედებული ვბრუნდებოდი, წინ მელოდებოდა ცხოვრების ახალი თავი. ვინმეს მაშინ რომ ეთქვა რომ 20 წელიწადში ქვეყანა რელიგიურ ფანატიზმში და გაუვალ კორუფციაში ჩაძირული კვაზი-სახელმწიფო იქნებოდა,  თანაც ისევ რუსეთისკენ გზას დაადგებოდა, ალბათ არ დავიჯერებდი……

უნდა აღვნიშნო, რომ თავდაპირველი შთაბეჭდილებები გლოკისგან არც ისე კარგი იყო, უბრალო, ასკეტური დიზაინი, ისე რა სასხლეტი. მასთან შედარებით ჩემი Steyr M9 ბევრად უფრო ხარისხიანად და თუ შეიძლება ასე ითქვას საფუძვლიანად გამოიყურებოდა, მაგრამ პისტოლეტი მომწონდა და ინტერესიც იარაღის მიმართ მეზრდებოდა და შესაბამისად იზრდებოდა ინფორმაციის და გამოცდილების მოცულობაც რომელსაც ვიღებდი. ცხადი ხდებოდა, რომ გლოკი გამოირჩეოდა ყველაფრისგან რაც აქამდე არსებობდა და მისი იერსახე აქ არაფერ შუაში არ იყო. ეს დღეს არის რომ ყველა უშვებს გლოკის თავის ვერსიას, მაგრამ 20 წლის წინ პოლიმერის სტრაიკერები ჯერ კიდე განიხილებოდნენ როგორც ეგზოტიკა და უჩვეულო ხილი.

P1050159

იქიდან მოყოლებული დღემდე ჯამში მარტო ჩემ საკუთრებაში იყო ალბათ 15-მდე სხვადასხვა მოდელის გლოკის პისტოლეტი. გლოკი გახდა ჩემი პირადი უდაო ფავორიტი და მსოფლიოში ყველაზე პოპულარული პისტოლეტი. სადღაც გაგქრნენ გლოკის კრიტიკოსებიც, არა და წლების წინ გლოკზე “დასხმით” არაერთი თვითმარქვია ექსპერტი იმკვიდრებდა თავს ახლად შექმნილ ინტერნეტ სივრცეში, ფორუმებზე, რომლებიც აერთიანედნენ ერთი და იგივე საკითხით დაინტერესებულ ხალხს, სანამ სოც ქსელებმა ის არ ჩაანაცვლეს. მეც მაქვს დაწერილი არაერთი სტატია ამ პისტოლეტზე, არაერთი გადაცემა და youtube ვიდეო. თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ თუ პისტოლეტები ჩემი სპეციალიზაციაა, პისტოლეტებს შორის ყველაზე ამომწურავი ცოდნა მე სწორედ გლოკების შესახებ მაქვს. არასდროს ამ დროის განმავლობაში მე არ მქონია არანაირი პრობლემა გლოკის პისტოლეტებთან.

კარგად ცნობილია, რომ გლოკმა შეცვალა არა მარტო თანამედროვე პისტოლეტის იერსახე არამედ ასევე როგორ ხდება ამ პროდუქტის მომხმარებლამდე მიწოდება. გლოკის ბიზნეს მოდელმა, აგრესიული მარკეტინგით, მათ შორის განაპირობა მათი პისტოლეტების წარმატება. თავის მხრივ პროდუქტიც იყო გამორჩეული. მსუბიქი, (თავდაპირველად) 17 ვაზნიანი ტევადობა, თითქმის ორჯერ ნაკლები ნაწილი, მთელი პისტოლეტი იშლება ბოლომდე, სპეციალური ინსტრუმენტის გარეშე. ამ სიმარტივემ განაპირობა ნაწილების და აქსესუარების უშველებელი ბაზრის შექმნა. გლოკი გახდა როგორც ლეგო დიდი ბავშვებისთვის. ხოლო გლოკის გამძლეობაზე და რესურსზე დადიოდა ლეგენდები. ჩაკ ტეილორის ტესტის შესახებ სადაც გლოკიდან ისროლეს 360 000 ვაზნა, ყველამ იცოდა. 2005 წელს პოპულარული ფორუმის glocktalk-ის წევრმა მეტ სახელით “bigbore” დადო მის მიერ გლოკ 21-ის გამოცდის ანგარიში და ფოტოები. პირობითად ეს იყო პირველი ამ ტიპის კონტენტი ე.წ. torture test-ი, რომელმაც შექმნა მთელი მიმართულება, როდესაც სხვა ადამიანებმა დაიწყეს მიბაძვა. ეს არ იყო ჩაკ ტეილორის ტესტი სადაც უბრალოდ გლოკიდან ისროდნენ რაც შეიძლება ბევრ ვაზნას. ეს იყო სულ სხვა ტიპის გამოცდა. მარილიან ხსნარში შენახვა, ტბაში წყლისქვეშ დატოვება, იარაღის დაცხრილვა მცირეკალიბრიანი პისტოლეტიდან, იარაღის მოთავსება სხვადასხვა ნივთიერებებში მათ შორის საკვებში, გადავლა მანქანით, გადმოგდება სახურავიდან, თვითმფრინავიდან….  გეცნობათ ხო ეს ყველაფერი? პიონერი ამ ტიპის სანახაობის იყო ალბათ ეგ ერთი კაცი ფორუმიდან.  დღეს ასეთი ექპსერიმენტები იუთუბ არხების სტანდარტული რეპერტუარია. აქვე უნდა აღვნიშნო რომ ტეილორმაც დატოვა გლოკი ოკეანეში 6 თვით და დაბრუნებისას წყლიდან ამოღებული პისტოლეტი მზად იყო გამოყენებისთვის, კოროზიის უმიშვნელო ნიშნებით რამდენიმე ადგილას. სიმართლე გითხრათ, გლოკის შესახებ ეს ისტორიები უკვე ისეთია, რომ მეც მიჭირს დაჯერება და მხოლოდ წყაროს ავტორიტერის გამო თუ ვიჯერებ. ყველაფერი ეს ცხადია ამყარებდა გლოკის რეპუტაციას, როგორც უკიდურესად გამძლე იარაღის. შედეგიც სახეზეა,  ყველა მწარმოებელი რომელიც საკუთათ თავს პატივს სცემს, უშვებს გლოკის თავის ვერსიას, პოლიმერის ჩარჩოიან სტრაიკერს დიდი ტევადობის მჭიდით.

P1000385

ეს ყველაფერი ცხადია ასეა და ამზე არავინ არ დაობს მაგრამ ჩემი აზრით გლოკი ასევე იმსახურებს აღიარებას კიდევ ორი რამის გამო.

პირველი: განსხვავებით სხვა მწარმოებლებისგან, გლოკი როგორც კომპანია არასდროს არ ცდილობდა გარიგებოდა სახელმწიფოს გარკვეული პრივილეგიების სანაცვლოდ, რაშიც სამწუხაროდ ბევრი კომპანია იყო გარეული.  კოლტი თავისი “ჭკვიანი” იარაღის კონცეფციით,  რუგერი, თავისი დამფუძნებლის მიერ მჭიდების ტევადობის შემცირების მოთხოვნით, ხეკლერ&კოხი რომელიც ტრადიციულად ვერ იტანს უბრალო ადამიანებს და მხოლოდ სახელმწიფოებთან დიდ კონტრაქტებზე მუშაობს და ამ სიის გაგრძელება შეიძლება კიდევ დიდი ხანი. გლოკის სახელს ვერ დაუკავშირებ ვერც ერთ პოლიტიკურ ინტრიგასთან, რომელიც აზიანებდა უბრალო მოქალაქეების ინტერესებს.  ეს კომპანია სულ მოძრაობდა თავისი გეზით და არასდროს არავის არ მიყვებოდა კუდში.  ამ კომპანიამ მიაღწია იმას რაც არ მიუღწევია არც ერთ უცხოურ კომპანიას, მსოფლიოს ყველაზე დიდ იარაღის ბაზარზე, აშშ-ში.

მეორე: კონსისტენტურობა. არ აქვს მნიშვნელობა რა მოდელი გლოკი, რომელ წელს გამოშვებული, 1986 წელში თუ 2023-ში, ყველა გლოკი ყოველთვის მუშაობს და ერთნაირად გამძლეა. კომპანიას პრაქტიკულად არ ქონია ჩავარდნა ხარისხში ან ხედვაში, რაც წარმოების ამხელა ზრდასთან, ამდენი წლის განმავლობაში, შთამბეჭდავი მაჩვენებელია. ასევე, როგორც წესი, ყველა გლოკი პირდაპირ ყუთიდან ისვრის ზუსტად, რამდენჯერ მინახია “ზიგები”, “ბერეტები” და სხვა პისტოლეტები, სადაც მოხვედრის და დამიზნების წერტილებს შორის იყო საკამოდ დიდი სხვაობა. რაღაც მომენტში მე ვიავარაუდე, რომ კომპანიები საერთოდ აღარ აკონტროლებენ როგორ ისვრიან მათი პისტოლეტები, აწყობენ, ფუთავენ და ყიდიან. ყველა გლოკი ყოველთვის იყო გასწორებული.  დიახ,  ქონდა გლოკს თავისი მცირე წარუმატებლობები, აქიდან ყველაზე დიდი ალბათ მოდელი 44, .22lr კალიბრის, რომელიც არის უნიკალური იმით, რომ იყო ერთადერთი გლოკი, რომელიც არ იყო საიმედო.  ისეთი წვრილმანები, როგორც პრობლემები პირველი გამოშვების გლოკ 42-თან, მეოთხე თაობის დამაბრუნებელი ზამბარების მოდულთან, არაფერია პისტოლეტების იმ რაოდენობასთან შედარებით რასაც გლოკი უშვებს.

20190417_195519

Walther PPK .22lr გამადიდებელი შუშის ქვეშ

Sunday, September 25th, 2022

lhfhfhfg

ჯეიმს ბონდის როლის შესმრულებელი ჯონ ლაზენბი. იან ფლემინგის და მისი ნაწარმოებების ეკრანიზაციები სამუდამოდ დააკავშირებენ WaltherPPK-ს ყველაზე სახელგანთქმული შპიონის სახელთან.  

უხერხულია ამის აღიარება, მაგრამ მე არასდროს აქამდე არ მქონია შესაძლებლობა, მესროლა Walther PPK-დან. პისტოლეტი, რომელმაც შექმნა არა თუ კლასი არამედ იერსახე და კონცეფცია კომპაქტური პისტოლეტის, რომელიც დღემდე არსებობს, ცოცხალი და პოპულარულია. პისტოლეტი, რომელიც არის ალბათ ერთ-ერთი ყველაზე ცნობადი იარაღი, “კალაშნიკოვთან”, “გლოკთან”, “უზისთან” ერთად.  ბოლო ბოლო PKK ლეგენდარული აგენტ 007-ის პისტოლეტია. მიზეზი რის გამოც “ვალტერი”  ამდენი ხანი ვერ ჩავიგდე ხელში,  ყოველთვის იყო მისი ფასი და ხელმისაწვდომობა. მრავალი წლის განმავლობაში, რაც საქართველოში გახდა შესაძლებელი ფლობდე მოკლელულიან ცეცხლსასროლ იარაღს, PPK არასდროს არ იშოვებოდა და გადიოდა პრაქტიკულად საკოლექციო იარაღში, რაც თავისთავად განაპირობებდა მის მაღალ ფასს. რამდენიმეჯერ საქართველოში იმპორტირებული იყო ახალი გამოშვების “ვალტერები” მაგრამ ეს იყო უკვე მოდელები PPK/S, წარმოებული ლიცენზიით ამერიკაში “სმიტ&ვესონის” მიერ.

ppk-0113_78-25674_t1000

მოდელი PPK/S  PPK-ს და PP-ს ერთგვარი ჰიბრიდია, სადაც პირველისგან მას ერგო საკეტი და მეორესგან შედარებით დიდი ჩარჩო. ეს “ჰიბრიდი” გაჩნდა მას შემდეგ რაც ამერიკაში 1968 წელეს დაწესდა შეზღუდვები იმპორტირებული იარაღის ტიპებზე და ამ შზღუდვების აცილების მიზნით საჭირო გახდა პისტოლეტის ასეთი კონსტრუქციის ცვლილება, რომ მას დაერგორვა საჭირო ქულები და შესაძლებელი გამხდარიყო მისი ექსპორტი ამერიკაში.

PP და PPK ყოველთვის წარმოადგენდნენ დიდი ინტერესს კოლექციონერებისთვის, რისი მიზეზი გარდა ადგილისა რომელიც მას უკავია ცეცხლსასროლი იარაღის ისტორიაში, არის ასევე ის, რომ მას აქვს საკმაოდ მრავალფეროვანი წარმოების ისტორია. ის გამოდიოდა ორ კონტინენტზე, ჩრდილო ამერიკაში და ევროპაში. მაგალითად ევროპაში წლების განმავლობაში მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ, PPK-ს უშვებდა ფრანგული კომპანია Manuhrin ხოლო საბოლოო აწყობა პისტოლეტების ხდებოდა სენტ-ეტიენის არსენალში. ნაწილი პისტოლეტების მიდიოდა გერმანიაში სადაც, როგორც ვხვდები მათი მარკირება ხდებოდა, როგორც ვალტერის მიერ გამოშვებული პროდუქციის. ეს სიტუაცია დიდი ალბათობით გაგრძელდა 80-ნი წლების ბოლომდე, როდესაც “ვალტერმა” დაიწყო პისტოლეტების გამოშვება ულმში განლაგებულ ქარხანაში.   პატარა “ვალტერების” წარმოება დაიწყო მოგვიანებით უკვე აშშ-ს ტერიტორიაზე. 1980 წლიდან Ranger Manufacturing ინტერარმსისთვის (შეთანხმება გაფორმდა 1978 წელს მაგრამ 2 წელი გახდა საჭირო წარმოების დაწყებისთვის). 1999-2001 წლამდე Smith&Wesson-მა და “ვალტერმა” დაარსეს კომპანია Walther  USA LLC, რომლის საშუალებითაც გაყიდეს ინტერარმსის დახურვის შედეგად დარჩენილი დეტალებისგან აწყობილი პისტოლეტები, ხოლო 2001 წლიდან  Smith&Wesson, რომელიც უშვებდა ამ პისტოლეტებს 2013 წლამდე. როგორც ვხვდები 2018 წლიდან, PPK და PPK/S გამოდის ამერიკაში, არკანზასის შტატში განლაგებული “ვალტერის” ახალ საწარმოში. წარმოების დირექტორმა ბრეტ ვორჰეესმა ერთ-ერთ ინტერვიუში პირდაპირ განაცხადა, რომ მხოლოდ “ვალტერის” საწარმოს გახსნით აშშ-ში ისინი იქნებოდნენ დარწმუნებულნი, რომ შეინარჩუნებდნენ მაღალ ხარისხს. ეს ერთგვარი აღიარება იყოს იმისი რაც ცნობილი იყო აშშ-ში ყველასთვის, რომ ამერიკული წარმოების “ვალტერები” ხანდახან არ გამოირჩეოდნენ ისეთი უნაკლო შესრულებით, როგორც ევროპაში წარმოებულები.

რაც მე ეხლა დავწერე, მხოლოდ ზოგადი სურათია ვალტერების ამ სერიის პისტოლეტების წარმოების საკმაოდ ჩახუჭუჭებული ისტორიიდან, რაც საბოლოო ჯამში სერიოზულ და საინტერესო გამოცანად აქცევს კონკრეტული პისტოლეტების იდენტიფიკაციას. როგორც აღვნიშნე ეს ხსნის იმას თუ რატომ უყვართ ასე კოლექციონერებს ეს პისტოლეტები.

საქართველოში, სადაც PPK იყო საკმაოდ იშვიათი,  სიტუაცია რადიკალურად შეიცვალა რამდენიმე წლის წინ, როდესაც ერთ-ერთმა იმპორტიორმა დაიწყო მეორადი “ვალტერების” შემოტანა და უცბად შესაძლებელი გახდა, შედარებით დაბალ ფასად ორიგინალური, ევროპული წარმოების PP და PPK-ს შეძენა. თანაც სამ ყველაზე გავრცელებულ კალიბრში, რომელშიც ეს (PPK) პისტოლეტი გამოდიოდა, 7,65, .380 და .22lr. მეოთხე კალიბრზე, 6.35-ზე (.25 ACP) გათვლილი ვალტერები ძალიან ცოტა იქნა გამოშვებული და მათი ფასი დღეს ძალიან მაღალია.

15401977763

PPK, PolizeiPistole Kriminal, კრიმინალური პოლიციის პისტოლეტი არის მინიშნება ამ იარაღის გამოყენების სფეროზე. პატარა, კომპაქტური პისტოლეტი გათვლილი ფარულ ტარებაზი, სამოქალაქო ტანსაცმელში გამოწყობილი პირის მიერ. მისი წარმოება დაიწყო 1931 წელს. 

საბოლოო ჯამში, პრაქტიკულად შემთხვევით ჩემ ხელებში მოხვდა PPK კალიბრში .22lr. დიახ მართალია ეს არ არის .380 და ალბათ ამ ზომის პისტოლეტში უფრო სასურველი .32 კალიბრი მაგრამ ეს არის ორიგინალური PPK გამოშვებული 1975 წელს ჯერ კიდევ დასავლეთ გერმანიაში. კონსტრუქციულად ის ასევე პრაქტიკულად იდენტურია ცენტრალური აალების PPK-ებთან.

ტექნიკურად PPK არის ორმაგი მოქმედების პისტოლეტი, გარედან განლაგებული ჩახმახით, ლულა ფიქსირებულია ჩარჩოში და ასრულებს დამაბრუნებელი ზამბარის ღერძის როლს, რომელიც ჩამოცმულია ლულაზე. პისტოლეტი იკვებება ერთ რიგიანი მჭიდიდან. საკეტი ბუნებრივია თავისუფალია და არ არის გადაბმული ლულასთან. მართვის ელემენტებს განეკუთვნება, გარედან განლაგებული ჩახმახი, მჭიდის ღილაკი განლაგებული ახალ უკვე უჩვეულ ადგილში, ჩარჩოს ზედა ნაწილში, ხოლო საკეტზე განლაგებულია მექანიკური მცველი რომელიც ერთდროულად ასრულებს ჩახმახის უსაფრთხოდ დამშვების ფუნქციას. პისტოლეტის ყველა დეტალი მეტალის არის, გარდა სახელურის პანელებისა, რომლებიც დამზადებულია ყავისფერი პლასტმასისგან. სამიზნი მოწყობილობები ფიქსირებულია. პისტოლეტი დაფარულია დამცავი შავი ოქსიდირებით.

20220823_111452

სავარაუდოთ არწივი “N”-ით, ხოლო ასეთი მისი ფორმა განპირობებულია ლულის მრგვალი კვეთით. 

20220823_111419

 სერიული ნომერი,  ციფრები LR ჩარჩოზე ნიშნავს, რომ ეს ჩარჩო განკუთვნილია .22 კალიბრის პისტოლეტისთვის.

20220823_111403

გამოშვების წელი, ულმში განლაგებული გამოსაცდელი უწყების დამღა, სადაც ვალტერი გადავიდა ცელა-მელისიდან, რომელიც მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ მოექცა საბჭოთა ოკუპაციის ქვეშ,  და არწივი “N” რაც ნიშნავს რომ იარაღიდან გასროლილი იქნა ორი ვაზნა უკვამლო დენთით, სადაც მუხტი 30%-ით უფრო მაღალია ვიდრე დაშვებული სტანდარტული სპეციფიკაციებით.

20220823_112830

 მართალია დამღები გვეუბნებიან რომ პისტოლეტი დამზადებულია დასავლეთ გერმანიაში, რეალურად ის დამზადებული საფრანგეთში, “Manuhrin”-ის მიერ. ეს იშვიათი შემთხვევაა, როდესაც დამღები არ იუწყებიან სიმართლეს. განსხვავება დაფარვებში საკეტსა და ჩარჩოს შორის განპირობებულია იმით, რომ საფრანგეთში ჩარჩო იყო დასრულებული ფორმით, ხოლო საკეტი იგზავნებოდა გერმანიაში დამღების გარეშე, სადაც უკვე “ვალტერის” მიერ ხდებოდა საკეტის დასრულებულ დეტალად ქცევა და მათ შორის ცხადია დადამღვა და დამცავი ფენის შექმნა რკინის ზედაპირზე. 

რახან პისტოლეტი მეორადია, მას არ მოყვება არაფერი, მხოლოდ პისტოლეტია და ერთი მჭიდი. ცოტა უფრო გამოცდილ ტიპებს უნდა გაგიჩნდეთ კითხვა, თუ კალიბრი .22-ია, ხოლო მასალა და  გაბარიტები იგივეა, როგორ ახერხებს შედარებით სუსტი .22 ამ პისტოლეტის გადატენვის უზრუნველყოფას? პასუხი არის მარტივი, რადიკალურად შეთხელებული საკეტის წყალობით.

შეიძლება ჩეხმა ალოიშ ტომაშეკმა პირველმა გამოიყენა ორმაგი მოქმედების დამრტყმელ-სასხლეტი მექანიზმი თავის “ლიტლ ტომში” მაგრამ ფრიც ვალტერმა გახადა ის პოპულარული, თავისი PP და PPK პისტოლეტების მეშვეობით. ანალოგიური კონფიგურაციის დამრტყმელ-სასხლეტი მექანიზმები, მცველით/დეკოკერით და ჩახმახის მცველით გამოიყენებოდა უამრავ სხვა პისტოლეტში. მექანიზმი მარტივი, ელეგანტური და ეფექტურია, მისი ერთადერთი ნაკლი არის ზედმეტად მძიმე სასხლეტი ორმაგი მოქმედების რეჟიმში, თვისება რომელიც ახასიათებს ადრინდელი ორმაგი მოქმედების პისტოლეტების უმეტესობას.  მაგრამ ობიექტურად PP 1929 წელს პირველად წარდგენილი და შემდგომ PPK, ორივე იყო იმ დროისთვის საკმაოდ ინოვაციური პისტოლეტები. ბევრი რამე რაც იყო მათ კონსტრუქციაში გათვალისწინებული, უკვე იმ დროს იყო სტანდარტული, მაგრამ დიდი ზომის პისტოლეტებში და არასდროს ასეთ კომპაქტურში. ვალტერის კომპაქტურ პისტოლეტში თავმოყრილი იყო ღილაკიანი მჭიდის საკეტელას კონსტრუქცია, დეკოკერი, ჩახმახის მცველი, ბოლო გასროლისას საკეტის შემაკავებელი. .22 კალიბრის “PPK”-ს არ გააჩნია სავაზნის მდგომარეობის ინდიკატორი, რაც ალბათ ბუნებრივია, გამომდინარე იქიდან, რომ დამრტყმელის არხი განლაგებულია უფრო მაღლა, რადგან დამრტყმელი ურტყავს მასრას კიდეში და არა ცენტრში.

20220823_11211720220823_112103

 

განსხვავებით პოპულარული მოსაზრებისგან, ვალტერის მექანიზმის მოწყობილობას არ აქვს ბევრი საერთო მაკაროვთან. უკანასკნელი არ შეიძლება ჩაითვალოს ვალტერის კლონად, უფრო ვალტერის იდეების გაგრძელებად საბჭოთა სპეციფიკის გათვალისწინებით. პისტოლეტები არ არიან იდენტურები, მაგრამ ვალტერის გავლენა მაკაროვის კონსტრუქციაზე აშკარაა. 

ppk mag

მჭიდის კონსტრუქცია ცალკე ყურადღებას იმსახურებს. ტევტონური ტრადიციებიდან გამომდინარე, მის კონსტრუქციაში ბევრი დეტალია, მაგრამ ეს დეტალები უზრუნველყოფენ ამ მოწყობილობის უნაკლო ფუნქციონირებას. ყურადღებას იქცევს დიდი ალბათობით ნიკელირებული მიმწოდებელი (უკეთესი საიმედოობისთვის), ასევე შესაძლებელია ზამბარის ხელით შეკუმშვა რაც აადვილებს მჭიდის შევსებას მცირე ზომის .22 კალიბრის ვაზნებით. 

20220823_112552

20220823_112504

მექანიკური მცველი/დეკოკერი ირთვება ქვევით დაწევისას და ითიშება ზევით აწევისას. ეს უფრო მოსახერხებელია ვიდრე “მაკაროვში” პირველ რიგში იმიტომ, რომ ასეთი კონფიგურაცია უფრო სწრაფია. ქვედა სურათში მცველი ჩართულია და ჩანს როგორ დაცულია დამრტყმელი ჩახმახის დაცემისგან. ზედა სურათში მცველი გამორთულია. 

პისტოლეტის მოვლა მომსახურება ადვილია. არასრული დაშლა ხორციელდება სასხლეტის დამცავი კავის ჩამოწევით და მისი ღია მდგომარეობაში დაფიქსირებით (გამოდგება სავიზიტო ბარათიც). საკეტის ბოლომდე უკან გამოწევით და მაღლა აწევით შესაძლებელია საკეტის და ჩარჩოს განცალკევება. მოხსენით ლულას ზამაბა რა პისტოლეტი მზად არის წმენდისთვის. ელეგანტურად მარტივად იშლება საკეტი. ჩააჭირეთ დამრტყმელს ბოლომდე, გამოწიეთ გვერძე მცველი და მოხსენით ის საკეტს, შემდეგ შესაძლებელი გახდება დამრტყმელის, ექსტრაქტორის და მათი ზამბარების ამოღება. ამ მხრივ ის ცოტათი უფრო მოსახერხებელია ვიდრე იგივე “მაკაროვის” საკეტის დაშლის თანმიმდევრობა. აწყობისას ყურადღება უნდა მიაქციოთ დამაბრუნებელი ზამბარის სწორი მიმართულებით დაყენებას ლულაზე, ვიწრო ნაწილით სავაზნის მიმართულებით.

20220823_113554

განსხვავებით მაკაროვისგან, კავის დაფიქსირება ღია მდგომარეობაში შეუძლებელია. ამისთვის საჭიროა რამე საგნის გამოყენება. ეს ნაკლებად მოსახერხებელია მაგრამ ბევრად უკეთესია ვიდრე კავის თითით დაფიქსირება როდესაც ის მიბჯენილია ჩარჩოზე ღია მდგომარეობაში და მიბჯენის ადგილას ჩარჩოზე ჩნდება ნაკაწრი/ცვეთა.   

PPK-ს სახელურის ტარი დამზადებულია პლასტმასისგან, რამდენადაც შევძელი დადგენა, Cellidor მარკის. მასალა გამძლეა და ფერით წააგავს ხეს.  ყველა მეორად პისტოლეტზე ამ მასალისგან სახელურები იყო ძალიან კარგ მდგომარეობაში. 

11-73

პერიოდულად აუცილებლად უნდა მოხსნათ ჩარჩოს ტარის ლაოყეები და გაწმინდოთ როგორც სალოყეები ასევე ჩარჩო შიგნიდან და ხრახნი რომელიც იჭერს მათ თავის ადგილას. სალოყეების ქვეშ ხშირად გროვდება ჭუჭყი, ნესტი, ოფლი და იწყება კოროზია. ეს რომ არ მოხდეს რეკომენდირებულია ამ ადგილების რეგულარული წმენდა და ზეთის დამცავი თხელი ფირით დაფარვა.

20220524_183611

რა ხდება როდესაც არ აქცევ ყურადღებას სალოყეებს და მათ დამჭერ ხრახნებს. ჩარჩო ამ CZ P07-ში ალუმინის არის და ამან გადაარჩინა ის დაზიანებისგან. 

20220823_113044

პისტოლეტის სამიზნი მოწყობილობები მარტივი კორა და თარაზოა. ერთი შეხედვით ისინი მცირე ზომის არიან მაგრამ ნორმალური განათების პირობებში ადეკვატურ სამიზნ სურათს  ქმნიან. 

1933 წლისთვის, პისტოლეტი გამოირჩევა შესანიშნავი ერგონომიკით, კარგი იარაღის სახელმძღვანელოთი, რომელიც დღესაც ადეკვატურია, ერთი გამონაკლისით, მჭიდის ღილაკი უჩვეულოდ მაღლა არის განთავსებული, რაც მთლად მოსახერხებელი არ არის მსროლელისთვის, რომელიც მიჩვეულია რომ ეს დეტალი არის დამცავ კავთან და არა იქ სადაც, როგორც წესი საკეტის შემაკავებელია. საკეტის შემაკავებელს რაც შეეხება ის დახურულია ანუ ის არის, მაგრამ გარედან მისი ხელით აქტივირება შეუძლებელია, ის აქტივირდება მხოლოდ ბოლო ვაზნის გასროლის შემდეგ. ეს და მჭიდის ღილაკის განლაგება არის ის რაც დღევანდელი სტანდარტით უჩვეულოა, დანარჩენში ამ პისტოლეტის ათვისებაში თანამედროვე მსროლელს პრობლემა არ უნდა ქონდეს. მათ შორის საიმედოობის და გამძლეობის თვალსაზრისით.  ეს დღეს ჩვენ ვართ მიჩვეული ერგონომიკის, საიმედოობის და გამძლეობის ასეთ სტანდარტებს თუნდაც ბიუჯეტურ პისტოლეტებში,  მაგრამ თითქმის 100 წლის, როდესაც ავტომატური პისტოლეტები ჯერ ახალი ხილი იყო, სიტუაცია რადიკალურად განსხვავებული იყო.

სანამ გადავალთ სროილს ნაწილზე, მე მოგიყვებით თქვენ ასეთი პისტოლეტის ექსპლუატაციის წესებზე, რომელიც უნდა დაიცვათ, რომ იარაღმა საიმედოდ იმუშაოს და არ გაუჩნდეს რაიმე მექანიკური პრობლემა. ასეთ იარაღში ვგულისხმობ 50 წელს გადაცილებულ მცირეკალიბრიან პისტოლეტზე, რომელზეც ჩვენ არ ვიცით რამდენი ვაზნა აქვს გასროლილი, რა მდგომარეობაშია ზამბარები და როგორ უვლიდნენ მას წინა პატრონები. ამიტომ აქედან წესი პირველი: ეს იარაღი ყოველთვის უნდა იყოს გაწმენდილი და დაზეთილი. წესი მეორე: გამორიცხეთ თანამედროვე სწრაფი და ზე-სწრაფი მუხტები. იმ დროს როდესაც ამ იარაღს უშვებდნენ წარმოებაში, ასეთი მუხტები არ არსებობდა და მიუხედავად თითქმის ყოველთვის მთლიანად ფოლადის კონსტრუქციისა, ასეთი მუხტების გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს პისტოლეტის დაზიანება. წესი მესამე, რომელიც მე ვისწავლე ბატონი სოსოსგან, რომელიც წლებია მოღვაწეობს “სკა”-ს ტირში. როდესაც ის მომაწვდიდა მარგოლინის მცირეკალიბრიან პისტოლეტს, ყოველთვის დააყოლებდა, 5 ვაზნა ჩადე მჭიდში მეტი საჭირო არ არის. ვიღაცას გაეცინება, მაგრამ როდესაც ჩვენ ვლაპარაკობთ პისტოლეტებზე რომელთა ექსპლუატაცია, ყოველდღიურ რეჟიმში ათწლეულები გრძელდება, ასეთი წესის დაცვა ინახავს მჭიდს და მის ზამბარას. ამიტომ ორი მარგოლინი რომლიდანაც კაცმა არ იცის რამდენი ვაზნა იყო ნასროლი, მუშაობდნენ საათივით. განსაკუთრებულ ყურადღებას სოსო აქცევდა ასეევ ჩახმახს, რომ მისი დაშვება არ მომხდარიყო ცარიელ სავაზნეზე. თქვენც იგივეს გირჩევთ. ჩვენი PPK-ს მჭიდი იტევდა 9 ვაზნას, მაგრამ ხანდახან ამის გამო პირველი ვაზნა საიმედოდ არ მიეწოდებოდა. 8 ვაზნის ჩადების შემთხვევაში საიმედოობა იყო იდეალური. ჩადეთ 5 ვაზნა და პისტოლეტის მჭიდი გაძლებს საუკუნეს.

სროლისთვის ჩევნ მოვიმარაგეთ სამი მუხტი: Blazer,  40 გრანიანი მრგვალთავიანი ტყვიით, Sellier&Bellot Club, ასევე  40 გრანიანი მრგვალთავიანი ტყვიით და Eley Contact Subsonic, 42 გრანიანი მრგვალთავიანი ტყვიით. გავიმეორებ, ასეთი მოკლე ლულიდან არანაირ განსაკუთრებულ შედეგს სიჩქარის და შესაბამიად ენერგიის მხრივ არ უნდა ელოდოთ. შესაბამისად ექსპანსიური ტყვიების გამოყენებასაც აზრი არ აქვს. ზე-სწრაფი მუხტებიც დიდი ალბათობით ვერ განავითარებენ ზებგერით საწყის სიჩქარეს, PPK-ს მოკლე ლულის გამო. ამიტომ საუკეთესო შედეგეისთვის გამოდგება მუხტი სტანდარტული ან ქვებგერითი სიჩქარით და მრგვალთავიანი ტყვიით. ეს ოპტიმალური იქნება საიმედოობის მხრივ და ასევე ზედმეტად არ დატვირთავს პისტოლეტის კონსტრუქციას.

ჩვენ ვისროლეთ პისტოლეტიდან სადღაც ჯამში 150 ვაზნამდე. 8 ვაზნით მჭიდში (ან ნაკლები) და სწორი ჭერით (როდესაც ხელი არ უშლის საკეტს) პისტოლეტი გამოდგა ძალიან საიმედო. მხოლოდ ერთი ამაალებლის მტყუნება ორმაგ რეჟიმში სროლისას და ერთი გაჭედილი მასრა სავაზნეში, სულ პირველი გასროლის დროს.  უკუცემა მინიმალურია, სასხლეტი კარგია და მხოლოდ მცირე ზომის სამიზნი მოწყობილობები საჭიროებდნენ მიჩვევას. როგორც კი მე დავადგინე ოპტიმალური სამიზნი სურათი, ჯგუფები დაპატარავდა ისე, რომ ჩვენ გაოცებას ვეღარ ვმალავდით.

10m standing PPK

ჯიბის პისტოლეტისთვის, პატარა ზომის სამიზნი მოწყობილობებით 10 მეტრიდან ასეთი სიზუსტე, ძალიან კარგი შედეგეგია. 7 გასროლა,  მუხტი: Eley Contact Subsonic. 

sum PPK

ჯამური სიზუსტე. ახალი სამიზნეები მაგრდება ზუსტად ერთი მეორეზე და სროლის დასრულების შემდეგ იღებ პირველ დაკრულ სამიზნეს, რომელზეც ასახულია ყველა გასროლა რენჯ სესსის დროს ამ ფარში და შესაბამისად ჩამს ყველა შეცდომაც. 

20220924_190406

და ბოლოს ყველზე უცნაური სამიზნე, ყველა გასროლა აქ განხორციელებულია ორმაგ რეჟიმში, ყოველი გასროლის შემდეგ ჩახმახის დაწევით. მანძილი 10 მეტრი. 5 გასროლა, 10 მეტრი. 

რა დასკვნების გამოტანა შეიძლება? .22 კალიბრის Walther PPK არის ჩინებული პატარა პისტოლეტი. ყველაზე სასიამოვნო ის იყო, რომ პისტოლეტი იდეალურად იყო გასწორებული ქარხნიდან.  დიდი იშვიათობა ჩვენ დროს. მიუხედავად ასაკისა მან იმუშავა იდეალურად, აჩვენა ასეთი ტიპის იარაღისთვის შესანიშნავი სიზუსტე. მიუხედავად იმისა, რომ ეს დიზაინი ცოტახანში 100 წლის გახდება, PPK კონსტრუქციის, ერგონომიკის და უსაფრთხოების მხრივ აკმაყოფილებს ეხლა არსებულ სტანდარტებსაც. ფანტასტიური პატარა პისტოლეტი საკმაოდ დიდი შესაძლებლობებით. ხარისხიანი, ჭეშმარიტად “გერმანული” იარაღი, რომლიდანაც სროლამ უდიდესი სიამოვნება მომანიჭა, მასთან ერთად ვისროლეთ კიდევ ერთი დასავლეთ გერმანიაში გამოშვებული პისტოლეტი, SigSauer P226, რომელმაც ასევე შესანიშნავი შედეგი მოგვცა მაგრამ ამაზე მომდევნო ბლოგპოსტში მოგიყვებით. ამ ყველაფერმა კიდევ ერთხელ  დამაფიქრა იმაზე, რომ მართალია პისტოლეტებმა ევოლუციის გრძელი გზა გაიარეს და დღეს უამრავი მწარმოებელი უშვებს უამრავ საიმედო და ერგონომიულ პისტოლეტს, მაგრამ ეს ყველაფერი იმის წყალობით რომ თავის დროზე ფრიც ვალტერის ნაირი პიონერები ქმნიდენენ ბაზას რომლის მეშვეობითაც ჩვენ ეხლა გვაქვს ეს ყველაფერი რაც ძალიან ჩვეულებრივად გვეჩვენება ეხლა და რაც ძალიან უჩვეულო იყო არც ისე დიდიხნის წინ.

.22 კალიბრის Walther PPK, ერთ-ერთი ყველაზე მოულოდნელი სიურპრიზი და სასიამოვნო ნაცნობობა, შემიძლია მხოლოდ ვინანო რომ ეს ნაცნობობა არ შედგა უფრო ადრე.

20220713_153126

SS MR920 Combat – რენჯის სათამაშო თუ სერიოზული იარაღი?

Monday, August 8th, 2022

20220726_202844

მოემზადეთ ბევრი კითხვისთვის, იმიტომ რომ ეს ბლოგპოსტი იქნება ძალიან გრძელი. ამჯერად ჩვენი მიმოხილვის საგანია, ერთ-ერთი ყველაზე უჩვეულო პისტოლეტი, რომელიც ოდესმე ჩემ ხელში მოხვედრილა. ეს არის ამერიკული კომპანიის Shadow Systems-ის “გლოკის” კლონი, მოდელი MR920 Combat.

pic-slides

MR იშიფრება როგორც მულტი-როლური, 9 არის კალიბრი 9×19 ხოლო 20 არის 2020 წელი, როდესაც ეს მოდელი წავიდა წარმოებაში. Combat არის პისტოლეტის კონფიგურაცია, გათვლილი სამსახურებრივ გამოყენებაზე. მოდელი Elite მაგალითად უფრო გათვლილია სპორტულ სროლაზე და დინამიური სროლის დისციპლინებზე. გაბარიტებით და კონსტრუქციით MR920 არის Glock 19-ის იდენტური. ზევიდან ქვევით DR920 Elite და Combat, MR920 Eliete და Combat. 

ტეხასის შტატში დაფუძნებული კომპანია Shadow Systems შედარებით ახალი მოთამაშეა ბაზარზე მაგრამ უნდა ითქვას რომ ამ კომპანიის პისტოლეტების უამრავი მიმოხილვაა და თავად კომპანიას აქვს საკუთარი youtube არხი რომელიც არაჩვეულებრივად ინფორმატიულია და რაც დღეს დიდი იშვიათობაა კომპანიის წარმომადგენლებს არ ერიდებათ ღრმა ტექნიკურ ნიუანსებში ჩაძიება. წლების განმავლობაში კომპანია უშვებდა დეტალებს პისტოლეტებისთვის და სულ რაღაც 4 წელია დაიწყო პისტოლეტების წარმოება. ის პირველი არ არის, ცოტახნით ადრე Lone Wolf-ი იგივე გზით წავიდა, დეტალებიდან მთლიან პისტოლეტებამდე.  კონცეფცია რომლის მიხედვით ისინი ქმნიან თავის პისტოლეტებს თავის დროზე შექმნეს Zev Technologies, Salient Arms-მა და Agency Arms-მა.  ეს არის გლოკის კონსტრუქციაზე დაფუძნებული სპეციალიზირებული პისტოლეტები, კომპლექტაციით და კონფიგურაციით, რომელიც იყო ხელმისაწვდომი მხოლოდ იმათთვის ვისაც ქონდა ბევრი დრო და ფული. თქვენ იღებდით სტანდარტულ გლოკს, როგორც ცუფთა ფურცელს და აგზავნიდით ოსტატებთან, რომლებიც ახორციელებდნენ ყველანაირი ტიპის სამუშაოებს. დაწყებული დეტალების გამოცვლით, საასპარეზო ლულების მორგებით, კასტომიზაციით, ოპტიკის დაყენებით, სასხლეტის დამუშავებით და დამთავრებული  ტარის პროფილის ცვლილებით. სამიზნი მოწყობილობების შეცვლაზე ხომ საერთოდ აღარც ვსაუბრობთ.  ხსენებული სამი კომპანია კი დაკავდა იმით რომ ყველაფერი ეს მოათავსეს სერიული წარმოების იარაღში, სადაც მეტ წილად იყენებდნენ საკუთარი წარმოების დეტალებს.  გლოკის პატენტებს გაუვიდათ ვადა, ასე რომ არანაირი იურიდიული დაბრკოლება არ იყო ასეთი პისტოლეტების გამოშვების წინ. ცოტათი წინ რომ გავიქცეთ, Shadow Systems-ის პროდუქცია განსხვავდება იმით, რომ განსხვავებით ამ ხსენებული კომპანიების პისტოლეტებისგან, მათი პისტოლეტების ფასი არ აღემატება 1000 დოლარს. 900-1000 დოლარად თქვენ  (ამერიკაში) მოგდით კასტომიზირებული “გლოკი” ისეთი ოფციებით რაც სტანდარტულ გლოკს უბრალოდ არ აქვს, მაგრამ აქვს სხვა ანალოგებს, რომლებიც უბრალოდ ორჯერ მეტი ღირებულების არიან. ასე რომ ჩემი წინ დგას ამოცანა გავარკვიოთ რა არის MR920? ეხლა მოდური, რენჯის ტაქტიკური სათმაშო თუ რეალურად სერიოზული იარაღი და ღირს თუ არა მასში მეტის გადახდა ვიდრე სტანდარტულ გლოკში.

~297624419_1110713512943886_550266659055081415_n

რა მოყვება ახალ პისტოლეტს? მუყაოს ყუთში დევს ნეილონის ჩანთა, სადაც მოთავსებულია პისტოლეტი, ორი მჭიდი, ჩანართების კომპლექტი, მაგველი, ისნტრუმენტი პინების ამოსაგდებად, მოკლე ინსტრუქცია, უსაფრთხოების საკეტი.

MR920 მასით და გაბარიტებით Glock 19-ის იდენტურია. პისტოლეტის წონა სავსე 15 ვაზნიანი მჭიდით 820 გრამია ცოტათი ნაკლები ვიდრე სტანდარტული გლოკ 19. ლულის სიგრძე 102 მმ-ს შეადგენს.  პირველივე შეხედვით ცხადი ხდება, რომ MR920 დამზადებულია დეტალებისადმი დიდი ყურადღებით. დავიწყოთ საკეტით. ის არ არის დაფარული “სერაკოუტით”, რომელსაც ხშირად იყენებენ პატარა მწარმოებლები, საკეტი დაფარული ნიტრიდის/ტენიფერის მსგავსი დაფარვით, რომელიც უკიდურესად გამძლეა. ჭრილები საკეტზე არის წინ და უკან და საპირისპირო მიმართულების არის. კუთხეები “ჩამოთლილია” ყველა მხრიდან რაც ვიზუალურად ამცირებს მის გაბარიტებს. სამიზნი მოწყობილობები რკინის არის, Ameriglo-ს წარმოების. კორა არის მწვანე ტრიტიუმის ელემენტით, თარაზო შავი, მეტალის. საკეტში მოთავსებულია საასპარეზო 102მმ სიგრძის ლულა, დამზადებულია 416R მარკის უჟანგავი ფოლადისგან,  დაფარულია  მოწითალო ბრინჯაოს ფერის ტიტანის ნიტრიდით (ტრენდი რომელიც თავის დროზე პოპულარული გახადა  Salient Arms-მა). ლულის გარე ზედაპირზე შესრულებულია სპირალური ჭრილები. ლულის არხი არის კლასიკური ხრახნებით ხოლო ბიჯი გახლავთ 1:10-ზე. დამაბრუნებელი ზამბარა არის არის ერთიანი მოდული, თავისი მეტალის ღერძით. ექსტრაქტორი, დამტყმელის მცველი და სტრაიკერის მოდული აშკარად გლოკის იდენტურია მაგრამ ყველა დეტალი როგორც ჩანს არის ფრეზირებული და არა MIM როგორც მე-4 მე-5 და ნაწილობირვ მე-3 თაობის გლოკებში.

mr parts

ფრეზირებული დამრტყმელ სასხლეტი მექანიზმის დეტალები. 

ჩარჩო არის ძალიან კომფორტული და ეფექტური ტექსტურით, შესამჩნევი გაუმჯობესება გლოკის მე-4 და მე-5 პისტოლეტებთან შედარებით, რომლებსაც ტექსტურა გინდა ქონია და გინდა არა. ისევე როგორც გლოკზე აქაც არის გლოკის სტანდარტის უნივერსალური სამაგრი და მჭიდის ღილაკი მისი გადაყენების შესაძლებლობით. საკეტის ჩამკეტი აშკარად არის უფრო დიდი ზომის ვიდრე გლოკზე, რომ ადვილი იყოს პისტოლეტის დაშლა. საკეტის წინა ნაწილში გათვალისწინებულია “თაროები” დამხმარე ხელის დიდი თითისთვის.  პისტოლეტი აღჭურვილია ნამდვილი ადაპტირებადი ტარის ჩანართებით და არა იმ “ერზაც” ჩანართებით რაც მოყვება გლოკს, მე-4 თაობიდან მოყოლებული. ჩანართი პისტოლეტს სამი მოყვება და მაგრდება ზუსტად ისე როგორც Walther P99-ში, მერცხალის კუდის ტიპის სამაგრით და ფიქსირდება ქვევიდან პინით. ძალიან მოსახერხებელია, ესთეტიურად უნაკლოდ შესრულებული გადაწყვეტილებაა. 1911 თუ გლოკის მსროლელი, ტარი და ჩანართები ისეთი დიზაინის არის, რომ ორივე ბანაკის წარმომადგენელი უპრობლემოდ მოირგებს იარაღს. თუ აქამდე პისტოლეტიდან არ გისვრიათ, უბრალოდ დააყენეთ რომელიმე ჩანართი, აირჩიეთ ოთახში რაიმე წერტილი, დახუჭეთ თვალები და დაუმიზნეთ იარაღი მაგ წერტილს დახუჭული თვალებით, შემდეგ გაახილეთ თვალები და ნახეთ საით უყურება ლულა, თუ პირდაპირ ე.ი. ეს ჩანართი თქვენთვისაა თუ არა დააყენეთ ის რომლითაც ასეთ შედეგს მიაღწევთ. MR920 იმიტირებს გლოკს, 1911-ს და გლოკს მაგრამ დამახასიათებელი კუზის გარეშე, რომელსაც ხშირად აცლიან ქარხნული ჩარჩოს გადაკეთებისას. ერთი პერიოდი გლოკის ჩარჩოს ასეთი მოდიფკაცია ეპოქსიდის გამოყენებით იყო საკმაოდ პოპულარული. ასეთ მოდიფიკაციას ცოტა კომპანია აკეთებდა და ძვირიც ჯდებოდა. ეხლა ეს MR920-ის შემთხვევაში ხელმისაწვდომია პირდაპირ ყუთიდან.  MR920 ჩარჩო არის ის რასაც აქამდე წლებია აკეთებდნენ ოსტატები და პროფესიონალი მსროლელები, ოღონდ ამჯერად ეს ყველაფერი თქვენია პირდაპირ ყუთიდან. 

ss grip parts

გარდა ამ სამი ჩანართისა პისტოლეტს მოყვება ასევე Grip plug და საკუთარი “მაგველი”, რომელიც ადვილად ყენდება პისტოლეტზე თანაც ნებისმიერი ჩანართის გამოყენებისას.  ამ პისტოლეტთან შედარებით გლოკის ევოლუცია მე-3-დან მე-5 თაობამდე უკვე გამოიყურება როგორც მომხმარებლების დაცინვა.  “მაგველის” დამატება კომპლექტში კარგია, იმიტომ რომ უნიკალური ჩარჩოს გამო, აქამდე არსებული სხვა მწარმოებლების “მაგველები” ამ პისტოლეტზე ვერ დაყენდებოდა. 

განსაკუთრებით უნდა აღინიშნოს, რომ Shadow Systems-ის პისტოლეტებს საფუძვლად უდევს მე-4 თაობის გლოკების კონსტრუქცია. ასეთი არჩევანი განპირობებულია იმით, რომ ამ თაობის გლოკი იყენებს უფრო მოკლე დამრტყმელ-სასხლეტი მექანიზმის კორპუსს, რამაც მისცა მათ საშუალება გამოიყენონ სახელურის ისეთი ფორმა რომელიც უფრო ღრმად ჯდება ხელში.  გლოკმა ეს გააკეთა როგორც ჩანს იმისთვის რომ გამოეყენებინა სახელურის ცვლადი ჩანართები რამაც როგორც ვხვდები ასევე გახადა ყველა მე-4 მე-5 თაობის გლოკის სახელური ოდნავ  უფრო თხელი ვიდრე წინა თაობებში. მეოთხე თაობის ჩარჩოს ასევე აქვს უფრო მოსახერხებელი მჭიდის ღილაკი, თანაც მისი გადაყენების ოფციით რაც აქამდე წინა თაობებში არ იყო შესაძლებელი. MR920-ს არ აქვს ორმხრივი საკეტის დამშვები როგორც მეხუთე თაობის გლოკებში, რაც კომპანიის დამფუძნებლის ტრევორ როს განმარტებით არ გაკეთდა იმიტომ რომ ჩათვალეს, რომ ეს ოფცია ზედმეტია და უმჯობესია საკეტი დაუშვა მისი უკან გაწევით და შემდგომ წინ გაშვებით ვიდრე მცირე ზომის ღილაკზე დაჭერით. თანაც ამით ხდება დამაბრუნებელი ზამბარის ბოლომდე შეკუმშვა და საკეტი წინ მიდის მეტი ენერგიით, რაც უზრუნველყოფს მეტ საიმედოობას ვაზნის მიწოდებიასას.

20220804_100555

წარსულ ჩაბარდა ნაკაწრები და ნაკბენები ხელზე, ჩარჩოს ისეთი ფორმა აქვს, რომ გამორიცხულია საკეტის და ხელის კონტაქტი. ყურადღება მიაქციეთ, რომ საკეტი პრაქტიკულად არა ატარებს ცვეთის ნიშნებს, რისი მიზეზიც არის ძალიან გამძლე დაფარვა. 

ჩარჩოს დაშლისას ვხედავთ, რომ აქ ყველაფერი გლოკის იდენტურია. ჩამკეტი ბლოკი დამზადებულია ასევე ფრეზირებით. სასხლეტი სწორი ფორმის არის. არ ვიცი ვისი და რა კომპონენტებია გამოყენებულია, მაგრამ სასხლეტი ცოტათი უკეთესია ვიდრე მე-5 თაობაზე და ბევრად უკეთესი ვიდრე  წინა თაობის გლოკებზე, პირველ რიგში რომ ის უფრო ინფორმატიულია და “ხრაშუნის” შეგრძნება არ გაქვს როდესაც სასხლეტს აჭერ. ეს არის საასპარეზო სასხლეტი, მაგრამ ის კარგი და ადეკვატურია საბრძოლო პისტოლეტისთვის.  კომპანია ირწმუნება, რომ სასხლეტს მათ პისტოლეტებზე აქვს ოდნავ მოკლე თავისუფალი სვლა, მაგრამ ისე რომ ერთ-ერთი შიდა დაცვის მექანიზმი კვლავ მუშაობდეს ეფექტურად, რომელიც არ აძლევს საშუალებას დამრტყმელის გამშვებს დაიძრას ადგილიდან სანამ არ დაიწყება სასხლეტზე დაჭერა. როდესაც თქვენ აჭერთ სასხლეტს გლოკს, გამშვები იწყებს უკან მოძრაობას, ცდება დამრტყმელ სასხლეტი მექანიზმის კორპუსის იმ ნაწილს რომელიც არ აძლევს მას საშუალებას დაიწიოს (დავარდნისას ან ძლიერი დარტყმისას) და გაათავისუფლოს დამრტყმელი. მხოლოდ გარკვეული მანძილის გავლის შემდეგ ის იწყებს ქვევით მოძრაობას რაც საბოლოო ჯამში აძლევს საშუალებას დამრტყმელს გამოვიდეს მასთან კონტაქტიდან, რომ  “გავარდეს” წინ რომ დაარტყას სავაზნეში მოთავსებული ვაზნის ამაალებელს.

MRpmagმჭიდებს რაც შეეხება, პისტოლეტს მოყვება ორი ცალი 15 ვაზნიანი მაგპულის “პიმაგი”. “პიმაგს” სტანდარტულ მჭიდზე უფრო სქელი ხუფი აქვს, რომელიც კარგად მუშაობს მაგველთან. ხანდახან მჭიდი “იკარგება” მაგველის შიგნით და მისი დაბრკოლების შემთხვევაში ხელით ამოძრობა ხდება შეუძლებელი. აქ ასეთი პრობლემა არ იქნება. ცხადია პისტოლეტზე წავა გლოკის ქარხნული მჭიდები. 

ვიზუალური დათვალიერებით მეტ წილად კმაყოფილი დავრჩი, თუ არ ჩავთვლით იმას, რომ ეს პისტოლეტი სულ რაღაც ალბათ 1 წელი იმყოფებოდა საქართველოში და მას უკვე დაეტყო უხეში/არასწორი მოპყრობის კვალი. ტიტანის ნიტრიდით დაფარვას ეტყობოდა დაზიანებები გამოწვეული რაღაც ქიმიის ზემოქმედებით.  იმაზე რომ რაღაც აგრესიული ქიმია იყო გამოყენებული ასევე მეტყველებდა ფერ გადასული ექსტრაქტორი და დამარუნებელი ზამბარის მოდულის ნაწილები. ჩემი ვარაუდით ეს ამიაკის გამოყენების ნიშნებია. მადლობა ღმერთს, ლულის არხი და პრინციპში ყველა სხვა დეტალი იყო მეტ წილად უნაკლო. საკეტის დაშლის შემდეგ აღმოჩნდა რომ დამრტყმელი დაზეთილია რაღაც მწვანე საფოხით, რაც არავითარ შემთხვევაში დასაშვები არ არის. ასევე როგროც ჩანს შიგნით მოხვდა დამრტყმელის მცველის დამცავი ფენის ნაწილაკები. არ ვიცი შეიძლება მე მომეჩვენა, მაგრამ როგორც მივხვდი ეს დეტალი რაღაც დაფარვას ატარებდა რომელიც მას ჩამოცვივდა. დიდი არაფერი ეს არ არის მაგრამ შეიძლება მე უბრალოდ ვცდები. სხვა ასეთი პისტოლეტი მე არ მინახავს და შედარებაც არ შემიძლია.  დამტყმელი ასევე დაფარულია რაღაც დამცავი დაფარვით, რომელიც მოწითალო ფერის არის მაგრამ ამჯერად რამე დაზიანების, აქერცვლის ნიშნები მე ვერ ვიპოვე.

პისტოლეტი დამრტყმელი იდენტურია მე-4 და წინა თაობებში გამოყენებული გლოკის იგივე დეტალთან. ბევრმა არ იცის რომ მისი ასეთი ფორმა განპირობებულია იმით თუ როგორ მუშაობს გლოკის პისტოლეტი. ვაზნის მიწოდებისას დამრტყმელი გამოშვერილია და მას მიწოდების ციკლის დროს ხვდება მასრა, რომელიც უნდა შეცურდეს ექსტრაქტორის ქვეშ. დახრილი კონუსური ფორმა არ აძლევს დარმტყმელს საშუალებას წამოედოს მასრის კიდეს და გამოწვიოს დაბრკოლება.  ეს დახრა ასრულებს ტრამპლინის როლს და აძლევს მასრას საშუალებას ის გაწიოს გზიდან ისე რომ არ მოხდეს გაჭედვა. მე-5 თაობის გლოკებში და ახალი თაობის Shadow Systems-ის პისტოლეტების გამოიყენება განსხვავებული გადაწყვეტილებები, გაუმჯობესებული ფორმის დამრტყმელი გლოკში და ზამბარით აღჭურვილი დამრტყმელი Shadow Systems-ის პისტოლეტებში, რომელიც არ აძლევს საშუალებას დამრტყმელს იყოს გარეთ გამოშვერილი.  რატომ ამდენი წვალება იკითხავთ? პირველ რიგში ტექნოლოგიურობა, მრგვალი ნასვრეტის გაკეთება საკეტში ბევრად მარტივია ვიდრე მართკუთხედის ფორმის ჭრილის გაკეთება. აქვე დავამატებ რომ ორივე კი არა და სამივე სისტემა აბსოლუტურად საიმედოა და გამძლე და საბოლოო მომხმაარებლისთვის არც ერთი არაა რომელიმეზე უკეთესი.

20220719_125428

მიზეზი რის გამო დამრტყმელი და არხი რომელშიც ის მოძრაობს არასდროს არ იზეთება. ზეთი იკრავს ჭუჭყს (ჩანს სურათში) ხოლო რამე უფრო ბლანტი საფოხის გამოყენება მხოლოდ ზრდის დაბრკოლებების ალბათობას. 

არ შეიძლება არ ვახსენო, რომ Shadow Systems-ი იყენებს უნიკალურ ოპტიკის დაყენების სქემას თავის პისტოლეტებზე, რომელიც არ საჭიროებს “პლატას” და გამოსადეგია პრაქტიკულად ნებისმიერი პოპულარული რედ დოტის დაყენებისთვის. მიღწეულია ეს საკეტის კონსტრუქციის შეცვლით, რომელის შესაძლებელს ხდის გამოიყენოთ შედარებით გრძელი ხრახნები და ასევე შესაბამისი სპეისერები (მოყვება პისტოლეტს კომპლექტში). აღნიშნული გადაწყვეტილება კომპანიამ დაიცვა პატენტით. მე დიდიხანია თვალს ვადევნებ პისტოლეტის ოპტიკების და მათი დაყენების მეთოდების ევოლუციას და უნდა აღვნიშნო რომ დღეისთვის, Shadow Systems-ის გადაწყვეტილება არის ალბათ საუკეთესო ყველაფერზე რაც აქამდე არსებობდა.  ჩვენ MR920-ს  რა თქმა უნდა არ აქვს ოპტიკის დაყენების ოფცია.

ცალკე უნდა აღინიშნოს, რომ მიუხედავად იმისა, რომ პისტოლეტი როგორც ნებისმიერი “კასტომიზირებული” გლოკი გამოირჩევა უფრო “გადატვირთული” დიზაინით რაც მათ გამოარჩევთ უფრო ასკეტური სტანდარტული გლოკისგან. ხანდახან ეს დიზაინი ზედმეტად გადატვირთულია. ჩემი აზრით Shadow Systems-ის პისტოლეტებში ბალანსი დაცულია და პისტოლეტი გამოიყურება როგორც პისტოლეტი დამზადებული სპეც შეკვეთით მაგრამ ზედმეტობების გარეშე. თანაც პისტოლეტზე არის წარწერების მინიმალური რაოდენობა. აქ არ არის არც “ტყვია გამოფრინდება აქიდან” ან “წაიკითხეთ ინსტრუქცია გამოყენებამდე” და არც საკითხავი მარკირებები როგორც Springfield Armory-ის ავად სახსენებლი “Grip Zone” წარწერა სახელურზე, რაც თავის დროზე გახდა უამრავი ხუმრობის და მემის თემა.

ეხლა მთავარი კითხვა, როგორია ეს იარაღი სროლაში? პისტოლეტი მე ვიყიდე მეორადი და ყველანაირად ეტყობოდა რომ რაღაც რაოდენობა ვაზნების, დიდი ალბათობით რამდენიმე ასეული, უკვე იყო ამ პისტოლეტიდან ნასროლი, რაც ნიშნავდა რომ აუცილებელი 200 გასროლიანი ციკლი ამ პისტოლეტმა უკვე გაიარა. იკითხავთ რა ციკლზეა საუბარი და გიპასუხებთ, რომ საქმე იმაშია, რომ კომპანია Shadow Systems იძლევა რეკომენდაციას ან უფრო გაფრთხილებას, რომ საჭიროა ისროლოთ 200 ვაზნა, რომ ყველა დეტალი “მოჯდეს” და პისტოლეტმა დაიწყოს საიმედოდ ფუნქციონირება. ამ პერიოდში პისტოლეტი უნდა იყოს კარგად დაზეთილი და მოსალოდნელია შეფერხებები. 200 გასროლის მერე მწარმოებელი ირწმუნება რომ პისტოლეტი იმუშავებს საიმედოდ და უპრობლემოდ. გულწრფელად რომ გითხრათ, მე ვერ შევამჩნიე რომ MR920 გამოირჩევა დეტალების უფრო ზუსტი მორგებით ვიდრე სტანდარტული გლოკი და არც ამ “აბკატკების” თეორიის მომხრე არ ვარ. ეს დაკვირვება ეხება როგორც ლულის და საკეტის ასევე საკეტის და ჩარჩოს გადაბმას.

ჯამში ჩვენ ვისროლეთ 150-მდე ვაზნა, სამი წონის ტყვიით. 115 გრანი – Federal Syntech, 124 გრანი – Magtech FMJ, 147 გრანი – Speer law Enforcement TMJ ტყვიის ბრტყელი ცხვირით. სროლის დროს იყო ზუსტად 0 დაბრკოლება. ექსტრაქცია იყო პოზიტიური, მხოლოდ მჭიდში ბოლო ვაზნის გასროლისას, ექსტრაქციის მიმართულება იცვლებოდა და ერთხელ მასრა საკეტზეც დაეცა.

20220730_174741 20220730_175507 20220730_182841

სიზუსტეს რაც შეეხება ის იყო ადეკვატური, მაგრამ არაფერი განსაკუთრებული რაც ჩემთვის პირადად ერთგვარი იმედგაცრუებაც იყო, იმის მერე რაც სტანდარტული Glock 34 ისროდა პრაქტიკულად ტყვიას ტყვიაში. აქ რეალურად ჩვენ მივიღეთ მე ვიტყოდი ტიპიური სტანდარტული გლოკისთვის სიზუსტე.

ნაწილობრივ ასეთი შედეგი, რომელიც სულაც არ არის ცუდი საბრძოლო პისტოლეტისთვის, აიხსნება საკმაოდ მაღალი სამიზნი მოწყობილობებით და საკმაოდ მძიმე სასხლეტით. სანამ ამ პისტოლეტზე ეხლა ხელს ჩაიქნევთ, მე უნდა აღვნიშნო, რომ ეს არის კომპაქტური 9მმ-ნი პისტოლეტი, რომლის გამოყენების ფილოსოფია მინიშნებულია მის დასახელებაში – Combat. ეს პისტოლეტი არ არის საასპარეზო “სარბოლო” იარაღი, იგულისხმება, რომ ეს იარაღი უნდა ატარონ სამხედროებმა, პოლიციელებმა და ა.შ.  შესაბამისად სასხლეტი არ შეიძლება იყოს მსუბუქი უსაფრთხოების მოთხოვნებიდან გამომდინარე. სხვათაშორის სასხლეტი კარგია, შედარებით ახალი, გლოკის ტიპის იარაღისთვის. ის ინფორმატიულია, ზუსტად იცი, როდის მოხდება გასროლა, არ აქვს ხრაშუნი და აქვს ძალიან მოკლე რესეტი. უბრალოდ წონის გამო ის ითხოვს მიჩვევას, რომ აჩვენო მართლა კარგი სიზუსტე. აქვე უნდა აღვნიშნო, რომ პისტოლეტი გასწორებულია (უნდა ვივარაუდოთ ქარხნიდან) და დამიზნების და მოხვედრის წერტილები ემთხვევა, რაც ყოველთვის სასიამოვნოა. მოხვედრის წერტილი პრაქტიკულად დიდად არ შეცვლილა სხვადასხვა მუხტების გამოყენებისას რაც ასევე კარგია.

უნდა აღინიშნოს, რომ პისტოლეტს აქვს ძალიან დაბალი უკუცემა, განსაკუთრებით 115 გრანინი “ფედერალით” სროლისას. ლულის ხტომა პრაქტიკულად არ არის, რისი მიზეზიც არის უკიდურესად ერგონომიული სახელურის და ზოგადად ჩარჩოს ფორმა. სწრაფი სროლა ამ პისტოლეტიდან ძალიან ადვილია. შემიძლია დაზუსტებით ვთქვა, რომ MR920 ყველაზე სწრაფი პისტოლეტია რაც მე შემიძლია გავიხსენო. ეს მიიღწევა ჩარჩოს ჭკვიანური დიზაინით, ცოტათი უფრო მსუბუქი საკეტით (ნაკლები მასა მოძრაობს იქეთ აქით) და ალბათ დამაბრუნებელი ზამბარის წონით.

სამიზნი მოწყობილობები კარგად ჩანს და მიუხედავად იმისა, რომ მაღალია, შუქს კარგად ატარებენ და მათი დანახვა ადვილია. მაგველის წყალობით მჭიდის გამოცვლები ელვასავით სწრაფია. ამ პისტოლეტზე საასპარეზო სასხლეტის და სამიზნი მოწყობილობების დაყენება გადაიყვანს ამ პისტოლეტს აბსოლუტურად სხვა დონეზე.

საბოლოო ჯამში ეს კარგი იარაღია, მაგრამ ალბათ უნდა გესმოდეთ რას ყიდულობთ. დიდი მწარმოებლები ხარჯავენ მილიონებს რომ მიღწეულ იქნას კონსისტენტური ხარისხი მათი პროდუქციის, მათ შეუძლიათ იქონიონ ნაწილების და მასალების დიდი მარაგი და ნაკლებად იყვნენ დამოკიდებული სხვადასხვა ფაქტორებზე, რომლებიც ახდენენ გავლენას ხარისხზე. მეორეს მხრივ, როდესაც ყიდულობთ ასეთი ტიპის არასტანდარტულ პროდუქტს შედარებით პატარა მწარმოებლისგან, მაინც უნდა იცოდეთ რომ ყიდულობთ პატარა სერიით გამოშვებულ პროდუქტს. ასეთი მწარმოებლები ბევრად უფრო მოწყვლადები არიან იმ ფაქტორების მიმართ, რომლებსაც შეუძლიათ იქონიონ გავლენა პროდუქტის ხარისხზე. ასევე პარტიიდან პარტიამდე იქნება განსხვავებები მცირე დეტალებში (დაფარვებში და ა.შ.).  მე კარგად მახსოვს როდესაც ერთ გადაცემაში “დისქავერის” არხზე, მოტოციკლისტს გაუფუჭდა ახალი, ოსტატის აწყობილი ბაიკი. გაჟონა ბენზინმა ავზიდან. ხდება ხოლმე, როდესაც საქმე გაქვს ქასტომ ბაიკებთან, აღნიშნა მეპატრონემ.  ეს ავზი დაამზადა ხელით ხელოსანმა და მას შეიძლება შეცდომა მოუვიდეს, როგორც ყველა ადამიანს. ავზი ჩემ სუზუკიზე შეადუღა რობოტმა და მერე მეორე რობოტმა შეამოწმა ნაკერები ჰერმეტულობაზე. ეს არის დაახლოებით რისი თქმაც მინდა მაგალითად Shadow Systems-ის პისტოლეტების და გლოკების შედარებაზე. ისიც ვიცი რომ MR920-ის მერე მე გამიჭირდება სტანდარტულ გლოკებზე “გადაჯდომა”, იმიტომ რომ ერგონომიულობის და სროლისუნარიანობის კუთხით MR920 ძალიან შორს არის წასული. გამომდინარე იქიდან, რომ MR920 ტექნიკურად პრაქტიკულად გლოკია, უნდა ვივარაუდოთ რომ საიმედოობა და რესურსი უნდა იყოს მინიმუმ გლოკის ტოლფასი, რაც მისაღები იქნება ნებისმიერი მსროლელისთვის.  ასე რომ პასუხი კითხვაზე რა არის MR920 არის ალბათ უფრო სერიოზული იარაღი ვიდრე რენჯის სათამაშო, ალბათ იმიტომ რომ ასეთ მოკლე პერიოდში პასუხის გაცემა ასეთ კითხვაზე იქნებოდა ცოტა არასერიოზული. თუ რამე შეიცვლება, აუცილებლად შეგატყობინებთ.

shooterscentral.ge-ს დასკვნა: Shadow Systems MR920 Combat არის სერიული წარმოების კასტომიზირებული პისტოლეტი, რომელიც არის ის რაც უნდა ყოფილიყო გლოკი, უკანასკნელს რომ მეტი ყურადღება მიექცია პროდუქტის რეალური განვითარებისთვის და იმ ტრენდებისთვის რაც არსებობს ბაზარზე.  ასეთი პისტოლეტების სპეციფიკიდან გამომდინარე, მფლობელმა განსაკუთრებული ყურადღებით უნდა გატესტოს ეს პისტოლეტი და დააკვირდეს მის ფუნქციონირებას, რომ დარწმუნდეს რომ შეიძლება ამ იარაღს ანდო სიცოცხლე, იმიტომ რომ, რაოდენ სამწუხაროც არ უნდა იყოს, გაყიდული ასეთი იარაღების 99% საბოლოო ჯამში რენჯის სათამაშოს როლს უფრო ასრულებს ვიდრე საბრძოლო ინსტრუმენტის. ამ მწარმოებელმა შძეძლო და შექმნა გლოკის კლონი, რომელიც მიუხედავად იმისა, რომ შეინარჩუნა დეტალების თავსებადობის მაღალი ხარისხი ორიგინალურ გლოკთან, ამავე დროს წარმოადგენს ხარისხობრივად ბევრად უფრო უკეთეს პლატფორმას ვიდრე ორიგინალური პისტოლეტი. ფასთან ერთად ამ კატეგორიაში ეს პისტოლეტი რეალურად უკონკურენტოა.

297769646_5308777082545792_4633760747471101495_n

საუკეთესო 9მმ-ნი პისტოლეტი რომელზეც არავინ არ საუბრობს

Sunday, July 10th, 2022

CZ-75 და მისი ვარიანტები უკვე ათწლეულებია არიან ერგონომიკის და სროლისუნარიანობის ჩემპიონები.  არც ერთი სხვა პისტოლეტიდან, დამწყები მსროლელი არ აჩვენებს უკეთეს შედეგს სროლაში ვიდრე CZ-75-დან.  რთული ფორმის ნახევრად ანატომიური ტარი,  დაბალი ლულის ღერძი, შესანიშნავი სასხლეტი, კარგი სამიზნი მოწყობილობები, ამას დამატებული გამოყენებული ჩაკეტვის სქემა, ჩარჩოს შიგნით მოძრავი საკეტი და პისტოლეტის მთლიანად ფოლადის კონსტრუქცია უზრუნველყოფენ შეუდარებელ სროლისუნარიანობას.  პისტოლეტი იმდენად წარმატებული გამოდგა რომ სანამ რამდენიმე წლის წინ არ გაჩნდებოდა ახალი დამრტყმელ-სასხლეტი მექანიზმი “Omega” CZ-75 პრაქტიკულად მნიშვნელოვანი ცვლილებების გარეშე რჩებოდა წარმოებაში. აღარაფერს ვიტყვი იმაზე რომ CZ-75 ყველაზე კოპირებადი პისტოლეტია მსოფლიოში, ალბათ 1911-ის გარდა, რომელიც თავისთავად ცალკე კლასია პისტოლეტების..  რა თქმა უნდა ამ პისტოლეტს ქონდა თავისი მინუსებიც, პირველ რიგში მისი წონა. ვაზნებით ის 1.2 კგ-ზე მეტს იწონის.  ის ასევე დიდია, ლულის სიგრძე 120მმ-ია. თავის კლასიკურ ვარიანტში, ეს მთლიანად ფოლადის სრული ზომის 9მმ-ნი პისტოლეტია, რომელიც არ ჯდება თანამედროვე თავდაცვითი პისტოლეტის კონცეფციაში, რომელიც არის მსუბუქი და კომპაქტური, თანაც აბსოლუტურ უმეტესობა შემთხვევაში დახურული დამრტყმელით, ნაცვლად ერთ დროს სტანდარტული გარედან განლაგებული ჩახმახისა. თუმცა უნდა ითქვას რომ რიგი მიზეზების გამო ტრადიციული ორმაგი მოქმედების დამრტყმელ-სასხლეტი მექანიზმი არსად არ აპირებს წასვლას, პირველ რიგში იმიტომ რომ ვის არ უყვარს სასხელტი ერთმაგ რეჟიმში, მსუბუქი და მოკლე სვლით, რაც ხდის ზუსტ სროლას საკამოდ იოლს? მეორე რიგში, ასეთი პისტოლეტი ვაზნით სავაზნეში და დაშვებული ჩახმახით აბსოლუტურად უსაფრთხოა.

maxresdefault

CZ-75-ის ევოლუციის პიკს წარმოადგენს პისტოლეტი CZ Shadow 2. მისი დანიშნულებაა სწრაფი და ზუსტი სროლა,  მასა და გაბარიტები მეორადია. ეს პისტოლეტი ასევე ხშირად გამოიყენება როგორც ბაზა სერიოზული საასპარეზო პისტოლეტისთვის.  CZ ასევე თვითონ უშვებს მოდელებს რომლებიც გათვლილია საასპარეზო სროლისთვის. 

რა თქმა უნდა ჩეხებს ესმოდათ ეს ყველაფერი და ამიტომ გამოუშვეს CZ-75-ის კომპაქტური ვერსია.  შედარებით მოკლე ლულით და ტარით, რომელიც გათვლილი იყო 14 ვაზნიან მჭიდზე, ამ პისტოლეტი წონა მაინც ცდება კილოგრამს. შედარებისთვის, სრული ზომის გლოკ-17, 17 ვაზნით იწონის 920 გრამს. ნუ იყო კიდე “ნახევრად-კომპაქტური” CZ-75,  პრაქტიკულად სრული ზომის ჩარჩოზე მოთავსებული კომპაქტური საკეტი ლულით. არაფერს არ გაგონებთ? იგივე კონცეფცია რაც ბევრად გვიან გამოყენებული, უზომოდ პოპულარულ Glock 19X-ში, რომელზეც ჩვენ ადრე უკვე ვწერდით. ცხადია ეს ვარიანტი კიდე ურო მძიმე იყო ვიდრე კომპაქტური ვერსია. არსებობს კიდე ძალიან იშვიათი, პრაქტიკულად უცნობი CZ-75-ის ვერსია შესაბამისი სახელით “Phantom”. ეს არის იგივე რაც სრული ზომის CZ-75 მაგრამ პოლიმერის ჩარჩოთი. მისი წარმოება შეწყდა 2019 წელს, დიდი ალბათობით იმიტომ, რომ CZ უკვე უშვებდა P09 და P-10-ს და სამი სრული ზომის პისტოლეტი პოლიმერის ჩარჩოთი იყო მეტის მეტი, თუმცა ეს ჩემი მოსაზრებაა. წლების წინ მე და ჩემმა მეგობარმა შემოვიტანეთ საქართველოში პირველი Phantom-ი და ორივე ფრიად მოხიბლულები დავრჩით პისტოლეტით.  მისი წონა რადიკალურად შემცირებული იყო, ვაზნების გარეშე ის 730 გრამს შეადგენდა. მაგრამ ის იყო მხოლოდ ერთ ვარიანტში, სრული ზომის. ეს პისტოლეტი მიღებულ იქნა შეიარაღებაში ჩეხეთის არმიის მიერ და მისი ამერიკაშიც კი ექსპორტი იყო ძალიან უმნიშვნელო, რაზეა საუბარი დანარჩენ მსოფლიოში მას პრაქტიკულად არც იცნობენ წესიერად.

cz-usa-75-sp-01-phantom-pistol-f

ყველაზე უცნობი CZ-75-ის ვარიანტი, CZ-75 Phantom. 

“ფანტომი” უდაოდ იყო ნაბიჯი სწორი მიმართულებით, მაგრამ საჭირო  იყო კომპაქტური CZ-75 მსუბუქი ჩარჩოთი და ასეთი პისტოლეტი CZ-მ წარმოადგინა პირველად ჩეხური პოლიციისთვის. ახალი პისტოლეტი იყო კომპაქტური ზომების და ქონდა ჩარჩო დამზადებული ალუმინისგან. ამის წყალობით მსროლელებმა მიიღეს CZ-75 უფრო კომპაქტურ და მსუბუქ ფორმატში, თანაც ვარინატით სადაც ჩარჩოზე იყო შესრულებული უნივერსალური სამაგრი, როგორც ამას ითხოვდა მოდა. ახალი პისტოლეტის წონა შეადგენდა მისაღებ 780 გრამს (ცარიელი), ხოლო გაბარიტებით ის ახლოს იყო გლოკ 19-თან. ეს პისტოლეტი ეგრევე გახდა გაყიდვების ხიტი, იმიტომ, რომ ნახოთ ამ პისტოლეტის ძველი მიმოხილვები, ყველაში ავტორები აღნიშნავდნენ, რომ ამ პისტოლეტის პოვნა საკმაოდ ძნელია.

აქ უნდა აღინიშნოს რომ გარკვეული გაუგებრობები შეიძლება წარმოიშვას ამ პისტოლეტების სახელის და კონფიგურაციის იდენტიფიცირებაში. მაგალითად ჩემ პისტოლეტს (გამოშვებული 2003 წელში) აქვს წარწერა საკეტზე CZ-75D Compact, D ნიშნავს რომ მექანიკური მცველის ნაცვლად ჩვენ გვაქვს დეკოკერი. ამასთანავე საკეტზე დაყენებულია სტანდარტული სამიზნი მოწყობილობები.  არის ვარიანტები სხვა ტიპის, დაბალ-პროფილიან სამიზნე მოწყობილობებით და სხვა დამღებით, CZ 75 P01. ითვლება რომ P01 არის მოდელი ჩარჩოთი რომელზეც არის უნივერსალური სამაგრი მაგრამ ჩემსას საკეტზე P01 არ აწერია მაგრამ ჩარჩო არის სამაგრით.  მოდელი სახელწოდებით PCR (Police Czech Republic) არის პისტოლეტი შექმნილი ჩეხური პოლიციისთვის, რომლის ჩარჩოზე სამაგრი არ არის და სამიზნი მოწყობილობებიც დაბალპროფილიანია. მათი ყველასი შეკრებითი სახელი ალბათ უნდა იყოს P01. ამის გარდა გაურკვევლობები ასევე უკავშირდება ამ პისტოლეტის ტევადობის დადგენას. ზოგ რესურსზე მითითებულია როგროც 14 ვაზნა და ჩემი 2003 წელს გამოშვებულ პისტოლეტს ნამდვილად მოყვა 14 ვაზნიანი მჭიდი, მაგრამ როგორც ჩანს ახალი მოდელები იყენებნ გაუმჯობესებულ მჭიდს რომელშიც ჩადის უკვე 15 ვაზნა.

compact d variants

სამი სხვადასხვა P01. აღსანიშნავია, რომ CZ უშვებს ამ პისტოლეტის ვერსიას ფოლადის ჩარჩოთი და ასევე მოდელს “ომეგას” ტიპის დამრტყმელ სასხლეტი მექანიზმით. 

დამღების გარჩევას თავი რომ დავანებოთ, უნდა აღინიშნოს რომ P01-ს გადმოყვა CZ-75-ის ყველა პლიუსი, მაგრამ პისტოლეტი გახდა კომპაქტური, მსუბუქი და ადვილი სატარებლად.  სროლისუნარიანობაც არსად არ წავიდა, დაბალი მასის გამო უკუცემა მეტია ვიდრე სრული ზომის ფოლადის CZ-75-ში მაგრამ პისტოლეტის კონტროლირებადია და ძალიან ზუსტი. ასეთი კომბინაციის დამარცხება ძალიან რთულია, განსაკუთრებით იმ შემთხვევაში, თუ ჩემსავით მოგწონთ პისტოლეტები გარედან განლაგებული ჩახმახით. ბევრი ადამიანისთვის “სტრაიკერი” მიუღებელია, მსუბუქი სასხლეტის გამო, რომელსაც თანაც მოკლე სვლა აქვს.  პისტოლეტი ვაზნით სავაზნეში და ომაგი დმარტყმელ სასხლეტი მექანიზმით, დაშვებული ჩახმახით პრაქტიკულად ისეთივე უსაფრთხოა როგორც რევოლვერი, რომელზეც არასრდროს არ ყენდებოდა მექანიკური მცველი, იმიტომ რომ სასხლეტი მძიმე გრძელი სვლით ორმაგ რეჟიმში ყოველთვის იყო ადეკვატური და საკმარისი დაცვის მექანიზმი უნებლიე გასროლებისგან. P-01-ში “ჩაშენებული” დეკოკერი გაძლევთ საშუალებას დაუშვათ სასხლეტი სწრაფად და უსაფრთხოდ, რის გამოც მთლიანობაში პისტოლეტს აქვს ძალიან მაღალი უსაფრთხოების ხარისხი. ამავდროულად გაქვს საშუალება განახორციელო სწრაფი გასროლა ორმაგი მოქმედების რეჟიმში. დღესაც, “სტრაიკერების” ეპოქაში  ბევრი ადამიანისთვის ეს ყველაზე მისაღები და უსაფრთხო პისტოლეტის ფორმატია. მასის და გაბარიტების მიხედვით ეს პისტოლეტი იდეალური ზომის არის ყოველდღიური ტარებისთვის და არც რენჯზე ის არ დაგაღალატებთ, მოგცემთ საშუალებას ისროლოთ როგორც სრული ზომის პისტოლეტიდან. თანაც განსხვავებით კლასიკური CZ-75-ისგან არი შესაძლებლობა დააყენოთ ფარანი/ლაზერული დამზინების მოდული MIL-STD 1913 სტანდარტის სამაგრზე. სამწუხაროდ CZ არაფრით არი იძახის უარს 75 სერიის პისტოლეტების ღებვაზე სპეციალური დამცავი საღებავით, რომელიც დროთა განმავლობაში იქერცლება და პისტოლეტი იღებს ნაცვეთ/ნათრევ იერსახეს. მაგრამ სრულყოფილების პოვნა ჩვენ სამყაროში შეუძლებელია და P01-იც გამონაკლისი არ არის.

იყო დრო როდესაც CZ-ს პრაქტიკულად ერთადერთი პისტოლეტი იყო მოდელი 75 და ითვლებოდა რომ ეს პისტოლეტი გადიოდა ბიუჯეტურ კატეგორიაში. ქონდა CZ-ს პრობლემები ხარისხის კონტროლთან და შესრულების ხარისხთან, მაგრამ დღეს ეს სულ სხვა კომპანიაა. ის გაიზარდა, იყიდა ორი მსხვილი მაერიკული კომპანია Dan Wesson და ისეთი ლეგენდარული და წმიდა ამერიკული ბრენდი როგორიც არის კოლტი, მათი თანამედროვე P სერიის პისტოლეტები (07, 09, 10) ხარისხის თვალსაზრისით და შესრულებით სხვა დონის იარაღებია.  CZ დღეს რეალურად არის ერთ-ერთი უმსხვილესი მწარმოებელი მაღალი ხარისხის ცეცხლსასროლი იარაღის.

საქართველოში P01 შედარებით იშვიათია და კლასიკური CZ-75-ის შოვნა თუ არ წარმოადგენს პრობლემას, P01-ის პოვნა ადვილი არ არის თანაც იმპორტიორები რატომღაც მას შედარებით მაღალ ფასად ყიდიან.

 

Beretta Px4 Storm Sub-compact – უნიკალური თავის კლასში

Saturday, June 4th, 2022

BerettaPX4_3

ყველა ვინც მე მიცნობს იცის, რომ მე კომპანია ბერეტას და მათი პისტოლეტების დიდი მოყვარული ვარ. ხოლო 92-ე სერია ყოველთვის იყო ჩემი ყველაზე დიდი ფავორიტი. მე ასევე არაერთხელ აღვნიშნავდი, რომ ბერეტას იმსახურებს აღიარებას იმისთვის, რომ შექმნა ორი წარმატებული პისტოლეტების მთელი ოჯახი და არც ერთი არ იყოს დაფუძნებული ბრაუნინგის მოდიფიცირებული ჩაკტვის სქემაზე, რომელიც დღეს დომინირებს პისტოლეტების კონსტრუქციაში. ამავე დროს, მე რაც უფრო ღრმად ვსწავლობდი  92-ე სერიას და მასთან ერთად ბერეტებს ლულის ბრუნვით ჩაკეტვით (Mod 8000 და Px4 სერია), მე ბოლოს მივედი ცხად დასკვნამდე, რომ მინიმუმ ტექნიკური თვალსაზრისით, ბერეტები ლულის ბრუნვის ჩაკეტვით ბევრად უკეთესი პისტოლეტებია ვიდრე უფრო გაპიარებული და პოპულარული  92-ე სერია, რომელიც იყენებს Walther P38-ის სქემას, ჩამკეტი ბლოკით. ეს პარადოქსია, იმის გათვალისწინებით, რომ ბერეტას სახელი ყოველთვის იყო, არის და იქნება ასოცირებული 92-ე სერიასთან, რომელსაც მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან კარგი პისტოლეტია, გააჩნია “აქილევსის ქუსლი”, რომლის არსებობა განპირობებულია უკვე ნახსენები ჩაკეტვის სქემით, ჩამკეტ ბლოკის გამოყენებით. სწორედ ამ ბლოკს გააჩნია ლიმიტირებული რესურსი და როგორც ჩანს მცირე გადახვევა ტექნოლოგიურ პროცესში/ხარისხის კონტროლში და ამ დეტალის რესურსი მცირდება რადიკალურად. ხარისხის შენარჩუნება კიდე ამ კომპანიისთვის სერიოზული გამოწვევა იყო ან ჯერ კიდევ არის, ქარხნის მერილენდიდან ტენესიში რელოკაციის შემდეგ. ამის საპირწონედ Px სერიის პისტოლეტებმა, რომლებმაც ჩაანაცვლეს 8000 სერია, რუტინულად წარმოაჩენენ რეკორდულად მაღალ რესურსს დეტალების შეცვლამდე, რომელიც გამოიხატება ათი ათასობით გასროლაში და არის დოკუმენტირებული შემთხვევები, როდესაც დადასტურებული გასროლების რაოდენობა გადაცდა 100 000 გასროლას, ქარხნული დეტალების მწყობრიდან გამოსვლის გარეშე!

Px4 პისტოლეტების ოჯახმა (წავიდა სერიაში 2004 წლიდან) ჩაანაცვალ 8000 სერიის პისტოლეტები. ეს ოჯახი შედგება ამ სერიის პისტოლეტის სამი ვარიანტისგან, სტანდარტული ზომის, კომპაქტური და სუბ-კომპაქტური მოდელებით. სწორედ Px4 Storm-ის სუბ-კომპაქტურ მოდელზე წავა საუბარი ამ სტატიაში, იმ გამონაკლისით, რომ ლულის ბრუნვით ჩაკეტვაზე არაფერს არ დავწერ. სუბ-კომპაქტური Px4 მოდელი უნიკალურია იმით, რომ დიდი ალბათობით არის ერთადერთი თანამედროვე პისტოლეტი, რომელიც იგივე კალიბრის მიუხედავად იყენებს განსხვავებულ ავტომატიკის სქემას ვიდრე მისი სრული ზომის ვერსიები. აღნიშნული განპირობებული უნდა იყოს ამ მოდელის მოკრძალებული ზომებით, რომელშიც უბრალოდ ვერ ჩაატიეს სქემა ლულის ბრუნვით. ამიტომაც გამოყენებულ იქნა აპრობირებული და გამოცდილი ბრაუნინგის მოდიფიცირებული სქემა, რომელიც ისევე არის განხორციელებული, როგორც მაგალითად გლოკში, სადაც ჩაკეტვა ხდება სავაზნის და საექსტრაქციო ფანჯრის კიდეებზე. დანარჩენში სუბ-კომპაქტური ‘სტორმი” იდენტურია “დიდ” Px4-თან და ასევე ამ სერიის პისტოლეტებს რაღაც ელემენტები აქვთ 92-ე სერიისგან. მაგალითად ორმაგი მოქმედების დამრტყმელ-სასხლეტი მექანიზმი, რომელიც სულ უფრო იშვიათი ხდება თანამედროვე პისტოლეტებზე. ასევე გვხვდება “საფირმო” უსაფრთხოების სქემა,  მექანიკური მცველით საკეტზე და ბრუნავი ორმაგი დამრტყმელით, რომელიც “ტრიალდება” მცველთან ერთად და ფიზიკურად გამორიცხავს ჩახმახის კონტაქტს დამრტყმელთან, ჩახმახის დაშვებისას და მცველის ჩართვისას (მცველი ისევე როგორც 92-ე სერიაში ასრულებს უსაფრთხო დამშვების ფუნქციას). ასევე სასხლეტზე დაჭერა იწვევს დამრტყმელის მცველის გამორთვას, რომელიც როგორც 92-ე სერიაში იწევა და ამოდის საკეტის ზევიდან. Px4 გამოდის სამ კალიბრში და განსხვავებით 92-ე სერიისგან ხელმისაწვდომია .45ACP კალიბრშიც, ამავე დროს დამრტყმელ-სასხლეტი მექანიზმის კონფიგურაციები ისეთივეა როგორც 92-ე სერიაში, სტანდარტული ორმაგი მოქმედების Type F, ორმაგი მოქმედების მხოლოდ დეკოკერით (მცველის გარეშე) Type G და ასევე მხოლოდ ორმაგი მოქმედების Type D  და ასევე მეოთხე ტიპის, Type C რომლის მექანიზმი წააგავს Heckler&Koch-ის LEM სასხლეტის კონფიგურაციას.

px4 safety

სანამ ბერეტა 92A3-ში გაჩნდებოდა მოდიფიცრებული მცველი, რომელიც გამორიცხავდა მის გააქტიურებას საკეტის გადაკვრისას, ეს მიდგომა უკვე იყო განხორციელებული Px სერიაში, სადაც მცველის გადამრთველი “იხედება” ზევით და გადაკვირსას მას შემთხვევით ვერ ჩართავთ. 

განსხვავებით 92-ე სერიისგან, Px სერიის პისტოლეტები იყენებენ პლასტმასის ჩარჩოს, შესაბამისი ჩანართებით რომ მოხდეს სახელურის ადაპტირება მსროლელის ხელის ზომაზე. სუბ-კომპაქტური მოდელის ერთი მჭიდი ასევე აღჭირვილია დაპატენტებული გახსნადი მჭიდის ხუფით, რომელიც სთაბაზობს დამატებით მოჭიდების წერტილს ხელისთვის, რაც სახელურის სიგრძიდან გამომდინარე საკმაოდ საჭირო ოფციაა.

px4 grip inserts

პისტოლეტს მოყვება სამი ჩანართი, მათი დაფიქსირება ხდება U ფორმის ზამბარით რომელიც ეყრება ტარს ქვევიდან. ახალ პისტოლეტზე ჩანართების გამოცვლა შეიძლება მოუხერხებელი იყოს, იმიტომ რომ მათი მოხსნა დაყენება ფიზიკურ ძალას ითხოვს და ხანდახან გგონია რომ შეიძლება რამე გატეხო პროცესში.

როგორც უკვე აღვნიშნე სუბ-კომპაქტური მოდელი საკმაოდ მოკრძალებული ზომების არის და რაღაცით ახლოს არის გლოკ 26-თან. მოკლე, დაბალი, მაგრამ საკმაოდ სქელი, ნაწილობრივ ორ რიგიანი მჭიდის წყალობით, რომელიც იტევს 13 ვაზნას, ნაწილობრივ გამოშვერილი ორიმხრივი მცველის “ყურების” გამო. ლულის სიგრძე 76მმ-ია. ხრახნების ტიპი კლასიკური. წონა 740 გრამი. გაბარიტების და წონის თალსაზრისით ეს პისტოლეტი არ არის ყველაზე კომპაქტური და მსუბუქი მაგრამ სამაგიეროდ სტანდარტული ტევადობა 13 ვაზნა. ეს  არც ისე დიდიხნის წინ იყო ყველაზე დიდი ტევადობა ამ კლასში.

px4 mags

13 ვაზნიანი, მაღალი ხარისხის მჭიდები დამზადებულია ფოლადისგან, ხუფები პლასტმასისგან. ერთ მჭიდზე არის დაპატენტებული გასაშლელი “თარო” თითისთვის. მჭიდების თავსებადობა უზრუნველყოფილია და პატარა “სტორმზე” მიდის დიდი “სტორმის” მჭიდები. ბერეტა 92-ის მჭიდები არ მიდის Px4-ებზე. 

რატომ ეს უდაოდ საინტერესო, გამძლე და საიმედო პისტოლეტი, ტოპ მწარმოებლისგან ასეთი ნაკლებად ცნობადი/გაპიარებული ჩემთვის უცნობია. პისტოლეტი არ არის მაინცდამაინც ძვირი (აშშ-ში რეკომენდირებული ფასი 600-700 დოლარი), სამი “წონითი კატეგორია”, სამი ყველაზე გავრცელებული კალიბრი და 4 დამრტყმელ-სასხლეტი მექანიზმის კონფიგურაცია, მაგრმ მიუხედავად ამისა Px4 არის როგორც “გადამალული საგანძური” პისტოლეტების სამყაროში და ჩემი აზრით ყველაზე დაუფასებელი პისტოლეტი. ჩემი აზრით მისი ნაკლები პოპულარობა განპირობებულია სპეციფიური დიზაინით და მე შემიძლია ბევრი პისტოლეტი დავასახელო, რომელიც გამოირჩეოდა კარგი საბრძოლო და საექსპლუატაციო თვისებებით მაგრამ საერთოდ არ იყიდებოდა სპეციფიური იერსახის გამო.

20220510_182229

სამიზნი მოწყობილობები არის რკინის, სამი თეთრი წერტილით. განსხვავებით 92FS-სგან, კორა შესრულებულია ცალკე და შესაძლებელია მისი რეგულირება ან საერთოდ გამოცვლა. 

სროლაში პისტოლეტი გამოდგა აბსოლუტურად საიმედო. უპრობლემოდ მოინელა მათ შორის “ბლეიზერის” წარმოების მუხტი ალუმინის მასრით, რომელიც აბსოლუტურად ყველა კალიბრში ართულებდა ექსტრაქციას. მაგაზე გაჭედა მეხუთე თაობის გლოკმაც, რაც იყო ალბათ პირველი ასეთი დაბრკოლება იმ მრავალ წელში და მრავალ გლოკში რაც ამ წლების განმავლობაში მე მისვრია. არა და გამართული პისტოლეტი კარგი ხარისხის ვაზნებით, პრაქტიკულად არ ჭედავს ნორმალური ექსპლუატაციის პირობებში, თუნდაც მინიმალური მოვლა-მომსახურებით. ვინც არ იცით აგიხსნით, რომ “ბლეიზერის” მუხტები ალუმინის მასრით, არის ეკონომიური კლასის ტყვია-წამალი. ალუმინი ნაკლები ღირს თითბერზე მაგრამ ამავე დროს ქმნის გარკვეულ გამოწვევებს, იმიტომ რომ თითბერზე უარესად და უფრო ნელა იბრუნებს პირვანდელ ფორმას, რჩება შებერილი და ეს ქმნის დამატებით წინაღობას ექსრაქციის დროს. ეჭვი მაქვს რომ მასრის ზედაპირიც არ უწყობს ხელს და ზრდის ხახუნის კოეფიციენტს. ამის გამო .38 კალიბრის მოკლეცხვირიან რევოლვერში ექსტრაქტორის არასრული სვლა არ იყო საკმარისი მასრების ექსტრაქციისთვის და ხდებოდა საჭირო მათი ხელით ამოყრა. Kel-tec SUB 2000 რუტინულად ჭედავდა ამ მუხტიით და მასრებს პრაქტიკულად ფეხებთან ყრიდა, რაც მეტყველებდა საკეტის სიჩქარის შემცირებაზე. მოკლედ “ბლეიზერი” კარგია რენჯისთვის მაგრამ “საქმისთვის” ის ნაკლებად გამოსადეგია.

სამწუხაროდ უნდა აღინიშნოს, რომ მოხვედრის წერტილი მნიშვნელოვნად ცდებოდა დამიზნების წერტილს. სადღაც 15 სანტიმეტრით ქვევით და 10 სმ მარცხნივ. მიუხედავად ჩვენი სერიოზული ძალისხმევისა უკანა სამიზნი მოწყობილობა არ დაგვნებდა, მაგრამ კაი დიდი ჩაქუჩის გამოყენებით შევძელით დაგვეძრა კორა და ჰორიზონტალური ცდომილება გამოვასწორეთ. ეს არ არის პირველი შემთხვევა, როდესაც ახალი ბერეტა ისვრის მნიშვნელოვანი აცდენით დამიზნების წერტილიდან. რატომ ხდება ასე ჩემთვის უცნობია.

სიზუსტეს რაც შეეხება ის იყო ადეკვატური სუბ-კომპაქტური პისტოლეტისთვის მაგრამ არაფერი განსაკუთრებული, მიუხედავად იმისა, რომ მე პირადად დიდი მოლოდინები მქონდა. დიდი მოლოდინები იმიტომ მქონდა, რომ მე ვთვლიდი ჩემ თავს ორმაგი მოქმედების სასხლეტის მსროლელად, მაგრამ როგორც ჩანს ეს შეიცვალა, იმიტომ რომ იმდენად მივეჩვიე “სტრაიკერებს”, რომ აშკარად ვგრძნობდი დისკომფორტს და უხერხულობას ბერეტას სასხლეტთან მუშაობისას, რაც ალბათ ჯგუფების სიდიდეზეც აისახა. კარგი ამბავი კიდე ის არის, რომ ამ პატარა პისტოლეტს საოცრად პატარა უკუცემა აქვს და ძალიან კონტროლირებადია, რაც განპირობებულია ერგონომიული სახელურით და საკმაოდ დიდი მასით. მთლიანობაში შთაბეჭდილბა პოზიტიური დამრჩა, განსაკუთრებით იმიტომ, რომ პისტოლეტმა იმუშავა საიმედოდ ყველა მუხტთან, მათ შორის “ბლეიზერთან” რომელიც ქმნიდა პრობლემას ყველა იარაღში რომლიდანაც მას ვისროდით.

ბოლომდე რომ ამოვწუროდ კონკრეტულად ამ პისტოლეტის “ქცევა” ტესტირებისას უნდა აღინიშნოს ორი ნიუანსი. ერთი მჭიდი საჭიროებდა კარგ მირტყმას ხელით ან ძალით “ჩატენვას” რომ ჩამჯდარიყო პისტოლეტში ბოლომდე. გასაშლელი თარო მჭიდის ხუფზე იშლება როდესაც მას ხელს კიდებ, მაგრამ შეგრძნება მიუჩვევლობისგან ისეთია თითქოს მჭიდი ძვრება იარაღს, რამაც ორჯერ სამჯერ მაიძულა შემეწყვიტა გასროლის წამროების პოროცესი და დამეხედა იარაღზე, იმიტომ რომ მართლა სამივეჯერ მეგონა რომ მჭიდი იარაღს ძვრებოდა.

PX4_Sub_Exploded3

პისტოლეტი იშლება ძალიან ადვილად.  საკეტის უკან გადაწევის და დაფიქსირების შემდეგ, უბრალოდ უნდა ჩაატრიალოთ და გამოაძროთ ღერძი, რაც მოგცემთ საშუალებას განაცალკევოთ საკეტი და ჩარჩო და შემდეგ ამოიღოთ დამაბრუნებელი ზამბარა და ლულა. დამრტყმელ სასხლეტი მექანიზმი ასევე შესრულებულია მოდულის სახით მაგრამ მისი ამოღება რუტინული წმენდისთვის საჭირო არ არის.

20220510_182455

კომპლექტში ახალ პისტოლეტს მოყვება, მუყაოს ყუთში მოთავსებული პლასტმასის კეისი. ორი მჭიდი, სწრაფ დამტენი, ინსტრუქცია უსაფრთხოების საკეტი, სათადარიგო სახელურის ჩანართები, პლასტმასის ცილინდრი რომლის დანიშნულბა მგონი დღემდე საიდუმლოებაა მაგრამ მე ვემხრობი მოსაზრებას რომ ეს ცილინდრი იცავს თხელ პლასტმასის კეისს გაჭყლეტვისგან ტრანსპორტირებისას. 

რას ვისურვებდი პისტოლეტზე? პირველი: ბერეტამ უნდა შეამოწმოს რამდენად ზუსტად არის პისტოლეტი განულებული.    მცველის/დეკოკერის გადამრთველი შეიძლება იყოს უფრო დაბალპროფილიანი. გასაშლელი თარო მჭიდზე ზედმეტია, ჯობია როგორც სუბ-კომპაქტურ გლოკებში ორ მჭიდზე იყოს სტანდარტული და გაგანიერებული ხუფი ან როგორც “სპრინგფილდ არმორი” XD-S-ზე კომპლექტში იყოს ორი მჭიდი, სტანდარტული და გაზრდილი ტევადობის სახელურის ადაპტორით. საკეტის დაფარვა უნდა იყოს უფრო გამძლე, ეხლა ის დაფარულია პრიალა საღებავით, რომელიც დროთა განმავლობაში იწყებს აქერცვლას და იარაღი იღებს “გაქუცულ” იერსახეს, დაახლოებით ისე როგორც ეს ემართება ხოლმე CZ-75-ებს, რომლებიც ასევე იღებებიან.  დანარჩენში პისტოლეტთან პრეტენზიები არ მაქვს. საერთოდ ამ პისტოლეტთან მიმართებაში უნდა ვიყოთ ნაკლებად კრიტიკულები, იმიტომ რომ გაგიჭირდებათ დაასახელოთ სხვა 9×19 კალიბრის სუბქომპაქტი, მსუბუქი ჩარჩოთი,  ორ რიგიანი მჭიდით და გარედან განლაგებული ჩახმახით.

shooterscentral.ge-ს დასკვნა. Beretta Px4 Storm sub-compact არის იშვიათი პისტოლეტების კლასის წარმომადგენელი. ის იყენებს მსუბუქ, პლასტმასის ჩარჩოს, ორ რიგიან მჭიდს, არის სუბ-კომპაქტი და თანაც გარედან განლაგებული ჩახმახით. ამავე დროს შენარჩუნებულია ლაზერის ან ფანრის დაყენების შესაძლებლობა. პისტოლეტი გამოირჩევა უკიდურესი საიმედოობით, გამძლეობით და კარგი ერგონომიკით. თუ ეს ყველაფერი მოგწონთ თამამად შეგიძლიათ დახუჭოთ თვალი მის იერსახეზე. გაითვალისწინეთ რომ ნაკლები გავრცელებულობის გამო, აქსესუარების/ნაწილების შოვნა იქნება ძნელი.

Mossberg-ის შთამბეჭდავი დებიუტი – პისტოლეტი MC1

Wednesday, October 13th, 2021

20211013_211306

როდესაც ჩემმა მეგობარმა ალეკო ლუხავამ მითხრა რომ აპირებდა Mossberg-ის პისტოლეტების ჩამოტანას, მე ეგრევე ვუთხარი რომ ერთ ცალს უეჭველი მე ავიღებდი და პირველი დავწერდი ამ იარაღზე მიმოხილვას. მაგ საუბრის მერე თვეები გავიდა და როდესაც გავიგე, რომ ეს პისტოლეტები ჩამოვიდა საქართველოში, წავედი მათ სანახავად, თუმცა საერთოდ არ ვიყავი დარწმუნებული რომ რომელიმეს ვიყიდიდი.  პროგრამაში იყო Beretta 92X-ის მიმოხილვა, შემდეგ რიგში იდგა Glock 34, მოკლედ გაცილებით ნაკლები ენთუზიაზმით ვიყავი განწყობილი ვიდრე თავიდან. მაგრამ პისტოლეტების ნახვა მაინტერესებდა.  პირველ რიგში იმიტომ, რომ ეს იყო რეალურად პირველი თვითდამტენი პისტოლეტი, რომელიც კომპანიამ გამოუშვა და მეორე პისტოლეტი ზოგაგადად “მოსბერგის” ისტორიაში. თავისი პირველ პისტოლეტს ეს კომპანია უშვებდა გასული საუკუნის 20-ან წლებში და ეს იყო 4 ლულიანი .22lr კალიბრის “დერინჯერის” ტიპის პისტოლეტი. 2019 წელს, ზუსტდ თავისი ასი წლისთავზე, “მოსბერგმა” შესთავაზა მომხმარებლებს  თვით-დამტენი პისტოლეტი კალიბრში 9X19 Para ე.წ. “მიკრო 9 მილიმეტრიანი”. ასეთი პისტოლეტები ძალიან პატარა გაბარიტების, ერთ-რიგიანი მჭიდებით ეხლა ძალიან პოპულარულია და იკავებენ ნიშას, რომელიც აქამდე ათწლეულები ეკავა .38 კალიბრის “მოკლეცხვირიან” რევოლვერებს.

mosbrow

Mossberg Brownie, არა მხოლოდ პირველი პისტოლეტი იყო მოსბერგისთვის, არამედ ზოგადად პირველი იარაღი, რომელიც ამ კომპანიამ გამოუშვა და მიღებულმა შემოსავალმა მისცა შესაძლებლობა ემიგრანტს შვედეთიდან ოსკარ მოსბერგს გაეგრძელა იარაღების კონსტრუირება და წარმოება. 

საფირმო მუყაოს ყუთის გახსნის შემდეგ, ჩემ თვალწინ იდო მოკრძალებული ზომების, ყავისფერი ფერის პისტოლეტი, მოდელი MC1, რომელიც არის Glock 43-ის პირდაპირი კონკურენტი. მიკრო პისტოლეტი, ერთ რიგიანი მჭიდით, დახურული დამრტყმელით (“სტრაიკერი”). ნანახი იმდენად მომეწონა, რომ გადაწყვეტილება შეძენაზე ეგერევე მივიღე.

20210828_124252

ასეთ კომპლექტაციაში იყიდება მოსბერგის პისტოლეტები. მუყაოს ყუთი, ორი მჭიდი, ინსტრუქცია, პლასტმასის chamber flag-ი და უსაფრთხოების საკეტი. 

MC1 ძალიან თხელია, მხოლოდ 2.5 სმ სიგანეში და გარდა იმისა, რომ არ გააჩნია არანაირ გამოშვერილი დეტალები, ყველა კუთხე საკეტზე და ჩარჩოზე გადამრგვალებულია, რაც იცავს ხელებს დაზიანებისგან და უზრუნველყოფს სწრაფ, დაბრკოლების გარეშე ამოღებას გინდა ბუდიდან, გინდა ჯიბიდან. ეგრევე ყურადღებას იქცევს სწორი სასხლეტი, რომელიც ეხლა ძალიან მოდაშია და ეს ტრენდი სახეზეა, ბევრი მწარმოებელი ცდილობს მოიზიდოს მყიდველი იმით, რომ პირდაპირ ყუთიდან სთავაზობს ისეთ რამეებს, რაც ადრე იყო ხელმისაწვდომი მხოლოდ შეკვეთით დამზადებულ ან კასტომიზირებულ პისტოლეტებში.  პისტოლეტის მასა 6 ვაზნით 617 გრამია. ჩარჩო პოლიმერის არის. ლულის სიგრძე 87მმ-ია, ხრახნების ბიჯი: 1:16, 6 ღარით. ლულა ქრომირებული არ არის მაგრამ დაფარულია დამცავი დაფარვით, რომელიც ძალიან წააგავს ტენიფერს. ლულაც და საკეტიც დამზადებულია 416 მარკის უჟანგავი ფოლადისგან. საკეტი დაფარულია გამძლე DLC ტიპის დაფარვით, რომელიც პრაქტიკულად არც ფერით და არც ზედაპირით არ განსხვავდება Glock 19X-სგან. აქაც არ ჩანს ეკონომია მასალებზე ან დაფარვის ტიპებზე.  პისტოლეტი ასევე აღჭურვილია მექანიკური მცველით. ექსტრაქტორი არის გარედან განლაგებული.

ავტომატიკის სქემა არის კარგდ ნაცადი და გამოცდილი მიდიფიცირებული ბრაუნინგის სქემა, რომელიც გამოიყენება ალბათ თანამედორვე პისტოლეტების 99%-ში. დამაბრუნებელი ზამბარა ორმაგი არის. გაბარიტებით ის ზუსტად იმეორებს თავის ძირითად კონკურენტს Glock-43-ს. უფრო მეტიც, მასში შესაძლებელია Glock 43-ის მჭიდების გამოყენებაც.

mosmc3

რკინის სამიზნი მოწყობილობები, დიდი თეთრი წერტილებით, ძალიან მოსახერხებელი და ასევე გადამრგვალებული რომ რამეს არ წამოედონ. სამიზნი მოწყობილობები თავსებადია SIG P365-თან. ზოგი მოდელი რაც საქართველოში ჩამოვიდა აღჭურვილია Tru-glo-ს “ტრიტიუმებით”, მაგრამ ასეთი მოდელების ფასიც შესაბამისად უფრო მაღალია. 

mosmc2

კარგი პისტოლეტი შედგება ბევრი დეტალისგან, რომელიც არ უნდა გამორჩეს მწარმოებელს. მათ შორის არის ჭრილები საკეტზე, რომელიც აადვილებენ მის გადაკვრას. ჭრილები არის როგორც უკან ასევე საკეტის წინა ნაწილში, საკმაოდ აგრესიული და აადვილებენ საკეტის გადაკვრას.

Mosmc7

პისტოლეტი აღჭურვილია cross-bolt მცველით, რომელიც არის “გაყრილი” ჩარჩოში.  

Mosmc8

ლულის არხის ხარისხი ძალიან კარგია, რაც დადასტურდა ბოროსკოპით დათვალიერებისას. 

მოკლედ, პირველი შთაბეჭდილება იყოს ასეთი: ეს არის ხარისხიანი იარაღი. უწოდო მას “ბიუჯეტური” ენა არ მიტრიალდება. მასალების არჩევანი, დიზაინი და კონსტრუქცია არის ისეთი, როგორსაც ელოდები ტოპ მწარმოებლისგან. თან რაც მთავარია ფასი, რომელიც იწყება 1780 ლარიდან. გასაკვირია მაგრამ სწორედ ის მოდელი, რომელიც მე ყველაზე მომეწონა და შევიძინე, ღირდა ყველაზე იაფი, ანუ 1780 ლარი.

ჩემი აზრით, როდესაც ცდილობ დაიმკვიდრო ადგლი ბაზრის ნიშაში სადაც უკვე ბევრი მოთამაშეა, თავს ზევით უნდა ახტე რომ შენ პროდუქტს ყურადღება მიაქციონ. არ ვიცი ეს “მოსბერგს” რამდენად გამოუვიდა მაგრამ MC1-ს აქვს ბევრი რამ რასაც ისურვებდა მსროლელი და რაც არ გვხვდება იგივე Glock 43-ზე. მათ შორის მექანიკური მცველი (იშვიათი “სტრაიკერებზე”),  შესაძლებელია მცველის და მჭიდი ღილკაის მხარის შეცვლა, სწორი სასხლეტი, რკინის სამიზნი მოწყობილობები, შესაძლებლობა გამოიყენო Glock 43-ის მჭიდები და უბრალოდ კარგი დიზაინი.  რაც შეეხება მჭიდებს მოდელი MC1 დაკომპლექტბეულია ETS-ის წარმოების მჭიდებით, რომლებიც დამზადებულია გამჭირვალე პლასტმასისგან. უფრო დიდი ზომის მოდელი MC2,  კომპლექტდება იტალიაში დამზადებული 15 ვაზნიანი (!!!) მჭიდებით. ეს კარგი და სწორი გადაწყვეტილებაა, როდესაც ქმნი პისტოლეტს აპროპირებული მჭიდის კონსტრუქციის ირგვლივ და იყენებ მჭიდებს მწარმოებლებისგან, რომლებიც სპეციალიზირდებიან მათ წარმოებაზე.  საკუთარი ძალებით მჭიდების გამოშვება, სუფთა ფურცლიდან, საკამოდ სარისკო წამოწყებაა. ამიტომ პირველ ეტაპზე “დააუთსორსება” მჭიდების წარმოების არის სწორი გადაწყვეტილება “მოსბერგის” მხრიდან.

ETS-ის მჭიდებს რაც შეეხება მე ეგრევე ვიტყვი რომ არ ვარ გამჭირვალე მჭიდების დიდი მოყვარული.  მიზეზი პირველი, რასაც ვუყურებ ასეთი მჭიდები არ გამოირჩევიან ისეთი გამძლეობით, როგორც არაგამჭირვალე მასალებისგან დამზადებული მჭიდები. მიზეზი მეორე: თქვენ ხედავთ დაბრეცილ შეკუმშულ ზამბარას, ოდნავ გადახრილ მიმწოდებელს, ვაზნები მჭიდში იდელაური თანწყობით არ ზიან ხოლმე. ყველაფერი ეს კონტრასტში მოდის სხვაგავრად პროპორციულ/მოწესრიგებულ, იდეალურად მორგებულ პისტოლეტის მექნიზმთან. ეს ყველაფერი ქმნის რაღაც მოუწესრიგებლობის შეგრძნებას და იწყებ ფიქრს, რამე ზამბარას ხომ არ ჭირს? ვაზნები სწორად არის ჩალაგებული? რატო მეჩვენება რომ მიმწოდებელი გადახრილია? მოკლედ ჩემი აზრით ეს სულელუი ტრენდია, რომელიც იმედია მალე ჩაბარდება წარსულს. ჭრილები ან ანსვრეტები მჭიდზე საკმარისია რომ ჩანდეს რამდენი ვაზნა არის შიგნით.

241166990817_n

ასე გამოიყურება ETS-ის მჭიდი. პისტოლეტი კომპლექტდება 2 ცალით, 6 და 7 ვაზნაზე. ETS არ განეკუთვნება ტოპ-მწარმოებლებს, მაგრამ თუ არ მოგწონთ ესენი, პისტოლეტი იდეალურად მუშაობს Glock 43-ის მჭიდებთან.  ნარინჯის ფერი მიმწოდებელი, Federal Syntech-ის წითელი თავები, ქვიშის ფერი მჭიდის ხუფი და “შუშის” მჭიდის კორპუსი, უფრო გავს რაღაც სათამაშო იარაღის ნაწილს, ძველი თაობის და კონსერვატიულ იარაღის მოყვარულებს ის ნამდვილად არ მოეწონება. ზამბარის არათანაბარი შეკუმშვა კითხვებს აჩენს, მაგრამ ვინ იცის არაგამჭირვალ მჭიდებში ეს ზამბარები როგორ გამოიყურება. 

იმისთვის რომ ჩავიხედოთ პისტოლეტის შიგნით ის უნდა დავშალოთ და აქ გველოდება პირველი სიურპრიზი. პისტოლეტს არ აქვს რამე ჩამკეტი ან ღილაკი რომელზე დაჭერით უნდა დაიწყოთ მისი დაშლა. ასეთი რამ ამ პისტოლეტს არ გააჩნია. უბრალოდ გამოწიეთ საკეტი უკან, დააყენეთ შემაკავებელზე, დააჭირეთ საკეტის ხუფს და მოხსენით ის. შემდეგ ამოიღეთ  დამრტყმელის მოდული და მოხსენით საკეტი ჩარჩოდან.    საკეტის ხუფი ზემოქმედებს ჩარჩოს უკანა ნაწილში შესრულებულ ბჯენთან, რომელიც არ აძლევს მას საშუალებას წავიდეს წინ და მოძვრეს ჩარჩოს. ხუფს ადგილზე იჭერს დამრტყმელის ზამბარა. შესაბამისად ხუფზე დაჭერა და მისი მოხსნა საკეტიდან, გაძლევთ საშუალებას განაცალკევოთ საკეტი და ჩარჩო და ასევე ამოიღოთ დამრტყმელი რომ გაწმინდოთ მისი არხი.ამის შემდეგ ყველაფერი ტრადიციულად არის, მიოხსენით დამაბრუნებელი ზამბარა და განაცალკევეთ ლულა და საკეტი. პისტოლეტი მზად არის წმენდისთვის და მომსახურებისთვის. გენიალურად მარტივი სქემაა.

mosmc6

არასრულდ დაშლილი Mossberg MC1. 

დაშლის შემდეგ ცხადი ხდება, რომ MC1 არის Glock-ის პრაქტიკულად ზუსტი ასლი. რაიმეს დამატებით აქ თქმა შეუძლებელია. მექანიზმი პრაქტიკულად ერთი-ერთში იმეორებს გლოკის safe-action-ს, აქაც “მოსბერგის” კონსტრუქტორებმა არ დაიწყეს ბორბლის ხელახლა გამოგონება. სხვათაშორის ამ პისტოლეტის კონსტრუქციის ავტორი არის კოლტის ყოფილი ინჟიენერი გრეგ როუსემი.

mosmc4 ხედი “მოსბერგის” დამრტყმელ-სასხლეტ მექანიზმზე, რომელიც პრაქტიკულად არაფრით არ განსხვავდევა ავსტრიული “გლოკისგან”. დამრტყმელ-სასხლეტი მექანიზმის კორპუსი მეტალის არის.

mosmc5

MC1-ის საკეტი ძალიან სუფთად არის დამზადებული, არსად არ ეტყობა ინსტრუმენტის კვალი. დამრტყმელის მცველი და ექსტრაქტორი დამაგრებულია საკეტში ხვეული პინით, რომელიც ზევიდან არის გაყრილი.

დეტალური შესწავლის შემდეგ, შემიძლია დაზუსტებით გამოვაცხადო, რომ MC1 არ ტოვებს ნედლი იარაღის შთაბეჭდილებას. პირიქით, კარგად ჩანს რომ კონსტრუქტორებამ საშინაო დავალება კარგად შეასრულეს.   დარწმუნებული ვარ, “მოსბერგი” მალე გამოუშვებს გაუმჯობესებულ ვერსიას, თუმცა მე მიჭირს ვთქვა, რა საჭიროებს გაუმჯობესებას, მე მგონია რომ მექანიკურ მცველზე უარს იტყვიან, ალბათ სხვა მჭიდებზე გაკეთდება არჩევანი, შეიძლება შეიცვალოს პლასტმასის ჩარჩოს ფორმა და ტექსტურა. დანარჩენში ეს პისტოლეტი არის კარგი უკვე თავის პირველივე თაობაში. მე მინახავს ახალი პისტოლეტები, რომლებსაც ეტყობათ რომ მწარმოებლებმა იჩქარეს და მერე იგებ რომ გამოჩნდა “ახალი” და “გაუმჯობესებული” ვარიანტი სადაც ყველა “ბაგი” აღმოფხვრილია, ეს აშკარად არ ეხება MC1-ს.

ეხლა რაც შეეხება სროლას და სიზუსტეს. როგორც უნდა ელოდებოდე ასეთი პატარა პისტოლეტისგან, სროლის დროს უკუცემა მნიშვნელოვანია, თუმცა მაგალითად მუხტებით 115 გრანიანი მსუბუქი ტყვიით, უკუცემის კონტროლი არ არის რთული.  პისტოლეტი ასევე გამოდგა ძალიან ზუსტი, არაფრით არ ჩამოუვარდებოდა ტიპიურ კომპაქტებს, როგორიც არის მაგალითად Glock 19.  რაც არ მომეწონა, მოხვედრის წერტილი იყო საკმაოდ დაბლა რაც სურათებიდანაც ჩანს. უმეტესობა პისტოლეტების ტესტირება სიზუსტეზე როგორც ვხვდები აღარ ხდება, ეს არის მოცემულობა რომელიც გვაქვს და ცხადია ეს არ არის კარგი. ჩვენ შემთხვევაში გამოსავალი არის დამიზნების წერტილის ან ტექნიკის ცვლილება. მძიმე ტყვიების გამოყენება ოდნავ წევს მაღლა მოხვედრის წერტილს მაგრამ აცდენა დამიზნების და მოხვედრის საშუალო წერტილებს შორის მაინც მნიშვნელოვანია.  პისტოლეტით უნდა შეძლო მცირე “წერტილოვანი” სამიზნეების დაზიანება და ამიტომ მნიშვნელოვანია, რომ მოხვედრის და დამიზნების წერტილები იყოს ახლოს ერთმანეთთან ან იდეალში ზუსტად ერთმანეთს ემთხვეოდეს. სამწუხაროდ ახალ პისტოლეტებში სულ უფრო ხშირად მე ვხედავ, რომ ამას არ ექცევა სათანადო ყურადღება. ამავე დროს სამიზნი მოწყობილობები კარგად ხილვადია და შუქს კარგად ატარევბენ რის გამოც კარგი დამიზნება და ზუსტი სროლა ადვილია. MC1 არის ერთ-ერთი ყველაზე ზუსტი თუ არა ყველაზე ზუსტი მიკრო 9მმ-ნი პისტოლეტი რომელიც მე ოდესმე შემხვედრია, ვგულისხმობ ჯგუფების ზომებს.

20211011_192359

ნორმალური შედეგი 15 მეტრზე, ყველაზე იაფი Blazer 115gr FMJ მუხტით, რომელიც იყენებს ალუმინის მასრას. 

mc1 fiocchi

Fiochi 123 gr FMJ (წითელი კოლოფი) გამოდგა ყველაზე ზუსტი. (15მ)

20211011_193016 (1)

10 მეტრიანი სამიზნე შედარებით სწრაფი ტემპით სროლის შემდეგ სხვადასხვა მუხტებით.

უნდა გაითვალისწინოთ, რომ ეს ტესტები არის ზედაპირული და “არამეცნიერული” და მათი მიზანია შეგიქმნათ ზოგადი წარმოდგენა რამდენად კარგად ისვრის ესა თუ ის პისტოლეტი. რაც მთავარია, მთლიანად გარსით დაფარული (FMJ) სხვადასხვა მუხტების გამოყენებისას არანაირ დაბრკოლებას ადგილი არ ქონდა.  ტესტირების დროს ჩვენ ვიყენებდით მეტ წილად მხოლოდ გლოკის 6 ვაზნიან მჭიდებს, თუმცა არც ETS-ის მჭიდების ეპიზოდური გამოყენებისას რაიმე დაბრკოლებებს ადგილი არ ქონდა. ექსტრაქცია იყო პოზიტიური, მხოლოდ ალუმინის მასრიანი Blazer-ის გამოყენებისას, აშკარად შესამჩნევი იყო რომ მასრები იმდენას შორს არ მიფრინავდნენ. შეიძლება ითქვას რომ პისტოლეტს უჭირდა მასრების ექსტრაქცია, იქიდან გამომდინარე რომ მასრები პირდაპირ ფეხებთან ვარდებოდა. მოსალოდნელი იყო რომ ხანდახან საკეტი არ დგებოდა შემაკავებელზე, რომელიც მიუხედავად იმისა, რომ კარგად ჩამალულია ჩარჩოში მაინც მას ედება ხელი და არ აძლევს საშუალებას აიწიოს ზევით, რომ საკეტი გააჩეროს ღია მდგომარეობაში.

ეხლა კრიტიკული ნაწილი. მარტო კარგზე ლაპარაკობენ ისინი ვინც ყიდიან იარაღებს და ხანდახან მეც მინდა ვიყო პოზიტიური და არ ვუყურებ საკმარისად კრიტიკულად იმ იარაღებს რომლებსაც მიმოვიხილავ. MC1-ის შემთხვევაში კრიტიკას იმსახურებს მჭიდების არჩევა და ამაზე უკვე დავწერე, ამიტომ აღარ გავმეორდები.  შემდეგი რაც არ მომეწონა ამ პისტოლეტში, არის ის რომ ლულა დახურულ საკეტზეც ცოტათი მოძრაობს როგორც მივხვდი პატარა ჰორიზონტალური “ლუფტი” აქვს  და ამიტომ გამოსცემს კაკუნის ხმას. ზოგადად ავტომატურ პისტოლეტებში დაშვებები დეტალებს შორის ნორმალურია და აუცილებელია საიმედო ფუნქციონირებისთვის, მაგრამ ჯერ აქამდე მე ვერ ვიხსენებ, რომ დახურულ საკეტზე ლულა გამოსცემდეს ხმებს, იმიტომ რომ ჩაკეტილ მდგომარეობაში მას აწვება საკეტი დამაბრუნებელი ზამბარით და იქ თავისუფლად არაფერი არ დადის. თუ დააწექი თითით ლულას ნებისმიერ პისტოლეტზე (გარდა საასპარეზო მოდელებისა) დაინახავ, რომ ის მოძრაობს მაგრამ ასე ხმას გამოსცემდეს, მაგალითად სიარულისას, მე ვერ ვიხსენებ რამე ესეთი მენახოს. რატომ არის ასე არ ვიცი, შეიძლება კონსტრუქციული თავისებურებაა, მაგრამ ფაქტია რომ პისტოლეტი ზუსტად ისვრის და ამ თავისებურებას შესამჩნევი გავლენა სიზუსტეზე არ აქვს.  სასხლეტი თავიდან არ მომეწონა მაგრამ საბოლოო ჯამში მასთან დიდი პრეტენზიები არ მაქვს, ის ნორმალური და ადეკვატურია. პისტოლეტი მსუბუქი მუხტებით ისვრის ოდნავ ქვემოთ, მაგრამ უფრო მძიმე ტყვიიანი მუხტით, დამიზნების წერტილი უფრო ახლოს არის მოხვედრის წერტილთან. მცველის უჩვეულო განლაგება ითხოვს მიჩვევას, მაგრამ მგონი ჩემი რჩევა უნდა იყოს, თუ აუცილებლობა არ არის და მაინცდამაინც არ გინდათ მექანიკური მცველი, ჯობია იყიდოთ მოდელი მცველის გარეშე. მიაქციეთ ყურადღება, როგორც ჩანს ქარხნულ კონფიგურაციაში, ის დაყენებულია ისე რომ ითიშებოდეს მარჯვნიდან დაჭერით (საჩვენებელი თითით) და ირთვებოდეს შესაბამისად მარცხნიდან დაჭერით (დიდი თითით). რეალურად, ჩემი აზრით უმჯობესია ის ითიშებოდეს მარცხნიდან დაჭერით დიდი თითით (თუ იარაღი გიჭირავთ მარჯვენა ხელში) რაც ბევრად უფრო მოსახერხებელია. რაც მთავარია მცველის მიმართულების შეცვლა საერთოდ არ არის რთული. ეს დეტალი (მცველი) ითხოვს მიჩვევას და ტესტირებას, რომ დარწმუდნეთ რომ ისე არ მოხდეს, რომ ის “თავისით” ჩაირთოს ან გამოირთოს რაიმე მანიპულაციების დროს. პრაქტიკა არის ყველაფერი და იმისთვის რომ ასეთი მიკრო 9მმ-ნი პისტოლეტები ეფექტურად გამოიყენოთ, პრაქტიკა არის აუცილებელი.

საბოლოო ჯამში “მოსბერგის” ეს ახალი პისტოლეტი, უდაოდ არის ჩემთვის პირადად წლის მოულოდნელობა და სასიამოვნო სიურპრიზი. როგროც წესი ასეთი დებიუტები მწარმოებლებს არ გამოსდით ხოლმე და როგორც კი გადაივლის სარეკლამო აურზაური აღმოჩნდება, რომ ახალ იარაღს აქვს სერიოზული პრობლემები და საჭიროა მისი კონსტრუქციის გაუმჯობესება, მოსბერგმა როგორც ჩანს ეს “ტრადიცია” დაარღვია რაც ძალიან კარგია. მე დარწმუნებული ვარ, რომ პისტოლეტი გამოდგება როგორც საიმედო იარაღი თუმცა იმის გამო რომ ის ახალია, არ არის ბევრი აქსესუარი და “აფტერმარეტ” დეტალი და ჯერ ჯერობით მხოლოდ ორი მოდელი და ერთი კალიბრია ხელმისაწვდომი, შეიძლება ის არ იყოს ისეთი “გაპიარებული” და მასობრივად გავრცელებული, როგორც მისი კონკურენტი – Glock 43. ამ ეტაპზე ცალახად მე ეს პისტოლეტი ერგონომიულობის თვალსაზრისით მირჩევნია Glock 43-ს, მაგრამ გასარკვევია როგორ აჩვენებს ეს პისტოლეტი თავს, გრძელვადიან ექსპლუატაციაში, ჯერ-ჯერობით გამოხმაურებები პოზიტიურია მაგრამ საჭირო არის დრო, რო ყველაფერი ბოლომდე გაირკვეს.

shooterscentral.ge-ს დასკვნა. MC1  არის მიკრო 9მმ-ნი პისტოლეტი, რომელიც პირდაპირ კოლოფიდან პრაქტიკულად არ საჭიროებს არაფერს, რომ დაიწყოთ მისი გამოყენება. ის იყენებს გამოცდილ ტექნიკურ გადაწყვეტილებებს და კარგ მასალებს, დამზადების ხარისხი მაღალია და აქიდან გამომდინარე გრძელვადიან პერსპექტივაშიც მას არ უნდა ქონდეს რაიმე პრობლემა. სასურველია ასევე მოიმარაგოთ ორიგინალური გლოკის წარმოების მჭიდები, რომ იყოთ დარწმუნებული, რომ გაქვთ საუკეთესო ქარხნული წარმოების მჭიდები (MC2 იყენებს იტალიური წარმოების მეტალის ორ რიგიან მჭიდებს). ფასით ის სტატიის დაწერის მომენტისთვის არის ყველაზე ხელმისაწვდომი ამერიკული/ევროპული წარმოების პისტოლეტი, რომელიც იყიდება საქართველოში, ფასები მერყეობს 1800 ლარიდან 2500 ლარამდე, გააჩნია მოდელს და კომპლექტაციას.

20211008_002312

Beretta 92X გამადიდებელი შუშის ქვეშ

Sunday, October 10th, 2021

სულ რაღაც რამდენიმე თვეა თბილისში შესაძლებელი გახდა, ახალი X მოდფიკაციის Beretta 92 სერიის პისტოლეტების შეძენა. ამ სერიის პისტოლეტების გამოშვება სულ ახლახანს დაიწყო ბერეტამ და ცხადია მე, როგორც ამ მოდელის პისტოლეტის მოყვარული, შანს ვერ გავუშვებდი ხელიდან თავად შემეფასებინა ის და შემდგომ გამეზიარებინა ჩემი შთაბეჭდილებები ბლოგის მკითხველებისთვის.

berxgen

კომპაქტური მოდელი 92X GR, 13 ვაზნიანი მჭიდით. G ნიშნავს, რომ პისტოლეტს აქვს მხოლოდ დეკოკერი და R ნიშნავს Rail ანუ იარაღის ჩარჩოზე არის პიკატინის სამაგრი. 

1985 წელს ამერიკის ჯარმა 4 წლიანი “წვალების” შემდეგ მიიღო Beretta 92FS შეიარაღებაში. 1987 წელ გამოვიდა ჯერ “Die Hard”-ის პირველი, ხოლო 1988 წელს “Lethal Weapon”-ის პირველი ფილმები. 1989 წელს სახელგანთქმული ლოს-ანჯელესის პოლიციის დეპარტამენტი მთლიანად გადაიარაღდა ახალი ბერეტებით. ყველა ამ მოვლენამ ჯამში, განაპირობა Beretta 92-ის სტაბილური გაყიდვები მომდევნო რამდენიმე ათწლეულით. იმის თქმა რომ ჩემზე იმოქმედა რომელიმე ამ მოვლენამ და შემაყვარა ეს პისტოლეტი, ნამდვილად იქნება ტყუილი. მე მაშინ უბრალოდ ძალიან პატარა ვიყავი, იმისთვის რომ მიმექცია ასეთ რამეებისთვის ყურადღება. Beretta 92-ს მე მივაქციე ყურადღება ჯონ ვუს ფილმების წყალობით და ასევე ფრანგული ფილმის Le Marginal-ში ჟან-პოლ ბელმონდოს მონაწილეობით, სადაც ფიგურირებდა Beretta 93R, რომელმაც მიიქცია ჩემი ყურადღება ჯერებით სროლით და უჩვეულო ვერტიკალური დასაკეცი სახელურით რაც აქამდე პისტოლეტებზე არასდროს არ მინახია. ნამდვილად რასაც Beretta 92-ს ვერ დაუწუნებ, არის მისი იერსახე, პისტოლეტი განსხვავებულად გამოიყურება და ძალიან ლამაზია. უკვე შემდგომ, წლების მერე, მე ავისრულე ოცნება და ვიყიდე ჩემთვის Berreta 92FS Inox, რომელსაც მერე მოყვა ერთი ალბათ 5 სხვა ბერეტა. მოდელი 92 იმდენად ლამაზი იარაღია, რომ დედაჩემმაც კი ის რომ დაინახა, ეს აღნიშნა, მიუხედავად იმისა, რომ აქამდე და არც მას მერე არანაირი ყურადღება ჩემი იარაღებისთვის არ მიუქცევია.

ეხლა საიდან გაჩნდა X სერია? X სერიის Beretta 92 არის ერთგვარი სიმბიოზი გამოცდილების, რაც კომპანიამ მიიღო ბილ უილსონთან და ერნსტ ლანგდონთან თანამაშრომლობით და ასევე M9A3-ის შექმნიდან, რომელსაც უნდა შეეცვალა ამერიკულ ჯარში M9A1. მთელი ეს გამოცდილება რაც კომპანიამ მიიღო ამ პროექტებიდან უნდა ასახულიყო ახალ X სერიაში. ამჟამად X მოდიფიკაციის სტანდარტული მოდელია ხელმისაწვდომი, კომპაქტური მოდელი, “ცენტურიონი” (მოკლე საკეტი და ლულა, სტანდარტული ჩარჩო) და ასევე მოდელი Performance, დამზადებული მთლიანად ფოლადისგან და გათვლილი სპორტისთვის.

bill and ernie

ბილ უილსონიც და ერნსტ ლანგდონიც ახორციელებენ ახალი ბერეტას პისტოლეტების ან მათთან მფობელების მიერ გაგზავნილი პისტოლეტების ტუნინგს და კასტომიზაციას. ორივე ეს ადამიანი აბსოლუტური ლეგენდები არიან იარაღის და სროლის სამყაროში და ის ფაქტი რომ ორივე არიან Beretta 92-ის მოყვარულები რაღაცას და ნიშნავს .  

რა განსხვავებებია X მოდიფიკაციას და საქართველოში ყველაზე გავრცელებულ FS მოდიფიკაციას შორის? დავიწყოთ ყველაზე თვალში საცემი ცვლილებებით. შეცვლილია სახელურის ფორმა. ასეთი სახელური არ არის რაიმე ახალი ბერეტასთვის, იმიტომ რომ 11 წლის წინ ბერეტამ გამოუშვა 92-ის მოდიფიკაცია სახელწოდებით Vertec, რომელზეც იყო გამოყენებული ასეთი სახელური. ის დათხელებულია გვერდებიდან და უკანა ნაწილი პრაქტიკულად სწორი აქვს, FS-თვის ტიპიური კუზის გარეშე. შეცვლილია სასხლეტის დამცავი კავის ფორმაც, ის ამჯერად მრგვალია, როგორც ისევ და ისევ 92-ის პირველ მოდიფიკაციებზე. წარსულს ჩაბარდა ასევე წინა სამიზნი მოწყობილობა, რომელიც იყო შესრულებული საკეტთან ერთად. ამჯერად წინა სამიზნის მოწყობილობა დაყენებულია “მერცხალის კუდის” ტიპის სამაგრში. გარდა ამისა ბერეტამ უარი თქვა სამი წერტილის ტიპის კონფიგურაციაზე და ეხლა ახალ X მოდიფიკაციაზე ყენდება კენ ხაკატორნის სტილის კორა და თარაზო სადაც თარაზო არის შავი, დაზოლილი ჭრილებით , რომ არ ირეკლავდეს შუქს ხოლო კორა არის დიდი წითელი წერტილით. ტარის წინა და უკანა ნაწილები დაფარულია აგრესიული ჩეკერინგით, როგორც ჩემ M9A1-ზე. სალოყეები ასევე ზე-აგრესიული ტექსტურით არის, რის გამოც პისტოლეტი ძალიან მყარად ზის ხელში და მიუხედავად იმისა, რომ ტარი მოკლეა, ოფლიანი ხელებითაც არ გაქვს განცდა რომ იარაღი ცუდად გიჭირავს, თუმცა ცალკე საკითხია, რას უზამს ასეთი დაფარვა ტანსაცმელს. აგრესიული ტექსტურა ასევე იკრავს მტვერს და პერიოდულად საჭიროებს წმენდას.  სხვათაშორის X მოდიფიკაციებს მოყვება სათადარიგო “გადაბმული” ტარი, რომელიც ხდის სახელურს უფრო დამსგავსებულს FS მოდიფიკაციასთან, მაგრამ ჩემი შეგრძნებით ასეთი wrap-around ტიპის სახელურითაც X მოდიფიკაციის სახელური მაინც უფრო თხელია ვიდრე სახელური FS-ზე.

bermuzzle

წარსულს ჩაბარდა გარეთ გამოშვერილი ლულის ნაწილი ასევე ლულა არის აღჭურვილი დამცავი გვირგვინით. FS-ზე ასეთი გვირგვინი არ გვხვდება. ახალ ბერეტებზე ხშირად ვაწყდები ასეთ თეთრ ლაქებს ლულის გამოსასვლელთან. რით არის ეს განოპირობებული არ ვიცი, სავარაუდოდ ეს ლაქები ჩნდება რაღაც წარმოების პროცესის თავისებურების გამო. დიდ ყუარადღებას მე ამას არ მივაქცევდი, მაგრამ არის ხალხი, რომელიც ასეთ რამეებს ჩემზე უფრო სერიოზულად უყურებს. 

 bermagrel

ჩემი დაკვირვებით, მჭიდის  გათავისუფლები ღილაკიც უფრო მაღალი და დიდია ვიდრე FS სერიაზე.

berxsights

კენ ხაკატორნის სტილის სტანდარტული სამიზნი მოწყობილობები ახალ ბერეტაზე, არის მნიშვნელოვანი გაუმჯობესება. 

უკანასკნელ ბერეტებში რაც მე მქონდა, ფართოდ იყო გამოყენებული პლასტმასები, ანუ ის დეტალები რაც თავდაპირველად იყო მეტალის, ამჯერად დამზადებული იყო პლასტმასისგან. X სერიაში ყველა დეტალი არის რკინის. დამაბრუნებელი ზამბარის ღერძიც კი, რაც თანამედროვე პისტოლეტებში უკვე დიდი იშვიათობაა. პისტოლეტის პრაქტიკულად ყველა დეტალი გარდა სალოყეებისა, მჭდის ხუფის და მიმწოდებლისა არის რკინის.

“კომპაქტის” ლულის სიგრძე 111.5მმ (სრული ზომის მოდელში 125 მმ) ჩემი გაზომვით მაგრამ ბერეტას საიტზე მითითებულია 108მმ. მისი წონა სავსე მჭიდით 1065 გრამი (მჭიდის გარეშე 820 გრამი), რაც საკმაოდ მძიმეა. შედარებისთვის, ჩემი ტაქტიკურ-პრაქტიკული გლოკი 34, გრძელი საკეტით და 19 ვაზნით იწონის კილოზე ნაკლებს. სამიზნი ხაზის სიგრძე კომპაქტურ მოდელში 146მმ-ია, ნაცვლად 155-სა სრული ზომის მოდელში.

პრინციპში სულ ეს არის, დანარჩენში ეს იგივე ბერეტა 92-ია, ალუმინის ჩარჩოთი, ჩაკეტვის სქემით რომელიც აღებულია Walther P38-იდან, დამრტყმელ სასხლეტი მექანიზმი ორმაგი მოქმედების, გარედან განლაგებული ჩახმახით. იარაღის სახელმძღვანელო იგივეა, დაშლა/აწყობა და მოვლა მომსახურების რეგლამენტი ასევე იგივეა. დაფარვაც რკინის დეტალების არ შეცვლილა. ალუმინის ჩარჩი ანოდიზირებულია, საკეტი დაფარულია შავი პრიალა დამცავი დაფარვით, რომელსაც “ბერეტაში” ეძახიან “ბრუნიტონს”. ეს არის ტეფლონის დაფარვა დატანილი პარკერიზებულ ზედაპირზე. ლულა მხოლოდ პარკერიზებულია. პისტოლეტს კომპლექტში მოყვება ორი 13 ვაზნიანი მჭიდი. სრული ზომის მოდელებს მოყვება ორი 15 ვაზნიანი მჭიდი და მე არ მესმის რატომ არ არის სტანდარტული, 17 ვაზნიანი მჭიდები, რომლებიც გამოიყენება Beretta m9A3-ში, თანაც სპეციალური ანტიფრიქციული დაფარვით. ჩემი აზრით ეს მჭიდები უნდა იყოს სტანდარტული ყველა სრული ზომის ბერეტასთვის იმიტომ რომ ეს არის საუკეთესო მჭიდები, რომელიც ბერეტას ოდესმე გამოუშვია.

ეხლა გადავიდეთ კრიტიკულ ნაწილზე. პისტოლეტზე რომელზეც მე მქონდა წვდომა, შევამჩნიე რომ ლულას გარედან ყველგან ეტყობა ინსტრუმენტის კვალი, რისი მიზეზიც არის ის რომ დამცავი დაფარვის დატანამდე არ მოხდა ლულის ზედაპირის საბოლოო პოლირება ( ეს ჩემი ვარაუდით). გადამოწმებამ ამერიკელ იარაღის ოსტატებთან, მაჩვენა რომ ტენესის საწარმოში  გამოშვებულ ბერეტებზე ჩვეულებრივი ამბავია. ამან დამაეჭვა და ამიტომ დავშალე მთელი იარაღი რომ გამადიდებელი შუშით და მიკრომეტრით შემემოწმებინა დეტალები და მათი ზომების ერთგვაროვნება. უნდა ვთქვა რომ სხვა რამე ანომალია მე ვერ აღმოვაჩინე.

barrelimperf

ასე გამოიყურება დამუშავების კვალი ლულის ზედაპირზე.  ზედაპირი არ არის იდეალურად მრგვალი და თითქოს დაზოლილია. 

berxsbarinsuide

მეორეს მხრივ ლულის შიდა ზედაპირი იყო უნაკლო თუ არ ჩავთვლით მცირე დაბინძურებას.

მეორე პრობლემა, რომელმაც თავი იჩინა იყო ადვილად მოსაგვარებელი, მაგრამ კვლავ გააჩინა კითხვები ახალ ქარხანაში ხარისხის კონტროლთან მიმართებაში. სასხლეტის გამოკვრისას, რესეტი იყო “შენელებული”, თითქოს სასხლეტი რაღაცას ედებოდა ან მას რაღაცა უშლიდა ხელს საწყის მდგომარეობაში დაბრუნებისას. ამის მიზეზი სწრაფად დავადგინე. სასლხეტის ბერკეტს რომელიც არის ჩარჩოს გარედან განლაგებული, აწვებოდა პლასტმასის სალოყე და არ აძლევდა მას თავისუფლად მოძრაობის საშუალებას. ერთი წუთი დრემელით იყო საკმარისი, რომ სალოყეს შიდა მხრიდან მომეცილებინა პლასტმასის თხელი ფენა რაც მისცემდა ბერკეტს თავისუფლად მოძრაობის საშუალებას. უნდა აღვნიშნო რომ ორივე სალოყის შემთხვევაში რაც იარაღს მოყვა, ეს პრობლემა არსებობდა და ამიტომ მეორე დეტალიც ასე გადავაკეთე.

ეხლა რაც შეეხება ბერეტას ახალ ქარხანას. 2016 წელს ბერეტამ გადაწყვიტა მთლიანად გადაეტანა წარმოება მერილენდის შტატიდან ტენესის შტატში, რისი მიზეზიც იყო მერილენდის შტატის ხელუსუფლების მიერ მიღებული კანონები მიმართული იარაღის ბრუნვის შეზღუდვაზე, რომლებმაც სერიოზულად გაურთულეს საქმე კომპანიას და ხელს უშლიდნენ მას საქმიანობაში. ახალი ქარხანა ტენესის შტატის ქალაქ გალატინში არის საკმაოდ მსხვილი, რაც გასაკვირი არ არის, კომპანიის 50% პროდუქციის იყიდება ამერიკულ ბაზარზე, თუმცა სახელურის მორგების და ლულის ზედაპირის პრობლემა, იუწყება რომ გარკვეული პრობლემები ბერეტას აქვს, რაც უკავშირდება ალბათ ძალიან დიდ მოთხოვნას პროდუქციაზე. შეიძლება წარმოების მასშტაბების გაზრდა ამცირებს ხარისხს, შეიძლება რაღაც სხვა მიზეზია, შეიძლება მე არ გამიმართლა და შემხვდა ასეთი ერთი, ზუსტი მიზეზის დადგენა ჩემთვის შეუძლებელია. შეიძლება მე ზედმეტად ვამახვილებ ყურადღებას კოსმეტიკურ დეტალზე, მაგრამ ბერეტასგან მე უფრო მეტს ველი ყოველთვის.

wideejectionportnofeedjams

მიზეზი ბერეტა 92-ის საიმედოობის, ვაზნა განლაგებულია მაღლა და ტყვიის თავი იყურება პირდაპირ სავაზნეში, ასევე ირგვლივ არაფერი არ არის რაც შეუშლის გასროლილი მასრის ექსტრაქციას. 

რას ვისურვებდი, რა აკლია პისტოლეტს? ალბათ მხოლოდ დამცავი კავის გადამრგვალება არ იქნებოდა ურიგო, როგორც ლანგდონის მიერ გამოშვებულ/კასტომიზირებულ Beretta 92-ებზე. ქარხნულ ბერეტებზე ეს არის “ხოთ სპოტი” რომელიც ძალიან გიშლის ნერვებს, იმიტომ რომ დამცავი კავი არასასიამოვნოდ გაწვება შუა თითზე და გიქმნის საგრძნობ დისკომფორტს. კარგი იქნებოდა რომ ყველა 92 კომპლექტდებოდეს ახალი თაობის მჭიდებით. მეტს ვერაფერს ვერ ვიტყვი. ხარისხის საკითხს რაც შეეხება და ლულის ხარისხს კონკრეტულად, შეიძლება მე შემხვდა ერთი ასეთი, შეიძლება ეს გამონაკლისია მაგრამ შეძენისას მიაქციეთ ყურადღება ამ დეტალს.

რა შეიძლება ითქვას ამ სტატიის ბოლოს? ბილ უილსონის, ერნსტ ლანგდონის და ბერეტას კოლაბორაციამ გამოიწვია ერთგვარი რენესანსი ბერეტა 92-თვის და მსროლელებს კვლავ გაუჩნდათ ინტერესი ამ ვეტერანის მიმართ, რომელიც ნაკლებად ჯდება თანამედროვე თავდაცვითი პისტოლეტის პარადიგმაში, რომელიც ეხლა არსებობს. ნებისმიერი გაგებით ეს პისტოლეტი არის მორალურად მოძველებული, თავისი ჩაკეტვის სქემით, საკეტზე განლაგებული მცველით ან თუნდაც ორმაგი მოქმედების დამრტყმელ-სასხლეტი მექანიზმით. მაგრამ ამ ორი ოსტატის წყალობით ამ პისტოლეტმა პრაქტიკულად მიიღო მეორე სიცოცხლე. ბერეტას მხრიდან იყო ჭკვიანური სვლა, ამ კოლაბორაციის შწედეგად მიღებული გარკვეული გადაწყვეტილებების “ინტეგრირება” ქარხნულ მოდელებში. პირველ რიგში ეს ცვლილებები წარადგება იმათ ვისაც ეს პისტოლეტი მოწონდა მაგრამ ვერ ეგუებოდა სქელ სახელურს. X სერიაში ეს პრობლემა მოგვარებულია.  რაც შეეხება ფასებს, სამწუხაროდ ამ სტატიის დაწერის მომენტისთვის ფასები იარფაღებზე ძალიან გაზრდილია და ახალი X სერიის “ბერეტების” ფასი მერყეობს 4000 ლარის ფარგლებში, რაც არც ისე ცოტა არის.

ყველაზე უჩვეულო გლოკი – Glock 19X

Friday, March 5th, 2021

20210213_112531

წლების, შეიძლება ითქვას ათწლეულების განმავლობაში, ავსტრიული მწარმოებლის, გლოკის ყველა პისტოლეი მეტ წილად იყო ერთნაირი და ყველა იყო პირდაპირი შთამომავალი პირველი გლოკის, გლოკ 17-ის, რომლისგანაც ყველა დანარჩენ გლოკს ერგო პრაქტიკულად უცვლელი კონცეფცია და კონსტრუქცია, პოლიმერის ჩარჩო, ჩაკეტვის სქემა, დიდი ტევადობის ორ-რიგიანი მჭიდი და სხვა თვისება, რაც გამოარჩევდა ყველა გლოკის პისტოლეტს. დროთა განმავლობაში იზრდებოდა კალიბრების ნომენკლატურა, ჩნდებოდა ახალი ვარიანტები ჩარჩოს და საკეტის ზომების მიხედვით, მაგრამ უმეტესობა გლოკების იყო ოთხ ვარიანტში, სუბ-კომპაქტური, კომპაქტური, სტანდარტული, ტაქტიკურ-სპორტული და ორი ტიპის ჩარჩოთი, დიდი ჩარჩო გათვლილი .45ACP-ზე და .10mm Auto-ზე და სტანარტული ჩარჩო გათვლილი დანარჩენ კალიბრებზე. არსებობდა მხოლოდ ერთი „არასტანდარტული“ გლოკი, 2000 წელს გაშვებული წარმოებაში და ეს იყო .45 კალიბრის მოდელი 36, რომელიც იყენებდა ერთ რიგიან მჭიდს და არასტანდარტულ ჩარჩოს. ეს მოდელი არასდროს არ სარგებლობდა განსაკუთრებული პოპულარობით განსხვავებით დანარჩენი მოდელებისა.

პრაქტიკულად 4 თაობის და 4 ათწლეულის განმავლობაში, ეს მოცემულობა იყო უცვლელი. თავის მხრივ მომხმარებლები ეხვეწებოდნენ გლოკს გამოეშვა პისტოლეტები სხვა შესრულებით, მაგრამ ისეთივე მარტივი, გამძლე და საიმედო, როგორც გლოკის დანარჩენი პისტოლეტები აქიდან ალბათ ყველაზე მეტი ხვეწნა და მუდარა მოდიოდა ცალრიგიან .45 კალიბრის გლოკზე.

ყველაფერმა დაიწყო რადიკალურად ცვლილება 2014 წელს, როდესაც გლოკმა წარადგინა პირველი თავის ისტორიაში, ნამდვილად განსხვავებული პისტოლეტი, .380 კალიბრის სუბ-კომპაქტური გლოკ 42, რომელიც არ გავდა არაფერს რასაც გლოკი აქამდე უშვებდა. პისტოლეტი იყენებდა უნიკალურ ჩარჩოს, რომელიც იყო გათვლილი ერთ-რიგიან 6 ვაზნიან მჭიდზე და ამიტომაც იყო ძალიან თხელი და შესაბამისად იყენებდა არასტანდარტულ ჩარჩოს. ასევე მიუხედავად კალიბრისა, ახალი გლოკი მაინც იყენებდა სქემას გადაბმული ლულით. მაგრამ ეს არ იყო ერთადერთი რაც განასხვავებდა ახალ პისტოლეტს. ალბათ პირველად თავის ისტორიაში მოხდა გლოკის კონსტრუქციის მნიშვნელოვანი გადახედვა. გლოკ 42-ში იყო განსხვავებული კონსტრუქციის დამრტყმელის მცველი, ასევე შეიცვალა დამრტყმელ სასხლეტი მექანიზმის კონსტრუქცია, სადაც დამშვების ზამბარა მუშაობდა არა გაწელვაზე, არამედ შეკუმშვაზე. შეიცვალა ასევე საკეტის დამჭერის ზამბარა, V ფორმის ბრტყელი ზამბარა შეიცვალა ხვეული ზამბარით. გლოკ 42-ს დახვდნენ ძალიან დიდი თავშეკავებით, მაგრამ მცირე დროში, მსროლელებმა შეაფასეს ახალი პისტოლეტის თვისებები, რომელიც გარდა იმისა, რომ იყო ძალიან კომპაქტური, ის ასევე იყო ძალიან ზუსტი და კომფორტული სროლაში. რაც მათ შორის აღვნიშნე მე, როდესაც დავწერე რომ ეს არის ჯიბის პისტოლეტი, რომლიდანაც სროლა ისეთივე ადვილი და კომფორტულია როგორც სრული ზომის პისტოლეტიდან.

გლოკ 42-ის გამოჩენიდან 3 წლის შემდეგ, 2017 წელს,  სერიაში წავიდნენ მე-5 თაობის გლოკის პისტოლეტები, რომლებშიც შენარჩუნებული იყო ყველა ის გადაწყვეტილება, რომელიც მანამდე იყო აპრობირებული გლოკ 42-ში. გარდა ამისა ისევე როგორც გლოკ 42-ში, მე-5 თაობა დაემშვიდობა ამობურცულ ადგილებს თითებისთვის სახელურის წინა ნაწილზე, რომლებიც თავდაპირველად გაჩნდნენ მე-3 თაობის გლოკებზე. მე-5 თაობაზე ასევე გაჩნდა ახალი ტიპის ლულები, რომლებსაც გლოკმა დაარქვა “Marksman” ლულა, აქცენტით  იმაზე, რომ ახალი ლულები გამოირჩევიან უფრო მეტი სიზუსტით.  რამდენად ეს სიმართლეს შეესაბამება, გვიჩვენებს დრო, დარწმუნებული ვარ ადრე თუ გვიან ვიღაცა შეეცდება ეს შეამოწმოს ისე რომ მიიღოს ზუსტი პასუხი.

gen5 vs gen4 barrel

ახალი ლულები პოლიგონალურია, განსხვავება იმაშია, რომ ლულებში ხრახნები უფრო მკვეთრად გამოხატული კუთხეებით არის და ასევე შეცვლილია სავაზნის შიდა გეომეტრია. ამ ლულებში კვლავ აკრძალულია გარსის გარეშე ტყვიების სროლა. ლულის ბოლოს შესრულებულია გვირგვინი, რომელიც მათ შორის იცავს ლულის არხს დაზიანებისგან თუ პისტოლეტი ლულით დაეცა მყარ ზედაპირზე.  ერთ-ერთი ვერსიით ეს ლულები გაჩნდა იმ მოთხოვნების მიხედვით რაც ქონდა ჯარს, რაც ნიშნავდა რომ საჭირო იყო მეტი სიზუსტე და შესაბამისად ახალი უფრო ზუსტი ლულები. რამდენადაც ჩემთვის ცნობილია სავაზნეც უფრო მჭიდროა რაც ხელს უწყობს სიზუსტეს.

update: ამ სტატიის დაწერის შემდეგ მე გადავწყვიტე უფრო ღრმად შემესწავლა მე-5 თაობის გლოკების ლულის კონსტრუქცია. კრის ბარტოქი აღნიშნავს, რომ ახალი ლულის გამოყენება იყო განპირობებული აშშ-ის შეიარაღებული ძალების მოთხოვნებით, ხოლო არსებული ლულა ვერ აკმაყოფილებდა ამ მოთხოვნას და გაჩნდა ლულა, რომელიც ოპტიმიზირებული იყო მეტი სიზუსტისთვის. გეიბ სუარესი ირწმუნება რომ ეს მხოლოდ ამრკეტინგია, და მთავარი მიზეზი ამ ლულების გამოჩენის არის ის რომ ბალისტიკური ექსპერტიზის დროს ასეთი ლულებიდან ნასროლი ტყვიები უფრო ადვილად იდენტიფიცირდებიან რაც ნამდვილად ასე იქნება თუ გავითვალისწინებთ რომ ხრახნების კუთხეები გამოხატულია განსხვავებით წინა თაობების გლოკებთან შედარებით. ასევე ფაქტია, რომ როგორც ჩანს სავაზნე და ადგილი რომელიც უზრუნველყოფს ტყვიის გადასვლას ლულის ხრახნიან ნაწილში უფრო მჭიდროა რაც წესით უნდა დადებითად აისახოს სიზუსტეზე. შეიძლება ახალი ლულების გამოჩენა გამოწვეულია ყველა ზემოაღნიშნული მიზეზებით.

ცვლილებები (ჯამში 20-ზე მეტი წინა თაობსთან შედარებით), რომლებიც შევიდა მე-5 თაობის გლოკის კონსტრუქციაში თვალით ძნელად შესამჩნევი იყო მაგრამ ამ ცვლილებებმა გახადეს გლოკი კიდე უფრო საიმედო და გაზარდეს დეტალების რესურსი. ის დეტალები, რომლებიც ყველაზე ხშირად ითხოვდა შეცვლას მწყობრიდან გამოსვლის გამო, შეიცვალა დეტალებით, რომლებიც პირდებიან მსროლელებს გაცილებით უფრო ხანგრძლივ სიცოცხლის ციკლს. პისტოლეტები გახდნენ უფრო საიმედო, ზუსტი და მაღალ რესურსიანი. მიუხედავად ჩემი სიმპატიებისა ძველი თაობის გლოკებისადმი, უნდა აღვნიშნო, რომ მე-5 თაობის გლოკები ალბათ საუკეთესო გლოკებია, რომლებიც ოდესმე გამოსულა.

გლოკი მოდელი 19X, რომელსაც ეხება ეს მიმოხილვა დე-იურე არ არის მე-5 თაობის თუმცა სერიაში წავიდა ერთი წლით გვიან, 2018 წელს. ეს პისტოლეტი არის ჩემი აზრით ყველაზე უჩვეულო გლოკის პისტოლეტი, რომელიც აქამდე ამ კომპანიას გამოუშვია. ითვლება, რომ ის არის ის პისტოლეტი, რომელიც გლოკმა წარადგინა როგორც კონკურსანტი MHS (Modular Handgun System, მოდულური ხელის იარაღის სისტემა) პროგრამაში, რომელიც მიზნად ისახავდა Beretta 92FS/M9-ს ჩანაცვლებას აშშ-ის შეიარაღებულ ძალებში. როგორც ცნობილია ეს პროგრამა დასრულდა SIG Sauer P320-ის შეიარაღებაში მიღებით. საპასუხოდ გლოკმა გადაწყვიტა ამ პისტოლეტის სამოქალაქო ბაზარზე გაყიდვა. იმ მომენტისთვის ეს იდეა ჩანდა როგორც არც ისე კარგი, იმიტომ, რომ ახალი პისტოლეტი შეიძლება მისაღები იყო ჯარისთვის, მაგრამ არც ისე მისაღები ჩანდა სამოქალაქო მსროლელის თვალსაზრისით. აგიხსნით რატომ. 19X, ასეთი ინდექსი მიენიჭა ახალ მოდელს, არის მარტივი ენით, რომ ავხსნა, კომპაქტური გლოკ 19-ის საკეტი, სრული ზომის გლოკ 17-ის ჩარჩოზე. ეს ნიშნავს, რომ ჩვენ ვინარჩუნებთ სრული ზომის ჩარჩოს, შედარებით გრძელი სახელურით, ანუ დეტალით რომელიც ყველაზე რთულად იმალება ფარული ტარების დროს და ამავე დროს ვამოკლებთ ლულას, საკეტს და შესაბამისად სამიზნი ხაზის სიგრძეს, მაშინ როდესაც ფარული ტარებისთვის საკეტის/ლულის სიგრძე ისეთ დიდ როლს არ თამაშობს. გარდა ამისა, 19X-ს არ გადმოყვა MHS-ის ყველაზე განსხვავებუი ოფცია, ორმხრივი მექანიკური მცველი, რის გამოც ეს პისტოლეტი არ შეიძლება ჩაითვალოს რომ არის „იმ“ გლოკის სამოქალაქო ვერსია და შესაბამისად მას შეიძლება ქონდეს გარკვეული საკოლექციო/ისტორიული ღირებულება. ჩემი აზრით, 19X არის აბსოლუტურად დამოუკიდებელი მოდელი და ყველაზე უჩვეულო გლოკი. ის ასევე აბსოლუტურად უნიკალური იყო, იმიტომ რომ ასევე იყო პირველი გლოკი, რომელიც ქარხულად გამოდიოდა არა შავი ფერის საკეტით. ყველა 19X-ის საკეტი, ჩარჩო და მჭიდები არის ქვიშის ფერის. ის ქარხნულად კომპლექტდებოდა სამი მჭიდით აქიდან ორი ცალი იყო დამაგრძელებლით, რაც ზრდიდა მათ ტევადობას 19 ვაზნამდე. ყველა 19X ასევე არის აღჭურვილი Meprolight-ის წარმოების რკინის სამიზნი მოწყობილობებით ტრიტიუმის მწავნე ფერის მანათობელი ელემენტებით. როგორც ბონუსი,  მას ასევე ერგო თამასის გასაყრელი ტარის ძირში, რომლის მოხსნაც შესაძლებელია. მოწყობილობა და იარაღის სახელმძღვანელო მას ისეთივე აქვს, როგროც მე-5 თაობის გლოკებს მაგრამ ის არ არის მეხუთე თაობის გლოკი, როგორც ეს ბევრს შეცდომით გონია, თუნდაც იმიტომ რომ 19X-ში შეუძლებელია მოათავსო ქარხნული გლოკის მე-5 თაობის მჭიდი, იმიტომ რომ ტარის ძირი არის განსხვავებული ფორმის.  გლოკ 19X არის დამოუკიდებელი მოდელი ისევე როგორც ბევრი სხვა ახალი გლოკი, რომელიც ყველა იყენებს მე-5 თაობის გადაწყვეტილებებს. 

frames45x

 

ტარის ფორმის გამო, მე-5 თაობის მჭიდები არ მიდის 19X-ში. წინა თაობების მჭიდები 19X-ში მუშაობს უპრობლემოდ.

წარსულს ჩაბარდა გლოკის ნაქები დეტალების თავსებადობაც, რაც ბუნებრივია იმის გათვალისწინებით, რომ გლოკს დაემატა ახალი განსხვავებული მოდელები და ასევე კონსტრუქცია რადიკალურად გაუმჯობესდა/შეიცვალა დაწყებული 42 მოდელიდან. ამიტომ დეტალების და აქსესუარების შეკვეთისას უნდა დარწმუნდეთ რომ ის მიდის კონკრეტულად თქვენ გლოკზე. იმიტომ, რომ საკმარისია დაშალოთ 19X და მიხვდებით რომ ძალიან ბევრი დეტალი შიგნით განსხვავდება წინა თაობებში გამოყენებული დეტალებისგან.

 wrwewe54654

გადარგვალებული საკეტი, ორმხრივის საკეტის შემაკავებელი, ერთი პინი გაყრილი ჩარჩოში ნაცვლად ორისა, ტარი ამობურცულობების გარეშე, ტიპიური ელემენტებია რაც ახასიათებს მე-5 თაობის გლოკებს და ასევე გადმოყვა 19X-ს. შიგნით პისტოლეტმა განიცადა არანაკლები ცვლილებები.  მეხუთე თაობაში შენარჩუნებილია ტარის ჩანართების დაყენების შესაძლებლობა და ასევე მჭიდის ღილაკი მისი გადაყენების ოფციით. 

პირადად მე, სანამ ვიყიდიდი ჩემ 19X-ს, რამდენჯერმე ვისროლე ამ პისტოლეტიდან ტირში და რა დასამალია დეტალი, რომელიც ყველაზე უფრო მომწონდა ამ პისტოლეტში იყო საკეტის დაფარვა, რომელიც არის ე.წ. „დამწვარი ბრინჯაოს“ ფერი. ეს დაფარვა არ გავს არაფერს რასაც გლოკი აქამდე ან მას მერე იყენებდა და ის აკეთილშობილებს ამ პისტოლეტს და უფრო ესთეტიურად, ჩემთვის მაინც მომხიბვლელია ვიდრე გლოკების ტრადიციული შავი დაფარვა. პლასტმასის „სტრაიკერები“ არ არის ის ტიპის იარაღი სადაც შენ ეძებ სილამაზეს და ესთეტიკას, მაგრამ საკეტის ასეთი დაფარვას, კონტრასტულ შავ დეტალებს, ქვიშის ფერის ჩარჩოს და რკინის „ტრიტიუმებს“ გადაყავთ ეს პისტოლეტი out of the box ტაქტიკური პისტოლეტების კატეგორიაში, სადაც ასევე იმყოფებიან მაგალითად FNX 45 Tactical და Beretta 92A3, თუმცა ფასი 19X -ზე საქართველოში თითქმის ორჯერ ნაკლებია, მართალია იმის ხარჯზე რომ 19X-ზე არ გვაქვს დაგრძელებული ლულა გარე ხრახნებით.   ამ სტატიის დაწერის მომენტისთვის 19X-ის ფასი უკვე გაცდა 2500 ლარს მაგრამ ჩემი აზრით კომპლექტაციის გათვალისწინებით 19X არის ყველაზე ხელმისაწვდომი „პირდაპირ ყუთიდან“ ტაქტიკური პისტოლეტი, ტრენდულ ქვიშის ფერში. ყველა ამ მიზეზის გამო მე ჩავთვალე რომ 19X იქნებოდა კარგი არჩევანი მორიგი მიმოხილვისთვის.

156810851_159739105877397_4684774383221856591_n

ასე გამოიყურება კომპლექტაცია, რა კომპლექტაციითაც  19X იყიდება საქართველოში. მჭიდის მიმწოდებლები არ არის ნარინჯის ფერი როგორც მე-5 თაობაში, არამედ შავია. 

წარწერა USA საკეტზე და სხა დამღები იუწყება, რომ ეს პისტოლეტი გამოშვებულია აშშ-ში, მაგრამ ეს არაფერს არ ნიშნავს, იმიტომ, რომ ქარხანა ამერიკაში არის ზუსტი ასლი ავსტრიული ქარხნის, იგივე დაზგები, იგივე პროცედურები, იგივე ხარისხის კონტროლი, მასალებიც კი რომლისგანაც მზადდება პისტოლეტები (ყველა დეტალი გამოყენებული გლოკებში მზადდება საკუთარი ძალებით და გლოკი არაფერს არ უკვეთავს გარე მიმწოდებლებს) ასევე არის ავსტრიიდან იმპორტირებული აშშ-ში.  ასე, რომ თუ ვინმე ცდის შეგტენოთ ასვტრიული გლოკი უფრო ძვირად, თამამად შეგიძლიათ უარით გაისტუმროთ.

ეხლა რაც შეეხება 19X-ის „ჰიბრიდულ“ კონსტრუქციას. ასეთი გადაწყვეტილება, რაც გამოიხატა სრული ზომის ჩარჩოზე მოკლე საკეტის დაყენებაში, განპირობებული იყო მოთხოვნებით, რაც წაყენებული იყო აშშ-ის შეიარაღებული ძალების მიერ, თუმცა კონცეფცია ახალი არ არის, პირველ რიგში ვიხსენებ Steyr-ის თანამედროვე C9-A1-ს და თუნდაც უფრო ადრინდელ Colt 1911 Commander-ს. ორივე ეს იარაღი იყენებდა სრული ზომის ჩარჩოს და მოკლე საკეტს, მოკლე ლულით. უფრო ადრე განფაიტერები აშშ-ში უპირატესობას ანიჭებდნენ მათ შორის კოლტის 1873 წლის რევოლვერს, დამოკლებული ლულით, იმიტომ რომ ამის გამო მათი ამოღება ბუდიდან უფრო სწრაფი იყო.   პირადად ჩემთვის გლოკ 19 ბევრ რამეში იყო იდეალური გარდა იმისა, რომ მისი ტარი თავისი ამოაბურცული ადგილებით უბრალოდ საერთოდ არ იყო მორგებული ჩემ ხელზე, რის გამოც წლების განმავლობაში მე ვექსპერიმენტირებდი მჭიდის ხუფებით, ტარის მოდიფიკაციით და პრინციპში ვფიქრობდი, რომ ალბათ მე-5 თაობის გლოკ 19 იქნებოდა საუკეთესო გლოკი, რომელიც ოდესმე გამოსულა და ჩემთვის იდეალური არჩევანი. მაგრამ საბოლოო ჯამში ბლოგის ინტერესებიდან გამომდინარე მე ავირჩიე უფრო საინტერესო გლოკის მოდელი.

19x vs 19

19X-ის წონა ცარიელი მჭიდის გარეშე – 625 გრამია, ხოლო 20 115 გრანიანი ვაზნით ზუსტად 945 გრამი. ეს საერთოდ არ არის ბევრი ასეთი ზომების პისტოლეტისთვის ამხელა ტევადობით. მე მესმის რატომ არის 19X ასეთი პოპულარული, გარდა იმისა, რომ ის არის ყველაზე განსხვავებული ის ასევე არის საკმაოდ პრაქტიკული იარაღია და გამოირჩევა ძალიან კარგი სროლისუნარიანობით.

რაც შეეხება საკეტის დაფარვას, როგორც ვხვდები ეს არის PVD  (Physical Vapor Deposition) ტიპის დაფარვა.  ეს არის საკმაოდ მაღალტექნოლოგიური პროცესი, რომლის ახსნა ქართულად მე გამიჭირდება, მაგრამ ამ ტიპის დაფარვა უზრუნველყოფს ძალიან გამძლე დამცავი ფენის წარმოშობას რკინის ზედაპირზე, რომელიც გამოირჩევა კარგი მდგრადობით ცვეთის და კორიზიის მიმართ. მე ნანახი მაქვს ეს პისტოლეტები ტირში და მიუხედავად იმისა, რომ აშკარად ამ პისტოლეტებიდან მრავალ ათას ვაზნას ისროდნენ დიდი ხნის განმავლობაში, საკეტებს ცვეთა/ნაკაწრები არ ეტყობოდა.

სროლაზე და ფუნქციონირებაზე რამის დაწერა ზედმეტია. ეს ტიპიური გლოკია, საიმედო, ცოტათი მძიმე სასხლეტით, მაგრამ ამ პისტოლეტიდან პირველი 5 გასროლა 15 მეტრიდან იყო ტყვია ტყვიაში. 5-ვე გასროლა არა თუ ახლოს იყო ერთმანეთთან არამედ  გააკეთეს ერთი ნახვრეტი სამიზნეში, მართალია ოდნავ მარცხნივ და დაბლა, რაც ერთი შეხედვით არის ტიპიური სურათი ახალბედა მსროლელის შემთხვევაში. ჩვენ შემთხვევაში აღმოჩნდა, რომ პისტოლეტი მართლაც ისვრის პატარა აცდენით და საჭირო გახდა თარაზოს რეგულირება. პისტოლეტმა უპრობლემდ მოინელა 115 და 124 გრანიანი ვაზნები, ასევე საკმაოდ ცხელი Black Hills-ის +P მუხტები Hornady-ის XTP ექსპანსიური ტყვიით. მიუხედავად იმისა, რომ ამ მუხტს აშკარად ქონდა მკვეთრად გამოხატული გაზრდილი გასროლის ხმა, ლულის ალი და უკუცემა, მოხვედრის წერტილი არ შეცვლილა. Magtech-ის ვაზნებმა კიდევ ერთხელ დაგვიდასტურა, რომ ამ მწარმოებლის 9მმ-ნი მუხტი 124 გრანიანი FMJ ტყვიით არ გამოირჩევა კარგი სიზუსტით, სიზუსტე აბსოლუტურად მისაღებია მაგრამ უბრალოდ ბევრი სხვა ჩეხური და ამერიკული მუხტი უფრო ზუსტია. დანარჩენში შედეგით ძალიან კმაყოფილი დავრჩით. არანაირ დაბრკოლებას ან პრობლემას ადგილი არ ქონია, რაც საერთოდ არ არის გასაკვირი გლოკების შემთხვევაში.

რა შეიძლება თქვა ამ პისტოლეტზე ჩვენი ქვეყნის კონტექსტში? ის ეხლა ალბათ არის ყველაზე ძვირადღირებული გლოკი, რომელიც იყიდება საქართველოში, მაგრამ ამ ფასში თქვენ მოგდით გლოკი, რომელიც არის პრაქტიკულად უნიკალური, მოყვება სამი მჭიდი აქიდან ორი გაზრდილი ტევადობის და არ უნდა იდარდოთ სამიზნი მოწყობილობების გამოცვლაზე. სასხლეტი ამ პისტოლეტებზე არის უფრო „,მკაფიო“ რაც არის ახალი დამრტყმელ-სასხლეტი მექანიზმის დამსახურება და ასევე ალბათ დამცავი დაფარვის, რომლითაც დაფარულია ამ მექანიზმის  დამრტყმელ სასხლეტი მექანიზმის დეტალები (რაც არ გვხვდება სხვა პისტოლეტებზე). 19X იყენებს ნებისმიერ მჭიდებს გარდა მე-5 თაობის გლოკის მჭიდებისა, რაც პრინციპში გამოსწორებადია ქლიბით და დიდი ნაკლი არც არის. ჩემი აზრით 19X იმსახურებს უმაღლეს შეფასებას. შეიძლება ის შექმნილია ერთი შეხედვით არალოგიკური კონცეფციით, მაგრამ სროლა ამ პისტოლეტიდან ნამდვილად კომფორტული, ადვილი და სასიამოვნოა.

4343x

X სერიას მოყვა გაგრძელება Glock 43X-ის სახით. კონცეფცია უცვლელია, სუბ-კომპაქტური პისტოლეტი, შედარებით გრძელი ტარით. 

ასე, რომ მიუხედავად ფასისა ის რჩება ყველაზე ხელმისაწვდომ combat ready ტაქტიკურ პისტოლეტად საქართველოში, ყველა მისი ანალოგი მინიმუმ 1500 ლარით მეტი ღირს. ერთადერთი რაც ამ პისტოლეტს არ აქვს არის ლულა მაყუჩის დაყენების ოფციით რაც ალბათ ჩვენ პირობებში ნაკლებად კრიტიკულია. თუ თქვენ პრობლემა არ გაქვთ ქვიშის ფერთან,  პისტოლეტის არჩევის შემთხვევაში ნამდვილად არ შეცდებით. თუ არ მოგწონთ ფერი, ანალოგიური პისტოლეტი არის გლოკ 45, რომელიც თითქმის იგივეა რაც 19X, მაგრამ მცირე განსხვავებებით და რკინის სამიზნი მოწყობილობების გარეშე.  ჩემი აზრით 19X იმსახურებს მაღალ შეფასებას. ამ მოცემულობით, ჩემი აზრით ეს დღეს საუკეთესო გლოკია.

კიდევ ერთხელ მოკლეცხვირიან რევოლვერებზე

Tuesday, November 24th, 2020

drawing-revolver

მიუხედავად იმისა, რომ ავტომატური პისტოლეტები დღეს როგორც არასდროს დახვეწლია კონსტრუქციულად, იტევენ მეტ ვაზნას და იწონიან ცოტას, რევოლვერი, როგროც პისტოლეტის ერთ-ერთი სახეობა უბრალოდ არ ქრება. არ ქრება მიუხედავად იმისა, რომ პისტოლეტების მხარეს არის, საცეცხლე ძალა (გადატენვის სისწრაფე, ტევადობა), უფრო მოსახერხებელი დამრტყმელ-სასხლეტი მექანიზმები, მცირე წონა და გაბარიტები. მაშ რა განაპირობებს ამას? ტრადიცია? მსროლელების ნაწილს უბრალოდ უნდა განსხვავებული სათამაშო? თუ რამე სხვა ფაქტორებია?

მე წლებია დავეძებ რევოლვერებს და მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენ ქვეყანაში რევოლვერებს დიდად არ წყალობენ. მაინც მოვახერხე და თავის დროზე ჩავიგდე ხელებში საკმაოდ ბევრი სხვადასხვა რევოლვერი. მიუხედავად იმისა, რომ ავტომატური პისტოლეტები ყოველთვის იყვნენ ჩემი ყურადღების ცენტრში, იყო რაღაცა რაც რევოლვერებში მხიბლავდა და მაიძულებდა ყოველ ახალ შეძენილ რევოლვერთან ერთად უფრო ღრმად შემესწავალ ეს იარაღი, მისი გამოყენების ფილოსოფია და ისტორია, მისი ტექნიკური მოწობილობა და ევოლუციის ისტორია. ეს სტატიაც არის ერთგვარი შეჯამება ამ მოგზაურობის და მცდელობა ჩემი მხრიდან ავხსნა რატომ რევოლვერი, უფრო კონკრეტულად კი მოკლეცხვირიანი რევოლვერი არ კვდება და ალბათ დიდიხანი კიდე არ მოკვდება. მე ფოკუსირებული ვიქნები რევოლვერზე როგორც თავდაცვის ინსტრუმენტზე და არა სანადირო, საასპარეზო, მიზანში სასროლ იარაღზე.

პრობლემა რევოლვერის მდგომარეობს იმაში, რომ გამძლეობის მათ შორის უხეში მოპყრობისადმი გამძლეობის თვასლაზრისით რევოლვერი არ გამოიყურება კარგად პისტოლეტთან შედარებით. რევოლვერი არ არის განკუთვნილი ექსტრემალურ პირობებში საიმედოდ ფუნქციონირებისთვის, მაგალითად ჩაძირული ტალახში ან ქვიშაში, ან დაზეთვის გარეშე 20 000 გასროლის შემდეგ. თუ რევოლვერი გაფუჭდა, მისი მწყობრში დასაბრუნებლად საჭირო იქნება ოსტატი, რომელიც კარგად ერკვევა რევოლვერების მოწყობილობაში. რევოლვერებს ჭირდება როგორც აზრზე მოსული, მოაზროვნე მსროლელი, ასევე  მოაზროვნე და მაღალკვალიფიციური ხელოსანი. სმიტ&ვესსონის მეიარაღის სახელმძღვანელოში იყო 50-ზე მეტი პუნქტი სადაც იყო აღწერილი პოტენციალური პრობლემები და მათი გამომწვევი მიზეზები. გლოკის მეიარაღის სერტიფიკატი გაიცემა ერთ დღიანი კურსის შემდეგ. ერთ დღეში წაიკითხავ სმიტ&ვესსონის სახელმღვანელოს მცირე ნაწილს და იმისთვის, რომ ისწავლო ამ რევოლვერებზე მუშაობა შეიძლება დაგჭირდეს წლები. რევოლვერების ოსტატები, ამერიკაშიც კი, უკვე არიან დინოზავრები.

აქვე უნდა აღინიშნოს, რომ მიუხედავად იმისა, რომ რევოლვერები გამოშვებული 60 წლის წინ და რევოლვერები გამოშვებულები დღეს დიდად სურათებიდან არ განსხვავდებიან, მაგრამ ტექნიკურად მათი კონსტრუქცია ევოლუციონირებდა. უბრალოდ ეს ასე თვალნათლივ არ ჩანს, როგორც პისტოლეტის შემთხვევაში. რევოლვერები დღეს უფრო გამძლე და საიემედო არიან ვიდრე ადრე, რაც გამოწვეულია იმით, რომ შესაძლებელი გახდა რთული გეომეტრიის დეტალების მასობრივი წარმოება სტაბილურად მაღალი ხარისხით და ასევე გამოიყენება უკეთესი მასალები, რამაც ერთდროულად: გაამარტივა რევოლვერების კონსტრუქცია, გაზარდა რესურსი და გამძლეობა, გაამარტივა მათი მომსახურება და შეკეთება, შესაძლებელი გახადა მცირე ზომის რევოლვერებში ძლიერი კალიბრების გამოყენება,  გაამარტივა და შესაბამისად გააიაფა მათი წარმოება რაც საბოლოო ჯამში ნიშნავს, რომ დღეს შეგიძლია იყიდო რევოლვერი, რომელიც უფრო იაფი ღირს და უფრო უკეთესია ვიდრე ოდესმე აქამდე. ეს არის ფაქტი. 

smith screw

სახრახნისი არის მულტი ტული რევოლვერებისთვის, იმიტომ რომ რევოლვერის კონსტრუქცია შედგება ხრახნებისგან, პისტოლეტში ხრახნების გამოყენება ითვლება მოვეტონად. რევოლვერში ხრახნების გადაჭერა რეგულარულად არის საჭირო, იმიტომ რომ სროლით გამოწვეული ვიბრაციისგან ხდება მათი დაშვება. 

მოკლედ იმის თქმა მინდა, რომ “მოხმარების კომფორტის” თვალსაზრისით პისტოლეტი უკეთესია რევოლვერზე, მაგრამ რატომ, მიკლეცხვირიანი რევოლვერი კვლავ ითვლება აქტუალურ/გამოსადეგ თავდაცვის ინსტრუმენტად და არა უბრალოდ ეგზოტიკად, როდესაც არსებობს მცირე ზომის საიმედო პისტოლეტები უფრო მეტი ვაზნით შიგნით?

 დავიწყოთ მთავრით, სად ხდება ამ ორი ტიპის იარაღის შეადრება და დასკვნის გამოტანა, რომ რევოლვერი მოძველდა და ავტომატური პისტოლეტი უფრო უკეთესი ისნტრუმენტია. ეს მოსაზრება იბადება რენჯებზე სადაც ხალხი ვარჯიშობს, ასპარეზობს და ერთობა. რა არის რენჯი? რენჯი არის კონტროლირებადი გარემო და მათ შორის კონტროლირებადი არის თუნდაც სპორტული შეჯიბრი. შენ ზუსტად იცი, რა და როდის უნდა გააკეთო, უფრო მეტიც შენ გაქვს დრო მოემზადო, გაიარო რეპეტიცია ან თუნდაც თავში წარმოიდგინო როგორ გაირბენ ვარჯიშს. რა ხდება ქუჩაში მეტ წილად არის ყურადღების მიღმა, როდესაც მიდის ამ პლატფორმების შედარება. როგორც დერილ ბოლკემ ახსნა, ქუჩაში ხდება: იარაღის სუსტი ჭერა,  თავისუფალი მაჯები, ასიმეტრიული სასროლოსნო პოზიციები,  სხვადასხვა ხელისშემშლელი დაბრკოლებები, მაგალითად ტანსაცმელი ან სხვა ბარიერები,  სხლეულებით ახლო კონტაქტი, სროლის დროს ხელისშემშლელი ფაქტორები, დარტყმები, არასწორად შესრულებული ადმინისტრაციული პროცედურები. ეს ყველაფერი განიხილება, როგორც ექსტრაორდინარული რამე რენჯზე, მაგრამ არის ჩვეულებრივი რამე  ქუჩაში, როდესაც ხდება იარაღის თავდაცვის მიზნით გამოყენება.

პისტოლეტს ამუშავებს ვაზნა, რევოლვერს ამუშავებს მსროლელი. რევოლვერის ყველა ვაზნა უკვე დატენილია ანუ ზის თავის ინდივიდუალური სავაზნეში. პისტოლეტში გადატენვა ხდება ყოველი გასროლის შემდეგ.  გარდა ამისა, იმისთვის რომ გადატენვის ციკლი შესრულდეს წარმატებით საჭიროა რომ: მჭიდი იყოს კარგი, იარაღი იყოს კარგი, ვაზნას ქონდეს საკამრისი ენერგია და ტყვიის ფორმა/წონა არ უნდა ქმნიდეს პრობლემას, ასევე იარაღი უნდა მყარად გეჭიროთ ხელში, არაფერმა არ უნდა შეუშალოს ხელი საკეტს და შეაფერხოს მისი მოძრაობა ან შეცვალოს მისი მდგომარეობა გასროლამდე. გამორიცხე აქიდან ერთ-ერთი ფაქტორი და მიიღებ დაბრკოლებას. ყველაფერი ეს შეიძლება მოხდეს რეალური შეტაკებისას. მიბჯენით სროლის მცდელობისას, საკეტი შეიძლება საკმარისი მანძილით დაიძრას უკან და გასროლა უბრალოდ არ მოხდება. თავისუფალი მაჯები და ცუდი ჭერა გამოიწვევს იმას, რომ საკეტი საკამრისად უკან არ მივა და არ მოხდება გადატენვა. დაბრკოლება საკეტის მოძრაობისას ასევე ხელს შეუშლის გადატენვას. მჭიდების და ზამბარების მონიტორინგიც აუცილებელია. მეორეს მხრივ რევოლვერი, სუფთა, კარგ ტექნიკურ მდგომარეობაში, საიმედო ვაზნებით ქუჩაში გამოყენებისას იქნება უფრო საიმედო ვიდრე პისტოლეტი. ის გაისვრის იმ ვაზნებს რაც ალაგია შიგნით და ასევე იმ ვაზნებს რაც თან გაქვთ თუ საჭირო გახდა გადატენვა. ასი ვაზნის შემდეგ მას დაჭირდება წმენდა და ალბათ ხრახნების გადაჭერა, ათასი სრულმუხტიანი ვაზნის შემდეგ შეიძლება მას დაჭირდეს ვიზიტი ხელოსანთან.  მაგრამ იმ წამებში რა წამებშიც თქვენ იქნებით სიკვდილსა და სიცოცხლეს შორის რევოლვერი თქვენ ვერ გიღალატებთ.

მნიშვნელოვანი ფაქტორი ასევე არის ის რომ, მცირე ზომის/კომპაქტური პისტოლეტები ისეთი საიმედოები არ არიან, როგორც სრული ზომის პისტოლეტები. საკეტი მოძრაობს უფრო სრაფად, ყველაფერი ჩქარდება და იმისთვის რომ კომპაქტურმა ან სუბ კომპაქტურმა პისტოლეტმა გამართულად იმუშაოს ყველაფერი უნდა იყოს იდეალურად. მეორეს მხრივ რევოლვერი იქნება ერთნაირად საიმედო მიუხეადავად მისი ზომისა. რევოლვერისთვის სულ ერთია რა მუხტია და რა წონა ან ფორმა აქვს ტყვიას. სულ ერთია რამდენხანს შეინახავ დატენილს.

გინდა იარაღი რომლიდანაც შეგიძლია ისროლო წმენდის გარეშე 5000 ვაზნა?  იყიდე გლოკი. გინდა მიკრო პისტოლეტი, ჯერ ისროლე ძვირადღირებული თავდაცვითი მუხტები, ასე 100-200 ცალი და დარწმუნდი რომ პისტოლეტი მუშაობს ამ მუხტით. გინდა იარაღი რომელიც ყოველთვის გაისვრის მიუხედავად იმისა, მიაბჯინე ის ვინმეს სახეზე ან უნდა ისროლო ჯიბიდან, რევოლვერი ამას გააკეთებს. ის არის საიმედო თავდაცვის ინსტრუმენტი, საიმედოობის ისეთი ხარისხით, რომელსაც პისტოლეტი როგორც ჩანს ჯერ ვერ უტოლდება. თუ დაუჯერებთ საცეცხლე მომზადების გურუებს, რომლებსაც ალაპარაკებთ ათწლეულები გამოცდილების ქუჩაში და არა რენჯზე.

რევოლვერის ეფექტური გამოყენება და ასევე უზრუნველყოფა მისი კარგი ტექნიკური მდგომარეობის ითხოვს მიდგომებს, რომლებიც დღევანდელ სამყაროში ჩაბარდა წარსულს. რამდენიმე დღის წინ ხაკან სპურმა ატვირთა სურათი თავის FB გვერდზე, სურათი იყო წარწერა: თუ გგონია რომ დღევანდელი თაობა წინაზე ჭკვიანია, გაიხსენე რომ ადრე კაცები თვითონ არეგულირებდნენ სარქველებს თავიანთი მანქანების ძრავებში, დღეს კიდე მანქანები გამოდიან აკუმულატოებით, რომლებზეც აკრია გაფრთხილება: ნუ დალევთ სითხეს.  ტექნოლოგიები წინ მიდის, მაგრამ ვისაც შეუძლია, რომ ისროლოს და მოუაროს რევოლვერს, არსენალში ექნება უღალატო/საიმედო ინსტრუმენტი იმ ერთადერთი მომენტისთვის, რომელიც ჩვენ ვნატრულობთ, რომ არასდროს არ დადგეს.

გამორჩეული “მოკლეცხვირიანებს” შორის – S&W Mod 40 “Centennial”

Sunday, November 8th, 2020

download

ამერიკელებისთვის  საყვარელ მოკლეცხვირიან რევოლვერებში ბევრია ტექნიკურად ან ისტორიით გამორჩეული მოდელი, მაგალითად კოლტის “Detective Special”, 25 წლის განმავლობაში ყველაზე პოპულარული თავდაცვითი იარაღი აშშ-ში ან S&W Mod 60, პირველი რევოლვერი მთლიანად დამზადებული უჟანგავი ფოლადისგან. ერთ-ერთი ასეთი გამორჩეული რევოლვერი ასევე არის  .38 კალიბრის S&W “Centenial”, რომლის წარმოებაც დაიწყო 1952 წელს. ამ რევოლვერის ისტორია, უფრო სწორად კონცეფციის ისტორია, რომლის მიხედვითაც ეს რევოლვერი შეიქმნა, იწყება ჯო ვესსონის (სმიტ&ვესონის დამფუძნებლის დ.ბ. ვესსონის შვილი) კონსტრუქციის S&W  Safety Hammerless Double Action-იდან, რომელიც იყო ალბათ პირველი რევოლვერი შექმნილი სპეციალურად ფარული ტარებისთვის, იმის გათვალისწინებით, რომ მას არ ქონოდა დეტალები, რომლებიც რამეს წამოედებოდა და მის სწრაფ ამოღებას ხელს შეუშლიდა და ასევე მისი კონსტრუქცია ითვალისწინებდა ავტომატურ მცველს, რომელიც გამორიცხავდა გასროლას თუ მსროლელს არ ეჭირა რევოლვერი ხელში. ტიპიურ რევოლვერში ყველაზე გამოშვერილი დეტალი, ჩახმახი, მთლიანად იყო დამალული ჩარჩოში.  ევროპაში ასევე გამოდიოდა “ბულდგოგის” და “ველოდოგის” სახელებით ცნობილი რევოლვერები დამალული ჩახმახებით, მაგრამ მათი წარმოება დაიწყო 1890-ან წლებში ხოლო სმიტ&ვესონმა გამოუშვა თავისი რევოლვერი 1887 წელს და ამიტომ პირველობა სწორედ მას უნდა ეკუთვნოდეს.

14553357_1S&W  Safety Hammerless Double Action. სახელიდან გამომდინარე ეს იყო, ორმაგი მოქმედების რევოლვერი, დამალული ჩახმახით და რევოლვერისთვის უჩვეულო მცველით, რომელიც განლაგებული იყო ტარზე. 

მოგვიანებით, როდესაც სმიტ&ვესონმა შეწყვიტა “გადასატეხი” რევოლვერების წარმოება და გადავიდე რევოლვერებზე მთლიანი ჩარჩოთი, ჯო ვესონის კონცეფცია დავიწყებას მიეცა, მანამ სანამ ერთხელ, სადღაც ლათინურ ამერიკაში  მოხდა ინციდენტი თავდასხმით ამერიკელზე, სახელად   რექს ეფლგეითი. თუ აქამდე მისი სახელი არ გაგიგონიათ, მოკლედ მოგიყვებით, რომ თავისი მნიშვნელობით იარაღის და მისი თავდაცვისთვის გამოყენების განვითარების პროცესში, ეფლგეითის  როლი, დიდად არ ჩამოუვრადება ჯეფ კუპერის როლს. სახელგნათქმული სტრატეგიული ოპერაციების სამსახურის (დაზვერვის ცენტრალური სააგენტოს წინადმორბედი) ინსტრუქტორი საბრძოლო მომზადებაში, რექს ეფლგეითი იყო ხელჩართული ბრძოლების, ცივი და ცეცხლსასროლი იარაღების ექსპერტი. ინციდენტი მასზე თავდასხმით მოხდა ლათინური ამერიკის რომელიღაცა ქვეყანაში ყოფნისას  (დიდი ალბათობით მექსიკააში) მისი ყოფნის დროს, მას თავს დაესხა მაჩეტეთი შეიარაღებული ყაჩაღი. იარაღი, რომელიც ეფლგეითმა გამოიყენა იყო .38 S&W კალიბრის ჯო ვესონის “სეიფთი ჰამმერლესი”. ის გადაურჩა თავდასხმას, მაგრამ იმედგაცრულებული დარჩა ვაზნის დაბალი ეფექტურობით. შეგახსენებთ, რომ  .38 S&W იყენებდა 146 გრანიან მრგვალთავიან ტყვიას საწყისი სიჩქარით სულ რაღაც 200 მ/წ-ში. ამის შედეგად  რექს ეპლგეითი დაუკავშირდა კარლ ხელსტრომს, რომელიც იმ დროს ხელმძღვანელობდა კომპანია სმიტ&ვესსონს და სთხოვა მას, რომ შეექმნა კომპაქტური რევოლვერი კალიბრში .38 Special იგივე კონცეფციით რაც მისი ძველი რევოლვერი. იდეა მოწონებულ იქნა და ახალი რევოლვერი წავიდა წარმოებაში 1952 წელს. ეს იყო სმიტ&ვესსონის არსებობის მეასე წელი, ამიტომ იარაღს მიენიჭა სახელი “ცენტენიალ” (ასწლეული).  ბაზად აღებული იყო სმიტ&ვესონის  რევოლვერი Chiefs Special, რომელიც იყენებს ე.წ. J ზომის ჩარჩოს. ეს რევოლვერი უკვე 2 წელია რაც გამოდიოდა და აქვე უნდა ითქვას, რომ სმიტ&ვესონმა საკმაოდ დააგვიანა J-frame-ის გამოშვება, რითიც 25 წელის სარგებლობდა კოლტი, რომელიც წარმატებით ყიდდა კომპქტურ “Detective Special”-ს. დიდი დაგვიანებით გამოჩენილ J-frame-ის რევოლვერებს უნდა გაეწიათ კონკურენცია კოლტის რევოლვერისთვის. J-frame-ის ოჯახის რევოლვერების საფირმო ნიშნები იყო მოკლე ლულა (48მმ), მცირე ზომები და 5 ვაზნიანი დოლურა, რის გამოც ეს რევოლვერი იყო უფრო მსუბუქი და კომპაქტური ვიდრე კოლტის ანალოგიური ტიპის “დეტექტივ სპეშელი”, თუმცა იმის ხარჯზე რომ დოლურა ერთით ნაკლებ ვაზნას იტევდა, ხუთი სმიტ&ვესონში, კოლტის 6 ვაზნის საწინააღმდეგოდ.

m40centenial

Smith&Wesson Mod 40 .38 Special კონცეფტუალურად ზუსტად იმეორებდა S&W  Safety Hammerless Double Action-ს. 1957 წლიდან, როდესაც სმიტ&ვესონი გადავიდა მოდელების ციფრულ დასახელებებზე და “ცენტენიალი” გახდა Mod 40 ხოლო მისი ალუმინის ჩარჩოიანი ვარიანტი Mod 42.

ახალი რევოლვერი იყენებდა მთლიანად ფოლადის კონსტრუქციას. მისი ცარიელი წონა 600 გრამია და 650 გრმი 5 ვაზნით ალუმინისი მასრით.  დოლურა როგორც უკვე აღვნიშნე 5 ვაზნიანია, რის გამოც კილოები დოლურას საკეტისთვის ამოჭრილია არა სავაზნეების ზევიდან არამედ მათ შორის, რაც განაპირობებს დოლურას გამძლეობას. დამატებით რევოლვერის ძალოვანი კონუსი, ის ნაწილი, რომელიც უზრუნველყოფს გასროლილი ტყვიის “მიღებას” მთლიანად ჩამალულია ჩარჩოში რაც უზრუნველყოფს ამ დეტალის დიდ რესურსს. რევოლვერი გამოვიდა კომპაქტური, საიმედო და ძალიან მოსახერხებელი. მისი წარმოება გაგრძელდა 1974 წლამდე მაგრამ წარმოების პერიოდში ის მაინცდამაინც დიდი პოპულარობით არ სარგებლობდა. რისი მიზეზიც იყო მხოლოდ ორმაგი მოქმედების სასხლეტი, მისი შეყენების ფუნქციის გარეშე და ასევე მცველი, რომელიც უჩვეულო იყო რევოლვერებზე.

swcolt

კოლტმა, სმიტ&ვესონის კონკურენტმა გაიაზრა ასეთი კონცეფციის პოტენციალი მაგრამ მიუდგა მას განსხვავებულად. “დეტექტივ სპეშელი” აღიჭურბა გარსაცმით, რომელიც ხრახნებით მაგრდებოდა ჩარჩოზე, შენარჩუნებული იყო ჩახმახის შეყენების ფუნქციაც. სმიტ&ვესონმა ჩაინიშნა ეს და გამოუშვა საპასუხოდ თავისი “Bodyguard”-ი, სახეშეცვლილი ჩარჩოთი და ასევე ჩახმახის შეყენების შესაძლებლობით. 

რაც შეეხება მხოლოდ ორმაგი მოქმედების დამრტყმელ-სასხლეტ მექანიზმს, იმ დროისთვის მხოლოდ რექს ეფლგეიტს ესმოდა, რომ ორმაგი მოქმედების რეჟიმი არის ერთადერთი, რომლიც გამოყენებაც იყო შესაძლებელი ახლო შეტაკებაში…. პოლიცია და ჯარი კვლავ ასწავლიდა სპორტული ტიპის სროლას ჩახმახის წინასწარი შეყენებით და დანარჩენებიც იგივეს იმეორებდნენ.

“ცენტენიალის” წარმოება შეწყდა 1974 წელს. მაგრამ მოგვიანებით, უკვე 80-ებში, პისტოლეტების გამოყენების ტაქტიკა სწრაფად ვითარდებოდა და იხვეწებოდა, ყველა ხვდებოდა, რომ რეალურად ერთადერთი რეჟიმი სროლის რევოლვერებიდან იყო ორმაგი და მხოლოდ ორმაგი მოქმედების რეჟიმი. ამან ბუნებრვია გამოიწვია ინტერესის გაღვივება “ცენტენიალთან” მიმართებაში, რომელიც უცბად გახდა ყველაზე სასურველი რევოლვერი ყველა სერიოზული მსროლელისთვის, უბრალოდ ის აღარ გამოდიოდა. მასად აიუბის მიხედვით, 80-ების ბოლოს, სმიტ&ვესონმა მოიწვია მცირე ჯგუფი ადამიანების, რომლებიც წერდნენ იარაღებზე, იმისთვის რომ მოესმინა მათი აზრი იმის შესახებ თუ რა იარაღების წარმოებაზე უნდა ეფიქქრა სმირ&ვესსონს. ამ შეხვედრაზე ყველამ ერთხმად მოითხოვა “ცენტენიალის” დაბრუნება. 1990 წელს სმიტ&ვეესონმა გამოუშვა მოდელი 640. წარსულს ჩაბარდა სახელურის მცველი, ხოლო გაუმჯობესებული ფოლადის წყალობით, რევოლვერიდან შესაძლებელი გახდა +p კატეგორიის მუხტების გამოყენება. ეს რევოლვერი დღემდე გამოდის და პირველ “ცენტენიალთან” ერთად ითვლებიან ერთ-ერთ საუკეთესო, პრაქტიკულ, მოკლეცხვირიან რევოლვერებად.

image13-1024x1024

სამწუხაროდ, საქართველოში არასდროს არ ხდებოდა დიდი სამეულის, კოლტის, რუგერის და სმიტ&ვესსონის რევოლვერების იმპორტი, მეტ ნაკლებად დიდი რაოდენობით ან ასორტიმენტით. ამან განაპირობა ჩემი არაჯანსაღი ინტერესი რევოლვერების მიმართ, რის გამოც მე შანს არ ვუშვებდი მეყიდა ნებისმიერი რევოლვერი, რომელზეც მე ხელი მიმიწვდებოდა. მაგრამ “სმიტი” არასდროს არ მქონია, იმიტომ რომ უბრალოდ ვერ ვიხსენებ, როდესმე მენახა ის აქ გაყიდვაში ახალის ან მეორადის. წარმოიდგინეთ ჩემი გაოცება, როდესაც ერთ დღეს შევიარე იარაღების მაღაზია “დიანაში” და ჯერ დავინახე უამრავი ძველი გამოშვების კომპაქტური პისტოლეტი და რევლვერი და მათ შორის “გამოვიჭირე” “ცენტენიალის” ნაცნობი ფორმები. იქვე იდო მსუბუქი “ბოდიგარდები”, პირველი რევოლვერი ალუმინის ჩარჩოთი – კოლტ “კობრა” და სხვა საინტერესო იარაღი მაგრამ ჩემი ყურადღება იყო მიჯაჭვული “ცენტენიალზე”.  ფასიც კარგი იყო, იმის გათვალისწინებით, რომ რევოლვერი მეორადი იყო და ატარებდა ცვეთის ნიშნებს. სწრაფი შემოწმება ლულის არხის და სავაზნეების დამარწმუნა რომ იარაღიდან ბევრი ნასროლი არ იყო. მერე ტიპიური მოკლე “ჩეკ ლისტი” მეორადი რევოლვერის შემოწმების. რა თქმა უნდა ფუნქციონალური შემოწმება და დათვალიერება აშკარა დეფექტების აღმოსაჩენად. რევოლვერი ატარებდა ტარებისგან ცვეთის კვალს მაგრამ მექანიკურად ნაკლი ვერ ვუპოვე, ამიტომ საღამოს უკვე ეს რევოლვერი მედო მაგიდაზე დაშლილი და გაზმადებული წმნენდისთვის

P1130628

გამომდინარე იქიდან, რომ რევოლვერი ყოფილი პოლიციური იარაღია (როგორც მე განმიმარტეს მაღაზიაში) მას არ მოყვა არც ყუთი და არც ინსტრუქცია. იარაღს ეტყობა ცვეთა მაგრამ ეს ცვეთა “ბუნებრივია” და არა უხეში მოპყრობის შედეგი. 

რევოლვერი კარკად გამოიყურებოდა, ყველა კუთხე იყო “გადათეთრებული” ტარებისგან, ცოტა ნაკაწრებიც ქონდა მაგრამ, ყველაზე მეტად მადარდებდა სალოყეების მდგომარეობა და ასევე რა იამლებოდა მათ ქვეშ. სალოყეები კაკლისგან არის დამზადებული, სმიტ&ვესონის მედალიონებით, რომლებიც პრაქტიკულად ბოლომდე გადაპრიალდნენ ტარებისგან.  ლაკი იქერცლებოდა, მცირე დაზიანებებიც იყო და პატარა ბზარი ერთი სალოყის ზედა ნაწილში. მაგრამ ასაკიდან გამომდინარე (რევოლვერის სერიულ ნომერს აქვს  L პრეფიქსი რაც ნიშნავს რომ რევოლვერი გამოშვებულია 1968 წლიდან 1974 წლამდე ) და იმის გათვალისიწნებით, რომ რევოლვერი აშკარად არ იდო სეიფში და მას სულ ატარებდნენ, სალოყეებმა ექსპლუატაციას კარგად გაუძლეს. რაც მთავარია მათი მოხსნის შემდეგ მე ვერ ვიპოვე მათ ქვეშ ჟანგის კვალი. სალოყეების ქვეშ ხდება ჭუჭყის აკუმულირება რომელიც იწოვს ნესტს და ოფლს ხელიდამ და ეს ყველააფერი  ხელს უწყობს სალოყების ქვეშ  ჩარჩოზე კოროზიის გაჩენას. ის ფაქტი, რომ კოროზია არ იყო, მეტყველებდა იმაზე, რომ იარაღიდან ინტენსიურად არ ისროდნენ და გარეგანი ცვეთის ნიშნები იყო მხოლოდ ტარებისგან. ჩემი აზრით რევოლვერს ბევრს ატარებდნენ მაგრამ ძალიან ცოტას ისროდნენ, იმიტომ რომ ასევე ლულის და სავაზნეების არხები იყო როგორც ახალ რევოლვერში. მე ნამდვილად გამიმართლა, იმიტომ რომ დახლზე მხოლოდ ერთი “ცენტენიალი” იდო და არჩევანიც არ იყო. რევოლვერში მე გადავიუხადე 1650 ლარი და უნდა აღვნიშნო, რომ ამერიკაში ასეთი “ცენტენიალები” როგორც წესი მეტი ღირს, კარგ მდგომარეობაში და ორიგინალური ყუთით მისი ფასი 800-900 დოლარს აღწევს, ხოლო ვარიანტი ნიკელის დაფარვით 1500 დოლარამდეც შეიძლება ღირდეს .

P1130813

“ცენტენიალის” მინიმალისტური სამიზნი მოწყობილობები.  

gripscentenial

ტარებისგან მთლიანად გადაპრიალდა სმიტ&ვესონის მედალიონებიც ამიტომ ბევრი ფიქრის გარეშე მე მოვაცილე ძველი ლაკი და დავამუშავე სალოყები სპეციალური ზეთით. შედეგით კმაყოფილი დავრჩი. 

P1130644

სახელურის მცველი, რომელიც ითიშება, როგორც კი კარგად მოკიდებთ ხელს რევოლვერს. საინტერესოა, რომ სახელურის სალოყეების მოხსნის შემდეგ აღმოაჩენთ რომ ჩარჩო და მცველი გაბურღულია ისე, რომ სურვილის შემთხვევაში შეიძლება მანდ პინის მოთავსება და მცველის “გაუქმება”. ასეთი რამე დღეს წარმოუდგენელია სამყაროში, სადაც იარაღები გალამაზებულია გამაფრთხილებელი წარწერებით და ათასნაირი დაცვის მექანიზმებით. ეს მცველი და დამახასიათებელი კუზიანი ჩარჩო, რომელშიც ჩამალულია ჩახმახი განაპირობებს ამ რევოლვერის დამახასიათებელ ადვილად ცნობად იერსახეს. 

P1130814

ბოლოსკენ შევიწორებული (tappered) ლულა, რომელიც ჩარჩოში დამატებით დაფიქსირებულია პინით. ეს პინი 80-ან წლებში შეეწირა წარმოების “რაციონალიზაციას” და ეხლა ახალი სმიტ&ვესსონის რევოლვერების ლულები პინით ჩარჩოში აღარ ფიქსირდება.

რევოლვერი გაიწმინდა, აიწყო, განახლებულმა სალოყეებმა დაიკავეს თავისი ადგილი და დაგვრჩა მხოლოდ დაგვედგინა რამდენად ადეკვატურია მოკლეცხვირიანი რევოლვერი და რა პოტენციალი გააჩნია მას, როგორც თავდაცვით იარაღს. დავიწყოთ ერგონომიკით. კუზიანი ჩარჩოს ფორმის გამო, იარაღი ძალიან ღრმად ზის ხელში და ეს ხელს უწყობს კონტროლს უკუცემაზე. სახელურის მცველი საერთოდ არ გაწუხებს და მუშაობს როგორც საჭიროა. სასხლეტი გრძელი სვლით არის და ნამდვილად არ არის ბუმბულივით მსუბუქი, მაგრამ ის არის რბილი და ერთგვაროვანი, რაც მნიშვნელოვანია, უფრო მნიშვნელოვანი ვიდრე სასხლეტის წონა და სვლა, როგორც მინიმუმ პისტოლეტებში….

უნდა იცოდეთ რომ მიუხედავად მარტივი კონცეფციისა, რევოლვერიდან სროლა მიჩვევის გარეშე რთულია. სასხლეტზე დაჭერისას მოძრაობაშიმ მოდის უამრავი დეტალი, რომელიც უზრუნველყოფს, დოლურას საკეტის გახსნას, დოლურას გადატრიალებას და ისევ ჩაკეტვას, ჩახმახის შეყენებას და შემდგომ მის გათავისუფლებას რომ მან დაარტყას ამაალებელს. ამიტომ სასხლეტი არის შედარებით მძიმე და გრძელი სვლით. რა თქმა უნდა შესაძლებელია ყოველი გასროლის წინ ჩახმახის შეყენება, მაგრამ რეალურ თავდაცვით სიტუაციაში ამის ფუფუნება არ გექნებათ, თანაც “ცენტენიალი” მხოლოდ ორმაგი მოქმედების არის და ჩახმახის შეყენებაც ვერ მოხდება.

ჯგუფებზე სროლას აზრი არ ქონდა, ამ ეტოაზე  საჭირო იყო დაგვედგინა რამდენად ეფექტური იარაღი არის თავდაცვით დისტანციებზე და შესაძლებელია თუ არა ისროლო სწრაფად და მიიღო ადეკვატური მორტყმები სილუეტის ტიპის სამიზნეებზე. 7 მეტრიდან სიზუსტე იყო ადეკვატური, თუმცა მორტყმები დაჯგუფდა მარჯვნივ. სიზუსტემ სასიამოვნოდ გაგვაკვირვა. რევოლვრმა უპრობლემოდ ისროლა როგორც 158 გრანიანი მუხტები ასევე CCI-ს +p ტიპის მხტები 139 გრანიანი ექსპანსიური ტყვიით. თანაც განსხვავება მოხვედრის წერტილში პრაქტიკულად არ იყო. რევოლვერები, განსაკუთრებით მოკლეცხვირიანები გამოირჩევიან იმით, რომ მუხტის ცვლილებისას იცვლება მოხვედრის საშუალო წერტილიც.  საშუალო სიზუსტე 7 მეტრიდან იყო 3.9 სმ რაც ადეკვატურია.

მიუხეადავად ასაკისა და ნამსახურეობისა “ცენტენილი” მუშაობს, ისვრის და ისვრის ზუსტად და ნახევარი საუკკუნის მერეც  მზად არის  ემსახუროს პატრონს. ერთადერთი რაც გასათვალისწინებელია, ალუმინის მასრები იცვლიან ფორმას გასროლის შემდეგ და მათი ექსტრაქციისთვის საჭიროა ენერგიული დარტყმა ეჟექტორ ღერძზე ან შეიძლება საჭირო გახდეს ხელით მათი ექსტრაქცია. უკუცემა იყო რბილი.  თუნდაც +p მუხტის გამოყენებისას უკუცემა ვერანაირად ვერ ვიტყვი რომ იყო მნიშვნელოვანი. წლების განმავლობაში სასხლეტიც ეტყობა დარბილდა, იმიტომ რომ სროლა იყო საკმაოდ კომფორტული და ადვილი.

reloadm40

მოკლე ლულით განპირობებულ მოკლე ეჟექტორ ღერძს სვლა არ ყოფნის, რომ ბოლომდე ამოაგდოს მასრები. რევოლვერის მოკრძალებულ გაბარიტებთან ერთად ეს ართულებს მის სწრაფ გადატენვას.

უფრო დეტალურ მიმოხილვას მოკლელულიანი რევოლვერების ექსპლუატაციის შესახებ მე შემოგთავაზებთ ცალკე სტატიაში, სადაც უფრო დეტალურად და სიღრმისეულად გავაანალზიბეთ მოკლეცხვირიან რევოლვერებს, ბალისტიკას, მუხტებს და გამოყენების ტაქტიკას. იმიტომ, რომ მოკლეცხვირიანი რევოლვერი და ვაზნები რომლებსაც ის იყენებს აბსოლუტურად განსხვავებული ხილია და ამიტომ ითხოვს აბსოლუტურად განსხვავებულ მიდგომებს. აქვე უნდა აღინიშნოს, რომ ამ სტატიის დაწერის მომენტისთვის .38 კალიბრის ვაზნები არც დეფიციტშია და არც ძვირი ღირს. ვაზნების ფასი მერყეობს 1.5 ლარიდან კლასიკურ მუხტებში, 4 ლარამდე მაღალი ხარისხის თავდაცვით მუხტებში.

სტატია ამ რევოლვერზე იქნებოდა არასრული, რომ არ მეთქვა ორი სიტყვა კალიბრზე, რომელზეც არის გათვლილი “ცენტენიალი” – .38 Special-ზე. წლების წინ .38 Special იყო მთავარი “პოლიციური” კალიბრი და სხვათაშორის არა მარტო ამერიკაში. წლების წინ ტიპიური მუხტი იყო 158 გრანინაი მრგვალთავიანი ტყვია გარსის გარეშე, საწყისი სიჩქარით ცოტათი უფრო მეტით ვიდრე 250 მ/წ-ში. ეს მუხტი იყო სუსტი 4 ინჩიან რევოლვერებისთვისაც ხოლო მოკლეცხვირიანებში  საერთოდ არ იყო ადეკვატური, დაბალი საწყისი სიჩქარის და ტყვიის ფორმის გამო, რომელიც კარგად ხვრიტავდა სამიზნეს და აგრძელებდა ფრენას. დაბალი ტერმინალური ეფექტურობა და ზედმეტი შეღწევა იყო სერიოზული პრობლემა, რომლის გააზრებას სამართალდამცავებს პრაქტიკულად დაჭირდათ ათწლეულები.

ნიუ იორკის პოლიციის ვეტერანი ჯიმ სირილო იხსენებს შემთხვევას, როდესაც ბოროტმოქმედს ესროლეს თავში 5 ვაზნა, მოკლეცხვირიანიდან და  ახლო მანძილიდან. მართალია მან შეწყვიტა წინააღმდეგობის გაწევა, მაგრამ ასევე საკუთარი ფეხით მივიდა სასწრაფო მანქანასთან. სირილო ასევე აღწერს როგორ მოიხოცა არშემდგარმა ყაჩაღმა ცხვირი საიდანაც გადმოვარდა .38 კალიბრის ტყვია. არც ერთ ტყვიას არ ეყო ენერგია, რომ გაეხვრიტა თავის ქალა. ამის მიზეზი თავისთავად ნაწილობრივ იყო სროლის კუთხეც, მაგრამ ასევე რა თქმა უნდა, ტყვიის თავის ფორმა და დაბალი ენერგია. ის ასევე იხსენებს, რომ ხელმღვანელობის ბრძანების დარღვევით იყენებდა ცხელ მუხტებს ექსპანსიური ტყვიებით, რომლებიც მაშინ განიხილებოდა როგორც ეგზოტიკა და აკრძალული/არაჰუმანური ტექნოლოგია.

ელმერ კიტი, ჯეი.დ. ჯონსი,  ჯიმ ხარვი, ლი ჯურასი იყვნენ პიონერები, რომლებიც მუშაობდნენ ახალი, უფრო ეფექტუირ კონსტრუქციის ტყვიებზე. მაგრამ პირველმა ლი ჯურასმა აქცია ეს ყველაფერი წარმატებულ კომერციულ პროექტად. მან პირველმა შექმნა მაღალი ეფექტურობის სპეციალიზირებული თავდაცვითი მუხტები პოპულარული კალიბრებისთვის მათ შორის .38-თვის. რეცეპტი არ იყო მარტივი. მეტი დენთი/მეტი წნევა, მსუბუქი ექსპანსიური ტყვია “აყირავებული” გარსით, სადაც ტყვიის ძირი მთლიანად დაფარულია გარსით ხოლო ტყვიის ცხვირი ღია არის. ჯურასმა და  მის მიერ დაარსებულმა “super vel”-მა მოახდინეს მინი რევოლუცია თავდაცვითი მუხტების წარმოებაში და მალე მას აყვნენ მსხვილი კომპანიებიც. დღეს პრემიუმ კლასის ვაზნების განუყოფელი ნაწილი არის მაღალტექნოლოგიური ტყვია კონტროლირებადი ექსპანსიით, მაგრამ არც ისე დიდიხნის წინ ეს ასე არ იყო და ვისაც ესმოდა ტყვიის კონსტრუქციის მნიშვნელობა ოპტიმალური ტერმინალური ეფექტურობისთვის, პრაქტიკულად კუსტარულად ამზადებდნენ და ცდიდნენ ვაზნებს, მათ შორის როგორც სირილო, თავისი ნიუ იორკის ბინის  სარდაფში.

პირველი სპეციალიზირებული და მაღალმაჩვენებლიანი .38 Special მუხტები შექმნილი ამერიკელი ძალოვანი სტრუქტურებისთვის, ცნობილია როგორც “treasury load” შექმნილი ამარიკის სახელმწიფო ხაზინისთვის  და  ასევე “FBI load” შექმნილი გამოძიებათა ფედერალური ბიუროსთვის. აქიდან პირველი იყო ალბათ ყველაზე პირველი ოფიციალური +p+ კატეგორიის ვაზნა დამზადებული ქარხნული წესით და ლი ჯურასის რეცეპტით. ორივე მუხტს ქონდა იდენტური დანიშნულება, რადიკალურად გაზრდილიყო ვაზნის ეფექტურობა და შემცირებულიყო ზედმეტი შეღწევა, რომელიც ახასიათებდა მრგვალთავიან ტყვიას. პირველი იყო მაღალ წნევიანი მუხტი 110 გრანიანი ექსპანსიური ტყვიით (ორ ინჩიან ლულაში 300 მ/წ-მდე სიჩქარით და ენერგიით 325 ჯოული) მეორე იყო პირველთან შედარებით დაბალწნევიანი და იყენებდა შედარებით ნელ და მძიმე 158 გრანიან ექსპანსიურ ტყვიას. ორივე ეს მუხტი წარმატებით გამოიყენებოდა მრავალი წელი და დღემდე წარმოადგენენ ერთგვარ სტანდარტს.  მოგვიანებით სხვა მწარმოებლებმაც დაიწყეს ანალოგიური, მაღალტექნოლოგიური მუხტების გამოშვება, მათ შორის ოპტიმიზირებულების კომპაქტური რევოლვერებისთვის.

olin+p+

სახელმწიფო ხაზინა  და მასში შემავალი საბაჟო და საიდუმლო სამსახურების .38 კალიბრის სპეციალურ ამუნიციას ამზადებდა ვინჩესტერი. ამ მუხტის წნევები ცილდებოდა დასაშვებ ნორმებს და ამ ვაზნების გამოყენება შესაძლებელი იყო მხოლოდ ახალი გამოშვების ფოლადის რევლვერებში. მსუბუქი, ალუმინის ჩარჩოიანი რევოლვერები უბრალოდ ვერ უძლებდნენ დატვირთვას. ფოლადის რევოლვერები ასევე შედარებით მალე გამოდიოდნენ მწყობრიდან. გამაფრთხილებელი წარწერა ვაზნის ყუთებზე ამომწურავ ახსნას და გაფრთხილებას მოიცავდა. ეს ვაზნები განკუთვნილი იყო მხოლოდ სამართალდამცავი სტრუქტურებისთვის. 

ცხელი მუხტების გამოჩენამ უფრო დახვეწილი კონსტრუქციის ტყვიებით ეგრევე დაუბრუნა აქტუალურობა მოკლეცხვირიან რევოლვერს. თავად დაფიქრდით, კომპაქტური იარაღი, რომელიც პრაქტიკულად. იმალება ხელში, საიმედო, ვაზნით, რომლის ტყვიის საწყისი სიჩქარე მინიატურული ლულიდან იქნება სადღაც 280 მ/წ-ში და ენერგიით 315 ჯოული, მაგალითად CCI Blazer 130gr JHP +P, რომელიც ეხლა ღირს  სულ რაღაც 1.90 ლარი. არსებობს კიდე უფრო ცხელი მუხტებიც. ასევე .38 Special არის ცნობილი თავისი თანდაყოლილი სიზუსტით, მაგრამ ასეთი ფორმატის იარაღში ამას ალბათ დიდი მნიშვნელობა არ აქვს.

დიახ 5 ვაზნა არის ცოტა, ასევე რევოლვერს აქვს უამრავი შეზღუდვა, ნელი გადატენვა, სასხლეტი გრძელი სვლით, რუდიმენტარული სამიზნი მოწყობილობები, მაგრამ რამდენიმე კვირა “ცენტენიალთან” და ხვდები, რატომ არის ამ ფორმატის იარაღი დღემდე ასეთი პოპულარული, პოპულარული პოლიმერული პისტოლეტების ეპოქაში სადაც პრაქტიკულად ჯიბის პისტოლეტებიც 15 ვაზნას იტევენ და აქვთ დიდი, კარგად ხილვადი სამიზნი მოწყობილოები. მიზეზი პირველი არის საიმედოობა. თუ რამე ეტევა დოლურაში “ცენტენიალი” მას გაისვრის. ტყვიის წონას, ფორმას, მასრის სიგრძეს, მუხტის სიმძლავრეს მნიშვნელობა არ აქვს.  ავტომატური პისტოლეტები, განსაკუთრებით მიკრო მოდელები, ძალიან სენსიტიურები არიან მუხტებთან მიმართებაში, რევოლვერის შემთხვევაში ეს პრობლემა არ არის. რევოლვერი მარტივია, მხოლოდ ორ რამეზე უნდა იფიქროთ, დოლურას საკეტელა და სასხლეტი. მარტივი კიდე ნიშნავს ეფექტურს. რევოლვერი მუდამ მზად არის გამოყენებისთვის და იქნება ასე ერთი საუკუნე თუ ჟანგი მას ფიზიკურად არ გაანადგურებს. არ უნდა იდარდო ზამბარების და მჭიდის კონდიციაზე. უფრო ელეგანტუი იარაღი უფრო ცივილეზბული ხანისთვის თუ გნებავთ. რა თქმა უნდა ამერიკელეები ძალიან დიდი პატივს ცემენ ისტორიას და ტრადიციებს და მოკლეცხვირიანი რევოლვერი არის ისეთივე ტრადიციული ამერიკული იარაღი როგორიც არის ბერკეტიანი ვინჩესტერი, რაც ყველაფერ ზემოაღნიშნულთან ერთად განაპირობებს სტაბილურ მოთხოვნას მოკლეცხვირიან რევოლვერებზე.

სხვათაშორის ასევე მივხვდი რატომ აქამდე მეშლებოდა სულ ამ რევოლვერის სახელი, რომელსაც მე ჯიუტად მოვიხსენიეებდი, როგორც “სენტინელს” (ინგლ. მცველი) და არა, როგოც “ცენტენიალ”. საქმე იმაშია, რომ ჩემ პირველ წიგნში იარაღებზე, ჟუკის ენციკლოპედიაში ამ რევოლვერის სახელი არის შეცდომით მითითებული, როგორც “სენტინელი”. ასევე მე დავაკვირდი, რომ ბევრ არაამერიკულ რესურსზე ამ მოდელის რევოლვერების ლულის სიგრძე არის მითითებული არასწორად, როგორც 54 მმ. სინამდვილეში რევოლვერის ლულის სიგრძე არის 48მმ, გაზომილი ისე როგორც ეს ხდება რევოლვერში, დახურული დოლურას წინა ზედაპირიდან ლულის ბოლომდე.

ტრადიციული დასკვნისგან ამ ეტაპზე თავს შევიკავებ, ვინაიდან დასკვნების გამოტანა ჯერ ადრეა. ამ ეტაპზე შეიძლება ითქვას, რომ რევოლვერი ერგონომიულია, კომპაქტური, როგორც ჩანს საიმედო და სიზუსტით რომელიც შეესაბამება და ალბათ აღემატება კიდევაც მის დანიშნულებას.  მიუხედავად იმისა, რომ ამდენი წელი რევოლვერი აშკარად არ ისვენებდა სეიფში, ის მაინც ბრწყინვალე ტექნიკურ მდგომარეობაშია, რაც ადასტურებს ჩემ სიტყვებს, რომ რევოლვერების ერთადერთი მტერი ჟანგია.

P1130667