რის გამოც მე ვცემ ბერეტას პატივს არის ის, რომ ეს კომპანია პერიოდულად იყენებს არატრადიციულ, ორიგინალურ სქემებს და ასეთი იარაღი ამავე დროს არის საიმედო და გამძლე. მაგალითად თანამედროვე პისტოლეტების აბსოლუტური უმეტესობა იყენებს ბრაუნინგის მოდიფიცირებულ ჩაკეტვის სქემას. ბერეტას პისტოლეტები იყენებენ ჩაკეტვას  ლულის ბრუნვით ან მოძრავი საყრდენით. მიუხედავად იმისა, რომ ბერეტას სახელი ასოცირებულია მაღალი კლასის თოფებთან და ზე-პოპულარულ 9მმ-ან ბერეტა 92-თან ეს კომპანია ასევე ცნობილია თავისი კომპაქტური პისტოლეტებითაც. მაგალითად მეორე მსოფლიო ომის დროს, ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული პისტოლეტი იყო ბერეტას 1934 წლის მოდელი. ან თუნდაც შეიძლება გავიხსენოთ 70-71 სერიის კომპაქტური პისტოლეტები. ბერეტას პირველი „დამრტყმელიანი/striker fired“ 9მმ-ნი ულტრა კომპაქტური პისტოლეტი „ნანო“ აგრძელებს ამ კომპანიის შესანიშნავ ტრადიციებს. მიუხედავად თავისი მცირე ზომებისა ის ძალზედ ინოვაციურია და საკმარისად აქვს ბევრი და საჭირო ოფცია, რომელსაც არც ისე დიდიხნის წინ არ შეხვდებოდით ასეთი ზომის პისტოლეტებში. ჩვენ ტესტირების მიზნით ხელში ჩავიგდეთ ბერეტა „ნანო“ და წარმოგიდგენთ აღნიშნული  ტესტის შედეგებს.

წონა 480 გრამი, სიგრძე 14სმ, სიგანე 23მმ, სიმაღლე 106მმ, ლულის სიგრძე 78მმ. მომრგვალებული ფორმები, არც ერთი გამოშვერილი დეტალი, ყველაფერი „ნანოში“ მიზანმიმართულია უზრუნველყოს მაქსიმალურად კომფორტული ფარული ტარება.

ბერეტამ დაიწყო „ნანოს“ გაყიდვები 2011 წელს. ნანო ბერძნულად ნიშნავს გნომს/ჯუჯას და ალბათ ახსნა არ არის საჭირო რატომ დაარქვა ბერეტამ ეს სახელი თავის პისტოლეტს. რამდენადაც ცნობილია ამ პისტოლეტს უშვებენ მხოლოდ ამერიკაში, ბერეტას ქარხანაში.  მიუხედავად თავისი პატარა ზომებისა, ეს პისტოლეტი ძალიან დახვეწილი  და ნაფიქრი ინსტრუმენტია და, როგორც ჩანს მის შექმნაზე საკმაოდ კომპეტენტური და ნიჭიერი ხალხი მუშაობდა.

ტექნიკურად ბერეტა „ნანო“ არის ავტომატური 9მმ-ნი (9×19 Luger) პისტოლეტი, რომელიც იყენებს ბრაუნინგის მოდიფიცირებულ ჩაკეტვის სქემას და იკვებება ცალ-რიგიანი მოსახსნელი მჭიდებიდან. როგორც ჩანს ბერეტამ უარი თქვა ექსპერიმენტირებაზე და ნაცადი სქემა გამოიყენა ასე, რომ ამ მხრივ ის დიდი არაფრით არ განსხვავდება სხვა 9მმ-ნი პისტოლეტებისგან, ხოლო „ნანოს“ თავისებურებების და კონსტრუქციის აღწერა მინდა დავიწყო საკმაოდ უჩვეულო მექანიზმით. ეს პისტოლეტი აღჭურვილია ჩარჩოში ჩამალული ღილაკით, რომლითაც შესაძლებელია პისტოლეტის დაშლის წინ უსაფრთხოდ დამრტყმელის დაშვება. ბერეტას რწმუნებით ეს გამორიცხავს იარაღის დაშლისას უბედურ შემთხვევებს იმიტომ რომ დაშალოთ იარაღი არ არის საჭირო სასხლეტზე დაჭერა (პისტოლეტებში შიდა დამრტყმელით განსხვავებით გარეთ განლაგებული ჩახმახით არჭურვილი პისტოლეტებისგან თუ არ დაუშვით დამრტყმელი იარაღი არ დაიშლება ხოლო დაშვება დამრტყმელის უმეტესობა მოდელში შესაძლებელია მხოლოდ სასხლეტზე დაჭერით). ჩემი ღრმა რწმენით ასეთი მექანიზმის პისტოლეტის კონსტრუქციაში ინტეგრირება  აზრს მოკლებულია ვინაიდან ელემენტარული უსაფრთხოების წესების დაცვა თავისთავად გამორიცხავს ასეთი შემთხვევის დადგომას. მიუხედავად ამისა, საჩივრებით შეშინებული მწარმოებლები პერიოდულად აყენებენ ასეთ პოლიტ-კორექტულ, იდიოტებზე გათვლილ მოწყობილობებს თავის იარაღებში. უსაფრთხო დაშვების ღილაკს, თითს ვერ დააჭერთ, ის ვიწროა და ჩამალულია ჩარჩოში. ამიტომ ამისთვის გამოიყენეთ რამე ღერძის ფორმის ნივთი, გამოდგება მაგაალითად ჩვეულებრივი კალამი. დამატებით უნდა აღვნიშნო, რომ „ნანოს“ ინსტრუქციაში წერია, რომ არ არის რეკომენდირებული „მშრალი“ სროლა, და ამისთვის უნდა გამოიყენოთ  ვაზნების მაკეტები (snap caps). ამის გათვალისიწნებით ასეთი დამშვების გამოყენება უკვე იძენს გარკვეულ აზრს.

„ნანო“ აღჭურვილია სრულფასოვანი რკინის სამიზნე მოწყობილობებით. დამიზნებას აადვილებს მათზე განლაგებული თეთრი წერტილები. ასევე ხელმისაწვდომია ღამის ტრიტიუმის სამიზნე მოწყობილობები, რომლებსაც Trijicon უშვებს. სამიზნე მოწყობილობები ადგილზე დაფიქსირებულია ხრახნებით. შესაბამისად სამიზნეების გამოცვლა ძალიან ადვილია. როგორც ჩანს იარაღის მწარმოებლებმა გაიაზრეს კარგი სამიზნე მოწყობილობების მნიშვნელობა პისტოლეტებზე.

„ნანო“ ასევე აღჭურვილია შიდა საკეტის შემაკავებლით, რაც ნიშნავს, რომ საკეტი რჩება გახსნილი ბოლო გასროლის შემდეგ და მის დასაკეტად საკმარისია ის ოდნავ უკან გაწიოთ და ხელი გაუშვათ. შემაკავებლის გარე ღილაკი არ არსებობს. ეს გაკეთებულია იმისთვის, რომ პისტოლეტი მაქსიმალურად თხელი გამოსულიყო. სავარაუდოთ იგივე მიზეზის გამო პისტოლეტს არ აქვს მექანიკური მცველები. ყველა მცველი ავტომატურია და განლაგებულია იარაღის შიგნით. პისტოლეტი აღჭურვილია დამრტყმელის მცველით, რომელიც აძლევს საშუალებას მიწვდეს დამრტყმელს ამაალებლამდე მხოლო მას შემდეგ რაც თითი სასხლეტს დააჭერს და სასხლეტი თავის მხრივ არის აღჭურვილი მცველით, რომელიც აძლევს საშუალებას სასხლეტს იმოძრაოს მხოლოდ მაშინ თუ თითი მას ზუსტად შუაში აწვება (როგორც „გლოკზე“).

„ნანოს“ კომპლექტში მოყვება ორი ცალრიგიანი მჭიდი, ერთი რომელიც მთლიანად იმალება ტარში არის 6 ვაზნიანი, ხოლო დაგრძელებული, ტარის პლასტმასის დამაგრძელებლით არის 8 ვაზნიანი. ეს მიდგომა დღეს პოპულარულია, როდესაც კომპაქტურ პისტოლეტს განსხვავებული ტევადობის და ფორმის მჭიდები მოყვება. თავიდან „ნანო“ იყიდებოდა მხოლოდ 6 ვაზნიანი მჭიდებით.

„ნანოს“ ორი მჭიდი. მჭიდის ქუსლები პლასტმასის არის. მიმწოდებლები მეტალის. 

მჭიდის ღილაკი ტრადიციულ ადგილას არის, სასხლეტის დამცავი რკალის უკან და მისი გადაყენება საპირისპირო მხარეს ადვილად არის  შესაძლებელი.

იმისთვის, რომ პისტოლეტი დაშალოთ უნდა დაატრიალოთ ჩარჩოში გაყრილი ღერძი საათის ისრის მოძრაობის საწინააღმდეგო მიმართულებით. აღნიშნული ღერძი ადგილზე იჭერს საკეტს (როგორც მაგალითად Sig Sauer P226-ში).  იმისთვის რომ იარაღი გამოსულიყო კომპაქტური ეს დეტალი ჩამალულია ჩარჩოში არ გამოდის მის გარეთ და დასატრიალებლად გამოიყენება ან სახრახნისი ან 9მმ-ნი ვაზნის მასრა. ჯობია მასრა გამოიყენოთ ან რამე პლასტმასის ნივთი სახრახნისის ფორმის, იმიტომ რომ ჩვეულებრივი რკინის სახრახნისით ამ დეტალს მალე მოსპობთ. როგორც კი მას გადატრიალებთ, საკეტი მოცილდება ჩარჩოს და შესაძლებელი გახდება დამაბრუნებელი ზამბარის და ლულის ამოღება.

წმენდისთვის დაშლილი „ნანო“. გამოიყურება როგოც დაპატარავებული „გლოკი“.

პისტოლეტი იმდენად მარტივი კონსტრუქციის არის, რომ მანუალი რომელიც მას მოყვება ასევე მოიცავს პისტოლეტის სრული დაშლის ინსტრუქციებს.

მოდური ტერმინი რომ ვიხმაროთ „ნანო“ მოდულური კონსტრუქციის პისტოლეტია.  „ნანოს“ ჩარჩო შედგება ორი კომპონენტისგან, პლასტმასის გარე ჩარჩო (გამოყენებულ მასალას ბერეტა ეძახის „ტექნოპოლიმერს“) და გარე ჩარჩოს შიგნით მოთავსებული მეტალის „ჩონჩხი“, რომელზეც არის დატანილი იარაღის სერიული ნომერი. ანუ ტექნიკურად მხოლოდ ეს „ჩონჩხი“ არის იარაღი რაც ნიშნავს, რომ გარე ჩარჩოს გამოცვლა ხდება შესაძლებელი. ზუსტად რისთვის არის ეს საჭირო ეხლა უცნობია, მაგრამ მაგალითისთვის შესაძლებელია განსხვავებული ფორმის ჩარჩოს გამოყენება თუმცა მე მეეჭვება რომელიმე გარე მწარმოებელმა დაიწყოს „ნანოს“ ჩარჩოების წარმოება თუ ეს პისტოლეტი მართლა არ გახდება  მასობრივი და გავრცელებული ისე, როგორც მაგალითად გლოკი. ამ მომენტისთვის შესაძლებელია მხოლოდ სხვადასხვა ფერის ორიგინალური  ბერეტას ჩარჩოს შეძენა.

იარაღის მასის ძირითადი ნაწილი მოდის მის საკეტზე. „ნანოს“ საკეტის კონსტრუქციაში არ შედის არც ერთი „შტიფტი“. მართალია მისი საკეტი ისე ადვილად არ იშლება როგორც მაგალითად გლოკის, მაგრამ საჭირო ინსტრუმენტებით საკეტის დაშლა შედარებით ადვილია. მე არ აღვწერ აქ საკეტის დაშლის მეთოდს, ვინაიდან ინტერნეტში არის სრულყოფილი ვიდეო ინსტრუქციები თუ როგორ განახორციელოთ ეს. ხოლო ერთხელ საკუთარი თვალებით ნახვა ასჯერ წაკითხვას ნამდვილად ჯობია.

ის რომ „ნანო“ ბოლომდე იშლება მეტ ნაკლებად კომპეტენტური მფლობელის მიერ, ყოველგვარი სპეციალური ინსტრუმენტის გამოყენების გარეშე, ცალსახად არის მნიშვნელოვანი პლიუსი და დადებითად ახასიათებს ბერეტას ინჟინრებს, რომლებმაც არ დაიზარეს და ეს პატარა პისტოლეტი სერიოზული საბრძოლო იარაღის თვისებებით დააჯილდოვეს. რატომ არის კარგი იარაღის გამარტივებული სრული დაშლა? პირველ რიგში ასეთი იარაღი გაცილებით უფრო სუფთა და მოვლილი იქნება, არსად არ დაგროვდება ჭუჭყი და ნამწვავი. მეორე რიგში თუ რამე დეტალი გამოვიდა მწყობრიდან, პატრონს დაჭირდება მხოლოდ დეტალის შეძენა, ხოლო მის ადგილზე დაყენებას ის თავად შეძლებს. უფრო მეტიც, „ნანოდან“ ნებადართულია +P კატეგორიის ვაზნების გამოყენებაც!

“ნანო” ამოღებული “ჩონჩხით”. პისტოლეტი გამოირჩევა სიმარტივით და შედგება მხოლოდ 34 ნაწილისგან, თუ არ ჩავთვლით მჭიდს და სამიზნე მოწყობილობებს. სურათის წყარო  gunsandammo.com

პისტლეტის შეძენისას მე მივიღე “ღირებული” რჩევა რომ ის ნელა დამეშალა თიორე ზამბარა ისე ამოხტებოდა, რომ მერე ვეღარც ვიპოვიდი. არანაირ ზამბარა არ ამოხტება “ნანოს” დაშლისას (თუმცა ნებისმიერ შემთხვევაში დაშლისას ყურადღებით უნდა იყოთ), ერთადერთი ზამბარა, რომელსაც დაშლისას ყურადღება უნდა მიაქციოთ არის საკეტის შემაკავებლის (სურათზე დევს სასხლეტის წინ). რომც მოხდეს საოცრება და ის დაკარგოთ, მისი შემცვლელის პოვნა არც ისე რთული იქნება.

კიდე რა თვისებები უნდა ქონდეს კომპაქტურ თავდაცვის იარაღს? იგულისხმება, რომ ულტრა კომპაქტური პისტოლეტი იქნება ტანთან ახლოს და შესაბამისად ის კარგად უნდა იყოს დაცული კოროზიისგან. პოლიმერის ჩარჩო არ იჟანგება, მას არ ეშინია ნესტის, სიცხის და ყინვის. პისტოლეტის საკეტი და ლულა დაფარულია დამცავი დაფარვით რომელსაც ეწოდება Pronox და ის იდენტურია გლოკის მიერ გამოყენებული „ტენიფერის“ დაფარვის. პოლიმერის ჩარჩოში მოთავსებული „ჩონჩხი“ უჟანგავი რკინისგან არის დამზადებული, და მჭიდები ან უჟანგავი ფოლადის არის ან დაფარულია ნიკელით.

„ნანოს“ შექმნილია იმისთვის, რომ იყოს მაქსიმალურად ერგონომიული. ტექსტურა ჩარჩოზე არის აგრესიული, რაც უზრუნველყოფს იარაღის საიმედო და კომფორტულ ჭერას, რამდენადაც ეს შესაძლებელია ასეთი მოკლე ტარის შემთხვევაში. ღარი ჩარჩოს წინა ნაწილზე უზრუნველყოფს ლაზერით დამიზნების მოწყობილობის დაყენებას, ჩაღრმავებული ადგილი სასხლეტის წინ  გაძლევთ საშუალებას უსაფრთხოდ განათავსოთ სასროლი თითი ერთი და იგივე ადგილას ხოლო მეორე მხრიდან განათავსოთ მანდ დამხმარე ხელის დიდი თითი. სამიზნე მოწყობილობები და ყველა კუთხე ჩარჩოზე და საკეტზე დამრგვალებულია. ჩარჩო ძალიან მაღალი ხარისხით არის დამზადებული და ტესტირებებისას უძლებდა მანქანით მრავალჯერ გადავლას. 

უშუალოდ სროლით ტესტირებისას ეგრევე გამოვლინდა გარკვეული მინუსები. და აქიდან სასხლეტი არის „ნანოს“ ყველაზე დიდი მინუსი. როგორც ჩემმა მეგობარმა თქვა, ასეთი სასხლეტი აქვს იარაღს რომელიც ღამის კოშმარში გესიზმრება. ანუ აჭერ, აჭერ და არაფერი არ ხდება. მეორე მეგობარმა პირველად „ნანოდან“ სროლისას დაუმიზნა იარაღი, მერე იყო ხანგრძლივი პაუზა და ბოლოს ხმამაღლა ამოისუნთქა დაწია იარაღი და წამოიძახა: „ვა როდისღა გაისვრის?!“. ჩემი პირველადი შთაბეჭდილებაც „ნანოს“ სასხლეტზე ასეთი იყო, გრძელი, მძიმე, ორმაგი მოქმედების რევოლვერის ნაირი.  დარწმუნებული ვარ რომ ასეთი სასხლეტი დაყენდა „ნანოზე“ იმისთვის, რომ უსაფრთხოების გარკვეული დონე უზრუნველყოფილიყო იმის გათვალისწინებით რომ ნანოზე არ არის მექანიკური მცველი. პრაქტიკულად ნანო არის პისტოლეტი, მხოლოდ ორმაგი მოქმედების რევოლვერის სასხლეტით. ამავე დროს ჩვენ ვიცით, რომ რევოლვერის სასხლეტი არის ერთ-ერთი მიზეზი რის გამოც ის ჩამორჩება პისტოლეტს. რატომ უნდა შეამცირო პისტოლეტის საცეცხლე ძალა მასზე „რევოვლერის სასხლეტის“ დაყენებით მე არ მესმის. ბერეტას სასხლეტს აქვს სამი პრობლემა. პირველი არის მისი გრძელი სვლა. მეორე არის მანძილი სასხლეტამდე რომელიც არის ძალიან მოკლე და საჭიროა რომ მას დააჭიროთ თითის წვერი, რომ არ დაირღვეს სამიზნე სურათი და არ დაკარგოთ კონტროლი იარაღზე. მესამე პრობლემა არის უკიდურესად გრძელი რესეტი. როდესაც მე ვიდეოს ვუყურებდი სადაც მსროლელი ისროდა „ნანოს“ შენელებულ კადრებში მე დავაკვირდი, რომ ის პრაქტიკულად ბოლომდე უშვებდა სასხლეტს წინ და ამის მერე კვლავ იწყებდა მასზე დაჭერას. მოგვიანებით როდესაც მე შევიძინე ბერეტა, მივხვდი რომ სხვაგვარად უბრალოდ რესეტი არ მოხდება. ყველაფერი ეს პრაქტიკულად შეუძლებელს ხდის ნანოდან „დაბლ ტეპებით“ (სწრაფი ორი გასროლა) სროლას. დიახ, კონსტრუქციულად „ნანო“ არაფრით არ არის ნაკლები სრულფასოვან, სრული ზომის თანამედროვე 9მმ-ან პისტოლეტზე მაგრამ სასხლეტი ყველაფერს აფუჭებს.

რა თქმა უნდა “ნანოს” სასხლეტის შეფასებისას მე ვხელმძღვანელობ ჩემი წინა გამოცდილებით, რომელიც მეტ წილად უკავშირდება სრული ზომის პისტოლეტებს. ალბათ ვისაც აქვს გამოცდილება რევოლვერებიდან სროლაში, “ნანოს” სასხლეტი არ მოეჩვენება რაიმე განსაკუთრებულად. ნმადვილად არ არ მინდა შევაშინო ამ პისტოლეტის პოტენციური მყიდველები, უბრალოდ გაითვალისწინეთ, რომ „ნანოს“ სასხლეტი საჭიროებს მიჩვევას. ის არ გავს არც ერთი სხვა პისტოლეტის სასხლეტს რომელიც მე მქონია. როდესაც თქვენ მიეჩვევით „ნანოს“ სასხლეტს, ანუ დააჭერთ სასხლეტს თითის წვერს  და განახორციელებთ გასროლას თითის სწრაფი ერთგვაროვანი მოძრაობით, სროლა გაადვილდება, მაგრამ სროლისუნარიანობით „ნანო“ ახლოსაც ვერ მივა სხვა სუბ-კომპაქტურ პისტოლეტებთან, რომლიდანაც მე მისვრია. თუმცა ცხადია თავის მხრივ ვერც ერთი აღნიშნული პისტოლეტი კომპაქტურობით ვერ მოვა ახლოს  „ნანოსთან“.  მე შევეგუები ტარის მოუხერხებელ ფორმას იმიტომ რომ ის არის კომპაქტური, შევეგუები ლულის მაღალ ღერძს მაგრამ არ არსებობს მიზეზი, რომელიც ახსნიდა ასეთი ტიპის სასხლეტის დაყენებას ავტომატურ პისტოლეტში. რატომ ბერეტა, რატომ?! როგორც უკვე აღვნიშნე ბერეტას ინჟინრებმა დიდი ყურადღება დაუთმეს ერგონომიკას, იმისთვის, რომ აღნიშნული პისტოლეტიდან ეფექტური სროლა ყოფილიყო რაც შეიძლება ადვილი. ტარის ფორმა და ტექსტურა უზრუნველყოფს რამდენადაც ეს შესაძლებელია ასეთი მოკლე ტარის შემთხვევაში ადეკვატურად მყარ ჭერას. სროლისას მართლაც „ნანო“ არ ცდილობს ამოხტეს ხელიდან, თუნდაც მოკლე 6 ვაზნიანი მჭიდის გამოყენებისას. 8 ვაზნიანი მჭიდის გამოყენება ცოტათი უფრო აადვილებს სროლას და პისტოლეტი ოდნავ უფრო კონტროლირებადი ხდება.

რაც შეეხება სიზუსტეს, იარაღს აქვს კარგი სამიზნე მოწყობილობები, ის მაღალი ხარისხით არის დამზადებული და შედეგებიც შესაბამისი იყო.

სროლა სამიზნეში ხორციელდებოდა 15-დან 7 მეტრის მანძილზე სწრაფი ტემპით. მათ შორის იარაღის ამოღებით და სწრაფი გასროლის განხორციელებით, მათ შორის ერთი ხელიდან. ზედა ჯგუფი სამიზნის თავის არეში ნასროლია 7 მეტრიდან ორი ხელით, ნელი ტემპით.

სროლის მანძილი 10-12 მეტრი. იარაღის სწრაფი ამოღება და კონტროლირებადი წყვილებით სროლა. ორ წრეში მოქცეული „გაქცეული“ ტყვიების მიზეზი მძიმე სასხლეტია.

როგორც ხედავთ პისტოლეტი ადეკვატურად ზუსტია იმისთვის, რომ გამოყენებულ იქნას თავდაცვისთვის. სროლის შედეგები უმჯობესდებოდა სასხლეტთან მიჩვევით. „ნანო“-ს არ აქვს სიზუსტის დიდი პოტენციალი, ის ჯიბის/დამხმარე/ სათადარიგო იარაღია. მისი გამოყენება როგორც, წესი მოხდება უკიდურეს შემთხვევაში და ძალიან ახლო მანძილებზე, როდესაც ან ძირითადმა იარაღმა გიმტყუნათ ან იგერიებთ თავდასხმას იქ სადაც ასეთი თავდასხმის რისკი იყო დაბალი (წინააღმდეგ შემთხვევაში უნდა იყოთ შეიარაღებული უფრო სერიოზული იარაღით). ყველა შემთხვევაში ტიპიური სროლის მანძილი იქნება 0-დან 10 მეტრამდე, რა მანძილზეც ხდება ძირითადად თავდასხმის მოგერიება. ასეთ მანძილზე ნელი სროლისას (მანძილი 7 მეტრი) ნანოს აქვს ძალიან კარგი სიზუსტე.  7-დან 15 მერამდე სროლისას მათ შორის სწრაფად, მათ შორის ერთი ხელით სიზუსტე ადეკვატურია.

სამიზნეებიდან ჩანს რომ მოხვედრები დაჯგუფებულია დამიზნების წერტილიდან ოდნავ მარჯვნივ. ეს ტენდენცია შენარჩუნდა სერიიდან სერიამდე, რაც გვაძლევს საშუალებას ვივარაუდოთ, რომ საჭიროა შესწორებების შეტანა. აღნიშნული ადვილია ვიანიდან უკანა სამიზნე მოწყობილობა ორი ხრახნით არის დაფიქსირებული საკეტზე და მათი დაშვებით ადვილად შესაძლებელია შესწორების შეტანა. რაც მთავარია არ იყო საჭირო ვერტიკალური შესწორებების შეტანა, იმიტომ რომ ამის საშუალება არ არის და ასეთ შემთხვევაში თუ გადახრა მნიშვნელოვანია უნდა დაყენდეს განსხვავებული სიმაღლის წინა სამიზნე მოწყობილობა.

ჩვენი ვერდიქტი არის შემდეგი. ბერეტა “ნანოდან” ეფექტური სროლა შესაძლებელია, პისტოლეტის გამოდგება თავდაცვისთვის, მაგრამ არაადეკვატური სასხლეტი ზღუდავს მის ეფექტურობას. პისტოლეტი საჭიროებს მიჩვევას და რეკომენდირებულია ამ პისტოლეტიდან მინიმუმ 200 ვაზნის გასროლა და ინტენსიური “მშრალი“ ვარჯიში.დავამატებ მხოლოდ, რომ იმისთვის რომ გამორიცხოთ/მაქსიმალურად შეამციროთ მსროლელის ფაქტორი, სროლა სიზუსტეზე უნდა განხორციელდეს ან სპეციალური დაზგიდან ან ქვიშით სავსე საყრდენი ბალიშების გამოყენებით. ჩვენი ტესტი მოიცავდა მხოლოდ “ნანოს” სიზუსტის დადგენას თავდაცვითი სრლის დროს.

უკუცემის აღთქმა ძალიან სუბიექტურია, მაგრამ ყველა მსროლელის აზრით უკუცემა დიდი არ იყო და პისტოლეტი მალე ბრუნდებოდა სამიზნეზე,  შედარებით მაღალი ტემპით სროლა იყო შესაძლებელი და ტემპს ზღუდავდა მხოლოდ სასხლეტი გრძელი სვლით და “რესეტით”. რა თქმა უნდა სროლა 8 ვაზნიანი გრძელი მჭიდით უფრო მოსახერხებელი იყო, მაგრამ მე ვერ ვიტყვი რომ 6 ვაზნიანი მჭიდით სროლა იყო განსაკუთრებუყლად რთული ან არაკომფორტული. ხელმისაწვდომია “ნანოს” მოკლე მჭიდის ხუფი, რომელზეც გათვალისწინებულია ადგილი თითის დასადებად, რომელსაც Pearce Grips უშვებს და ეს დეტალი სულ რაღაც 10 დოლარი ღირს. კიდევ ერთი საინტერესო მოწყობილობა არის არის ლაზერით დამიზნების მოწყობილობა, რომელსაც კომანია LaserMax უშვებს. მოდელი CF-Nano Centerfire Laser  ძალიან კომპაქტურია, იმეორებს იარაღის ფორმებს და არ ღირს ძვირი, სულ რაღაც 70-80 დოლარი.

200 ან მეტი ვაზნის (რაც უფრო მეტი მით უფრო კარგი) გასროლა „ნანოდან“ იმისთვის, რომ მიეჩვიოთ მას და დარწმუნდეთ მის საიმედო მუშაობაში იმიტომ არის განსაკუთრებულად მნიშვნელოვანი, რომ როგორც ჩანს ეს პისტოლეტი არ არის ყველაფრის მომნელებელი, როგორც მაგალითად ასევე პატარა Glock 26. არსებობს ასეთი პისტოლეტები, რომლებიც უბრალოდ არ ინელებენ ყველა პოპულარულ მუხტს. „ნანო“ აღმოჩნდა სწორედაც  ეგეთი პისტოლეტი. სასროლოსნო წრეებში არსებობს მოსაზრება,  რომ 9მმ-ნი ნანო არ მუშაობს კარგად ვაზნებთან მსუბუქი ტყვიით. ულტრა კომპქტური პისტოლეტის ასეთი თავისებურება არ შეიძლება იყოს აღთქმული როგორც ნაკლი. ცნობილია, რომ კომპაქტური პისტოლეტები ხშირად შედარებით უფრო ნაკლებად საიმედოები არიან ვიდრე სრული ზომის პისტოლეტები.  „ნანო“ არის მიკრო პისტოლეტი გათვლილი ძლიერ ვაზნაზე და ის არის ძალზედ სპეციფიური იარაღი და ეს სპეციფიურობა ვრცელდება მათ შორის გამოყენებად ვაზნების ტიპებზე. „ნანო“ არ არის პირველი მიკრო მოკლე ლულიანი იარაღი, რომელიც ასეთი თავისებურებებით გამოირჩევა. ბევრი მწარმოებელი პირდაპირ მიუთითებს, რომ მათი პისტოლეტები/რევოლვერები მუშაობენ საიმედოდ კონკრეტული მუხტებით. მაგალითად Seecamp-ს ვებ-გვერდზე აქვს რეკომენდირებული მუხტების სია, Boberg-ის XR სერიის მიკრო პისტოლეტებს მოყვება სია ვაზნების, რომლების გამოყენებაც ამ პისტოლეტში უბრალოდ არ შეიძლება. ისიც გავიხსენოთ, რომ მსუბუქი წონის მსხვილკალიბრიან რევოლვერებში არ შეიძლება მსუბუქი ტყვიებით აღჭურვილი ვაზნების გამოყენება. ასეთი შეზღუდვები მიკრო პისტოლეტებში და რევოლვერებში არ არის ანომალია, ეს არის ნორმა. „ნანო“, რომელიც იწონის სულ რაღაც 480 გრამს და აქვს 78მმ-ნი ლულა ვერ იქნება ისეთივე საიმედო ყველა ტიპის მუხტით როგორც დიდი Glock 17. ჩვენ შემთხვევაში “ნანოს” ეს თავისებურება ქმნის პრობლემას იმიტომ, რომ როგორც ჩანს ის არ ინელებს სწორედ იმ მუხტებს, რომლებიც ყველაზე გავრცელებულია საქართველოში. მიუხედავად იმისა, რომ ითვლება რომ ბერეტამ გამოასწორა ეს ხარვეზი, ჩვენი ტესტის ობიექტმა უარი თქვა 124 გრანიანი მთლიანად გარსით დაფარული ტყვიით აღჭურვილი ვაზნების მონელებაზე (5 დაბრკოლება 130 ვაზნაზე).  დაბრკოლება, წარმოადგენდა სავაზნეში დარჩენილ გასროლილი ვაზნის მასრას, რომელსაც ეჯახებოდა შემდეგი ვაზნა მიწოდებული საკეტით მჭიდიდან. დაბრკოლების აღმოსაფხვრელად საკმარისი იყო 2 წამი, მაგრამ ეს ორი წამი ცხადია შეიძლება გადამწყვეტი აღმოჩნდეს შეიარაღებულ შეტაკებაში.  აღსანიშნავია, რომ ხუთი ასეთი დაბრკოლებიდან სამი მოხდა ბოლო ვაზნაზე.

რა თქმა უნდა როდესაც დადგინდა რომ პრობლემა ნამდვილად არსებობს, ბუნებრივი გადაწყვეტილება იქნებოდა იარაღის მაღაზიაში დაბრუნება და სხვა მოდელის იარაღის შეძენა. თუ ნეტში წერენ რომ იარაღი პრობლემატურია და ის რეალურად აღმოჩნდება ასეთი, ჯობია აღარ გარისკოთ და უბრალოდ სხვა მოდელის იარაღი აარჩიოთ. მითუმეტეს, თუ პისტოლეტი პრობლემატურია იმ მუხტებთან, რომლებიც ხელმისაწვდომია და სხვა ტიპის ვაზნები არ იშოვება ან ძალიან ძვირი ღირს. თავისთავად შეტყობინებები პრობლემებზე, რომლებსაც ტოვებენ  ფორუმებზე არ შეიძლება იყოს გადაწყვეტილების მიღების მიზეზი. სტატისტიკის თვალსაზრისით ათიათასობით გაყიდულ პისტოლეტზე რამდენიმე შეტყობინება ფორუმზე ისედაც არაფერს არ ნიშნავს.

როდესაც მე დავდექი ამ დილემის წინაშე, მივიჩნიე, რომ იარაღის დაბრუნება იქნებოდა იოლი გზა, რომლის არჩევაც მე არ მინდოდა. თანაც მე უბრალოდ ძალიან მომეწონა „ნანო“ და ასე იოლად მას ვერ შეველეოდი და გადავწყვიტე დამედგინა რა არის ამის მიზეზი და საკუთარი ძალებით გადამეწყვიტა ეს პრობლემა. მე გავარკვიე, რომ „ნანოს“ გარანტიით დაბრუნებისას ბერეტა ცვლიდა პისტოლეტში ექსტრაქტორს, მის ზამბარას და აპრიალებდა სავაზნეს კედლებს. აღნიშნულის გაკეტება პრინციპში არ წარმოადგენდა პრობლემას. გასროლილი მასრის შესწავლამ მანახა, რომ მასრას საერთოდ არ ეტყობოდა ექსტრაქტორის კვალი. როგორც წესი თუ მასრა რჩება სავაზნეში ექსტრაქტორი მას ახტება ან ათლის რკალს რაც ტოვებს მასრაზე სპეციფიურ კვალს. ასეთი კვალი მასრას არ ეტყობოდა, ისევე როგორც სხვა მასრებს არ ქონდა გვერდებზე ნაკაწრები ან ამობურცული ადგილები რაც მიგვანიშნებდა დეფექტებზე სავაზნის კედლებზე. სავაზნის დათვალიერებამ ასევე არ აღმოაჩინა რამე თვალით შესამჩნევი დეფექტები. ვაზნები ადვილად თავსდებოდა სავაზნეში და თავისივე წონით ვარდებოდა გარეთ.  ესეიგი პრობლემა იყო ექსტრაქტორში. პირველადმა დათვალიერებამ არ გამოავლინა რამე პრობლემა, ექსტრაქტორს არ აღენიშნებოდა რამე დაზიანებები. სავარაუდოთ   გასროლის მომენტში ექსტრაქტორი იწყებდა ვიბრაციას/თამაშს და სანამ ის ასე ვთქვას დაწყნარდებოდა და წაავლებდა მასრას საკეტი უკვე უკან იყო გაქცეული და მასრა კი რჩებოდა სავაზნეში. ეს გავრცელებული პრობლემაა ძველ იარაღში დასუსტებული ექსტრაქტორის ზამბარით ან იმდენად გაცვეთილი ექსტრაქტორის კბილით რომ მას ფიზიკურად არ ქონდა საკმარისი მოჭიდების ადგილი რომ მასრა ამოეგდო. ზოგადი ცოდნა ავტომატური პისტოლეტის ყველაზე ტიპიური დაბრკოლებების შესახებ ასევე მეუბნებოდა, რომ როდესაც მასრის ექსტრაქცია სავაზნიდან არ ხდება, ამის მიზეზია ექსტრაქტორი ან სავაზნე (თუ ვაზნები ქარხნულია და სპეციფიკაციებს შეესაბამება). გარდა ამისა ჩემთვის ასევე ცნობილი იყო რომ ექსტრაქტორის მოძრაობა არის ცნობილი და კარგად შესწავლილი მოვლენა მაგალითად AR15 ტიპის იარაღში.  AR15-დან გასროლისას, საკეტის აჩქარება იწვევდა ექსტრაქტორის მოძრაობას, რომელიც იმდენად მაღლა იწეოდა რომ უშვებდა მასრას, და მხოლოდ წნევა ლულის შიგნით რომელიც აწვებოდა მასრას იჭერდა მას საკეტში მანამ სანამ ექსტრაქტორი არ ბრუნდებოდა თავის ადგილას და ისევ არ წაავლებდა მასრას და არ ამოიღებდა მას სავაზნიდან. ჩემი ვარაუდით მოკლე ლულის და მსუბუქი საკეტის გამო გასროლის მომენტში ექსტრაქტორი იწეოდა მაღლა (მიზეზი ან ვიბრაცია გასროლისას ან საკეტის აჩქარება) ხოლო მოკლე ლულაში წნევა იმდენად სწრაფად ვარდებოდა რომ ეს დრო არ იყო საკმარისი, რომ  მასრა მიბჯენილი დარჩენილიყო საკეტის წინააღმდეგ. როდესაც ექსტრაქტორი ბრუნდებოდა თავის ბუნებრივ ადგილას ზამბარის დაწოლის შედეგად, საკეტი უკვე უკან იყო გაქცეული და მასრა დარჩენილი სავაზნეში. ის ფაქტი რომ ნანოში დაბრკოლებები მოხდა ბოლო ან ბოლოს წინა ვაზნაზე ადასტურებდა ჩემს მოსაზრებას, რომ საკეტი ზედმეტად სწრაფად მოძრაობდა ხოლო ექსტრაქტორის ზამბარას არ ყოფნიდა ზალა უკანასკნელი ერთ ადგილზე გაეჩერებინა. მოგეხსენებათ, საკეტს ქვევიდან აწვება მჭიდის ზამბარა, რომელიც გადასცემს ამ ძალას საკეტს მჭიდში მოთავსებული ვაზნების „სვეტის“ მეშვეობით. რაც უფრო მეთი ვაზნაა მჭიდში მით უფრო მეტი ძალით აწვება მჭიდის ზამბარა საკეტს ქვევიდან და მეტ წინაღობას ქმნის. როგორც ჩანს ბოლო ვაზნებზე წინაღობა მცირდებოდა იმდენად, რომ საკეტი იღებდა ისეთ აჩქარებას რომ ექსტრაქტორი ვეღარ ასწრებდა ადგილზე დაბრუნებას და მასრის ჩავლებას. მეორეს მხრივ რამდენადაც ჩემთვის ცნობილია, მსუბუქი მუხტი (მსუბუქი ტყვიით) ნაკლებ აჩქარებას აძლევს საკეტს და ის უფრო დიდიხანს არის გადაბმული ლულასთან გასროლის დროს ამიტომაც იდეაში უფრო „ცხელი“ ვაზნების გამოყენებამ კიდე უფრო უნდა დაამძიმოს პრობლემა მაგრამ „ნანოში“ ეს არ ხდებოდა. „ნანო“ ყველაზე საიმედოდ მუშაობს სწორედ რომ „ცხელი“ თავდაცვითი მუხტებით და მძიმე ტყვიებით. ერთადერთი რაც იყო უდაო, არის ის, რომ ექსტრაქტორი თავის როლს არ ასრულებდა. ვინაიდან ბერეტა ცვლიდა ექსტრაქტორს (სავარაუდოთ მის ზამბარასაც) და აპრიალებდა სავაზნეს ჩვენც იგივე გზით წავედით. სავაზნის გაპრიალების შემდეგ, საკეტში  ექსტრაქტორის ზამბარის წინ განლაგებული ღერძი შეიცვალა უფრო გრძელი ღერძით. ამან უფრო შეკუმშა ზამბარა და იდეაში ექსტრაქტორს უფრო მეტი ძალით დააწვა. რაც არ უნდა ყოფილიყო პრობლემის მიზეზი, აღნიშნულმა ზომებმა იმოქმედეს და პრობლემა არასაიმედო ექსტრაქციასთან გაქრა. არის ალბათობა რომ “ნანოს” ჭირდება გარკვეული ვაზნების რაოდენობის გასროლა რომ მოხდეს მისი ე.წ. “აბკატკა” და პისტოლეტი ამუშავდეს, როგორც საჭიროა. პისტოლეტში განსხვავებით ლულებისგან “აბკატკის” პროცესს აქვს აზრი, იმიტომ რომ პისტოლეტი გაცილებით უფრო რთული მექანიზმია ვიდრე ლულა. აქ უამრავი დეტალია, რომელიც ერთმანეთთან ზემოქმედებს და მანამ სანამ ყველაფერი მოერგება ერთმანეთს, შესაძლებელია წააწყდეთ პრობლემებს საიმედოობასთან. სულ ყველაფერს თავი რომ დავანებოთ ხომ უნდა დარწმუნდეთ, რომ პისტოლეტი  საიმედოთ მუშაობს?!  როგო გაიგებთ ამას თუ არ ისროლეთ რაც შეიძლება ბევრი? არ არის გამორიცხული, რომ 200-300 ვაზნის გასროლის შემდეგ ექსტრაქციის პრობლემა გამქრალიყო, მითუმეტეს, რომ არსებული ინფორმაციით “ნანო”-ს უჭირს 115 გრანიანი ტყვიით აღჭურვილი ვაზნების მონელება და როგორც წესი 124 გრანიანი და ზევით ტყვიების გამოყენება არ იწვევდა პრობლემებს.

მინდა აღვნიშნო, რომ იმ მდგომარეობით რაც დღეს არის, „ნანო“ არ არის კომერციული ხიტი. პისტოლეტი კარგად იქნა მიღებული მაგრამ აშკარად მას არ ხვდა წილი გამხდარიყო ისეთი პოპულარული და კომერციულად წარმატებული, როგორც სხვა ულტრა კომპაქტური პისტოლეტები, მაგალითად S&W Shield ან Ruger LCP. მიზეზი რატომ „ნანო“ მიუხედავად შთამბეჭდავი ოფციების სიის არსებობისა ეგრევე არ გახდა დიდი წარმატება არის ალბათ იარაღის არც ისე მაღალი სროლისუნარიანობა და თავდაპირველი პრობლემები მის საიმედო მუშაობასთან (ამაზე ცოტა მოგვიანებით).  ერთის მხრივ ნანოს აქვს, მისაღები სამიზნე მოწყობილობები, მჭიდის ღილაკის განლაგება და ტარის ფორმა იძლევა საშუალებას ადვილად და სწრაფად გამოცვალოთ მჭიდი, ტარის და ზოგადად ჩარჩოს ფორმა ისეა აგებული, რომ იარაღის გამოყენება იყოს მოსახერხებელი, მთლიანად იარაღი არის გამძლე, უსაფრთხო და მარტივი კონსტრუქციის მაგრამ მეორეს მხრივ საშინელი სასხლეტის და ზედმეტად მაღალი ლულის ღერძი სროლას მნიშვნელოვნად ართულებს.

„ნანოს“  სიმაღლე „გლოკთან“ შედარებით.

თავდაცვითი იარაღის ერთ-ერთი საჭირო თვისებაა, მისცეს პატრონს საშუალება დაიცვას იარაღი წართმევისგან და მისცეს მას საშუალება განახორციელოს გასროლა მიუხედავად აქტიური წინააღმდეგობისა. მოკლე ტარის და მაღალი საკეტის გამო “ნანო” უპირატესობას აძლევს იარაღის წართმევის მსურველს. როდესაც წაავლებთ ხელს იარაღს რომ  ის მსროლელის ხელიდან  გამოგლიჯოთ აღმოჩნდება რომ მოკლე ტარი არ მისცემს “ნანოს” პატრონს საშუალებას მყარად მოეჭიდოს პისტოლეტს და ეფექტურად შეეწინააღმდეგოს წართმევის მცდელობას. მარტივმა ექსპერიმენტმა დაადასტურა რომ თავდამსხმელი კარგად ავლებდა ხელს ნანოს მსხვილ და მაღალ საკეტს და განსაკუთრებული წვალების გარეშე აცლიდა მას ხელიდან მსროლელს. რა თქმა უნდა “ნანოს” 8 ვაზნიანი მჭიდი ზრდის ტარის გაბარიტებს და წართმევა უკვე არც ისე ადვილი ხდება. რაც შეეხება მეორე ფაქტორს, გამოცდილმა თავდამსხმელმა იცის, როგორც გამორიცხოს პისტოლეტიდან გასროლის საშუალება. რევოლვერის დოლურაზე ხელის მოჭერით მსროლელს საასხლეტი თითის ძალა  არ ეყოფა რომ გადაატრიალოს დაბლოკილი დოლურა და განახორციელოს გასროლა. ასევე შესაძლებელია ხელით ჩახმახის დაბლოკვა ისე რომ გასროლა ვერ მოხდეს. მექანიკური მცველი ზრდის ალბათობას რომ ჩხუბში ის ჩაირთვება და არ მისცემს გასროლის წარმოების საშუალებას. ამ მხრივ “ნანო” უკეთ გამოიყურება. მექანიკური მცველის და გარე ჩახმახის არ არსებობა გამორიცხავს ზემოაღნიშნულ სცენარებს. შეიძლება ითქვას რომ “ნანო” თავისი კონფოგურაციით ყველაზე უფრო გამოსადეგიამ, როგორც თავდაცვის იარაღი.

 

აღნიშნული ტექნიკა გამოიყენება ხელჩართულ ჩხუბში გარანტირებული გასროლის მისაღწევად. იარაღი მიბჯენილია (გააჩნია მდგომარეობას) თავდამსხმელზე, ხოლო ხელი (სხვა შემთხვევაში თითი) აწვება საკეტს უკნიდან, ამით მიიღწევა საკეტის ჩაკეტვა, იარაღი მაქსიმალურად დაცულია თავდამსხმელის მცდელობისგან მას დაეუფლოს ან გაწიოს საკეტი უკან საკმარისი მანძილით რომ გამორიცხოს გასროლა (აბსოლუტური უმეტესობა პისტოლეტების აღჭურვილია სისტემით რომელიც გამორიცხავს გასროლას გახსნილი საკეტით). მართალია გასროლის შემდეგ საკეტი არ გაიხსნება და გადატენვა არ მოხდება მაგრამ ერთი კარგი მოხვედრა სამიზნის მასის ცენტრში გარანტირებულია. აღნიშნული მეთოდი მუშაობს მხოლოდ იარაღში დახურული ჩახმაით ან დამრტყმელით. 

გაითვალისწინეთ, რომ მიუხედავად იმისა, რომ საკეტი დაბლოკილია მსროლელის ხელით, ის არ გაიხსნება და არ დააზიანებს ხელს. გასროლა მოხდება, უბრალოდ არ მოხდება მასრის ექსტრაქცია და ახალი ვაზნის მიწოდება. საკმარისი იქნება საკეტი გადატენოთ და შესაძლებელია გააგრძელოთ სროლა.

არსებობს ალბათობა, რომ ჩვენ უბრალოდ არ გაგვიმართლა და შეგვხვდა პრობლემატური პისტოლეტი, გამონაკლისი. ცნობილია, რომ ახალი გამოშვების “ნანოზე” პრობლემები ექსტრაქციასთან არ აღინიშნება. მაგრამ ფაქტი ჯიუტია. პრობლემებზე წერდნენ ნეტში, პრობლემას წავწყდით ჩვენც. რისკი რომ პრობლემატური იარაღი შეხვდება შემდეგ მყიდველს არის. პრობლემა ექსტრაქციასთან (ინგლისურში ექსტრაქცია/extraction ნიშნავს ვაზნის ამოღებას სავაზნიდან ექსტრაქტორის მეშვეობით, ejection ანუ ამოგდება ნიშნავს როდესაც მასრამ სავაზნიდან ექსტრაქციის შემდეგ, ეჟექტორის საშუალებით გარეთ იქნა ამოგდებული) გამოწვეული საქართველოში ყველაზე პოპულარული მუხტის ტიპების გამოყენებით შეიძლება გახდეს ამ პისტოლეტის შეძენის გადაწყვეტილებაზე უარის თქმის მიზეზი. საკანონმდებლო შეზღუდვები, კარგი ხელოსნების არ არსებობა, ნაწილების მიუწვდომელობა, საგარანტიო მომსახურების არ არსებობა, საკანონმდებლო შეზღუდვები და ასევე გაყიდვაში ძლიერი თვადაცვითი მუხტების არ არსებობა (ამ მომეტში საქართველოში იყიდება მხოლოდ Winchester Personal Protection 147 gr JHP მუხტი)  ქმნის გარემოს რომელშიც ბერეტა ნანოზე არჩევნის გაკეთება იქნებოდა ალბათ არასწორი გადაწყვეტილება. მეორეს მხრივ თუ თქვენ გაქვთ იარაღის ტარების უფლება, გაქვთ საშუალება ივარჯიშოთ, საჭიროების შემთხვევაში იყიდოთ ჩამოიტანოთ და დააყენოთ ახალი ექსტრაქტორი და ზამბარა ან თავად განახორციელოთ “ნანოს” ტუნინგი , და ყველაფერ მასთან ერთად აუცილებლად გინდათ მაქსიმალურად პატარა 9მმ-ნი პისტოლეტი, მაშინ ნანო ერთ-ერთი საუკეთესო არცევანია. თუ არა, მაშინ ზე-საიმედო Glock 26 არის პასუხი ყველა თქვენ მოთხოვნაზე.  Glock 26-ის გარდა, რომელიც ამ სტატიის დაწერის მომენტში ღირს 1450 ლარი ახალი, მაღაზიაში, არის საუკეთესო არჩევანი სუბ-კომპაქტურ პისტოლეტებს შორის, ასევე ხელმისაწვდომია Springfield XD Sub-compact, რომელიც 1100-1300 ლარი ღირს. ორივე ეს პისტოლეტი არ არის ულტრა კომპაქტური მოდელები მაგრამ “ნანოს” საყიდელ თანხას ცოტა მეტი ფული რომ დაამატოთ შესაძლებელია სხვა “ულტრა კომპაქტის” RUGER LCP-ს შეძენა (ფასი ამ სტატიის დაწერის მომენტში 1200-1300 ლარი). ჩვენ ბერეტა “ნანო” 1000 ლარად შევიძინეთ, ახალი, მაღაზიაში. აშშ-ში ის 400-450 დოლარი ღირს რაც საქართველოს პირობებში ნიშნავს რომ “ნანო” სამართლიან ფასად იყიდება. ამ ფასად ჩვენ მოგვივიდა უმაღლესი ხარისხის თავდაცვითი ინსტრუმენტი, რწმენა რომელშიც აღსდგა არც ისე რთული “ტუნინგის” შემდეგ.  როგორც ყოველთვის არჩევანი თქვენზეა, მე შევეცადე მომეწოდებინა ობიექტური და მაქსიმალურად მიუკერძოებელი ინფორმაცია ამ პისტოლეტზე.