რუსეთში უცხოური წარმოების იარაღის შესახებ

შეკითხვა მივიღე იმელილით:  

shooter ძალიან საინტერესო სტატიაა,და რა უნდა გტხოვო შეგიძლია მეილზე ან თუ გინდა აქ დაწერო აქ კომენტარად ერთი-ორი სიტყვით,რუსებმა რა სახის იარაღები(ანუ მოდელი) რა ვისთვის ანუ რომელი ქვედანაყოფებისთვის რამდენი და როდის შეიძინეს,წინასწარ დიდი მადლობა.

შევეცდები პასუხი გავცე.

უცხოური წარმოების იარაღის გამოჩენა რუსეთის სპეცსამსახურების შეიარაღებაში მართლა ძალინ მნიშვნელოვანი და მრავალისმეტყველი ფაქტია. როგორც მინიმუმ ორი რამე ხდება ცხადი, უცხოური ტექნიკა აღწევს რუსეთის ძალიან კონსერვატიულ ძალოვან სტრუქტურებში ეს ერთი და მეორე, ფაქტია, რომ რუსეთის ადგილობრივი წარმოება ვერ ახერხებს მოთხოვნის დაკმაყოფილებას.  ბევრისთვის ცნოილია, რომ 90–ნი წლების დასაწყისიდან რუსეთი უშედეგოდ ცდილობს გადავიდეს ახალ პირად იარაღზე, პისტოლეტზე.  მიუხედავათ დიდი დროისა და დანახარჯებისა შექმნილი პისტოლეტები ვერ აკმაყოფილებენ მოთხოვნებს. ადამიანები, რომლებსაც ქონდათ საშუალება გაცნობოდნენ ან მიეღოთ იგივე ვიკინგები, გშ–18–ი, გრაჩები და გიურზები, ერთხმად აცხადებენ, რომ ეს იარაღი არ ვარგა. თან ლაპარაკი სულაც არ არის ერგონომიკაზე და კომფორტზე. იარაღია დაბალი ხარსხისაა და არასაიმედო. რუსულ ფოუმებზე მე პირადად არაერთხელ წავაწყდი ასეთ პოსტებს. რუსულ პრესაშიც უკვე დაუმალავად საუბრობენ, რომ ადგილზე მათ არ აქვთ უნარი გამოუშვან კონკურენუნარიანი და სრულყოფილი პისტოლეტი. შედეგად ჯარში და მილიციაში რჩება მაკაროვის პისტოლეტი, ხოლო ელიტარული რაზმები და სამსახურები ყიდულობენ უცხოურ იარაღს.

2009 წლის 31 იანვრის რუსეთის მთავრობის განკარგულებით პირველად გაიზარდა იარაღის სიას, რომლის გამოყენების უფლება აქვთ გამომძიებლებს და პროკურორებს. სიას დაემატა 3 9მმ–ნი სამი პისტოლეტი, გლოკ 17, ბერეტა 92 და ჩზ75.  ცხადია ეხლა მიყრუებულ ქალაქში გამომძიებელს არავინ გლოკს არ მისცემს. ეს “გადაიარაღება” შეეხება მხოლოდ “ცენტრთან” ახლოს მყოფ პირების საკმაოდ ვიწრო წრეს.

გაცილებით უფრო ადრე რუსეთის სპეცრაზმების შეიარაღებაში გამოჩნდა არაოფიციალურად ნაყიდი სამოქალაქო ბაზარზე უცხოური სნაიპერული სისტემები.  როგორც წესი ასეთ სისტემებს ან თავად ყიდულობდნენ სპეცრაზმელები ან მათ გადასცემდნენ იარაღს სპონსორები. მაგალითად იგივე “ალფას”, ამავე რაზმის ვეტერანტა ასოციაციამ გადასცა რამოდენიმე ფინური წარმოების შაშხანა Sako TRG-22. ასევე მაქვს ინფორმაცია, რომ აროფიციალური ნახევრად ლეგალური უცხოური წარმოების იარაღი პირად საკუთრებაში ქონდათ და ალბათ აქვთ ძალოვანი სტრუქტურების მაღალჩინოსნებს.  

ამჟამად სიტუაცია რადიკალურად შეიცვალა, თანამედროვე უცხოური იარაღი გამოჩნდა არა მარტო “ელიტარულ დაწესებულებებში” არამედ სპორტშიც. სპორტისთვის სეტტიფიცირებულია გლოკ 17, შვეიცარული სფინქსი, სულ მალე სერტიფიცირებული ქინება სლოვაკიური კ–100, ზიგ ზაუერი პ226, შტეირ–მანლიხერი მ9 და ასე შემდეგ.

ფაქტია, რომ დღეს რუსული სპეცდანიშნულების ძალები ისევე, როგორც სპორტული წრეები ღებულობენ, როგორც თანამედროვე იარაღს ასევე თანამედრვე აღჭურვილობას. რომ გადახედოთ სპორტული შეჯიბრებების (როგორც ღია ასევე დახურულ) იქ ნახავთ შთამბეჭდაც სიას უცხოური იარაღის.

snaipers

კრასნოდარი 2007, სამოქალაქო მსროლელების იარაღები

q

სნაიპერული წყვილების საერთაშორისო შეჯიბრება რუსეთში. 43 გუნდი 9 ქვეყნიდან 

2009 წელს მე წავაწყდი, რომ მოსკოვის მილიციის ერთ ერთ რაზმში (სავარაუდოთ მოსკოვის ”ომონში”)  შეიძინეს რამოდენიმე იტალიური 12 კლაიბრის თოფი ბენელი მ3, რომელსაც ცდიდნენ შეიარაღებაში მიღებამდე.

სულ ახლახან ფსბ–ს დაქვემდებარებაში მყოფ ალფას და მოსკოვის მილიციას ასევე გადაეცა უახლესი იზრაელში წარმოებული მოწყობილობა სახელად Cornershot.

corn

Cornershot-ის დემონსტრირება რუსეთში. ამ შემთხვევაში გამოყენებულია გლოკ 17.

2010 წლის ივლისში გახდა ცნობილი, რომ ცვლილებები შევიდა იარაღის სიაში, რომლის გამოყენება შეუძლია რუსეთის შინაგან საქმეთა სამინისტროს. მათ შორის დაემატა 10 უცხოური წარმოების ცეხლსასროლი იარაღის ერთეული. მათ შორის უკვე ხსენებული სამი პისტოლეტი, ასევე საკოს სნაიპერული შაშხანები, ხეკლერ კოხის და ვალტერის 9მმ–ნი პისტოლეტები და ხეკლერ კოხის 9მმ–ნი პისტოლეტ ტყვიამფქვევი მპ5.

41719ac96078

ეს სურათი გადაღებულია მოსკოვის ავიაშოუზე მაქს2009–ზე. ალფას მებრძოლია, ბუდეში ფეხზე გლოკ 17 33 ვაზნიანი მჭიდით. მეორე მხარეს ორი მცირე ზომის მჭიდია, ან გერმანული ხეკლერ კოხ მპ5–ის ან რურუსლი წარმოების 9მმ–ნი პისტოლეტ ტყვიამფრქვევ  Тисс ან Витязь-ის მჭიდებს წააგავს.

spetsanz

spets

ამ სურათებიდან კარგად ჩანს ეკიპირების დონე და ასევე “მძიმედ” მოდოფოცორებული კალაშნიკოვის სისტემის  ავტომატები უახლესი ოპტიკური სამიზნე მოწყობილობებით.

დასკვნა

როგორც კირზის ჩექმების და მაკაროვების დრო რუსეთის სპეცრაზმებში წავიდა, ყოველშემთხვევაში არასაარმიო ნაწილებში. ფაქტები მეტყველებენიმაზე, რომ ხდევა შეძენების დეცენტრალიზება და თანამედროვე იარაღი და აღჭურვილობა აღწევს ძალოვან სტრუქტურებში. დიდი ალბათობით გაიზრდება მათი გამოყენების ეფექტურობაც, განსხვავებით ცვენი ქვეყნებისგან რუსული ძალოვანი და სამოქალაქო “სპეციალსიტრები” მონაწილეობენ უამრავ ადგილობრივ და საერთაშორისო შეკრება–შეჯიბრებებში, რაც საშუალებას აძლევს მათ დახვეწონ ტექნიკა და აითვისონ ახალი აღჭურვილობა. დიდი ალბათობით საწინააღმდეგო ხდება ჩვენ ტრადიციულად დახურულ, ჩარაზულ, ჩაკეტილ და იზოლირებულ მთელ დანარჩენ მსოფლიოსგან სპეცრაზმებში  და “სპეცრაზმებში”, სადაც დიდი პრობლემაა იარაღის და აღჭურვილობის ათვისებაში კაციშვილამ არ იცის. ის რაც მე ვნახე იმ ჩვენებაზე რუსთაველის გამზირზე და ხანდახან უჩვენებნ ხოლმე ტვ საქართველოზე მეტყველებს იმაზე, რომ   ოპტიმიზმის საბაბი ჯერ არ ჩანს. ანუ მარტივად და პირდაპირ ვიტყვი: იქ არა მარტო ფულებს ხარჯავენ “პრიბამბასებზე” და უცხოურ “სათამაშოებზე” არამედ მათ გამოყენებასაც სწავლობენ.

იმედია შეკითხვაზე პასუხი გავეცი.



დატოვეთ კომენტარი