დიოპტრიული სამიზნი მოწყობილობები ბევრ უპირატესობას სთავაზობს მსროლელს და ერთ-ერთი არის მოხერხებულობა გამოყენებაში. საკმარისია გაიხედო დიოპტრში, გაუსწორო კორა სამიზნეს და შეგიძლია გააკეთო გასროლა. არ არის საჭირო ერთმანეთს გაუსწორო სამი ელემენტი, კორა, თარაზო და მიზანი. დიოპტრით სროლა უფრო სწრაფია, ადვილია და უკეთესი შედეგის მიღწევა არის შესაძლებელი.

მოდით პირველ რიგში გავერკვიოთ რა არის ე.წ. “დიოპტრი”. თვალის შეუძლია ფოკუსირება მხოლოდ ერთ ობიექტზე, ხოლო ტრადიციულ სამიზნე მოწყობილობებში ჩვენ გვაქვს სამი ერთმანეთისგან დაშორებული ობიექტი, რომელიც მსროლელმა ზუსტად უნდა გაუსწოროს ერთმანეთს. ეს არის თარაზო, შემდეგ კორა და უკვე შემდეგ მიზანი. დიოპტრი ისევე როგორც კლასიკური მაგ. ე.წ. პარტრიჯის ტიპის სამიზნი მოწყობილობები, განეკუთვნება მექანიკურ სამიზნ მოწყობილობებს იმ განსხვაბებით, რომ თარაზო ამოგდებულია ამ განტოლებიდან და მსროლელი უყურება დიოპტრში და უსწორებს კორას მიზანს. კონსტრუქციდან გამომდინარე დიოპტრული სამიზნე აქრობს ან ახშობს პარალაქსის ეფექტს რაც ჯერ კიდევ 15 წლის წინ ცდებით კარგად აღწერა დუგლას კერმა სტატიაში “parallax suppression with a target rifle aperture sight”, მაგრამ რამდენად და რამდენად მნიშვნელოვანია თვალის ზუსტი გასწორება დიოპტრთან მიმართებაში სხვადასხვა კონსტრუქციის დიოპტრების შემთხვევაში, ალბათ მაინც რჩეაბა ღია საკითხად. ნებისმიერ შემთხვევაში, სტაბილური სროლისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ იარაღის განლაგება სხეულთან მიმართებაში იყოს ერთნაირი.

ა2 ტიპის სამიზნი მოწყობილობა რომელიც გამოიყენება AR-15 ტიპის იარაღზე. ამ მოწყობილობას გააჩნია ორი დიოპტრი დიდი და პატარა, კარგი და ცუდი განათების/ხილვადობის პირობებში სასროლად (და არა სხვადასხვა მანძილებზე სასროლად, როგორც ეს შეიძლება ხანდახან მოისმინოთ). ორივე დიოპტრი საკმაოდ დიდია რაც ზრდის შეცდომის მოცულობას დამიზნებისას. დიოპტიურლი სამიზნი მოწყობილობების აბსოლუტური უმეტესობა იძლევა როგორც ვერტიკალური ასევე ჰორიზონტალური შესწორებების შეტანის საშუალებას. 

უნდა ვივარაუდოთ, რომ  ასეთი სამიზნი მოწყობილობების შემთხვევაში, ცდომილებაც მეტია, დიოპტრის ზომებიდან გამომდინარე ამიტომ სწორი დამიზნების ტექნიკა კიდე უფრო მნიშვნელოვანია.

მე ჩემდა გაუთვითცნობიერებლად AR-15-დან სროლისას, კარგახანია ვიყენებ ტექნიკას, რომელიც ყოფილა აღწერილი და ოფიციალურად გამოყენებული, როგორც მინიმუმ აშშ-ს ჯარში და მას ქვია NTCH (Nose To  Charging Handle, ცხვირი გადასატენ სახელურზე).

ტექნიკა მარტივი და ეფექტურია. დამიზნებისას ცხვირით (მისი ერთი კონკრეტული) ნაწილით ეხებით AR-15-ის სახელურს ისე რომ თვალიც იყოს გასწორებული დიოპტრთან  მიმართებაში. იმახსოვრებთ ამ პოზიციას და გასროლიდან გასროლამდე ცდილობთ მიიღოთ ისეთი პოზიცია სადაც  სახელურს გამოიყენება როგორც „ათვლის წერტილი“ და ცხვირით შეხებისას ხვდებით რომ თავი/თვალი ყოველთვის ერთი და იგივე მდგომარეობაშია დიოპტრთან მიმართებაში. მშრალი ვარჯიშები და მრავლობითი გამეორებები უზრუნველყოფენ ჩვევის გამომუშავებას რა დროსაც შაშხანის მხარზე შეგდება ავტომატურად სრულდება ზუსტი გასროლისთვს გამზადებული მდგომარეობით.

ამ ტექნიკის ანალოგს იყენებენ ყველა გამოცდილი და პროეფესიონალი მშვილდოსანი. სადაც ტუჩი, ნიკაპი, ყბა, შვილდის ელემენტები და ხელი განოიყენება როგორც ერთგვარი „კოორდინატების სისტემა“ რაც უზრუნველყოფს შვილდის ერთნაირ განლაგებას მშვილდოსნის ხელებში და უზრუნველყოფს კონსისტენტურ დამიზნებას.

აღჭურვილი ამ და სხვა ტექნიკებით, მსროლელმა აბსოლუტურად სტანდარტული AR-15-ით შეიძლება აჩვენოს ძალიან კარგი შედეგები. 100 მეტრამდე მანძილზე შედეგი არ იქნება უარესი ვიდრე მაგალითად ოპტიკის გამოყენებისას. 300 მეტრზე შეუძლებელია ააცილო სილუეტს. 450 მეტრამდე სილუეტზე სროლაც შესაძლებელია თუ განათება გიწყობს ხელს და ცხადია სხვა ფაქტორებს ითვალისწინება, მაგალითად ქარს.

მე უკვე 42 წლის ვარ და ბავშვობიდან პრობლემური მხედველობა მაქვს,  ჩემზე უკეთესი მსროლელი, უკეთესი თვალებით, ბევრად მაღალი შედეგის ჩვენებას შეძლებს ვიდრე მე ავღწერე.

ცხადია ადამიანის ანატომიაც განსხვავებულია და უნდა მოერეიდოთ კისერის გაწელვას და არაკომფორტული არაბუნებრივი მდგომარეობიდან სროლას, რაც გამოიწვევს სწრაფ გადაღლას და ნეგატიურად აისახება სიზუსტეზე. როდესაც მიიღებ სხეული მდგომარეობას რომ განახორციელო ზუსტი გასროლების სერია, ასეთ პოზაში უნდა შეძლო კომფორტულად იყო ერთი საათი ისე რომ არ დაგეწყოს გადაღლილობა. უმეტესობა არ-15-ების დღეს აღჭურვილია ტელესკოპური კონდახებით და ამ ტექნიკის გამოყენება არ უნდა იყოს პრობლემური.

ცხადია ოპტიკური სამიზნეების მასიური გავრცლეება, მათი ფასის შემცირება ხოლო ხარისხის ზრდა, აქცევს დიოპტრებს უკეთეს შემთხვევაში დამხმარე/სარეზერვო მოწყობილობად, თუ მთავარი სამიზნი საშუალება, ოპტიკა გამოვა მწყობრიდან.  მე ვთვლი, რომ ღია სამიზნეების გამოყენების უნარი უნდა იყოს მსროლელის არსენალში, რომ ოპტიკის მწყობრიდან გამოსვლისას მან მაინც შეძლოს შაშხანის ეფექტური გამოყენება.

მიუხედავად ამისა, მე რგორც ვიცი ამ ტექნიკის აღწერილობა ამ ეტაპზე ამოღებულია აშშ-ს არმიის საველე ინსტრუქციიდან. რისი მიზეზიც უნდა იყოს სხვადასხვა ოპტიკური სამიზნეების გამოჩენა. უნდა აღინიშნოს, რომ არსებობს მოსაზრება. თითქოს Trijicon ACOG-ისთვის დამახასიათებელი უჩვეულოდ მოკლე ფოკუსის მანძილი (aye relief) განპირობებული იყო სროლის ამ ტექნიკით რომელსაც ჯარი იყენებდა, სადაც თვალი საკმაოდ ახლოს არის სამიზნ მოწყობილობასთან.  ACOG-ი თავის მხრივ იყო პირველი მცირე გადიდებიანი ოპტიკა, რომელიც აშშ-ს ჯარმა მიიღო შეიარაღებაში, როგორც სტანდარტული ყველა ჯარისკაცისთვის.

როგორც ყველა ტექნიკის შემთხვევაში უნდა გვესმოდეს რომ ყოველი ტექნიკა, მხოლოდ საწყისი წერტილია და უფრო გამოცდილი მსროლელები ცხადია თავისუფლები არიან უფრო მოსახერხებელი ტექნიკების ათვისებაში, მაგრამ NTCH შეიძლება იყოს ის რაც მსროლელმა უნდა გაითვალისწინოს დამიზნებისას და ამით თავი აარიდოს ზემდეტ “ჭყეტას” სამიზნეში და იდეალური პოზიციის მიღწევას რომელიც შეიძლება მიაღწიო მარტივი ტექნიკის გამოყენებით. ეს ტექნიკა არის ჩემი აზრით სწრაფი კონსისტენტურობის მიღწევისთვის, რომ შემდეგ მთელი კონცენტრაცია მიმართო კორას გამოყენებით ზუსტ დამიზნებაზე და შესაბამისად მიაღწიო კარგ შედეგს.