“არსენალის” კარაბინების გრძელვადიანი ტესტირების შედეგები

P1080308
ვინც ყურადღებით კითხულობთ ჩემ ბლოგს, უნდა გახსოვდეთ ჩემი სტატიები ბულგარული წარმოების “არსენალის” სუბ-კარაბინზე – SAR-SF-ზე. აღნიშნული იარაღი, პრაქტიკულად წარმოადგენს  АКСУ-ს ფორმატის .223 და 7.62×39 კალიბრის კომპაქტური კარაბინს. კონკრეტულად ამ მოდელმა და “არსენალის” სხვა მოდიფიკაციებმა, როგორც კი გამოჩნდენ გაყიდვაში,  ეგრევე მიიპყრეს ჩემი ყუარღება პირველ რიგში იმით, რომ ფასი იყო ძალიან მიმზიდველი. შეგახსენებთ, როდესაც ‘არსენალის” პროდუქცია პირველად გამოჩნდა საქართველოში, ბაზარი არ იყო გადავსებული როგორც ეხლა იაფი “საიგებით” და “ვეპრებით”, ამიტომაც ახალი “არსენალები”, 1700-2100 ლარამდე ფასში იყო ალბათ საუკეთესო “კალაშნიკოვის” კლონები, ფასი-ხარისხის კრიტერიუმით. გარდა ამისა ჩემთვის იყო უკვე ცნობილი, რომ აშშ-ში “არსენალის” პროდუქცია სარგებლობდა ძალიან დიდი პოპულარობით და საკმაოდ ძვირიც ღირდა.

მას მერე, თითქმის სამი წლის განმავლობაში ჩემ ხელში გაიარა სამმა SF-მა და ერთმა M8F-მა. M8-ზე ბევრს ვერაფერს დავწერ, იმიტომ რომ მალევე გავყიდე. SF-ები, პირიქით რჩებოდნენ ჩემ ხელში გარკვეული პერიოდი და ერთი ეხლაც მაქვს. ასე, რომ შემიძლია ვთქვა, რომ SF-ზე საკმარისი გამოცდილება დამიგროვდა. ყოველთვის, როდესაც წერ იარაღებზე უნდა გესმოდეს, რომ არის ალბათობა შენ ხელში მოხვდეს დეფექტური იარაღი ან პირიქით გაგიმართლოს და შეგხვდეს კარგი იარაღი. შესაბამისად თქვენი დასკვნები მოვა წინააღმდეგობაში ზოგადად არსებულ მდგომარეობასთან. ამიტომ ყველაზე ზუსტი და ამომწურავი წარმოდგენის შექმნა იარაღზე შესაძლებელია მხოლოდ გარკვეული პერიოდის განმავლობაში და თანაც რამოდენიმე იარაღთან “ურთიერთობით”.

M8-ას რაც შეეხება, მისი სწრაფი გაყიდვის მიზეზი იყო მოუხერხებელი კონდახი და პრინციპში საკმაოდ დიდი წონა. უკანასკნელი ფაქტორი არ იყო გადამწყვეტი, მაგრამ პირველი პირიქით. ასე გამოვიდა, რომ ასეთი კონდახით “არსენალი” მე უბრალოდ არ მერგება და ამიტომ იარაღი მალევე გავასხვისე. ვისაც არ ექნება პრობლემა კონდახთან, დააფასებს ამ მოდელის გაუმჯობესებულ ერგონომიკას და მის კომპაქტურ ზომებს.

არ ვიცი რატომ, მაგრამ ჩემი დაკვირვებით, ხალხი შეხვდა ამ იარაღებს საკმაოდ გულგრილად. ზოგი იწერებოდა პრობლემურ სიზუსტეზე, ზოგი რაღაცეებს იგონებდა კონტრაფაქტულ ლულებზე. არ ვიცი მოკლედ. რაც ვიცი ის არის, რომ პრინციპში განსაკუთრებულად აღრთოვანებული გამოხმაურებები მე არ შემხვედრია. ცხადია ეს არაფრის ინდიკატორი არ არის, თავის მასაში საქართველოში საშუალო სტატსიტიკური იარაღის მფლობელები საერთოდ არ ისვრიან თავისი იარაღებიდან და უფრო აღელვებთ იარაღის ვიზუალური იერსახე ვიდრე მისი საბრძოლო თვისებები, მაგრამ ფაქტია, რომ მეორად ბაზარზეც ეს იარაღები ჩნდება საკმაოდ დაბალ ფასად და საკმაოდ დიდიხანიც იყიდება. შეიძლება ამის მიზეზი ის არის, რომ მათ იმპორტიორს ჯერ კიდევ აქვს გაყიდვაში ეს იარაღები ამ შეიძლება საქმე იმაშია, რომ ყველა მაღაზია გადავსებულია იაფი “საიგებით” და “ვეპრებით”. შეიძლება ვიღაცას ქონდა გადამეტებული მოლოდინები…    ჩემთვის ასევე უცნობია, რამდენად კარგად ყიდის იმპორტიორი “არსენალებს”. მოკლედ,  ასეა თუ ისე, ჩემი აზრით ეს იარაღი არ იღებს იმ დაფასებას რომელსაც იმსახურებს.

როგორც უკვე გითხარით, SAR-SF-დან მე ვისვრი დაახლოებით სამი წლის განმავლობაში, რაც მაძლევს მე საშუალებას გიამბოთ ამ იარაღის ხანგრძლივი ექსპლუატაციის შედეგებზე. თუ ძალიან მოკლედ მომიწევს თქმა, მე ეს პატარა კარაბინები ძალიან მომწონს. ხოლო უფრო ვრცელი შეფასებისთვის გააგრძელეთ ამ სტატიის კითხვა.

შეფასებას მე განვახორციელებ შემდეგი კრიტერიუმებით: საიმედოობა, გამძლეობა, სიზუსტე და ზოგადი შთაბეჭდილებები/თავისებურებები.

თუ საიმედოობით დავიწყებთ, როგორც ჩანს, “არსენალები” განურჩევლად მოდიფიკაციისა არიან საიმედო იარაღები, რასაც ადასტურებს ჩემი პირადი გამოცდილება და ასევე სხვა “იუზერების” გამოხმაურებები. ასევე მე ვერ ვიხსენებ, რომ მოდელ SF-ს, როდესმე გაეჭდოს ჩემ ხელში, ლულაზე დაყენებული სტანდარტული ბუსტერით ან თუნდაც მის გარეშე. ორჯერ, ორ სხვადასხვა SF-ზე, პირველი სროლების დროს საკეტით უხერხული მოძრაობისას მოხდა ორმაგი მიწოდება, როდესაც ქვედა ვაზნა ამოხტა მჭიდიდან, გაყვა ზედა ვაზნას, ცხვირით დაეჯახა რესივერს, რის გამოც ტყვია შევიდა მასრაში და ვაზნა გაფუჭდა. შესაბამისად ასევე ვერ მოხერხდა ზედა ვაზნის მიწოდება სავაზნეში. როგორც ვთქვი ეს მოხდა ორჯერ და არ ვიცი ეს უბრალოდ დამთხვევაა თუ არასწორი მანიპულაცია საკეტით იწვევს ასეთ დაბრკოლებას. უშუალოდ სროლის დროს, SF-ებს არასდროს არ გაუჭედავთ. ეს პატარა კარაბინები უპრობლემოდ ისვრიან ყველა ტიპის .223 კალიბრის ვაზნას მათ შორის AK-74-ის მჭიდებიდან, ეს კიდე საკმაოდ მნიშვნელოვანი უპირატესობაა. ბულგარული წარმოების “კალშნიკოვის” მჭიდები ითვლება ერთ-ერთ საუკეთესოდ, მაგრამ მათ აქვთ ორი ნაკლი. ისინი ღირს ძვირი და საქართველოში არ იშოვება. ამიტომაც, როგორც “ერზაც” საშუალება გამოდგება ბევრად უფრო იაფი და ადვილად საშოვნელი AK-74-ის მჭიდები. საჭიროა მხოლოდ მჭიდზე განლაგებული კბილის ოდნავ დაქლიბვა და ის უპრობლემოდ და საიმედოთ დაფიქისრდება კარაბინზე.

რამდენიმე მოძრაობა ქლიბით და შესაძლებელია AK-74-ის მჭიდების გამოყენება. მასრის გეომეტრიაში განსხვავების გამო, მე ვურჩევდი ყველას ჩადონ მჭიდში 20 .223 კალიბრის ვაზნა. მჭიდის უკანა კედელზე შესრულებულუია ნასვრეტი. თუ ნასვრეტში ჩანს ვაზნა და მიმწოდებელი, ესეიგი მჭიდში ზუსტად 20 ვაზნა არის ჩალაგებული. ავტორი ექსპერიმენტირებდა მჭიდების დამოკლებასთან და მჭიდები, როგორც წესი მუშაობდნენ, თუმცა ხუფების ფიქსირების მეთოდი დახვეწას ითხოვდა. 

მე დადასტურებით შემიძლია გითხრათ, რომ АК-74-ის მჭიდების გამოყენება არ მაცირებს “არსენალის” საიმედოობას. ზოგადად ითვლება, რომ საჭიროა მიმწოდებლის გამოცვლა, მაგრამ ამის გარეშეც გავმეორდები, მჭიდები მუშაობენ საიმედოთ, როგორც ნელი, ასევე სწრაფი სროლისას. რატომ არის მნიშვნელოვანი შეამოწმოთ მიწოდების საიმედოობა მაქსიმალური სროლის ტემპით? იმიტომ, რომ ცეცხლის წარმოებისას ვაზნები და ზამბარა იწყებენ თამაშს მჭიდში და თუ რამე არასწორედ არის მორგებული, მიწოდების კუთხე შეიცვლება და მოხდება დაბრკოლება, იარაღი გაჭედავს. მე მინახია ასეთი რამ 5.45 კალიბრის “საიგაზე”. АК-74-ის მჭიდით, ნელი “ჩაფიქრებული” სროლისას იარაღი მუშაობდა ჩვეულებრივად, მაგრამ საკმარისი იყო გესროლა მაღალი ტემპით და იარაღი იწყებდა ჭედვას.

რაც შეეხება გამძლეობას, “არსენალის” კარაბინები ფრეზირებული საკეტით აგებულები არიან, როგორც ტანკები. ფრეზირებული რესივერი უზრნველყოფს დიდ რესურს, ზედ დამაგრებული კონდახი არ იწყებს თამაშს. მჭიდის “შახტა” ფორმას არ იცვლის და მჭიდის თამაში რესივერში მინიმალურია. ასეითი რესივერები მზადდება ფრეზირებით წინასწარ ნაჭედი ნამზადისგან. იმისთვის, რომ ნამზადისგან მიიღოთ გამზადებული რესივერი საჭიროა არც ეტი არც ნაკლები 5 საათი. “არსენალის” “კალაშნიკოვები” ასეთი რესივერებით გადიან ამ მწარმოებლის ტოპ კატეგორიის მოდელებში და შესაბამისად მაღალი ფასიც აქვთ. . აშშ-ში სადაც “არსენალის” პროდუქცია 1993 წლიდან იყიდება, ითვლება რომ ასეთი “არსენალები” საუკეთესო ქარხნული “კალაშნიკოვის” კლონებია. ბონუსი ასეთი რესივერის ასევე არის ის რომ საკეტი შიგნით მოძრაობს ძალიან რბილად, ყოველგვარი წინაღობის გარეშე.

დეტალების გამძლეობას რაც შეეხება, მე არასდროს არ მსმენია ვინმეს აქ ეთქვას, რომ მათ “არსენალზე” რამე გატყდა, მოძვრა ან მწყობრიდან გამოვიდა. არც მე არ მქონია პრობლემები ჩემ კარაბინებთან.

საქართველოში “არსენალი” კარაბინები წარმოდგენილია ორი ტიპის კონდახით, გერმანული MP38/40 ტიპის ქვევიდან მოსაკეცი დუგლუგით და გვერდიდან (მარჯვნიდან) მოსაკეცი მილისებრი რკინის კონდახით.  გერმანული ტიპის დასაკეცი კონდახი, როგორც წესი არ გამოიყენებოდა ავტომატებში ნაშტამპი რესივერით. ასეთი რესივერების მქონე იარაღებში კონდახი მაგრდებოდა ბევრად უფრო ხისტ ფოლადის უკანა ტრუნიონზე, რაც უზრუნველყოფდა დასაკეცი კონდახის სახსარის ხანგრძლივ ექსპლუატაციას. ფრეზირებულ რესივერზე გერმანული ტიპის კონდახის გამოყენება არ წარმოადგენს პრობლემას, იმიტომ რომ კონდახის კბილები შედის კილოებში რომლებიც შესრულებულია რესივერის სქელი ფოლადის კედლებში და მათი დეფორმირება გამორიცხულია. შესაბამისად კონდახიც გაშლილ მდგომარეობაში იქნება მყარი და არ იმოძრავებს. “არსენალზე” გამოყენებული ორივე ტიპის კონდახი არის მყარი და გამძლე.

ქვევიდან მოსაკეცი კონდახის პლიუსებია, მისი უჯკიდურესი კოპაქტურობა დაკეცილ მდგომარეობაში. მინუსებს გაკენუთვნება საზურგე, რომელიც ედება ყველაფერს და იკეცება (ის არ ფიქსირდება მყარად ღია მდგომარეობაში). როგორც ყველა ასეთი ტიპის დუგლუგი ის გაცილებით ნაკლებად კომფორტულია ვიდრე ფიქსირებული კონდახი. გარდა ამისა შეუძლებელი ხდება ოპტკის გვერდითა სამაგრის გამოყენება ამიტომ  SF მოდელებზე ოპტიკის დაყენების შესაძლებლობა გათვალისწინებული არ არის.

jpg_5815-4978d75

SAR-M14SF, რომელიც ასევე იყიდება საქართველოში განსხვავდება მათ შორის იმით, რომ აქვს გვერდიდან მოსაკეცი კონდახი, რაც შესაძლებელს ხდის სამაგრის გამოყენებას და მასზე ოპტიკის დაყენებას. 

რაც შეეხება სიზუსტეს, არ უნდა იყო გენიოსი, რომ მიხვდე, კარაბინისგან, რომელსაც გააჩნია პრაქტიუკლად პისტოლეტის სიგრძის ლულა და სამიზნე ხაზი, არ უნდა ელოდო განსაკუთრებულ სიზუსტეს. კონკრეტულად  SAR-SF და ნებისმიერი АКСУ-ს ფორმატის “კალაშნიკოვის” კლონი არის სუბ-კარაბინი, ანუ  პრაქტკულად პისტოლეტ-ტყვიამფრქვევი შაშხანის კალიბრზე. მისი დანიშნულება არის თავდაცვა. ასეთი იარაღი სწორდება 50-მეტრზე და გამოიყენება ამ მანძილის შიგნით. ეს არ ნიშნავს, რომ ამ იარაღით შეუძლებელია სროლა უფრო დიდ დისტანციაზე მაგრამ ამისთვის ეს იარაღი არ არის განკუთვნილი და ნაკლებად გამოდგება. 50 მეტრზე წოლიდან შესაძლებელია 4-5 სმ-ი ჯგუფების მიღება. 100 მეტრზე ეს ჯგუფი იზრდება 10-12 სმ-მდე. გავმეორდები ეს შედეგები მიღებულია სამი სხვადასხვა SAR-SF-დან, რომლებიც მეტ ნაკლებად ერთნაირად ისროდნენ.  ვიღაცას ეს მოეჩვენება არასაკმარის სიზუსტედ, მაგრამ ასეთი იარაღების გამოყენების ფილოსოფიიდან გამომდინარე ასეთი სიზუსტე სავსებით საკმარისია. თავად განსაჯეთ, ადამიანის სილუეტის სიგანე საშუალოდ 60სმ-ია,  5 სმ-ნი ჯგუფი არის იგივე დიამტერის რაც კაცის მაჯის საათი, ანუ ჯგუფი საკმაოდ პატარაა და საკმარისია რომ 50 მეტრზე განახორციელოთ გასროლა ადამიანის თავის ხელა სამიზნეზე. ასევე გაითვალისწინეთ, რომ ეს შედეგები მიღებულია იარაღებიდან ახალი, შედარებით უხეში სასხლეტებით და რკინის სამიზნე მოწყობილობებით, თანაც ყველაზე იაფი ვაზნებით. შესაძლებელია უფრო უკეთესი შედეგების მიღებაც ოპტიკური სამიზნეების და კარგი ვაზნების გამოყენებით მაგრამ გავმეორდები, ნუ ელდოებით საოცრებებს.

fssf8956

უკანა სამიზნე მოწყობილობა SAR-SF-ზე დაყენებულია რესივერის ხუფზე, რომელიც თავის მხრივ სახსარით დაერთებულია რესივერზე. თავისთავად ცხადია, რომ ხუფი არ არის ხისტად დამაგრებული რესივერზე და ცოტათი მოძრაობს, რაც ასევე ნეგატიურად აისახება სიზუსტეზე.

პრობლემა, რომელიც უკავშირდება “არსენალიდან” კარგი სიზუსტის მიღებას და ზოგადად ასეთი იარაღის გასწორებას, უკავშირდება პრინციპში ყველა “კალაშნიკოვის” კლონს. შეიძლება აიღო იდეალური ლულა (“არსენალის” ლულები ცივად ნაჭედია, ქრომირებული არხით და სავზნით, 1:7 ტვისტით) და მისი “კალაშნიკოვზე” დაყენებით ის უბრალოდ გააფუჭო. არასწორედ ჩასმული ტრუნიონი, არასწორედ ჩასმული ლულა, დახრილი სამიზნე მოწყობილობის ბაზა და დენთის აირების კამერა, “არმატურით გადაჭერილი” ლულა, ზედმეტად თავისუფალი სავაზნე, ეს ყველაფერი გვხვდება “კალაშნიკოვის” სისტემის იარაღში და ეს ყველაფერი ნეგატიურად აისახება სიზუსტეზე.  სწორედ ამიტომ ჯიმ ფულერი, მარკ კრებსი, ძმები შარპსები და ბევრი სხვა “კალაშნიკოვის” პროფესორი არ რჩებიან საქმის გარეშე. მათ მიერ აწყობილი “კალაშნიკოვები” ერთი თვალის შეხედვით შეიშლება არ განსხვავდებოდნენ ქარხნული “კალაშნიკოვებისგან”, მაგრამ ეს იარაღები იქნებიან თავისუფალი ასეთი დეფექტებისგან რაც დამახასიათებელია მასობრივი წარმოების “კალაშნიკოვებისთვის” და რა კგასაკვირია,  ფასიც ექნებათ შესაბამისი. საერთოდ უნდა აღვნიშნო, რომ წლების არა და ათწლეულების განმავლობაში ითვლებოდა, რომ “კალაშნიკოვი” არის იაფი იარაღი. მაგალითად  აშშ-ში 90-ან წლებში “ნორინკოს” “კალაშნიკოვის” სადილერო ფასი იყო 120-150 დოლარი. ასევე ითვლებოდა, რომ მისი წარმოება შესაძლებელია ნებისმიერ სახელოსნოში დაბალ კვალიფიციური მუშების მიერ. მაგრამ რეალობა ის არის, რომ “კალაშნიკოვის” წარმოება იაფი არის მხოლოდ მაშინ თუ უშვებ ასიათასობით იარაღს დიდ და სრულად აღჭურვილ ქარხანებში. სადაც სრულდება მრავალი მაგრამ ცალკე იოლი ოპერაცია, რომელიც არ ითხოვს მაღალი კვალიფიკაციის ოსტატებს. საბოლოო პროდუქტი არის ტიპიური მასობრივი წარმოების იარაღი. დიახ, ცოტა რაღაცა იქნება დაბრეცილი, სადღაც გადახრილი, მაგრამ “კალაშნიკოვი” ისეა დაპროექტებული, რომ მიუხედავად ასეთი გადაცილებებისა ის მაინც გაისვრის.  ავტოფარეხში აწყობილი “კალაშნიკოვი” უკვე სულ სხვა თემა არის და აქ იმისთვის, რომ მიიღო კარგი საბოლოო პროდუქტი საჭიროა ბევრი შრომა და ოსტატობა. ეს მალე აღმოაჩინეს ადამიანებმა, რომლებმაც ცადეს “კალაშნიკოვების’ კუსტარულად წარმოება. სწორედ ამიტომ თუ აშშ-ში 900 დოლარად თქვენ მოგივათ კარგი ხარისხის AR-15, ანალოგიური ხარისხის ახალი გამოშვების (არა ყოფილი სამხედრო) АК, დაგიჯდებათ უკვე 1200-1400 დოლარი.

იმათ ვისაც უყვარს ყველაფრის გაზომვა და თვლის რომ ლულაში წინიდან ტყვის ჩატენვით და სპეციალური კალიბრებით არჩეული “კალაშნიკოვი” არის ის რაც მას უნდ, მინდა მოვუყვე ერთი ისტორია.  2016 წელს ჟურნალ “კალაშნიკოვმა” ჩაატარა ტესტირება სადაც სპეციალური კალიბრებით შეამოწმა მაღაზიიდან აღებული 10 ВПО-136-ის ლულები . შემდეგ აიღეს 4 კარაბინი, ყველაზე კარგი, საშუალო და “ცუდი” ლულებით და განახორციელეს საკონტროლო სროლები. ВПО-136 არის “მოლოტის” მიერ წარმოებული კონვერსული იარაღი და წარმოადგენს სამოქალაქო ბაზრისთვის ადაპტირებულ სტანდარტულ საბრძოლო АКМ-ს, რომელშიც გაუქმებულია ჯერებით სროლის შესაძლებლობა.  რაოდენ საოცარიც არ უნდა იყოს, კარაბინებმა ყველზე მჭიდრო ლულებით აჩვენეს ყველაზე ცუდი შედეგი. იქ სხვა საინტერესო, რამეებიც აღმოჩნდა, მაგრამ შეიძლება თამამად დაასკვნა, რომ აზომვების წარმოებას  და ნახაზების შედეგნას აზრი არ აქვს.     შესაბამისად “კალაშნიკოვის” საუკეთესო შემოწმების მეთოდი არის არა შტანგელცირკულები და სპეციალური კალიბრები, არამედ იარაღის  რენჯზე გატანა და სროლა.  ჯერ კიდევ 1952 წელს საბჭოთა კავშირში გამოცემულ ინსტრუქციაში შავი თეთრზე ეწერა, რომ კალიბრის გამოყენებით დაწუნებული ლულა არ შეიძლება ყოველთვის გახდეს ლულის ჩამოწერის საფუძველი, ასეთი საფუძველი არის მხოლოდ სროლების დროს მიღებული არადამაკმაყოფილებელი სიზუსტე. თუ თქვენი “კალაშნიკოვი” კარგად ისვრის, არ აქვს უაზრო ჰორიზონტალური გაფანტვა და კორაც გასწორების შემდეგ წინა სამიზნე მოწყობილობის ბაზის ცენტრში ზის, ჩათვალეთ, რომ გაგიმართლად.

asdas89032

მესამე SAR-SF-ზე იმისთვის, რომ იარაღი გასწორებულიყო 50 მეტრზე საჭირო გახდა წინა სამიზნე მოწყობილობის შესწორების მარაგის პრაქტიკულად მთლიანად გამოყენება. იარაღი გასწორდა, მაგრამ ვიღაცას ჩათვლის რომ ბოლომდე მარჯვნივ გაწეული კორა მიუღებელია. არიან ესეთი ადამიანები ყველაფერში იდეალს რომ ეძებენ. ჩემ შემთხვევაში, იარაღის გასწორდა? პრობლემაც არ არის.კიდევ ერთი ხერხი გაზარდოთ შესწორებების მარაგი და გაანულოთ იარაღი გადახრილი ლულით ან წინა სამიზნე მოწყობილობით, არის უკანა სამიზნე მოწყობილობაზე თარაზოს საჭირო ერთ მხარეზე მეტალის მოხსნა. ეს ერთის მხრივ ცოტათი უფრო გაზრდის სამიზნეების ხილვადობას და ახლო მანძილებზე გაადვილებს სროლას და გარდა ამისა, ასევე მოგცემთ საშუალებას კიდე ცოტათი გადაწიოთ საჭირო მხარეს მოხვედრის წერტილი. 

რაც შეეხება რაიმე განსკუთრებულ, ყურადღბა მისაქცევ თავისებურებებს, აღვნიშნავ ალბათ ორ რამეს. “არსენალების” დაფარვას და დეტალების თავსებადობას.

დაფარვას რაც შეეხება, როგორც ჩანს ნებისმიერი გამხსნელი ან ასეთის შემცველი საწმენდი სითხე ადვილად შედის რეაქციაში დაფარვასთან და შლის ან აზიანებს მას. სიმართლე გითხრათ მე არაფერი ასეთი სხვა იარაღზე არ შემხვედრია და როგორც ჩანს ბულგარელებმა არასწორი საღებავი აირჩიეს. სპირტი, აცეტონი, Hoppes 9 და ალბათ ბევრი სხვა საწმენდი სითხე არ უნდა გააკაროთ ამ საღებავს, რომლითაც იარაღი არის შეღებილი. საღებავი სქელი და გამძლეა, კარგად უძლებს ნორმალურ ექსპლუატაციას და არ იქუცება, მაგრამ უბრალოდ აქვს ეს ერთი თავისებურება, რომელიც უნდა გაითვალისწინოთ.

რაც შეეხება კასტომიზაციას და გადაკეთებას, გასათვალისწინებელია, რომ იარაღს აქვს ფრეზირებული რესივერი და რამე ნაწილის შეძენისას უნდა დარწმუნდეთ, რომ ის მიდის “არსენალზე” ფრეზირებული რესივერით. აშშ-ში “არსენალი” ძალიან პოპულარულია და პროდუქტის აღწერილობაში წესით უნდა ეწეროს თავსებადობის შესახებ.

P1060766

ვტორის კუთვნილი პირველი SF, АК-ს ბაკელიტის მჭიდით, FAB Defense-ის ტიბჟირით (დაჭირდა მორგება), “Aimpoint-ის კოლიმატორით, Streamlight TLR-1 ფარნით და Сondor-ის ორ წერტილიანი ღვედით

პირდაპირ კოლოფიდან, “არსენალის” კარაბინები პრინციპში არაფერ განსაკუთრებულ ოპერაციებს არ ითხოვენ. ყველა მჭიდის კბილი აღმოჩნდა დასაქლიბი, რომ საკეტელა ბოლომდე დახურულიყო. მე ასევე არ მომეწონა ზედმეტად ბასრი საკეტის სახელური, რომელიც ქლიბით გადავამრგვალე. მეტი არაფრის დაქლიბვა/გადაჭერა საჭირო არ იყო.

მე კარგად მახსოვს ის დღე, როდესაც მივედი მაღაზიაში “არსენალის” კარაბინის ასარჩევად. ჯერ მინდოდა სტანდარტული მოდელი, მაგრამ მერე გადმოვიღე მოკლე SF და მივხვდი, რომ ეს იყო ის რაც მე მჭირდებოდა. დიახ მე ვიცოდი, რამდენად შემცირდებოდა საწყისის სიჩქარე და ასევე მესმოდა რომ 200 და 300 მეტრზე სროლაც არ გამოვიდოდა, მაგრამ  იარაღი იმდენა კომპაქტური, მსუბუქი და “მანევრირებადი” იყო, რომ არჩევანი მასზე გავაჩერე.

ახლო მანძილებზე SAR-SF არის მრისხანე და ეფექტური იარაღი, მჭიდში ჩადის 30 ვაზნა. მოკლე ლულის გამო, სიმძიმის ცენტრი უკან არის გადანაცვლებული, საყრდენი ხელის წინ, წონა პრაქტიკულად არ არის, რის გამოც ცეცხლის გადატანა და იარაღით მანევრირება ძალიან ადვილია. უკუცემა მინიმალურია. ყველა საქართველოში იმპორტირებული SAR-SF აღჭურვილია დახვეწილი და ეფექტური ალჩამხშობით, რომელიც ამცირებს როგორც ლულის ალს ასევე  დენთის აირების წნევის დარტყმას. ცალკე ეს მოწყობილობა რომ იყიდოთ, დაგიჯდებათ 80-100 დოლარი. SAR-SF-ზე ის სტანდარტულად ყენდება რაც ძალიან კარგია. მოკლე “არსენალი” არის სპეციალიზირებული ან თუ გნებავთ ვიწრო-სპეციალიზირებული იარაღი, რაც ნიშნავს, რომ ის თავს იჩენს ერთ კონკრეტულ სფეროში, მაგრამ ვერ ქაჩავს სხვა სფეროებში. ერთის მხრივ იარაღი არის გონივრულად მსუბუქი, არის ძალიან კომპაქტური (500მმ დაკეცილი დუგლუგით), მეორეს მხრივ კონსტრუქციული თავისებურებები, მოკლე ლულა და მოკლე სამიზნე ხაზი სერიოზულად ზღუდავენ ამ იარაღის ეფექტური სროლის მანძილს. გაითვალისწინეთ ეს არჩევანის გაკეთებისას.

პრინციპში მეტის თქმა ამ იარაღზე მე არ შემიძლია. სხვა კალაშნიკოვებთან შედარებით “არსენალი” ღირსეულად გამოიყურება და არის ალბათ ერთ-ერთი საუკეთესო ამ სისტემის იარაღი, რომელიც იყიდება საქართველოში. უბრალოდ ნუ გექნებათ გადამეტებული მოლოდინები. “არსენალი” ისევე, როგორც “ვეპრი” და “საიგა” არის მასობრივი წარმოების იარაღი იმ ქვეყნებიდან, რომლებიც არ გამოირჩევიან მაინც და მაინც წარმოების მაღალი კულტურით.  გაითვალისწინეთ ეს “კალაშნიკოვის” ფლატფორმაზე არჩევანის გაკეთებისას.



დატოვეთ კომენტარი