ქართული პისტოლეტების წარმოების ბედი და ა.შ.

 სანამ იარაღის მიმოხილვას დავიწყებდით, მინდა მოგიყვეთ ერთი ისტორია, რომელიც მე შემემეთხვა და რამოდენიმე წლის წინ მოხდა. ზუსტად არ მახსოვს, როდის მაგრამ ეს ნამდვილად იყო 2008 წლის აგვისტოს ომამდე. თუ სწორედ მახსოვს ახალი გამოსული იყო ჟურნალი არსენალი. დაახლოებით იმ დროს დაიბეჭდა მანდვე სტატია ავსტრიულ პისტოლეტზე Steyr-Mannlicher M9-ზე, რომელმაც ჩემი ყურადღება მიიპყრო. მიიპყრო იმით, რომ მე შემექმნა შთაბეჭდილება, რომ სტატია აღწერდა რაღაც სხვა პისტოლეტზე.  ანუ ილუსტრაციებიც კი არასწორედ იყო აღწერილი. მე გავაგზავნე ძალიან ზრდილობიანი და თავაზიანი ელექტრონული წერილი რედაქციაში, სადაც ძალიან დელიკატურად ავღწერე სტატიის სუსტი მხარეები და დამატებითი ტექნიკური ინფორმაცია მივაწოდე ამ იარაღთან დაკავშირებით. მადლობა მოუხადე, რომ ასეთი კარგი პროექტი წამოიწყეს და პარალელურად შევთავაზე თანამშრომლობა. პასუხი არ მიმიღია. ან ჩემი წერილი გზაში დაიკარგა ან წერილი მიიღეს და უბრალოდ ვერ მიხვდნენ რაზე ვწერდი. რა უფრო მაღალი ალბათობით დასაშვებია თქვენ თვითონ განსაზღვრეთ. ასეა თუ ისე ბუნებრივია მე კრიტიკულად განვეწყვე ამ ჟურნალის მიმართ უფრო სწორედ იმ განყოფილების მიმართ, რომელიც „ტესტირებას“ აწარმოებდა სხვა და სხვა იარაღის. სხვა განყოფილებებს უბრალოდ არ ვკითხულობდი, იმიტომ, რომ ბოლო 8-9 წელია ტანკების ავზების ტევადობა აღარ შედის ჩემი ინტერესების სფეროში.  მოგვიანებით, ტელევიზიაში და პრესაში და კონკრეტულად ჟურნალ არსენალში გამოჩნდა რიგი პუბლიკაციები, რომელიც ეხებოდა საქართველოში წარმოებულ პისტოლეტს სახელად ზგ, რომელიც ამ პუბლიკაციების მოკლე რეზუმირება, რომ მოვახდნოთ წარმოადგენდა თანამედროვე ცეცხცლსასროლ იარაღს, რომელიც იქნებოდა კონკურენტუნარიანი შიდა და გარე ბაზარზე. პუბლიკაციას არსენალში მოყვა ვრცელი სიუჟეტ, რომელიც გავიდა თუ სწორედ მახსოვს ტვ საქართველოზე.

საკმარისია ერთხელ შეხედოთ იარაღს, რომ მიხვდეთ, რომ როგორც მინიმუმ თანამედროვოობაზე ლაპარაკი აშკარად ზედმეტი იყო. ზგ არის ან იყო მცირეკლაიბრიანი (.25 Auto/6.35) ჯიბის პისტოლეტი, თავისუფალი საკეტით კონცეფციით იდენტური ბრაუნინგის 1906 წლის მოდელის. ზგ განეკუთვნებოდა იარაღის კლასს, რომელიც პრაქტიკულად მკვდარი იყო. გასაკვირი იყო, რომ ამ იარაღს აქებდა ტელეეთერში ისეთი ხალხი, რომელსაც წესით უნდა იცოდნენ რა ხდება პირადი ცეცხლსასროლი იარაღის სამყაროში და წარმატების რა შანსები ქონდა ასეთ პისტოლეტს. არაფერს არ ვიტყვი ტელე გადაცემის ულიდურესად დაბალ ხარისხზე სადაც ყველაფერი არეულ დარეული იყო.

უნდა ავღნიშნო, რომ მაშინ მე ძალიან ვაქტიურობდი სხვა და სხვა ფორუმებზე (მათ შორის ქართულ ფორუმებზეც) და შესაბამისად ერთ ერთ თემატურ განყოფილებაში სადაც ზგ-ს “იხილავდნენ” ჩემი მოკლე აზრიდავწერე. რა თქმა უნდა უარყოფითი. სამწუხაროდ მე იმ მომენტში არ ვიცოდი, რომ ამ პისტოლეტის ერთ ერთი ავტორი ან მისი ახლო ნათესავი  (ბოლომდე ვერ გავერკვიე). რომ ცმოდნოდა ცხადია მეტ დელიკატურობას გამოვიჩენდი. ჩემ “პოსტს”  რა გასაკვირია მოყვა არც ისე სასიამოვნო „დისკუსია“ (მაგრამ უცენზურო სიტყვების გამოყენებამდე არ მისულა საქმე). ამის შედეგად მე გამოვცხადდი ერის მოღალატედ, ლეიბორისტული პარტიის წევრად (არ ვხუმრობ) და ადამიანად, რომელიც რუსეთის წისქვილზე ასხვას წყალს. ეს ყველაფერი იმის გამო, რომ ვაკრიტიკებ ქართულ იარაღს (როგორ ვბედავ მე ამას?).

რა შეიძლება ითქვას თავად პისტოლეტზე? უმარტივესი კონსტრუქციის მქონე ჯიბის პისტოლეტი, რომლის ანალოგები კუსტარულად იწარმოებოდა ესპანეტში (ეიბარში) და ევროპის სხვა ქვეყნებში ურიცხვი რაოდენობით და რომლებიც ასე თუ ისე იმეორებდნენ ბრაუნინგის 1906 წლის მოდელს. სტატიებს, რომელიც აღწერდა ამ პისტოლეტს ახლდა უამრავი უზუსტობა და გაუგებრობა. კონკრეტულად იძახდნენ, რომ მხოლოდ ლულის და მჭიდის გამოცვლით იარაღი გახდებოდა 9მმ-ნი (სავარაუდოთ 9მმ მაკაროვის ვაზნაზე გათვლილი). როგორ უნდა მომხდარიყო ეს ტრანსფორმაცია ჩემთვის უცნობია, და ჩემი აზრით ტექნიკურად შეუძლებელი იმ გაბარიტებში, რა გაბარიტებშიც იყო ეს იარაღი. ცხადია ის ასევე ვერ შევიდოდა „მსოფლიო კატალოგებში“ იმიტომ რომ ის უბრალოდ არაფრით არ გამოირჩეოდა. ვერც გაიყიდებოდა, ფასი იყო გამოცხადებული 700-750 ლაარი, რაც ძალიან ბევრია. მარტო ფასიც არაფერ შუაში არაა, იარაღი განეკუთვნებოდა მკვდარ კლასს, მცირეკლაიბრიან ჯიბის პისტოლეტებს. მაღალი კლასის ასეთი იარაღი არ იწარმოება, ხოლო დაბალი კლასის 150 დოლარამდე ფასის საკმაოდ ბევრია და განკუთვნილია უკიდურეს ღარიბ მომხმარებლებზე. ფაქტი ის არის, რომ ასეთი იარაღები გაცილებით უფრო ტექნოლოგიურები და კომპაქტურებია ვიდრე ზგ. სავარაუდოთ უფრო საიმედოებიც. ცხადია რეპორტაჯების და პუბლიკაციების შემდეგ არავის ზგ აღარ გახსენებია.

ესეც პისტოლეტი ზგ. ილუსტრაციას რატომღაც აწერია არმაზი.

ამ ისტორიას, რომელიც მე შემემთხვა მოყვა აბსოლუტურად ლოგიკური გაგრძელება. ანუ რა თქმა უნდა იარაღი სერიაში არ წავიდა, ხოლო იარაღის ავტორებს ეკონომიკის სამინისტრომ დაზგები და შენობა ჩამოართვა. ზუსტი იურიდიული დეტალები ჩემთვის უცნობია, მაგრამ პოსტი ამის შესახებ დაახლოებით ერთი წლის წინ გაჩნდა იგივე ფორუმზე ჩემი ოპონენტის ავტორობით. თავის თავად ცხადიაქილიქს და ყვირილს “აი მე ხომ ვამბობდი!” მე არ ვაპირებდი და მწუხარება გამოვთქვი, რომ ყველაფერი ასე ცუდათ დამთავრდა აი ასე დასრულდა ქართული პისტოლეტის – ზგ-ს წარმოების ბედი. ვერ ვიტვყი, რომ გამიკვირდა მაგრამ ნამდვილად არ გამხარებია.

რაშია ეხლა პრობლემა. პრობლემა მარტო იმაში არაა, რომ მუშა ხელი არის დაბალკვალიფიციური, დაზგა დანადგარები ძველი, არ არიან ექსპერტები და საჭირო სახსრები. საქმე იმაშია უბრალოდ ვის ვედრებით ჩვენ? ვის გვინდა ვაჯობოთ ან გაუტოლდეთ? ანუ რას ფიქრობდნენ ზგ-ს ავტორები? საქართველოში არავინ არაფერს არ უშვებს მოდი ჩვენ გამოუშვებთ რამეს? არავინმა არ იცის არაფერი პისტოლეტზე და მოდი დავარწმუნებთ, რომ 6.35 კალიბრის ჯიბის პისტოლეტი სუპერ იარაღია? თუ ასე უნდა ეფიქრათ: მოდი ვნახოთ ვინ რას უშვებს მსოფლიოში და ჩვენ რისი გაკეთება შეგვიძლია? როდესაც ჰორვატები ქმნიდნენ HS9 პისტოლეტს ისინი არ ქმნიდნენ რაღაცას, ისინი ქმნიდნენ იარაღს, რომელიც იქნებოდა კონკურენტუნარიანი, არა პაწაწინა ჰორვატიაში არამედ მსოფლიო ბაზარზე. და მათ წარმატებას მიაღწიეს. წარმოების უფლებები ჰორვატიულ პისტოლეტზე იყიდა ამერიკულმა გიგანტმა Springfield Armory-მ და დღეს პისტოლეტი XD არის ერთ ერთი ყველაზე კომერციულად წარმატებული პისტოლეტი აშშ-ში. ასევე მე ვიცნობ იაროსლავ კურაცინას, სლოვაკს, რომელმაც სუფთა ფურცლიდან დაიწყო და შექმნა საკუთარი კონსტრუქციის პისტოლეტი, რომელსაც საკუთარ წარმოებაში უშვებს და ის წარმატებით იყიდება მთელ მსოფლიოში.

სკრინშოტი ვიდეო კლიპიდან. ეს არის პისტოლეტი არმაზი, რომელიც იგივე ავტორბს ეკუთვნით და 90-ნი წლების დასაწყისშია შექმნილი.  ნახაზებზე ჩანს მსხვილი პისტოლეტი, თავისუფალი საკეტით.  რამდენი სრული ზომის თავისუფალ საკეტიანი პისტოლეტი მოკლე 9მმ-ან ვაზნაზე გამოდის დღეს? არც ერთი.  გამონაკლისი ალბათ ასევე პოსტსაბჭოტა სივრცეში გამოშვებული, მეტ ნაკლებად ცნობილი პისტოლეტი “ფორტი” არის (უკრაინა).

 ისიც უნდა ვთქვათ, რომ მცდელობა ქართული თავდაცვითი პროდუქციის წარმოებების დიდი ისტორია არსებობს.  ქართული ჯავშანჟილეტები, ორიგინალუირ კონსტრუქციის ასაწყობი ხიდები, ხმაჩახშობილი ნაღმტყორცნები, ჯავშანმანქანები და ასე შემდეგ. ყველა ამ პროექტს ახასიათებს ბევრი ხმაური და რეალური შედეგის არ არსებობა.  ყოველთვის ეს იარაღები, ხიდები, მანქანები და ასე შემდეგ, იყვნენ ყველაზე მაგრები, კარგები და ყველაზე უკეთესები. როგორც ჩანს 20 წლის განმავლობაში არ გაჩნდა ხალხი, რომელიც რეალურად შეაფასებს იმას რაც ხდება  საქართველოში სამხედრო წარმოების ირგვლივ ისევე, როგორც ვერ შეაფასებენ ადეკვატურად კონკრეტულ ერთეულებს. როგორ შეიძლება სერიოზულად აღთქმულიყო  საბრძოლო მანქანა, რომელიც აწყობილია სამოქალაქო მანქანის ძარაზე, რომელსაც „რამაც“ კი არ გააჩნია (იყო ასეთი მცდელობა მრავალი წლის წინ)? ან როგორ უნდა უწოდო ქართული ნაწარმი ობიექტს, რომელშიც არც ერთი კომპონენტი ქართული წარმოების არ არის? ან როგორ უნდა აღითქვა 6.35მმ-ნი ჯიბის პისტოლეტი, რომელიც 2007 წელს ”შექმნილი“ კონსტრუქციულად ჩამორჩენა 1906 წლის მოდელს? შედეგი კი ასეთი პროექტების რა უნდა იყოს იკითხავთ თქვენ? არა ბატონებო, შედეგი არ არის  ტელე რეპორტაჟები, შეცდომებით და უზუსტობებით სავსე ბუკლეტები და სტატიები ან ტუნდაც პატრიოტული გრძნობების მოზღვავება. აგიხსნით მარტივად. მოგეხსენებათ იარაღის წარმოებასა და გაზქურების წარმოებას აერთიანებს ერთი რამ, ეს არის ბიზნესი და მას უნდა მოქონდეს მოგება. ნებისმიერი იარაღის და შეიარაღებული ტექნიკის მწარმოებელი ეძებს კონტრაქტებს და მათი (კომპანიის) წარამტების და რეკლამის საუკეთესო გზა არის მხოლოდ ერთი რამ, რაც მართლაც კოტირებს, ეს არის კონტრაქტი კონკრეტული პროდუქციის მიწოდებაზე სადაც იქნება კონკრეტული ციფრი, სასურველია აშშ-ის დოლარებში. აი ამ ციფრით იზომება პროექტის წარმატებულება. ყველაფერ დანარჩენს არავითარი აზრი და წონა არ აქვს.

მე ვთვლი, რომ მაგალითად გაცილებით უფრო წარმატებული იქნებოდა ზგ-ს ავტორებისთვის დაეწყოთ ძველი საბჭოთა პისტოლეტების კალიბრების კონვერტაცია. მაგალთად რევოლვერი ნაგანი ღირს 480 ლარი მაღაზიაში. მისი ვაზნა კი ღირს 5 ლარი ერთი ცალი. მე მაგალითად სიამოვნებით ვიქონიებდი ნაგანს .22LR კალიბრზე. ან მაგალითად კურიოზული პისტოლეტი ПСМ. ჩვენთან თურმე კილო ხორცი იგივე ფასია რაც ლონდონის ცენტრში მაგრამ ბ-ნ გიორგაძესთვის უცნობია, რომ საქართველოს უჭირავს მსოფლიო რეკორდი წარმოებაში არსებულ ვაზნის ფასზე. ПСМ-ის 5.45 კალიბრის ვაზნა ერთ დროს  ღირდა არც მეტი არც ნაკლები 50 ლარი, ერთ ცალში! ანუ მაგალითად ევროპაში შეკვეთით დამზადებული ექსტრა კლასის ხელოსნის მიერ დატენილი იშვიათი კალიბრის მსხვილკლაიბრიანი ვაზნაც კი არ ღირს ამდენი! ეხლა თურმე 15 ლარამდე ჩამოვიდა ფასი, გამოჩნდა გაყიდვაში, მაგრამ საინტერესოა, გამყიდველმა რა მოგებაზე “დასვა”? ის ხომ უეჭველი შეიძინა საბაზრო ფასად? და მაინც 15 ლარი ცალში?! რავიცი, რავიცი. ამას იმიტომ ვყვები, რომ 6.35მმ-ნი ან ისევ და ისევ .22LR-ზე გათვლილი ПСМ იქნებოდა სავარაუდოთ მიმზიდველი პროდუქტი. ან მაგალითად საკონვერტაციო ნაკრებები, რომ პოპულარული TT-ებიდან და ПМ-ებიდან გახდეს შესაძლებელი იაფი .22LR ვაზნების გასროლა. შეიძლება ეს აქამდე არავინმა არ გააკეთა იმიტომ, რომ ჩვენი ბანკები უფრო ადვილად ნარკომანს მისცემენ სესხს ათი მობილური ტელეფონის შეძენაზე ვიდრე სესხს მოტივირებულ ადამიანს ახალი ბიზნესის დაწყებაზე.

შექმნა დღეს რამე ორიგინალური ნამდვილად ძნელია.  გამომდინარე ზოგადად მსოფლიოში არსებული მდგომრეოიდან, მოთხოვნა პირად იარაღზე არის მაღალი როგორც არასდროს. მწარმოებლები ამას პასუხობენ გამოშვებული მოდელების და მათი ვარიანტების ნომენკლატურის გაზრდით და დიდ მოგებებს ნახულობენ. და მათ არ ჭირდებათ რამე რევოლუციური იდეები. გადახედეთ 2011 წლის ახალ მოდელებს. არც ერთი მათგანი არა თუ რევოლუციური ინოვაციურიც კი არ არის.

დაუბრუნდეთ უკვე ნახსენბი ჰორვატიული და სლოვაკური პისტოლეტები. არც ერთი მათგნაი ინოვაციურობის დონით არ წარმოადგენს რაიმე ღირებულებას.  პოლიმერის ჩარჩოები უკვე 30 წელია ჩვენთან არიან, ერთი იყენებს ბრაუნინგი ავტომაიკის სქემას მეორე ლულის ბრუნვით ჩაკეტვის სქემას.   ერთს აქვს შიდა დამრტყმელი, მეორეს გარეთა ჩახმახი შიგნით დამალული საბრძოლო ზამბარით, როგორც საბბჭოთა ТТ-ს პისტოლეტში (მაგრამ განსხვავებით საბჭოთა პისტოლეტისგან მას ზამბარა არ უტყდება) .  ორივე მთლიანობაში წარმოადგენს უკვე ყველასთვის კარგად ცნობილი ტექნიკური გადაწყვეტილებების კომპილაციას.  ორივე კარგი პისტოლეტია და საკმაოდ წარმატებული კომერციული თვალსაზრისით.  პრაქტიკულად ყველაფერი უკვე მოგონილია, უბრალოდ ამ მოზაიკიდან რომელი შედგება სხვა და სხვა კონსტრუქციული გადაწყვეტილებებისგან უნდა აიგოს კარგი პისტოლეტი. კონსტრუქტორებო, გსურთ რომ მუზა გესტუმროთ? გადაათვალიერეთ უცხოური ფოუმები, მაგალითად გლოკის მოყვარულების ერთ ერთ ფორუმზე კარგახანია ითხოვენ გლოკისგან ცალ რიგიან 9მმ-ან სუბ კომპაქტურ პისტოლეტს პოლიმერის ჩარჩოთი. ბაზარზე მართლაც არც ისე ბევრია ესეთი იარაღი და შეასძლებელია მისი დამზადება და გაყიდვა.  მაგალითად პოლიმერის ჩარჩოს დამზადება შეუძლია ნებისმიერ ფაბრიკას, რომელსაც გააჩნია შესაბამისი მოწყობილობები პლასტმასის ფორმების გამოსაშვებათ.  დანარჩენი კომპონენტების დამზადება შესაძლებელია საქართველოშიც, უკვე არსებული ტექნიკური საშულებების გამოყენებით ან მათი მცირე მოდერნიზაიის შემდეგ. Glock 17 შედგება სულ რაღაც 32 ადვილად დასამზადებელი ნაწილისგან და უმარტივეს კონსტრუქციას წარმოადგენს. სულაც არაა საჭირო ველოსიპედის ხელახლა გამოგონება და ხალხის დაბოლება ზღაპრებით.  არაა საჭირო ამბიციური მიზნების დასახვა, რომელიც თავიდანვე მიუღწეველია. დავისახოთ რამე უფრო რეალური და მისაღწევი. აპრობირებული გადაწყვეტილებების გამოყენებით მარტივი პისტოლეტის გამოშვება.

ჰორვატიული HS9. უკვე ცნობილი გადაწყვეტილებების კარგმა კომპილაციამ წარმოშვა წარმატებული პისტოლეტი. უსაფრთხო დაშლა (საკეტის წინასწარი გახსნით), ავტომატური დამცველი, პოპულარული დღეს დამრტყმელ სასხლეტი მექანიზმის კონფიგურაცია და პოლიმერის ჩარჩო. ამის წყალობით და Springfield Armory-ს მარკეტინგის სპეციალისტების ხელშეწყობით დღეს ეს პისტოლეტი არის ერთ ერთი ყველაზე გაყიდვადი მოდელი აშშ-ში.

მე შეგნებულად არ ვსაუბრობ უკვე არსებული მოდელების ლიცენზირებულ წარმოებაზე ან აწყობაზე. არც ეს იქნებოდა ურიგო მაგრამ ეს არის ყველაზე მარტივი გზა და აქ უბრალოდ წმიდა ტექნიკური საკითხია, მოიპოვოთ უფლება წარმოების, საჭირო ნაწილები, ნახაზები და დაზგა დანადგარები. რაღაც რაოდენობის ტანფოლიოს მოდელები საქართველოში აიწყო, ისვევ როგორც ზიგ ზაუერების ერთი თუ ორი მოდელი. ეს ხდებოდა ჯერ კიდევ 90-ნი წლების დროს. გაგრძელება ამას არ მოყოლია. თუმცა ამითაც, რომ დაიწყოს არ იქნებოდა ურიგო. მაგალითად ისრაელის IMI ჯერ იერიხოს პისტოლეტებს ტანფოლიოსგან მიწოდებული ნაწილებით აწყობდნენ თავის პისტოლეტებს და ნელ ნელა უფრო მეტი დეტალების წარმოებას ითვისებდნენ.  

გავიხსენოთ ისტორიული მაგალითებიც, როგორ იქმნებოდა იარაღის წარმოება მაგალითად რუსეთში. პეტრე პირველი დიდი და ნამდვილი რეფორმატორი იყო. როდესაც ის მიხვდა, რომ მის თანამემამულეებს არ აქვთ ცოდნა და აუცილებელი ტექნიკური საშუალებები დაიწყონ თანამედროვე იარაღის წარმოება, მან დაიწყო უცხოეთიდან საუკეთესო სპეციალისტების ჩამოყვანა და ოქროთი უხდიდა მათ მათი ცოდნისთვის და შრომისთვის. ყველანაირად ხელს უწყობდა მათ და საუკეთესო პირობებს უქმნიდა ცხოვრებისთვის და მუშაობისთვის.  პირობა იყო ერთი, მათ თან უნდა ესწავლებინად ყველაფერი რუსი მოწაფეებისათვის. უდმურტიაში სწორედ გერმანელებმა და ჰოლანდიელებმა დაარსეს იარაღის წარმოება იმ ადგილას სადაც ეხლა იჟევსკია. ქალაქი, რომლის სახელიც კარაგდ ცნობილია ყველა იარაღის მოყვარულთათვის ჩვენ ქვეყანაში.

პირადად მე წინააღმდეგი ვარ სახელმწიფოს ჩარევის კერძო სექტორში, მაგრამ ამ შემთხვევაში ხელშეწყობის და სუბსიდირების გარეშე არაფერი არ გამოვა.  რა თქმა უნდა თუ ჩვენ გვინდა რამის მიღწევა, თუ გვინდა მაშინ სამწუხაროდ საკუთარი ძალებით აქ ვერაფერი ვერ გამოვა. მთავარია შედეგი იყოს რეალური კონკურენტუნარიანი პროდუქციის წარმოება და არა მხოლოდ მოკლევადიანი პიარი თუნდაც ძალიან ლამაზი და ეფექტური. მე 100% დარწმუნებული ვარ, რომ ეს შესაძლებელია და ამას სავარაუდოთ გაცილებით უფრო ნაკლები ფული დაჭირდება ვიდრე ერთ საეჭვო მხატვრული ღირებულების ძეგლის დადგმას.  

სლოვაკიური K100. სურათი სპეცილურად ავიღე კანადური იმპორტიორის საიტიდან, რომელიც ამ ოჯახის  პისტოლეტებს წარმატებით ყიდის აღნიშნულ ქვეყანაში.



4 Responses to “ქართული პისტოლეტების წარმოების ბედი და ა.შ.”

  1. Nick Zurabishvili says:

    zg – sxva tu araferi piarshi zalian moikochlebs, aba warmoidginet am iaragis sareklamo rgoli (кошмар, и они еще боратся за звание дома высокой культуры и быта) kalibri – erti martla im Z-s an G-s tvinsi camaxeda roca “proeqts” safuZvlad eg kalibri daudes, dizaini-nu aq me verafers davamateb, rtulia ufro maxinji iaragis shemna, nu es amocana martlac rom umaRles donezea shesrulebuli. Mokled isev “kavkasiis” proeqti tu gaamartlebs am etapze, metis sashualeba ar gvaqvs jerjerobit da arc iniciativa chans.

  2. Nick Zurabishvili says:

    P.S. da saerTod mag zomis (lulis sigrzes vgulisxmob) iarags samizne mowkobiloba rad unda?

  3. jurkha says:

    სამწუხაროდ თქვენსავით ბატონო ლევან ჩვენს ქვეყანაში ძალიან ცოტა ფიქტობს, იარაღის წარმოებაზე რომ არაფერი ვთქვათ ქვეყანა რომელიც ფაქტიურად ბოლო ოცი წელიწადი საომარ მდგომარეობაშია ტყვია–წამლის წარმობაც კი არ არეებობს.

  4. longbowman says:

    სამწუხაროა რომ საქართველოში სამხედრო წარმოებას ცოტა თუ უდგება კრიტიკული კუთხით, ანუ არა იმკუთხით რო რაღაცა გამოვიდეს ოღონდ ქართული იყოს, არამედ ზოგადად გამოვიდეს რამე კარგი. რაღა დროს ბეიბი ბრაუნინგია კაცმა რომ თქვას როცა გლოკის სლიმლაინი არსებობს რომელშიც ექვსი .45 კალიბრის ტყვია ეტევა.

დატოვეთ კომენტარი