კორა ჩემ AR-15-ზე არის გასწორებული ბაზასთან. უკანა დიოპტრი ვერტიკალი 6/3-ზე მინუს 4 კლიკი, როგორც ამას ითვალისწინებს A2 ტიპის სამიზნის განულების გაუმჯობესებუი მეთოდოლოგია.  ჰორიზონტალურ სიბრტყეში, დიოპტრი ასევე ზუსტად ცენტრშია. ყველანაირი გაგებით მექანიკური ზერო ამ ტიპის იარაღზე ასეთი არის, ანუ კორაც და დიოპტრიც ნულებზეა ან რა ვიცი, ცენტრებში, ვისაც როგორც მოგწონთ. პირველი გასროლა 25 მეტრზე და მორტყმა პრაქტიკულად ზუსტად დამიზნების წერტილშია, შავი წრის ძირში. 50 მეტრზე ყველა მოხვედრა უკვე შავი წრის ცენტრში იყო.

ვინც არ იცით, ძალიან იშვიათად, თითქმის არასდროს, მექანიკური ზერო და მოხვედრის წერტილი ერთმანეთს არ ემთხვევა. პატარა გადაცდომები დეტალების დამზადებისას, აწყობისას და როგორც წესი ტყვია სხვაგან ხვდება და საჭიროა შესწორებები, რომ ირაღი გაანულოთ, ანუ თქვენი დამიზნების ადგილი და მოხვედრის ადგილი იყოს ერთი და იგივე წერტილში. როგორც წესი ამის მიღწევის შემდეგ საჭიროა სამიზნი მოწყობილობების კორექტირება.

მექანიკური ზერო საწყისი წერტილია იარაღის განულებისას თუ იყენებთ რკინის სამიზნ მოწყობილობებს. აყენებთ კორას და თარაზოს საწყის პოზიციაზე, ისვრით და შედეგის მიხედვით შეგაქვთ შესწორებები სანამ მოხვედრის წერტილი არ დაემთხვევა დამიზნების წერტილს. როგორც კი ეს მოხდება ითვლება რომ იარაღი განულებულია.

ოპტიკით აღჭურვილი იარაღის შემთხვევაში მექ. ზერო შეიძლება იყოს მნიშვნელოვანი ან უმნიშვნელო გააჩნია რამხელა აცდენაა. ოპტიკა, რინგები, მაუნთი და იარაღი, ცალკე დეტალებია “შეკრული” სხვადასხვა ხრახნებით, ყოველი კომპონენტის მწარმოებელი შეიძლება იყოს განსხვავებული. ამიტომ შეიძლება მიიღო საკმაოდ დიდი აცდენა როცა ოპტიკა ერთ ადგილას იყურება და ლულა მეორეს და ამის კომპენსაციისათვის იყენებ ოპტიკის შესწორებების მარაგს, ე.ი. ამცირებ შენ განკარგულებაში მყოფ შესწორებების მარაგს, რომელიც გჭირდება რომ დააკომპენსიორ ქარი და ტყვიის ვარდნა სროლის დისტანციის ზრდასთან ერთად. როგორც წესი უმეტესობა ადამიანების ოპტიკას პირდაპირ აყენებნ და იწყებენ განულებას, იმის გარეშე რომ ბადე ზუსტად ცენტრში მოათავსონ. ამისთვის საჭიროა ბოლომდე დაატრიალოთ დოლურა რომელიმე მიმართულებით, შემდგომ დაიწყო ტრიალი საპირისპირო მხარეს და დათვალოთ კლიკები. შემდეგ გაყოთ ორზე და მაგდენი კლიკით დაბრუნდეთ “უკან”. ეს გააკეთოთ ვერტიკალური და ჰორიზონტალური დოლურებისთვის. მოსაბეზრებელი პროცედურაა და ამის გამო ბევრი ამას არ აკეთებს, მაგრამ სხვანაირად განულებისას შესწორებებს რომ შეიტანა, უბრალოდ ვერ გაიგებ რამდენი კლიკი დაგრჩა მარაგში.

უმეტესობა ამაზე არც ფიქრობს, უბრალოდ აყენებს ოპტიკას, ცივად ასწორებს და მერე იმის მიხედვით სად ხვდება ტყვიები, შეაქვს შესწორება, რწმუნდება რომ იქ ხვდება სადაც ისვრის და მორჩა გათავდა. მაგალითად მე ასე ვაკეთებ.  მაგრამ შორ მანძილებზე სროლისას ეს აცდენა შეიძლება იყოს პრობლემა, როგორც შესწორებების მარაგების თვალსაზრისით, ასევე მაგალითად შესწორებების მარაგის ზედა ზღვარზე თუ მანამდე მაგალითად დააკომპენსირეთ ჰორიზონტალური აცდენა, შეიძლება მიიღოთ მდგომარეობა როდესაც ვერტიკალურ შესწორებებს მოყვება ჰორიზონტალური, იმიტომ რომ შიდა მილი ოპტიკის (მოძრავი) შიგნიდან ედება ოპტიკის გარე მილს. ასე რომ ცოტა მისაღებია, ბევრი ნიშნავს რომ შეიძლება იყოს პრობლემები. გააჩნია ოპტიკას და სროლის მანძილს. მხოლოდ მოკლე მანძილებზე თუ ისვრით, თამამად შეგიძლიათ ეს თემა დააიგნორიროთ.

ჩემი აზრით ყველაზე ცუდია როცა ვერტიკალური შესწორების მარაგს “ჭამ” ანუ დისტანციებზე სროლისას შეიძლება მარაგი გამოგელიოს ან პირიქით მოგემატოს, გააჩნია სად იყურება ოპტიკა, ზევით თუ ქვევით. სანამ გაგიხარდებათ ასეთი შემთხვევა, უნდა გითხრათ, რომ დიდი აცდენა მექანიკურ ზეროსა და მოხვედრის წერტილს შორის შეიძლება მეტყველებდეს პრობლემაზე, რომელიმე ერთ ამ რამდენიმე კომპონენტთან ერთდროულად (ოპტიკა, რინგები, მაუნთი/”რელსი”, ან თუნდაც თვითონ იარაღი).

ამჯერად მექნიკური ზერო პრაქტიკულად დაემთხვა სასურველ ზეროს, რაც კარგია და fine tuning-იც იქნება მარტივი.

მე ასევე არასდროს პირველი სროლისას არ ვისვრი ჯგუფს, ეს ვაზნების ხარჯვაა, განსაკუთრებით როდესაც მიდიხარ სამიზნესთან და ხედავ რომ ააცილე და სამიზნე სუფთაა და იწყებ მიწაში კვალის ძებნას რომ მიხვდე საით ისვრის იარაღი. 25 მეტრზე, დიდი მიშენი, ერთი გასროლა. თუ მოხვედრა არის, მიახლოებითი შესწორება რომ გარანტირებულად ვიყო მიშენში. შემდეგ უკვე ვისვრი ჯგუფს სასურველ დისტანციაზე და ვიწყებ ზუსტ გასწორებას.