Archive for the ‘ახალი ამბები, საინტერესო ისტორიები’ Category

მეომრის პროფილი: Nicholas “The Reaper” Irwing

Monday, October 23rd, 2017

12140982_1051549244856414_8212898313508609087_o-840x840

უკანასკნელი წლების განმავლობაში აშშ-ს შეიარაღებულ ძალებში იმდენად დაიხვეწა მეომრების მომზადების სისტემა, რომ ყველაზე რთულ პირობებშიც კი, საარტილერიო და საჰარერო მხარდაჭერის გარეშეც, უმცირესობაში მყოფი ამერიკული შენაერთები პრაქტიკულად არასდროს არ თმობდნენ ბრძოლის ველს. ამის გათვითცნობიერება ძალიან უჭირთ იმ ხალხს, რომელიც გაზრდილია საბჭოთა მითებზე რომ, ამერიკული ჯარი მიჩვეულია კომფორტს, რომ ამერიკელი ჯარისკაცი იბრძვის არა იდეების გამო არამედ ანაზღაურებისთვის და ამიტომაც ვერასდროს ვერ იქნება კარგი მეომარი და ასე შემდეგ. ეს ყველაფერი არის სრული სისუსლელე. რეალობა კიდე ის არის რომ აშშ-ის შეიარაღებულ ძალებში მებრძოლების სელექციის და მოზმადების პროცესი არის დაყვანილი აბსოლუტურ სრულყოფილებმადე. საუკეთესო მებრძოლები ხვდებიან „ელიტარულ ნაწილებში“, სადაც მათი მომზადება გრძელდება ხოლო ასეთ ნაწილებში სელექციის პროგრამა ისეთია, რომ აბსოლუტურად გამორიცხულია საბრძოლო ნაწილში მოხვდეს კანდიდატი, რომელიც მცირე პროცენტიტაც კი არ აკმაყოფილებს უმაღლეს სტანდარტებს, როგორც ფიზიკური ასევე ფსიქოლოგური თვალსაზრისით. ასეთი სისტემის პროდუქტი არიან მებრძოლები, რომლებიც წარმოადგენენ პრაქტიკულად იდეალურ საბრძოლო მანქანას, შესაბამისად ეკიპირებულს და შეიარაღებულის. სწორედ ასეთი პროდუქტიც გახლდათ ნიკ ირვინგი, სნაიპერი რეინჯერი დაბადებული 1987 წელს ფორტ მიდიში, მერილენდის შტატი. ბავშვობიდან მას სურდა ფლოტის სპეცრაზმში მსახურობა და მთელი თავისი ახალგაზრდობა დაუთმო ამისთვის მზადებას. ის ძალიან ცოტას იწონიდა და კარგად ცურავდა. ბავშვობის ასაკში მან გაიარა საზღვაო ფლოტის სპეცრაზმელების კურსი ე.წ. “baby SEAL”, შექმნილი იმ ახალგაზრდებისთვის ვისაც სურ შემდგომში ძალების მოსინჯვა და ჩარიცხვა ელიტარულ რაზმში. ეგრევე, როდესაც ირვინგი გახდა 17 წლის მან მიიღო წერილობითი თანხმობა მშობლებისგან, რომელიც აუცილებელია სანამ 17 წლის ახალგაზრდას მიიღებდნენ შეიარაღებულ ძალებში და ცადა დაეწყო სამხედრო სამსახური საზღვაო ფლოტში. მაგრამ პირველივე სამედიცინო შემოწმებისას მას დაუდგინდა დალტონიზმი, ანუ ის ვერ არჩევდა ფერებს, რაც მას უვარგისს ხდიდა ფლოტზე მსახურებისთვის. სამედიცინო მუშაკმა, რომელიც ატარებდა შემოწმებას ურჩია მას ნაცვლად ფლოტისა ჩაწერილიყო არმიაში, რომელსაც ყავდა რეინჯერები, რაც მისი თქმით იგივე იყო რაც „ზღვის ლომები“ და მათაც ყავდათ სნაიპერები. იგივე მუშაკმა ხელი შეუწყო ირვინგს ტესტის გავლაში, რაც იყო სერიოზული რისკი მისი კარიერისთვის, მაგრამ საბოლოო ჯამში ამით რეინჯერებმა მიიღეს ერთ-ერთი საუკეთესო სნაიპერი. რამდენიმე წელი სანამ ნიკ ირვინგი მოხვდებოდა რეინჯერებში ის მსახურობდა ერაყში როგორც „სტრაიკერის“ მძღოლი და მეტყვიამფრქვევე. ერთ-ერთი საბრძოლო ტურის შემდეგ მას აცნობეს რომ ის შერჩეულ იქნა რეინჯერთა სკოლისთვის. სკოლა ირვინგმა წარმატებით დაასრულა. უნდა აღინიშნოს, რომ შეცდომაა იფიქრო რომ ასეთი ინტენსიური სასწავლო კურსის გავლისას როგორიც არის რეინჯერთა მომზადების პროგრამა, შენ გამოდიხარ შესანიშნავ ფიზიკურ ფორმაში. ეს არ არის და ზიანი, რომელიც ადგება ორგანიზმს დიდია და პერმანენტული. მიიჩნევა რომ რეინჯერების კურსის გავლის შემდეგ ორგანიზმი ბერდება დამატებით 7 წლით, რაც განპირობებულია მძიმე ფიზიკური დატვირთვით და სტრესი, რომელსაც განიცდის მებრძოლი. ეს არის ფასი რასაც ადამიანი იხდის იმისთვის, რომ გახდეს პროფესიონალური მეომარი და იმოქმედოს ეფექტურად ნებისმიერი სახის ბრძოლის ველზე. ამ მხრივ ნიკ ირვინგსაც ერგო თავისი წილი და კურსის დროს ის მძიმედ მოიწამლა და ასევე მანდ დაკარგა მგრძნობიარობა ფეხის თითებში, რაც ასევე ტრავმებით და ძლიერი სტრესით იყო გამოწვეული. პირველივე ნახტომისას პარაშუტთან პრობლემების გამო ის დიიდი სიჩქარით დაეცა მიწაზე და საოცრებით გადაურჩა მძიმე ტრავმირებას. ნიკ ირვინგი იხსენებდა, რომ სამთო მომზადების დროს მისმა მეგობარმა იმდენი კუნთის მასა დაკარგა რომ მას არ შეეძლო თავის დაფიქსირება და ის ხელებს იხმარებდა მათ შორის იმისთვის რომ თავი მოეტრიალებინა და სხვა მიმართულებით გაეხედა. მოგვიანებით ის ჯარისკაცი მოხსნეს კურსიდან და გაუშვეს სახლში. მე ამას იმიტომ გიყვებით, რომ ეს ყველაფერი არ ჯდება „კომფორტის მოყვარული ჯარის“ სტერეოტიპში…. რა თქმა უნდა ინსტრუქტორები, რომლებიც თვალყურს ადევნებენ კურსანტებს ყოველმხრივ მომზადებულები არიან და ასევე იყენებენ კურსანტების ფიზიკური მდგომარეობის მონიტორინგის თანამედროვე ხელსაწყოებს მათ შორის მონაცემების გადაცემით დროის რეალურ მასშტაბში. ყველაფერი ამის წყალობით ისინი ახერხებენ მიიყვანონ კურსანტები მათი ფსიქოლოგიური და ფიზიკური გამძლეობის რეალურ ზღვრამდე და ამავე დროს ისე რომ მ პროცესში არ მოკლან და დაასახიჩრონ ზედმეტად ბევრი. სწორედ ამ პერიოდში ირვინგი დაემშვიდობა თავის სიგამხდრეს. განწესებული სახელგანთქმული 75-ე რეინჯერთა პოლკის მე-3 ბატალიონში ირვინგი მოხვდა მე-3 ბატალიონის სნაიპერების მოზმადების შიდა პროგრამაში. ამ პერიოდისთვის გლობალური ომი ტერორიზმთან უკვე სრული ტემპით მიმდინარეობდა და რენჯერებს ჭირდებოდათ ბევრი სანიპერი. სტანდარტულ ფიზიკურ ტესტირებას მოყვა 6 საათიანი ფსიქოლოგიური ტესტები და გასაუბრებები სადაც მას უსვავდნენ ყველაზე უცნაურ და ერთი შეხედვით უაზრო კითხვებს, რა გირჩევნია ყვავილები თუ ნამცხვარი, ვინ უფრო გიყვარს დედა თუ მამა და ასე შემდეგ. სულ ბოლოს მას ელოდებოდა ხანგრძლივი გასაუბრება 10 უფროს სნიაპერთან მესამე ბატალიონიდან, რომელიც ამ გასაუბრების საფუძველზე იღებდნენ საბოლოო გადაწყვეტილებას გახდებოდა ნიკ ირვინგი სნაიპერი თუ არა. ირვინგმა წარმატებით გაიარა შერჩევის პროცესი თუმცა როგორც ის იხსენებს რამდენიმე მართლა მაგარმა მსროლელმა ვერ შეძლო გავლა, მხოლოდ იმიტომ, რომ ვერ გაიარეს ფსიქოლოგიური ტესტირების ნაწილი. მერე დაიწყო წვრთნები, რა დროსაც მას გადასცეს სამი იარაღი .50 კალიბრის Barret M82, .308 კალიბრის M24 და იგივე კალიბრის ნახევრად ავტომატური SR25. სწოედ უკანასკნელი გახდა მისი „საფირმო“ იარაღი, რომელსაც ის „ბინძურ დიანას“ უწოდებდა, როგორც მისი საყვარელი შემსრულებლის მაიკლ ჯექსონის სიმღერის მიხედვით. აგებული როგორც M16, SR25 ისროდა უფრო ძლიერ .308 კალიბრის ვაზნას და ამიტომ გააჩნდა სერიოზული საცეცხლე ძაძლა. მომდევნო ორი კვირის განმავლობაში ის ატარებდა რენჯზე ყოველდღე 6-დან 8 საათამდე. მომზდების შემდეგი ეტაპი იყო საარმიო სნაიპერების კურსი. აღნიშნულ კურსზე 70%-ზე მეტი იჭრება იმიტომ რომ ვერ ახერხებს შენიღბვას და ფარული გადაადგილების შესწავლას სათანადო დონეზე. მომავალ სნაიპერებს ასწავლიდნენ ასევე ყურადღების მიქცევას დეტალებზე. მაგალითად 8 კმ-ნი კროსის და სტანდარტული ფიზიკური ვარჯიშის შემდეგ მათ შეყრიდნენ კლასში და ავალებდნენ გავლილი მარშრუტის დახაზვას ყველა უმნიშვნელო და უჩვეულო დეტალების მითითებით, რომელსაც ისინი გადააწყდნენ. კურსის დასრულების შემდეგ დაიწყო მოზმდების შემდეგი ეტაპი, რა დროსაც ირვინგმა მოიარა პრაქტიკულად მთელი ქვეყანა სანამ ესწრებოდა ცალკეულ სასწავლო კურსებს მათ შორის კერძო კომპანიების მიერ ორგანიზებულებს. ერთ-ერთ ასეთ კურსზე სახელად „Rifles Only“, რომელიც ორგანიზებული იყო ტეხასში მონაწილეობდა ირვინგი და 7 სხვა რეინჯერი. ტყვიაწამალი რომელიც მათ უნდა ესროლათ მოზიდეს რენჯზე 18 ბორბლიანი ტრეილერით. კურსი იწყებოდა დილის 7 საათზე და მთავრდებოდა მეორე დილის 6 საათზე. სხვა კურსები ითვალისწინებდნენ სნაიპინგს ქალაქის პირობებში, განსაკუთრებულად შორ მანძილებზე სროლას და ასე შემდეგ. ბოლოს ირვინგმა გაიარა კურსი საარმიო ზუსტო სროლის გუნდთან ერთად, რომელშიც მსახურობენ პრაქტიკულად ამერიკის ყველაზე საუკეთესო მსროლელები. გუნდი განლაგებულია ფორტ ბენინგში, იქვე სადაც ირვინგის მშობლიური მესამე ბატალიონი. ნახევარ წლიანი ინტენსიური მომზადების ციკლის და ათი ათასობით გასროლი ვაზნის შემდეგ ნიკს მიეცა ორ კვირიანი შვებულება ოჯახთან დროის გატარებისთვის, რის შემდეგაც ის გაემგზავრა ავღანეთში, ჰელმანდის პროვინციაში…. ჩამოსვლიდან რამდენიმე საათში ის მოხვდა პირველივე ოპერაციაზე რა დროსაც 30 წამიანი შეტაკებისას მოკლა ორი თალიბანის მებრძოლი. რვა საათში შემდეგ ოპერაციაზე მან მოკლა თვითმკვლელი ტერორისტი მანამდე სანამ ის შეძლებდა თავის აფეთქებას. სულ ამ ტურის დროს მან განახორციელა 33 დადასტურებული მკვლელობა ოთხ თვეში და დაიმსახურა მეტსახელი The Reaper რითიც სამუდამოდ დაიმკვიდრა ადგილი სნაიპინგის ისტორიაში. 23 წლის ასაკში მან დატოვა შეიარაღებული ძალები დაწერა წიგნი და ასევე გახდა ტელევარსკვლავი. როგორც პრაქტიკულად ყველა სახელგანთქმული სნაიპერი, ნიკ ირვინგის ნაცნობობ აიარაღთან და სროლასთ ადრეული ასაკიდან დაიწყო, ჯერ კიდევ 6 წის რომ იყო მამისის 20 კალიბრის თოფიდან ისროდა, რომლის წონასაც ძლივს ერეოდა. მისი ოჯახი ზაფხულს ჯორჯიაშ შტატში ააატარებდა ქალაქიდან შორს და მთელი ეს პერიოდი ნიკი ვარჯიშობდა სროლაში მისთვის ნაჩუქარი .22 კალიბრის კარაბინიდა, ხოლო სამიზნედ იყენებდა მამისისგან მოპარულ სიგარეტებს. სკოლაში სწავლის პერიოდში ის დიდ დროს უთმობდა მშრალ ვარჯიშს და ასევე შლიდა და აწყობდა იარაღებს მათ შორის დროზე წამზომის გამოყენებით. ირვინგი არ იყო დიდად გატაცებული ნადირობით, მას უბრალოდ მოწონდა კონტროლის და სიზუსტის შეგრძნება, რომელსაც ის იღებდა სროლის დროს. ის ასევე იყო ბიბლიოტეკის ხშირი სტუმარი სადაც ის კითხულობდა წიგნებს სამხედრო საქმეზე და სროლაზე. „რაც ჩემი თავი მახსოვს მე მინდოდა რომ გავმხდარიყავი სნაიპერი“ მოგვიანებით იხსენებდა ნიკი. ასევე როგორც ბევრი სხვა რეზულტატიური სნაიპერი მას ქონდა დამატებითი გატაცება, რომელიც არ უკავშირდება სროლას და ირვინგის შემთხვევაში ეს იყო ჭადრაკი, რომლის თამაშსაც მამამისმა მიაჩვია. ირვინგის განმარტებით ის გეგმავდა ოპერაციებს და თავის ქმედებებს როგორც ჭადრაკის თამაშის რა დროსაც ის წარმოიდგენა მოწინააღმდეგის ქმედებებს და მათ შესაძლო შედეგებს, ასეთი მიდგომის წყალობით მისი ოპერაციების წარმატების წილი იყო პრაქტიკულად 100%.

PS

აღნიშნული სტატიების ციკლის მიზანია, დავანახო მკითხველს, რა პრინციპებით არის ორგანიზებული საბრძოლო მომზადება აშშ-ის შეიარაღებულ ძალებში რა დგას იმ სამხედრო წარმატების უკან, რომელიც ჩვენ ასე ბუნებრივად მიგვაჩნია და ყველაფერს ტექნოლოგიებით, ფულით და საჰაერო უპირატესობით ვხსნით. სინამდვილეში კი რეალურად წარმოდგენა არ გვაქვს რა მასშტაბების პროცესებთან გვაქვს საქმე და რამხელა შრომის და თავგანწირვის წყალობით მიიღწევა ასეთი შედეგი და მაჩვენებლები. როგორ ხდება ამ სისტემაში საუკეთესოების გამორჩევა იმისთვის, რომ ისინი გაუძღვნენ და მაგალითი მისცენ სხვებს და არა, როგორც ჩვენთან ხდება სადაც, “ლიდერებად” ინიშნებიან „ვიღაცის ვიღაცეები“, რომელთა ლიდერობის გამოცდილება შემოიფარგლება თამადობით სუფრაზე. ასევე მინდა ხაზი გავუსვა იმ გარემოს და ფაქტორებს, რომელმაც ხელი შეუწყო სახელგანთქმული მეომრების ასეთებად ჩამოყალიებებას, იმისთვის, რომ დავფიქრდეთ რა გარემოში იზრდება ჩვენი მომავალი თაობა…..

როგორ დაიბადა ლეგენდა

Monday, August 14th, 2017

ალბათ ყველამ იცით ვინ არის კრის კაილი. თუ არ იცით გუგლი დაგეხმარებათ გაიგოთ. რაც უფრო ნაკლებად არის ცნობილი, არის ის რომ კრის კაილი იყო პროდუქტი მსოფლიოში ყველაზე ეფექტური და მომთხოვნი სნაიპერების მოსამზადებელი კურსის, სახელად SEAL Sniper Course. მაგრამ ეს ყოველთვის ასე არ იყო. მიუხედავად იმისა, რომ SEAL-ები (აშშ-ის საზღვაო ძალების სპეციალური დანიშნულების დანაყოფი) არსებობდნენ 60-ნი წლებიდან, 80-ან წლებამდე მათ პრაქტიკულად არ ქონდათ არანაირი საშუალება საკუთარი ძალებით თავისი სნაიპერების მომზადების. 86 წლიდან ქვედანაყოფში დაარსდა საკუთარი პროგრამა ხოლო მანამდე სნაიპერების მომზადება ხდებოდა მათი მივლინებით საზღვაო ფეხოსნებთან კუანტიკოშო ან საარმიო კურსებზე. მოგვიანებით, მიუხედავად შიდა პროგრამის არსებობისა მაინც უმეტესობა ირჩევდა სწავლების გავლას საზღვაო ფეხოსნების Scout Sniper Basic Course-ზე ან არმიის Special Operations Target Interdiction Course-ზე. ყველაფერი ეს რადიკალურად შეიცვალა 2003 წელს, როდესაც მოხდა სნაიპერების მომზადების სასწავლო პროგრამის სერიოზული გადახედვა. ის კვლავ იყო დაფუძნებული საზღვაო ფეხოსნების კორპუსის პროგრამაზე მაგრამ მნიშვნელოვნად გახანგრძლივდა და გაფართოვდა. კურსის ხანგრძლივობა გაიზარდა 13 კვირამდე (ორჯერ უფრო ხანგრძლივი ვიდრე საარმიო სნაიპერების სკოლის კურსი და რამდენიმე კვიირით უფრო ხანგრძლივი ვიდრე SOTIC ან SSBC). უარი ითქვა ორ კაციან (მსროლელი/სპოტერი) ტაქტიკაზე და აქცენტი გაკეთად ინდივიდუალური “სმარტ” მსროლელის მომზადებაზე, რაც აძლევდა დანაყოფს საშუალებას რესურსების უფრო ეფექტურად გამოყენების. სწავლის პროგრამაში ინტეგრირებული იქნა ციფრული ფოტოგრაფია, ბალისტიკური პროგრამების ცოდნა. გამომდინარე იქიდან რომ სნაიპერს აღარ ექნებოდათ სპოტერის ფუფუნება გაღრმავდა ბალისტიკის და შეიარაღების/აღჭურვილობის შესწავლის ნაწილიც. გარდა ამისა კურსი გადავიდა მენტორულ სისტემაზე, როდესაც სამ ოთხ კურსანტს ყავდა თავისი ინდივიდუალური მასწავლებელი, რომელიც მხოლოდ მათთან ურთიერთობდა. პროფესიონალი სპორტსმენების დახმარებით დაიხვეწა მსროლელების ფსიქოლოგიური მომზადების მეთოდებიც, განსაკუთრებული ყუარდღება ენიჭებოდა დაკვირვების და დამახსოვრების უნარებს. რაოდენ პარადოქსულიც არ უნდა მოგეჩვენოთ კურსდამთავრებულთა რაოდენობა გაიზარდა და არა შემცირდა. ეს ყველაფერი უფრო დახვეწილი სწავლების მეთოდიკის გამოყენების წყალობით. კრის კაილი იყო ერთ-ერთი პირველი ვინც გაიარა მოდერნიზირებული პროგრამა და მოხდა ბრძოლის ველზე. შედეგები ყველამ კარგად ვიცით.

მასალა მომზადებულია კრის მარტინის Modern American Snipers და ბრენდონ ვების The Killing School წიგნების მიხედვით. ორივე ეს წიგნი არის აუცილებლად წასაკითხი თუ გსურთ გაიგოთ ზოგადად აშშ-ის სპეცდანიშნულების ძალების ევოლუციის ისტორია და კონკრეტულად სნაიპერების მომზადების შიდა სამზარეულო.

20729217_2438560303035170_2789671087757726134_n

სურათზე კრის კაილი (მარჯვნივ) და ბრენდონ ვები SEAL-ების სნაიპერების განახლებული კურსის არქიტექტორი.

რა ხდება Sig Sauer P320-ის ირგვლივ

Monday, August 14th, 2017

დიდი ინტრიგა ვითარდება იარაღის სამყაროში. მოგეხსენებათ რომ ამერიკის შეიარაღებულ ძალებში ბერეტა 92-ს შეცვლის ზიგ ზაუერ P320. ეს გადაწყვეტილება ბევრისთვის სიურპრიზი იყო, იმიტომ რომ ახალი იარაღის შერჩევისას ჯერ ხდება განაცხადების მიღება მსურველებისგან და შემდეგ განაცხადების გადარჩევის შემდეგ დგინდება რომელი პისტოლეტები აკმაყოფილებს ჯარის მოთხოვნებს და ბოლოს იწყება ფინალური ტესტირება, რომლის მიზანია დადგინდეს გადრჩეული პისტოლეტებიდან რომელი არის საუკეთესო. ამ ეტაპზე ხდება ტესტირება გამძლეობაზე, ფუნქციონირებაზე რთულ და სხვადასხვა კლიმატურ პირობებში, რესურსზე, დგინდება რა ნაწილები გამოდის მწყობრიდან ყველაზე ხშირად, რომ ამის მიხედვით დადგინდეს რა ნაწილების კომპლექტები იქნება შესაძენი და კიდე ბევრი სხვა ნიუნსი. ინტრიგას ამ პროცესს სძენს ის რომ ჯარმა არ ჩაატარა კონკურსის ეს ეტაპი (ამით დაარღვია კონკურსის წინასწარ განსაზღვრული პროცედურა) და პირდაპირ გამოაცხადა ზიგი გამარჯვებულად. მიზეზი? პირველ რიგში ფასი. ზიგ-მა ჯარს შესთავაზა გლოკთან შედარებით რადიკალურად შემცირებული ფასი, ეს მიუხედავად იმისა, რომ გლოკმა წამროადგინა ერთი მოდელი, რომელიც აკმაყოფილებდა ყველა მოთხოვნას (ზიგმა მოთხოვნების დასაკმაყოფილებლად წარმოადგინა ორი მოდელი, სტანდარტული და კომპაქტური) და გარდა ამისა ეს მოდელი (MHS) არის გლოკის პისტოლეტების კვინტესენცია, ანუ საუკეთესო პისტოლეტი გლოკ MHS პრაქტიკულად არის გლოკ 19, გლოკ 17-ის სახელურით მექანიკური მცველით და სხვა მცირე ცვლილებებით. გარდა ამისა გლოკი ფორმალურად უკვე არის საზღვაო ფეხოსნების და SEAL-ების შეიარაღებაში. როგორ შეძლო ამის ფონზე ზიგს შეეთავაზებინა ასეთი დაბალი ფასი არავინმა არ იცის. მაგრამ აქ ყველაფერი არ მთავრდება. ზიგს და ბერეტას უჩივის ავსტრიული “შტეირი”, საპატენტო უფლებების დარღვევისთვის, იმიტომ რომ ე.წ. ფოლადის ზარა ჩასმული პლასტმასის ჩარჩოში შტეირმა დააპატენტა და გარდა ამისა როგორც ჩანს პ320 პრაქტკულად გარანტირებულად ისვრის თუ ვარდება მყარ ზედაპირზე “ტრაკით უკან”, რის გამოც დალასის პოლიციის დეპარტამენტმა შეწყვიტა მისი გამოყნება ხოლო მინიმუმ ერთმა დიდმა რითეილერმა შეწყვიტა პ320-ების გაყიდვა, როდესაც ტესტირებით დაამტკიცა რომ პისტოლეტი ნამდვილად ისვრის მიწზე დავარდნისგან.P320 უდაოდ არის ძალიან ინოვაციური და მართლაც ბოლომდე მოდულური პისტოლეტი მაგრამ ეხლა ამ სკანდალმა შეიძლება დამარხოს ეს პისტოლეტიც და მთელი კომპანიაც. ჩვენ გავაგრძელებთ თვალყურუს დევნას და მოგიყვებით ამ ისტორიის განვითარებაზე.

20664726_2434736820084185_3356748203821103784_n

პისტოლეტები წარდგენილი Sig-Sauer-ის მიერ.

20621033_2434736823417518_741022955483353054_n

პისტოლეტი წარდგენილი “გლოკის” მიერ

 

ამ სტატიის დაწერიდან მეორე დღეს “ზიგ ზაუერმა” პრაქტიკულად აღიარა რომ P320-თან პრობლემა ნამდვილად არის და გამოაცხადა “ნებაყოფლობითი” და უფასო აპგრეიდი ყველა აქამდე გაყიდული P320 ტიპის პისტოლეტისთვის. თავისთავად ის რომ გაყიდვაში ხვდება ნედლი იარაღი არ არის გასაკვირი, ამის შესახებ ჩვენ უკვე ვწერდით არაერთხელ. მოთხოვნა იარაღზე გაზრდილია, კონკურენცია ხისტია რაც აიძულებს მწარმოებლებს აგრესიული ქცევისკენ ბაზარზე და ამას მოყვება შეცდომები. უბრალოდ ამ შემთხვევაში დამამცირებელი “ზიგ ზაუერისთვის” ის არის რომ ერთი დღით ადრე ისინი პასუხობდნენ მომხმარებლების ზარებს და უხსნიდნენ რომ ეს ყველაფერი იყო სიცრუე და P320-ს არ ქონდა არანაირი პრობლემა. ცალკე თემაა რონ კოენის (ზიგ ზაუერის აღამასრულებელი) შეხვედრა ჟურნალისტებთან და მისი არიფული კომენტარები, თითქოს ის იყო თავიდანვე წინააღმდეგი რომ “ზიგს” გამოეშვა “სტრაიკერი”, რომელიც მოწყვლადია ასეთი პრობლემებისადმი და უარი ეთქვა ნაცად, ჩახმახიან კონფიგურაციაზე. რასაც ასევე დაამატა რომ პისტოლეტი როგორც ასეთი არ შეიძლება იყოს აბსოლუტურად დაცული დავარდნის გამო შემთხვევითი გასროლისგან. ერთი სიტყვა რონ: გლოკი. და ეს სიტყვა ადასტურებს რომ ის ცდება.  30 წელია გლოკი წარმატებით უძლებს სახურავიდამ ვერტმფრენიდან, თვითმფრინავიდან გადმოგდებებს და ისეთ გამოცდებს რომლებიც შეზღუდულია ადამიანების ფანტაზიის უნარით.

ასევე მისი განმარტებით, კომპანია ხარჯავს თავისი შემოსავლების 4%-ზე მეტს პერსპექტიულ კვლევებზე (research&development) რაც ორჯერ სამჯერ მეტია ვიდრე სხვა იარაღის მწარმოებლები. ყველაფერი ეს განსაკუთრებულად დამამცირებელს ხდის ამ სიტუაციას ზიგ-ზაუერისთვის. ხარჯავ ამდენ ფულს და ქმნი იარაღს რომელიც არის უარესი ვიდრე იგივე ტიპის იარაღი რომელიც 30 წელია გამოდის. მოკლედ ეს არ იქნებოდა სენსაცია, რომ არა ის ფაქტი რომ აშშ-ს ჯარმა ფორმალური პროცედურების გვერდის ავლით გამოაცხადა “ზიგი” გამარჯვებულად კონკურსში პისტოლეტზე, რომელიც შეცვლის ბერეტა 92-ს, რომელიც 85 წლიდან არის შეიარაღებაში. კომპანიის განმარტებით ეს პრობლემა არ ვრცელდება P320 MHS პისტოლეტებზე რაც ჯერ კიდევ გასარკვვევია. არსებული ინფორმაციით, პისტოლეტების აპგრეიდი მოიცავს დამრტყმელის და მისი ზამბარის წონების შემცირებას რომ არ მოხდეს ინერციით მათი ადგილიდან დაძვრა. რას ნიშნავს ეს ჩვენთვის? პირველ რიგში იმას, რომ პ320-ის ქართველი მფლობელები ალბათ შეძლებენ პრობლემის მოგვარებას უბრალოდ ახალი ნაწილების შეკვეთით და დაყენებით. ეს ასევე ადასტურებს ჩვენ რჩევას, საქართველოში თავი შევიკავოთ ახალი მოდელების იარაღების შეძენისგან იმიტომ რომ ნიუსები ასეთ პრობლემებზე პრაქტიკლად ყველა მსხვილი მწარმოებლის შორის ძალიან გახშირდა (გლოკსაც ეხება სამწუხაროდ). გამომდინარე იქიდან რომ საქართველოში ასევე ტერმინი “ოფიციალური წარმომადგენელი” არის როგორც წესი ფიქცია ასეთი “დახარვეზბული” პისტოლეტების პატრონი მარტო აღმოჩნდება პრობლემის წინაშე.

PS
რონ კოენი გადმოვიდა “ზიგ ზაუერში” “კიმბერიდან” და გადმოიტანა ორიენტაცია უჩვეულოდ გაფორმებულ და გაწყობილ პისტოლეტებზე, რის შემდეგაც ზიგ-ზაუერის პისტოლეტების გაფორმების და შესრულების ვარიანტები მკვეთრად გაიზარდა. გვახსოვს “კიმბერები” როგორ იყო, კიმბერ რაპტორი, კიმბერ ულტრა რაპტორი, კიმბერ ულტრა გრანდ რაპტორი ორი, კიმბერი ულტრა გრანდ რაპტორი ორი ცისფერი გლაზურით დაფარული და იშვიათი აფრიკული ხის ჯიშის ტარით და ასე შემდეგ. ეს “მიშურა” ეხლა გახდა “ზიგ ზაუერის” განუყოფელი ნაწილი და ჩემი სუბიექტური აზრით კომპანიამ დაკარგა ფოკუსი.

სურათზე ერთ დროს ავტორის კუთვნილი “ზიგ ზაუერ” P226, ადრინდელი გამოშვება, ნაშტამპი საკეტით, ჩემი აზრით საუკეთესო “ზიგ ზაუერი” და ერთ-ერთი საუკეთესო 9მმ-ნი პისტოლეტი მსოფლიოში და ალბათ ყველაზე საუკეთესო პისტოლეტი ჩახმახიანი დამრტყმელ-სასხლეტი მექანიზმით.

 

20645121_2435870903304110_6971318534082061054_o