და აი როგორც იქნა მოივიდა დრო, როგორც იქნა და მე დავიწყე წერა ლეგენდარულ ამერიკულ შაშხანაზე, Remington 700-ზე. სიმართლე, რომ გითხრათ, მე შემეძლო ამ შაშხანის მიმოხილვის დაწერა ჯერ კიდევ სადღაც 10 წლის წინ, როდესაც შევედი იარაღების მაღაზიაში იმისთვის რომ მეყიდა Remington 700, მაგრამ შაშხანის ხელში აღებისას ეგრევე გადავიფიქრე მისი შეძენა. რატომ? იმიტომ რომ იარაღი უბრალოდ არ მომეწონა. იმიტომ არა, რომ ის ცუდი იყო, უბრალოდ აქამდე მეტ წილად ვიყავი დაკავებული ძველი შაშხანებიდან სროლით, ხოლო ჩემი ფავოროტი იყო ძველი საბრძოლო შაშხანების მეფე, მისი უდუდებულესობა მაუზერი 98. თავისმხრივ Remington 700, იყო კარდინალურად განსხვავებული ყველაფრისგან რაც მე აქამდე მინახავს, მარტივი, პრიმიტიული თუ გნებავთ, თანაც ეს იყო მოდელი SPS (Special Purpose Synthetic), რაც ნიშნავს რომ შაშხანა “იჯდა’ იაფფასიან პლასტმასის კონდახში, რომელთან შედარებით მოსინის შაშხანის კონდახიც კი გამოიყურებოდა უფრო უკეთესად. სხვთაშორის იგივე შეგრძნება მქონდა თავის დროზე, როდესაც 20 წლის წინ ვიყიდე პირველი “გლოკი”. ეს არის თქვენი სახელგანთქმული “რემინგტონ 700″ (“გლოკი”)??? ასეთი რეაქცია განპირობებული იყო იმით, რომ როგორც გლოკმა, რემინგტონმა თავისი მოდელი 700-ით შეცვალა თანამედროვე შაშხანის იერსახი. წარსულს ჩაბარდა რთული გეომეტრიის რესივერები, მასიური ექსტრაქტორები, რთული საკეტები, ყველაფერი რაზეც აქამდე მე პირადად ასე მიჩვეული ვიყავი და ნორმალური მეგონა. სანაცვლოდ ჩვენ მივიღეთ უფრო მარტივი, უტილიტარული იარაღი შესანიშნავი საბრძოლო და საექსპლუატაციო თვისებებით, მართალია ზოგადი ესთეტიკის ხარჯზე.
შექმნილი 60-ნი წლების დასაწყისში მაიკ ვოკერის მიერ, Remington 700 იყო ტექნოლოგიური და ინოვაციური იარაღი. მრავალი კონსტრუქტორული გადაწყვეტილების წყალობით, მსროლელებმა მიიღეს იაფი, მასიური წარმოების, საიმედო შაშხანა უდიდესი სიზუსტის პოტენციალით, რაც გასაკვირი არ არის იმიტომ, რომ მაიკ ვოკერი ასევე იყო ბენჩრესტის (ზუსტი სროლის ერთ-ერთი დისციპლინის) პიონერი. ცხადია რომ მისი შექმნილი შაშხანა იქნებოდა ზუსტი, სხვანაირად უბრალოდ ვერ იქნებოდა. ახალ შაშხანას ქონდა დამრტყმელ-სასხლეტი მქანიზმი, რომელიც მილიონი წლით უსწრებდა ანალოგიურ მექანიზმებს, რომლებიც გამოიყენებოდა შაშხანებში მანამდე. კონსტრუქცია შაშხანის იყო უმარტივესი მაგრამ გამძლე და საიმედო. რესივერი იყო ცილინდრული ფორმის, რაც აადვილებდა მის დამზადებას, უკუცემის ბჯენი იყო უბრალო მეტალის ფორფიტა “ჩაპრესილი” ლულასა და რესივერს შორის რაც ასევე ამარტივებდა შაშხანის დამზადებას. საკეტი თავი იყო “ჭიქის” ფორმის რომელშიც “ჯდებოდა” ვაზნა. მიწოდება იყო არაკონტროლირებადი, ანუ ვაზნა ექცეოდა ექსტრაქტორის ქვეშ მხოლოდ საკეტის ბოლომდე დახურვისას. ეჟექტორის როლს ასრულებდა ზამბარიანი “პლუნჟერი” განთავსებული საკეტის თავში. ეს საკეტის ფორმასთან ერთად უზრუნველყოფდა ვაზნის ერთგვაროვან პოზიციონირებას სავაზნეში. კონსტრუქციის გათვალისწინებით, რემინგტონმა შეუიმუშავა ახალი სარეკლამო სლოგანი, ფოლადის სამი წრე, იმიტომ რომ ვაზნა იყო მოთავსებული სამი “ფენა” ფოლადის ქვეშ, პირველი იყო სავაზნის კედლები, შემდეგ საკეტის თავი, რომლის შიგნითაც თავსდება ვაზნა და ბოლოს თავად შაშხანის რესივერი. ყველაფერი ამის წყალობით, Remington 700 გახდა ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული შაშზანა ჯერ ამერიკაში და შემდეგ უკვე დანარჩენ მსოფლიოში. უამრავი ქვეყნის ჯარმა, პოლიციურ სამსახურმა და სამოქალაქო მსროლელებმა სათანადოდ შეაფასეს ახალი შაშხანა. ცოტახანში Remington 700-ის ირგვლივ შეიქმნა მთელი ინდუსტრია, რომელიც დაკავებული იყო ამ შაშხანის დეტალების წარმოებით. შესაძლებელი იყო აგეწყო Remington 700, რომელშიც არ იქნებოდა არც ერთი დეტალი გამოშვებული რემინგტონის ქარხანაში. ყველაფერი ეს ხელს უწყობდა ამ შაშხანის პოპულარობას, მაშინაც კი როდესაც უკვე მოგვიანებით გამოჩნდა უფრო უკეთესი კონსტრუქციის შაშხანები. რა თქმა უნდა ადრე თუ გვიან გამოჩნდებოდა უკეთეესი შაშხანები, თავად დაფიქრდით, Remington 700 არის იარაღი სამოციანი წლებიდან, უფრო მეტიც, მისი წინადმორბედი, რომელზეც მოდელი 700 არის დაფუძნებული, მოდელი 721 გამოდიოდა 1948 წლიდან. ცხადია რომ ამდენი წლის მერე სხვა მწარმოებლები ერთ ადგილზე არ იდგნენ. გარდა ამისა ბოლო წლებში მას მერე რაც კომპანია “რემინგტონი” გახდა Freedom Group-ის ნაწილი, ამ კომპანიის პროდუქციის ხარისხი დაეცა, რამაც მისცა საშუალება სხვა კომპანიებს “დაეთრიათ” ბაზრის წილი, რომელიც აქამდე მოდელ 700-ს ეკუთვნოდა. დღეს ჩემი აზრით Tikka T3 არის ახალი Remington 700, ფასის, ხარისხის და კასტომიზაციის საუკეთესო კომბინაციით.
რემინგტონ 700-ის შეიარაღებაში მიღებაში, როლი ითამაშა სახელგანთქმულმა სნაიპერმა კარლოს ხესკოკმა და ასევე ვინჩესტერის უარმა/უუნარობამ დაეკმაყოფილებინა საზღვაო ფეხოსანთა კორპუსის მოთხოვნები. 1966 წელს კორპუსმა შეიარაღებაში მიიღოო მოდელი 700-ის მოდიფიკაცია განკუთვნილი ზუსტი სროლისთვის .308win კალიბრში, ახალი სახელით M40.
რა თქმა უნდა, როგორც ბლოგერი და კონტენტის შემქნელი, მე ვცდილობ ვიყიდო და დავწერო იარაღზე, რომელიც ჩემ მიზნობრივ აუდიტორიას დააინტერესებს, ამიტომ რამდენიმე კვირა ვუტრიალებდი “ტიკებს” მაგრამ ამ პროცესში მეორადი იარაღების ბაზარზე წავაწყდი შეთავაზებას “რემინგტონ” 700-ზე,, რომელზეც ამჯერადუარი ვერ ვთქვი. შაშხანა, რომელიც მე ვიყიდე ამჯერად არ იყო უბრალო SPS, არამედ ეს იყო მოდელი PCR (Precision Chassis Rifle). ეს მოდელი იყო “რემინგტონის” მცდელობა შედარებით ახალ სეგნმენტში შეღწევის, შასიზე აწყობილი ქარხნული წარმოების შაშხანების სეგმენტში. შასი ბევრ უპირატესობას სთავაზობს, არ არის საჭირო შრომატევადი ბედინგის პროცედურა, ვინაიდან შასი მეტალის არის. შესაძლებელია მოდულურობის მიღწევა, როდესაც შასიზე რაიმე სტანდარტული სამაგრების (m-lok, picatiny, keymod და ა.შ.) გამოყენებით შესაძლებელია სხვადასხვა აქსესუარების/მოწყობილობების დაყენება ან უკვე ბაზარზე არსებული ფურნიტურის მარტივი დაყენება, ოსტატის და რთული ინსტრუმენტების გარეშე. მაგალითად PCR-ის პირველი თაობის შასი თავსებადია keymod-თან, ასევე მასზე შესაძლებელია AR-15-ზე გათვლილი კონდახის და სახელურის დაყენება. სანამ “რემინგტონი” დაიხურებოდა, მან მოასწრო მეორე თაობის Enhanced (გაუმჯობესბებული) PCR-ის გამოშვება, მაგრამ ისე აღმოჩნდა, რომ მე მერგო ამ მოდელის პირველი ვარიანტი.
Remington 700 PCR, პირველი (ზევით) და გაუმჯობესებული მოდელები. გაუმჯობესებულ მოდელში გამოყენებულია განსხვავეებული კონდახი, შეცვლილია ტარის კუთხე, ლულის გარსაცმი შესრულებულია M-lok-ის სამაგრებით, ასევე სხვა განსხვავებებიც არის მაგრამ ლულა, რესივერი საკეტი ერთი და იგივეა.
მაშ რა მერგო მე? Remington 700 PCR უკვდავ .308win კალიბრში, სახელგანთქმული 5R ტიპის (5 ხრახნიანი) სქელი და მძიმე ლულით, რომელიც სტანდარტულად ყენდება ამ მოდელზე. კონდახი არის Magpul PRS, მძიმე მაგრამ საიმედო დეტალი, ყველა საჭირო რეგულირებით, რაც მსროლელს შეიძლება დაჭირდეს, დაყენებული ალუმინის შასიზე. სახელურიც იგივე კომპანიის არის რაც იდეაში არ არის ცუდი პრაქტიკა, აიღე გამოცდილი და მომხმარებლისთვის ნაცნობი პროდუქტი და დააყენე ის შენ იარაღზე. შეუძლებელია აქ დაუშვა შეცდომა. მჭიდი ასევე Magpul-ის წარმოების არის. 5 ვაზნიანი AICS სტანდარტის, ერთ რიგიანი, ერთ რიგიანი მიწოდებით, რაც მე პირადად მომწონს, იმიტომ რომ ყოველი მომდევნო ვაზნა ერთნაირად, ერთი “გეომეტრიით” თავსდება სავაზნეში, თუმცა რემინგტონის საკეტის ფორმის გათვალისწინებით ეს ალბათ ნაკლებად მნიშვნელოვანი ფაქტორია. ლულა ნაწილობრივ იმალება ალუმინის, ცილინდრის ფორმის გარსაცმში, რომელიც ორი ხრხნით მაგრდება ალუმინის შასიზე. იარაღის სრული სიგრძე კომპენსატორით არის 116სმ.
საქართველოში Remington 700 ასოცირებულია .308 კალიბრთან, მაგრამ სახელგანთქმული და პოპულარული ეს მოდელი გახდა რემინგტონის ახალი და იმ დროის პირობებში “ცხელი”, 7mm Remington Magnum-ის კალიბრის წყალობით, რომელიც გახდა ერთ-ერთი იმ მცირე “მეტრიკული” კალიბრებიდან, რომელიც ამერიკელებმა შეიყვარეს.
ისე კი უნდა ვთქვა, რომ ასეთ მეორად იარაღს, რომ ყიდულობ, გიჩნდება ბუნებრივი კითხვა, რატომ ყიდის პატრონი ამ შაშხანას? იქნებ იმის გამო რომ სიზუსტე არ აქვს კარგი? თუმცა ალუმინის დიდი ზომის კომპენსატორი და ჩინური ბიპოდის სამაგრი (თავად ბიპოდი სადღაც ჩემამდე გზაში დაიკარგა) მაინც მაფიქრებდა, რომ წინა პატრონი კარგად არ ეცადა მაქსიმალური სიზუსტე მიეღო. მე არ ვარ ალუმინის კომპენსატორების, მითუმეტს სტანდარტული ხრახნიანი მოდელების დიდი ფანატი, იმიტომ რომ დიდი ალბათობა არსებობს, რომ თუ მასალა მთლად ხარისხიანი არ არის ერთხელაც გასროლისას ეს მოწყობილობა ლულას მოწყდება. პატარა ხრიკი, თუ ალუმინის აქსესუარი შეღებილია შავი საღებავით და არა ანოდრიებულია, არ გააჩნია დამღები, ის დიდი ალბათობით დამზადებულია არასრულწლოვანი მოხელის მიერ რომელიღაც ჩინურ პროვინციაში, ამიტომ კომპენსატორი, ჩინურ პიკატინის სამგრთან და ბიპოდის ადაპტორთან ერთად წავიდა ეგრევე სანაგვეში. ზუსტ შაშხანაზე ასეთი ნივთების ადგილი უბრალოდ არ არის.
ოპტიკა შაშხანას არ მოყვა ამიტომ მე მოვხსენი ჩემი Savage A17-ს და გადავაყენე “რემინგტონზე” Primary Arms-ის 4-16 გადიდების მქონე სკოპი, მილ-დოტ ტიპის ბადით. იმ მომენტში სხვა რინგების არქონის გამო, პირველ ეტაპზე დავკმაყოფილდი ჩინური UTG-ით. ისე უნდა ითქვას, რომ ოპტიკის დაყენებისას ამ რინგებს პრაქტიკულად არ დაჭირდა მორგება. კიდევ ერთი რჩევა. აუცილებლად, ოპტიკის დაყენებამდე დარწმუნდით, რომ სამაგრი რესივერზე არის სათანადოდ დამაგრებული, ხრახნები ბოლომდე გადაჭერილია და არც locktite-ის გამოყენება არ იქნება ურიგო.
შესაბამის ადაპტორზე დაყენდა საშუალო სიგრძის “ხარისის” ბიპოდი. რატომ საშუალო? იმიტომ რომ მე ვისვრი საველე პირობებში და არა მაგიდიდან, ხოლო სიმაღლე საჭიროა რომ შევძლო სროლა შედარებით მაღალი ბალახიდან ან უსწორმასწორო რელიეფის პირობებში. უკვე შემდგომ შაშხანაზე დაუენდა “ხარისის” ბიპოდი ინტეგრირებული “საქანელათი”. “ხარისის” ბიპოდები კარგი მოწყობილობაა თავის ფასში და ამიტომ ძალიან პოპულარულია.
დავალება ნომერი ერთი გახლდათ იარაღის გასწორება. ამისთვის ვათავსებ შაშხანას ბიპოდზე და ქვიშის ბალიშზე, ლულიდან ვუმიზნებ სამიზნეს 100 მტრიდან. იარაღის წონა იმხელაა, რომ დამატებითი ფიქსაცია საჭირო არ არის და ადვილად (დოლურების ტრიალით) ვრწმუნდები რომ ბადე და ლულა იყურებიან დაახლოებით ერთ წერტილში. ამით ცივი გასწორება დასრულებულია.
პირველი გასროლა ხვდება მარცხნივ და მაღლა. წლების განმავლობაში სროლამ ას მეტრზე მასწავლა შესწორების შეტანა 1/4MOA სკოპში ყოველგვარი კალკულაციების გარეშე. თავდაპირველად შემაქვს მხოლოდ ჰორიზონტალური შესწორება, შემდეგ ვისვრი, ვრწმუნდები რომ ინტუიციამ არ მიღალატა, შემაქვს ვერტიკალური შესწორება და მესამე გასროლა ხვდება პირდაპირ ათიანის ათიანში. როგორც ჩანს ბიუჯეტური ოპტიკის შესწორების მექანიზმი მუშაობს იდეალურად. ვაგრძელებთ სროლას სხვადასხვა მუხტებით და პირველივე დღეს იარაღმა გვაჩვენა გარკვეული პოტენციალი. საუკეთესო გამოდგა მუხტები 175 და 170 გრანიანი ტყვიებით. საშუალო სიზუსტე 0.75 MOA. რამდენიმე გასროლა, რომ მიხვდე ბადის რა ელეემნტით უნდა დაუმიზნო კონკრეტულ დისტანციაზე და ტყვიეები უკვე ხვდება გონგს 500 მეტრზე. აი ასე, იარაღი რომლის ფასი აშშ-ში 1100 დოლარია, ოპტიკა ღირს 200 დოოლარად, 30 ლარიანი ჩინური რინგებით და ეგრევე ისვრი ნახევარ კილომეტრზე.
ზუსტ სროლას აქვს ბევრი ნიუანსი და ყველაფეერი ისე მარტივად არ არის, როგორც თავიდან ჩანს, მაგრამ ზუსტი/სტაბილური სროლის მთავარი საიდუმლოება არის…. ქვიშის ბალიში. დამიზნება და სტაბილურობის მიღწება ხდება სწორედ ასეთი ბალიშით. ის არის მსროლელის საუკეთესო დამხმარე. სურათი: TFB
ერთადერთი, რამაც იმ კარგ დღეს დაგვწყვიტა გული ორივე მსროლელს, იყო რემინგტონი ახალი X-mark ტიპის დამრტყმელ-სასხლწტი მექანიზმი. ვინც არ იცით, Remington 700-ის ორიგინალური დამრტყმელ სასხლეტი მექანიზმი, იყო სკანდალის ცენტრში, იმიტომ რომ დაფიქსირდა გარკვეული რაოდენობა შემთხვევების როდესაც Remington 700 ისროდა მცველიდან მოხსნის შემდეგ. ამ პრობლმის არსის ახსნა ცდება ამ სტატიის თეემას, მაგრამ, საბოლოო ჯამში ამის მიზეზი იყო სასხლსტის არასწორი რეგულირება და შეცდომები დაშვებული რემინგტონის მხარეს, რის გამოც სქელი საფოხი ხვდებოდა დამრტყმელ-სასხლტი მექანიზმის შიგნით და ქმნიდა პრობლემებს. არც ახალი X-mark-ი მაინცდამაინც არ სარგებლობდა უზომო პოპულარობით მსროლელებს შორის. ჩემი აზრით, მწარმოებლებს იმდენად ეშინიათ სარჩელების, რომ აყენებენ იარაღზე მძიმე სასხლეტებს. ამის გამო ხარობს და ვითარდება “აფტერმარკეტ” სასხლეტების ინდუსტრია. ჩვენი X-mark-იც არ იყო გამონაკლისი. წონა 2 კგ! რეგულირების ხრახნი განთავსებულია ისე, რომ სასხლეტზე დაჭერისას ის გერჭობა თითში. ამიტომ, სასხლეტი შეიცვალა Timney-ს წარმოების Calvin Elite-ით, ერთ საფეხურიანი მოდულით. ახალი სასხლეტი დაყენდა 500 გრამზე. ცხადია ადეკვატურად შემოწმდა კონტაქტი დამშვებთან, ვიბრაცია, დარტყმა, საკეტის მაქსიმალური ძალით დახურვა, მცველის მუშაობის საიმედოობა და ა.შ. ეს ყველაფერი იმისთვის, რომ დავრწმუნდეთ რომ გასროლა არ მოხდება, არც ერთ შემთხვევაში გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც მსროლელი დააჭერს სასხლეტს. UTG რინგები ასევე შეიცვალა Vortex-ის წარმოების რინგებით, რომლის ფასად მოგივიდოდა UTG-ის ორი ოპტიკა. მაგრამ ეს არის რეალობა, ფულს იხდი საიმედოობაში და სტაბილურობაში, რომ იყო დარწმუნებული რომ პრობლემა არის შენში და არა იარაღში ან რომელიმე მის ცალკეულ კომპონენტში.
Magpul PRS Gen3 არის მძიმე და გაბარიტული კონდახი, მაგრამ მას აქვს დიდი პლიუსი, რეგულირებების შეტანა არის მარტივი, სიგრძე, სალოყის სიმაღლე, ასევე საზურგის განლაგების შეცვლა (ამჯერად დაგჭირდებათ ალენის ქანჩი). გაუმჯობესებულ მოდელში უკვე სხვა კონდახია გამოყენებული.
სამწუხაროდ მეორე გასვლისას სროლის პირობები არ იყო ისეთი იდეალური, როგორც პირველი დღეს. ზურგის ქარი, სიცხე, ძლიერი მირაჟი. კარგი ჯგუფების მიღება იყო რთული, მაგრამ სიზუსტე ჩამოვიდა 0.50 MOA-მდე. 300 მეტრზე 0.78MOA. კვლავ საუკეთესო მუხტები იყო Lapua 170gr, BlackHills Match 175gr, Federal 175 gr Gold Medal Match. შედარებით იაფფასიანი Federal-ის 150 გრანიანი მუხტი FMJ ტყვიით, იძლეოდა ადეკვატურ სიზუსტეს, 1MOA-ზე ოდნავ მეტი რაც ალბათ საკმარისია გონგებზე სასროლად.
ასე ისვრის entry level შასიზე აწყობილი “რემინგტონ 700″.
ჯგუფები ყველაზე იაფი ამერიკული წარმოების ვაზნებით (Federal 150gr FMJ) საშუალოდ მერყეობდა 30-35 მმ ფარგლებში რაც ადეკვატურია საშუალო მანძილებზე გონგზე სასროლად. ქვედა 20მმ-ნი ჯგუფი მიღებულია 168 გრანიანი SMK-ს ტყვიით.
მუხტები 170-175 გრანიანი ტყვიით სტაბილურად საუკეთესო შედეგს იძლეოდნენ
ზედმეტია იმის თქმა, რომ იარაღი მუშაობდა უნაკლოდ, მიწოდება, ექსტრაქცია იყო წესრიგში. Magpul-ის PRS (Precision Rifle Stock) მართალია არის მძიმე და არ იკეცება მაგრამ სამაგიეროდ ბეევრი რეგულირება აქვს და კონდახის სიგრძის და სალოყის სიმაღლე რეგულირდება გორგოლაჭების ტრიალით, არ არის საჭირო რამის დაშვება, გახსნა ან ინსტრუმენტის გამოყენება. შაშხანამ დატოვა უკიდურესად კარგი შთაბეჭდილება, განსაკუთრებით იმის ფონზე, რომ ყველა მისი ანალოგი საქართველოში მასზე თითქმის ორჯერ მეტი ღირს.
ასე გამოიყურება შაშხანა ეხლა. რესივერის კამუფლირება ჩემი შესრულებულია. DPMS-ის ლულის მუხრუჭი ადეკვატურად მუშაობს. ოპტიკა ადეკვატურად მუშაობს და მოხსნა დაყენებისას ზერო არ დაიკარგა ამიტომ ამ ეტაპზე მიჭირს მეტი ფულის გადახდა ახალ ოპტიკურ ხელსაწყოში. იარაღის წონა ასეთ კონფიგურაციაში არის 6.3kg
ცალკე ხსენებას იმსახურებს ლულა რომელსაც “რემინგტონში” ეძახიან 5R-ს. ლულების დამზადება 5 ხრახნით, ყოველ შემთხვევაში ჩრდილო ამერიკაში ეკუთვნის ბუთს ობერმაიერს, ოსტატს, რომელიც ამზადებდა ლულებს შეკვეთით. მან ეს პირველად განახორციელა 70-ან წლებში. იდეა მდგომარეობა იმაში, რომ ხრახნები არ იყო ერთმანეთის მიმართ პირისპის განლაგებული ეს ერთი, მეორე, ხრახნების კედლის კუთხე იყო დახრილი და არა 90 გრადუსიანი, რაც უზრუნველყოფს ტყვიის ნაკლებ დეფორმაციას და უკეთეს ობტურაციას. სიმართლე გითხრათ, ლულის ხრახნების იმდენი დიზაინი არსებობს, რომ საკმაოდ ძნელია გაარკვიო სად მთავრდება რაიმე რელაური უკუგება და იწყება მარკეტინგი. 70-ნი წლების შემდეგ, ლულების დამზადების ტექნოლოგიაც წინ წავიდა და არის ეხლა ასეთი კონფიგურაციის ლულა რაიმე რეალური სარგებლის მომტანი ალბათ არავინ დაზუსტებით არ იცის, მაგრამ 5R, როგორც მინიმუმ საქმეს არ გააფუჭებს ეს ერთი და მეორე, ამ დიზაინის ულკან საინტერესო ისტორიაა, რომელიც შეგიძლიათ მოუყვეთ თქვენ მეგობრებს.
ასო R, 5R დასახელებაში არ ნიშნავს Riflings (ხრახნები), ჯონ კრიგერის (Krieger Barrels Inc.-ის დამფუძნებლის) სიტყვებიდან R ნიშნავს Russian-ს (რუსული) იმიტომ რომ იდეა ასეთი ლულის შექმნის მოუვიდა ობერმაიერს, როდესაც ის სახელმწიფოს დაკვეთით, მონაწილეობდა საბჭოთა ნაალაფარი ტყვიაწამლის ტესტირებებში.
Remington 700-ის უმარტივესი კონსტრუქცია განაპირობებს მისი მოვლა/წმენდის უმარტივეს რეგლამენტს. დააჭირეთ სასხლეტის წინ დამალულ ღილაკს და გამოაძრეთ შაშხანას საკეტი. სულ ეს არის საჭირო რომ იარაღი გაწმინდოთ. აქ ყურადღებას იქცევს საკეტის უმარტივესი კონსტრუქცია, ასევე პატარა ზომის ექსტრაქტორი, რომელიც ტოვებს შთაბეჭდილებას ადვილად ცვეთადი დეტალის, მაგრამ სინამდვილეში ეგ დეტალი თითქმის არასდროს არ ქმნის პრობლემას. ლულაში ხრახნების დახრილი კედლები კიდე უფრო ამარტივებენ ლულის წმენდას. მეტი არაფერი განსაკუთრებული ამ იარაღის მოვლაზე არც უნდა იცოდეთ. თავისმხრივ შაშხანის წმენდის რეგლამენტის აღწერა ამ სტატიის მიზნებში არ შედის, ამაზე ოდესმე სხვა დროს ვისაუბრებთ.
მსროლელები ამერიკაში შეხვდნენ ამ შაშხანას ზომიერი ენთუზიაზმით. ამის მიზეზი ბევრია, პირველი ის რომ, ყველა შეეგუა რომ რემინგტონის შაშხანების ხარისხი დაეცა. რა დაგიმალოთ და ბოროსკოპით ლულის შემოწმებისას, მეც დავრწმუნდი, რომ ლულის არხის დამუშავება ბევრად ჩამოუვარდება ტიკას ლულებს. ცალკე პრობლემები უკავშირდება “გადაბრეცილ” ლულა/რესივერებს იმის გამო რომ ხრახნები არ არის ზუსტად მოჭრილი. ბევრიც თვლის, რომ “რემინგტონს” უნდა ეზრუნა ხარისხის დაბრუნებაზე ან თუნდაც ახალი თაობის შაშხანების შექმნაზე გადართულიყო.
არ ვიცი, ამ სტატიის წამკითხავებიდან, ვინ რას ხედავს რემინგტონ 700-ში, მსოფლიოში საუკეთესო შაშხანას თუ მოძველებულ რელიქტს. პირადად მე, ვხედავ დამსახურებულ ვეტერანს თანამედროვე შესრულებით, რომლის საუკეთესო დღეები უკვე დასრულდა, მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ ამის გამო უნდა ეს იარაღი დავიწუნოთ. არ დაგვავიწყდეს, ქარხნული შასიზე აგებულ შაშხანებს შორის PCR-ი არის ერთ-ერთი ყველაზე ხელმისაწვდომი ვარიანტი, დღემდე, მიუხედავად იმისა, რომ რემინგტონი გაკოტრებულია და ამ მომენტისთვის წარმოება გაჩერებულია. ჩემზე იარაღმა დატოვა კარგი შთაბეჭდილება, მიუხედავად “გაუგებარი” სასხლეტისა, მარეგულირებელი ხრახნის უცნაური განლაგებით, მიუხედავად შასის უცნაური დიზაინისა, როდესაც ხელი თითქოს გაჭედილია კონდახსა და სახელურს შორის, მიუხედავად რემინგტონის უცნაური tear drop ტიპის სამაგრებისა ტიბჟირზე, რომელი კიდევ კარგი თავსებადია key mod-თან. მაინც ეს იარაღი აკეთებს იმას, რაც მას მოეთხოვება და კარგი არჩევანია იმისთვის ვისაც სურს შასიზე აგებული ზუსტი შაშხანა, რომ შეაბიჯოს ზუსტი სროლის სამყაროში. თუ მან ამისთვის აირჩებს PCR გაუმჯობესებულ ვარიანტს, ის კიდე უფრო კმაყოფილი დარჩება. სიზუსტეც 0.60 MOA ქარხნული ვაზნებით ჩემთვის და აბსოლუტური უმეტესობა მსროლელებისთვის იქნება ყელამდე საკმარისი. აქვე დავამატებ რომ მე არ ვთვლი ჩემ თავს გამოცდილ მსროლელად ოპტიკიანი შაშხანიდან.
რას ვისურვებდი მე ამ იარაღში? პრინციპში ყველაფერს რაც უკვე არის გაუმჯობესებულ ვარიანტში და ასევე დასაკეც კონდახს, როგორც M2010-ში, რომელიც “რემინგტონმა” შექმნა აშშ-ის შეიარაღებული ძალებისთვის. შასის სისტემა, რომელიც რემინგტონმა შექმნა უკვე კარგახანია შეიარაღებაში მყოფი M24-თვის ალბათ ვერ იქნებოდა გამოყენებული PCR-ში, დამზადების მაღალი ხარჯების გამო და PCR-იც ასეთი შასისთი ვერ იქნებოდა ასეთი ხელმისაწვდომი. დასაკეცი კონდახი იმიტომ, რომ იარაღი ძალიან გრძელია და მისი ტრანსპორტირება საკმაოდ რთულია.
მე მადლობელი ვარ, რომ მომეცა საშუალება დამეწერა ამ ლეგენდარულ ვეტერან იარაღზე და ასევე მადლობა მინდა მოვუხადო ჩემ მეგობრებს, გიორგი ტურიაშვილს და ლუკა ძაგანიას, რომელთა გარეშეც ეს მიმოხილვა ვერ დაიწერებოდა.
shooterscentral.ge-ს დასკვნა. Remington 700PCR არის მძიმე და გაბარიტული შაშხანა გათვლილი შორ მანძილებზე სროლისთვის. ის თანაც არის ყველაზე ხელმისაწვდომი ქარხნული, შასიზე აგებული შაშხანა. თუმცა იმისთვის რომ რეალიზდეს ამ შაშხანის სრული პოტენციალი, საჭიროა მისი ქარხნული სასხლეტის შეცვლა და კარგი ხარისხის კომპონენტების გამოყენება. გამომდინარე იქიდან, რომ ხელმისაწვდომია უამრავი აფტერმარკეეტ დეტალი, ამ შაშხანის აფგრეიდი იქნება ადვილი.
