ფაქტია, მაგრამ კულტურა სუფთა და ცარიელ ადგილას თავისით არ ჩნდება. არ ვიცი რით არის ეს ყველაფერი განპირობებული მაგრამ 90–ნი წლებში საქართველოში იყო რეგიონში ყველაზე ლიბერალური კანონმდებლობა, რომელიც არეგულირებდა იარაღის ბრუნვას. მიუხედავათ იმისა, რომ ქვეყანას პრაქტიკულად მართავდა გუშინ ჯერ კიდევ კომუნისტური პარტიის ნომენკლატურა, საქართველოში მაინც მიღებულ იქნა ძალიან ლიბერალური და რა თქმა უნდა არასრულყოფილი კანონმდებლობა. პლუსი იყო ის, რომ ბევრი რამ დასაშვები იყო. მას მერე, რაც ომი აფხაზეთში მორჩა და რეალური გახდა ქვეყნის დემოკრატიული აღმშენებლობა ცხადია ჩვემა ქვეყანამ მიიღო უდიდესი მხარდაჭერა ევროპისგან და ამერიკისგან. მათი სურვილი დაემყარებინად მჭიდრო ურთიერთობა ჩვენ ქვეყანასთან გამოიხატა მათ შორის იმაში,  რომ იარაღის ექსპორტი საქართველოში იყო გაადვილებული და ასევე იყო რამოდენიმე საინტერესო პროექტის იდეაც, რომელი შექმნიდა სამხედრო სამრეწველო კომპლექსს საქართველოში.  ლაპარაკი მაქ პირველ რიგში ზიგ ზაუერი ასაწყობი ხაზის მშენებლობა და ვაზნების ადგილობრივი წარმოება. მარტო თბილისში მოქმედებდა ათამდე ტირი. მაღაზიები ბევრი იყო და გადატენილი აბსოლუტურად ყველანაირი იარაღით საკმაოდ ხელმისაწვდომ ფასებში. მახსოვს 2000 დოლარი დეზერტ იგლში მომეჩვენა დიდ ფასად არა და დღეს რას იყიდი ორი ათას დოლარად? ნახმარ ჩზ–ს და თუ გაგიმართლა ნახამრ გლოკს.  ყველა მაღაზიაში წუწუნებენ ემბარგოზე და იმაზე, თუ როგორ გაურთულდათ იარაღის შემოტანა. რეგრესი აშკარაა. მახსოვს მაღაზია კავკასიონი სოლოლაკში, იქ შესვლა იყო არ ვიცი რა, რაღაც ჯადოსნური ადილი იყო. ნამდვილი ზღაპარი. ყველანაირი იარაღი რაც გულს გაუხარდებოდა. მახსოვს თავლი დავადე ჩზ100–ს, 600 ლარი ღირდა ახალი!!!  იარაღის გაფორმების პროცედურები იყო უმარტივესი. 50  ლარი მაღაზიაში და მეორე დღეს იარაღი თქვენია.   დღეს რა თქმა უნდა არსებობს მომსახურების სააგენტო, ლამაზი შუშებიანი  შენობა, კომპიუტერული მონაცემთა ბაზა და ყველაფერი, მაგრამ გაფორმება იარაღის და ეს ფაქტია კი არ გაადვილდა და გაიაფდა არამედ გაძვირდა და გართულდა. დღეს რომ ერთ დღეში აიღო საბუთი გჭირდება დამატებით 80 ლარის გადხდა, დაუმატეთ ამას აუცილებელი გადასახადები და ფასი ადის 150 ლარმდე. ასევე პირდაპირ მაღაზიაში კი არ იღებ იარაღს და ნებართვას, გიწევს იქით აქით სირბილი ქაღალდებით. აბსოლუტურად არანორმალურ ფსიქოს პრაქტიკაზე ხომ საერთოდ არაფერს არ ვამბობ. უვადო საბუთს აძლევს და სამ წლიან ფსიქოს ვადას სამჯერ უმცირებ. მარაზმ…..

დღეს თბილისში და ზოგადად ქვეყანაში არ მოქმედებს არც ერთი სასროლეთი, რომელიც იძლევა შაშხანის სროლის საშუალებას. მოკლელულიანი იარაღის ტარებაც და გადატანაც საერთოდ აკრძალულია.  მოქმედებს თუ ამას მოქმედება ქვია ორად ორი ტირი. სადაც დაშლილი ნახევრად მკვდარი ერთი ორი მარგოლინის სისტემის პისტოლეტია. მორჩა და გათავდა. არ მოქმედებს არც ერთი   სასწავლო ცენტრი ან ინსტრუქტორი, რომელიც შეასწავლიდა მსურველებს იარაღის ფლობას დ სროლას. არა და საქართველოში იყო დარეგისტრირებული პრაქტიკული სროლის კონფედერაცის საქართველოს ფილიალი. იყო გახსნილი ტირიც მაგრამ ეხლა დახურულია და ფილიალის სტატუსი უცნობია. პრაქტიკულად სახეზეა სასროლოსნო სპორტის და სროლსთან ასოციირებული ყველა დარგის სრული ბიოლოგიური სიკვდილი. ეს ერთის მხრივ. მაგრამ მეორეს მხრივ მოსახლეობაში რჩება უამრავი იარაღი, მათ შორის არალეგალურიც. მახსოვს ერთი შსს–ს თანამშრომელი ისე გაბრაზდა როდესაც უთხარი, რომ შესაძლებელია გამოსყიდვა არალეგალური იარაღის და საბრძოლო მასალების. როგორო??? კიდე ფული უხადოთო იარაღშიო??? რა ვქნა ეხლა კაცმა არ იცის არც არსებული გამოცდილება და არც დაფიქრება არ უნდა, როგორ გადაწყვიტოს პრობლემა.  ტანზანიამ აჯობა საქართველოს ამ საკითხში და მის გამოცდილებას ევროპული ქვეყნებიც სწავლობდნენ. მობილური ბრიგადები ორი მანქანით, ერთში ზის სარეგისტრაციო მობილური ჯგუფი და მოლარე, მეორე მანქანაზე განლაგებულია რკინის საჭრელი დაზგა. ჩადის ეს ჯგუფი მიყრუებულ აფრიკულ სოფლებში და იარაღას, რომელიც კლასიფიცირდება, როგორც სამოქალაქო იქვე უკეთებს ლეგალიზაციას და შეყავს კომპიუტერულ ბაზაში, ხოლო აკრძალულ იარაღს და საბრძოლო მასალებს იქვეიუბარებს, აღრიცხავს, უხდის ფულს მათ ჩამბარებელს და ადგილზევე ანადგურებენ. ეს არის და ეს. დაუბრუნდეთ იარაღის კულტურის საკითხს. ცხადია, რომ ნაწილი იმ ხალხისა, რომელსაც აქვს იარაღი უნდა ამ იარაღიდან ისროლოს. სასროელთი არაა, ასე რომ მიდის ეს ხალხი  ტყეში. ცხადია ეხლა რომ სასროლეთის გარეთ სროლა დაკავშირებულია უამრავ საფრთხესთან, რომელსაც ცხადია ამ ხალხის უმეტესობა უკეთებს იგნორიერაბას. უბრალოდ არ იცინა უსაფრთხოების წესები, ვინც იცის თავს არ იწუხებს მათი შესრულებით. იქ ტყეში და მიყრუებულ ადგილებში არანაირი კანონი და წესი არავის არ ახსენდება და არც არავინ იცავს. სასროლეთის არ არსებობა წარმოშობს უამრავი სახიფათო ინციდენტის საშიშროებას და საფრთხეში აგდებს როგორც მსროლელს ასევე იმ ხალხს, რომელიც შემთხვევით შეიძლება აღმოჩნდეს სროლის ხაზზე.    თავისი წვლილი პრობლემაში შეაქვთ იმ სულელ მსროლელებს, რომლებიც არც უსაფრთხოების წესები არ იციან და არც უფიქრდებიან იმას რას აკეთებენ.  ტრადიციული გართობა. ისროლა მარჯვნივ, მერე მარცხნივ მერე დაინახა ელექტრო დაგამცემი და მოდი ერთი მაგას ვესვრი. აი შედეგი:

ასეთი კონსტრუქციას ეხლა შეუმცირდა ექსპლუატაციის ვადა ალბათ ორჯერ სამჯერ. ეს არის უბრალო მავნებლობა.

კიდე ერთ ამბავს მოვყვები, ვართ ერთ მიყრუებულ ადგილას და კარაბინიდან ვისვრით. ვხედავთ რომ ჩვენგან 30 მეტრში ჩერდება მანქანა და გადმოდის ორი ტიპი, და იწყებენ უშველებელი ფარის დაყენებას.   უყურებ და ვხვდები, ეხლა რომ ეს კრეტინები აყენებნ სამიზნეს პირდაპირ ჩვესნ გვერძე. გამოველაპრაკე, კარაბინის სროალს ვაპირებთო, მერე ვეუნბეი ჩვენ ვერ გვხედავთ აქ? თქვენ იქ ხართ ჩვენ აქ ვართო რა პრობლემაა? ერთ ხაზზე ჩვენთან დააყენა სამიზნე და აპირებდა კარაბინის მისროლას 600–700 მეტრიდან.  რა უნდა თქვა? დაუწყე ახსან, რომ ეს სახიფათოა, ასე არ შეიძლება, საერთოდ ასეთ ადგილას რომ შეხვდებიან ადამიანები ერთმანეთს უნდ გაუგოთნ ეს ორი კრეტინი კი ისე იქცეოდა გეგონება მე ტყვილა ვტეხავდი პანიკას. ბოლოს თავისი მოკლე ჭკუით დაგვითმეს და სანამ არ წახვალთ არ გავისვრიოთო. დიდი მადლობა!!! ორივე ნასვამი ჩანდა, ორივეს თავისი თავი ალბათ მაგარი მსროლელი გონია, ორვე არ იმსახურებენ უფლებას იქონიონ ცეცხლსასროლი იარაღი. ჩემი ნება, რომ ყოფილიყო ვაცდიდი სროლას, და მერე ორივეს ავიყვანდი, დავაწერდი ჯარიმას და იარაღს ჩამოვართმევდი. ასე მოქმედება არის საჭირო, ასე მოხდება ამ საკითხში წესრიგის დაცვა. ცხადია და გასაგებია ამ მედალს აქვს ორი მხარე, და პრობლემა მდგომარობს არა მხოლოდ უპასუხისმგებლო იარაღის მფლობელებში არამედ იმაში, რომ არ არსებობს გარემო, რომელიც   უზრუნველყოფს პასუხისმგებელი იარაღის მფლობელების ჩამოყალიბებას.  ადამიანი, რომელიც ფლობს იარაღს, რომლის შესაძლებლობები არ იცის არის რეალური საფრთხე. ერთი “თანამშრომელი” შემხვდა, რომელიც ატარებდა ქალაქში საკამოდ სპეციფიურ იარაღს, დატენილი ქონდა ჯავსანგამტანი მცირეკალიბრინი ვაზნებით. რათ უნდა პოლიციელს ქალაქში პისტოლეტი ჯავშანგმტანი ტყვიებით? ისიც ალბათ არ უფიქრდება ამას ან არ იცის რასთან აქ საქმე. ჩემი ამერიკელი მეგობრის (პოლიციელის) პოლიციის დეპარტამენტში მიიტანეს აღნიშნული კალიბრის იარაღი გამოცდებზე. პირველივე ჯერით დახურულ ტირში, რიკოშეტებით სამი კაცი დაიჭრა (!!!).  აი ასე.  უნდა ავღნშნო და დაგარწმუნოთ, რომ გამოსავალი არ არის საერთოდ იარაღის მფლობელის უფლებების შეზღუდვა, ეს არ არის გამოსავალი!!!! გამოსავალი არის ცივილიზებული გარემოს შექმნა და ამისთვის ძალიან ცოტა რამ არის საჭირო. ორგანიზაცია, რომლის ერთადერთი ფუნქცია იქნება სამოქალაქო იარაღის ბრუნვის ზედამხედველობა, კანონი, რომელიც დეტალურად აღწერს იარაღის მფლობელის პასუხისმგებლობას და სასროლეთების შექმნა. ან ბოლო ბოლო ისეთი რეგულირებების შემოღება, რომელიც უბიძგებს სხვას გახსნას სასროლეთი. დღევანდელი რეგულირებებით ეს შეუძლებელია.  ერი, რომელიც ისვრის კარგად არის  ერი, რომელიც დაიცავს თავის თავს. ჩვენ გვიყვრას დღეს ლაზღანდარობა რისებზე, რა ბანძები არიან რა განუვითარებლები და ასე შემდეგ, მაგრამ ფაქტია, რომ რუსეთმა იარაღის ბრუნვის საკითხებში ისე გაგვისწრო, რომ მათი დაწევა იქნება თითქმის შეუძლებელი. სასროლოსნო სპორტში ის ისედაც მაღალ პოზიციებს იკავებდა ყოველთვის, მაგრამ ბოლო ხუთი წლის განმავლობაში გაკეთდა უდიდესი ნახტომი, ბენჩრესტის, ვარმინტის და პრაქტიკულის სროლის განვითარებაში.

ეს არის ბალტიის სასროლსნო ცენტრი. 20 სახეობის სხვა და სხვა იარაღი მათ შორის პისტოლეტები. ყველაფერი, რომ ხარსხიანად დაისვენო. ერთ ერთი საუკეთესო ასეთი სახის დაწესებულება, როგორც რუსეთში ასევე ჩრდილო ევროპაში.   

 პრაქტიკული სროლის კონფედერაციის რუსული ფილიალის რეკლამა მოსკოვში.

წელს მოსკოვში გაიხსნა სრულიდ ახალი პრაქტიკული სროლის აკადემია, უშველებელი კომპლექსი,  რომელიც ვალერი ბალიკოემა გახსნა. დაინტერსდა პრაქტიკული სროლით, მანამდე გარკვეულ წარმატებებს მიაღწია ბენჩრესტში. რუსეთში, მისი კორუფციიტ და ბიურიკრატიით ასეთი საოცრებები ხდება!  ჩვენთან რა ხდება? არაფერი.

ამის ფონზე სკა–ს ტირი, სადაც წყალი ჩამოდის და თავზე გენგრევა ყველაფერი და ვარკეთილში სტენდი, რომელიც უფრო დაბომბილ ობიექტს გავს გამოიყურება მე თვითონ არ ვიცი როგორ, როგორც სამარცხვინო რამე.  

შარშან რუსეთმა აიღო პირველი ოქროს მედალი ბენჩრესტის საერთაშორისო შეჯიბრებაზე. წელს რუსეთში გაიხსნა პირველი კერძო იარაღის წარმოებელი კომპანია, რომელიც უშვებს მსოფლიო დონის უზუსტეს შაშხანებს.  რა ხდება ჩვენთან ანალოგიური? არაფერი.  ნინო სალუქვაძე მსოფლიო ჩემპიონი გახდა და ამ ამბავმა საერთოდ შეუმჩნევლად ჩაიარა. 

ესეც რუსული კომპანია Царь Пушка–ს, დამფუძნებელი ვლადისლავ ლობაევი თავის ქმნილებით

 

ეს კიდე მედვედევის დაცვა ლობაევის იარაღით

ის თვითონ აღიარებს, რომ მას დაეხმარნენ მაღალჩინოსნები, მაგრამ ჩვენი მაღალჩინოსნებს თუ ადარდებთ ასეთი საკითხები? რატომ არ ხდება ჩვნთან იგივე? რატომ ამაზე არავინ არ ფიქრობს?

რუსეთში ყოველთ თვე ტარდება მსხვილი შეჯიბრებები პრაქტიკულს სროლაში და ზუსტ სროლაში სადაც ჩვეულბრივ ხალხთან ერთად მონაწილეობენ სპეც სამსახურების წარმომადგენლები.  რეგიონალური შეჯიბრებებზე არარ მაქვს ლაპარაკი.  ჩვენთან ხდბა რამე ანალოგიური? არაფერი.

 

 ტარდება საიუბილეო და საერთაშორისო შეჯიბრებები, როორც პრაქტიკულ სრლაში ასევე შეჯიბრებები სხვა და სხვა სპეც დანიშნულების ნაწილების მონაწილეობით, მათ შორის საერთაშორისო. რეგულარულად ტარდება შეჯიბრებები ძალოვან სტრუტურებს შორის. როგორც ამ სურათიდან ჩანს, ისინი კაი ხანია  კირზის ჩექმებსი და ჯანგინაი კალაშებით არ დარბიან. რა ხდება ჩვენთან? არაფერი.

და ეს ყველაფერი ხდება რუსეთში. რა ხდება სხვაგნ არ დავწერ, იმიტომ რომ ხასიათი კიდე უფრო გაგიფუჭდებათ. თუ შევედარებით ყაზახეთს და ტაჯიკისტანს, მაშინ პრობლემა არაა, მაგრამ იგივე ბალტიის ქვეყნებმა ასევე გაგვისწრეს. ამერიკაზე, კანადაზე, შევიცარიაზე და ასე შემდეგ საერთოდ საუბარი ზედმეტია. ეს უკვე სხვა პლანეტებია ამ მხრივ ჩვენთვის.  რუსეთის მაგალითი მოვიყვანე სპეცილაურად, იქნებ ვინმე დაინტერესდეს და დაფიქრდეს რა ხდება საერთოდ.