“საიგა” – საბრძოლო იარაღის მოკრძალებული ასლი

წუთიერი დუმილით მინდა მოვიხსენიო ყველა ის ვისაც ქონდა იმედი თავისი „საიგის“ 2000 დოლარად გაყიდვის იმიტომ რომ ასეთი გუჟური ფასების დრო როგორც მინიმუმ ხანგრძლივი პერიოდით და როგორც მაქსიმუმ სამუდამოდ ჩაბარდა წარსულს. საქართველოში „ტაქტიკური ფორმატის“ საიგებზე ამხელა ფასის დღემდე რჩება ჩემთვის გამოცანად.  გასაგებია რომ ეს იარაღი დიდხანს არ შემოდიოდა საქართველოში მაგრამ იშვიათი ეს იარაღი არასდროს არ იყო. მითუმეტეს გაუგებარია ამხელა ფასის არსებობა, როდესაც უკვე წლებია იყიდება საქართველოში პრაქტიკულად ანალოგიური ჩეხური „ვზორები“, რომლებიც ღირს სამჯერ, ოთხჯერ უფრო ნაკლები და არაფრით ნაკლები არ არიან „საიგებზე“ და კიდე უფრო გაუგებარია როდესაც შესაძლებელია ქარხნული AR-15-ის ყიდვა უფრო იაფად. ბოლო დროს ასევე შესაძლებელია ბულგარული  BSR-ის ან „არსენალის“ ყიდვა და თუ პირველის შესახებ ნაკლები რამ არის ცნობილი „არსენალები“  ფრეზირებული რესივერებით და ცივად ნაჭედი ლულებით ძალიან ღირსეულად გამოიყურებიან. ეხლა რაც მთავარია ეს დრო როგორც ვთვქი წარსულს ჩაბარდა იმიტომ, რომ სახელგანთქმული „ნაღდი რუსული 2000 დოლარიანი საიგის“ ფასი იწყება 1250 ლარიდან. ჩემი დამოკიდებულება რუსული იარაღის მიმართ ალბათ ყველამ იცის. მე ვცდილობ არ ვიყიდო რუსული პროდუქცია. რუსული იარაღების მიმართ სკეპტიკურად ვარ განწყობილი. არც დიდად არ მახარებს ის ფაქტი რომ რუსული პროდუქციის იმპორტი ხორციელდება, მაგრამ მეორეს მხრივ თუ ვიღაცა დაიწყებს იარაღებთან გაცნობას და სროლას იაფი რუსული იარაღით ამაში ცუდი არაფერი არ არის. ასეა თუ ისე ჩვენ ძალიან ღარიბები ვართ რომ ვიყოთ პრინციპულები…

როგორც უკვე ვთქვი ფასი “საიგებზე” ეხლა  1250 ლარიდან იწყება. ბუნებრივია ღარიბ ქვეყანაში ყველაზე იაფი პროდუქცია ყველაზე კარგად იყიდება და 1250 ლარიანი “საიგა” როგორც ჩანს არის ბესტსელერი სხვა მოდელებს შორის. გარდა ტრადიციული 7.62×39  კალიბრისა ეს იარაღი ეხლა უკვე ხელმისაწვდომია უზომოდ პოპულარულ ჩვენთან .223 კალიბრში და ასევე მის საბჭოთა ანალოგ 5.45×39 კალიბრში. ჩვენი მოკლე ტესტირების ობიქტი არის სწორედ ასეთი „საბაზისო“ „საიგა 223“.

P1070490

ჩვენი ტესტირებისს ობიექტი, .223 კალიბრის „საიგა“, ლამინატის კონდახით და ტიბჟირით, პლასტმასის ტარით.  .223 კალიბრის საიგები გამოდის რუსეთში დაახლოებით 2002 წლიდან.

შეძენის დროს იარაღების დათვალიერებისას აღმოვაჩინეთ, რომ რკინის დამუშავების ხარისხი და შესაბამისად დაფარვის ტექსტურა ორი იდენტურ იარაღში აშკარად განსხვავდებოდა. არ ვიცი აღნიშნული რითი იყო განპიორბებული თუ არა სახელგანთქმული რუსული ხარისხის კონტროლით. იარაღის არჩევისას ტრადიციულად შევამოწმეთ ლულის არხი, სავაზნე, მართვის ელემენტების ფუნქციონირება და დენთის აირების კამერის განლაგება ლულაზე იმისთვის რომ დავრწმუნებულიყავით რომ იგი არ იყო გადახრილი, რაც არც ისეთი დიდი იშვიათობა „აკმოიდებისთვის“, დამახასიათებელი სხვათაშორის ნებისმიერი ქვეყნის წარმოების „კალაშნიკოვებისთვის“.

ჩვენი “საიგის” დაბალი ფასი განპირობებული იყო იარაღის უკიდურესად ღარიბული კომპლექტაციით. მუყაოს ყუთში იდო კარაბინი, საწმენდი ნაკრები ე.წ. „პენალი“, ცარიელი პლასტმასის ზეთის ბოთლი და რაც ყველაზე სამწუხაროა მხლოდ ერთი 10 ვაზნიანი შავი პოლიამიდის მჭიდი. “პიკატინები”, შავი პლასტმასის ფურნიტურა, დასაკეცი კონდახი და უფრო დიდი ტევადობის მჭიდები, ეგრევე ზრდიან ფასს. ჩვენ ბიუჯეტში შეზღუდულები ვიყავით და ამიტომაც ავირჩიეთ ყველაზე საბაზისო “საიგა .223″. ამ იარაღის სანადირო ვარიანტები კიდე უფრო იაფი ღირდა, მაგრამ ჩვენ ასეთი კონფიგურაცია არ გვაწყობდა.

ბევრმა არ იცის მაგრამ რუსებს აქვთ იდიოტური ტრადიცია სამოქალაქო იარაღის დამახინჯების. ამაში შედის შტიფტები გაყრილი ლულებში ბალისტიკური მარკირებისთვის და იგივე მიზნით გადაკეთებული (დადამღული) სავაზნეები, გეომეტრია შეცვლილი საბრძოლო ბჯენები, ხელოვნურად დასუსტებული “ვიკინგები” (რუსული წარმოების 9მმ-ნი პისტოლეტები) რომ ვერ ისროლოთ +P ვაზნები და სხვა წვრილმანი მავნებლობები, რომლებიც მიზნად ისახავენ: ა) შემცირდეს სამოქალაქო იარაღის საბრძოლო თვისებები და რესურსი; ბ) პრაქტიკულად გამოირიცხოს თავსებადობა სამოქალაქო და საბრძოლო იარაღებს შორის.

ჩვენი „საიგის“ შემთხვევაში აღნიშნული “მოდიფიკაციები” გამოიხატა იმაში, რომ თუ ჩემი .223 კალიბრის “Arsenal SAR-SF” უპრობლემოდ „იღებს“ AK-74-ის მჭიდებს იმ პირობით რომ 30 ვაზნიან მჭიდში 20 ვაზნაზე მეტს არ ჩავალაგებ, „საიგამ“ უარი განაცხადა ასეთი მჭიდის მიღებაზე ისევე როგორც „არსენალის’  .223 კალიბრის მჭიდი მას არ მოერგო. საკმარისია დაიჭიროთ გვერდი-გვერდ ორი მჭიდი და ეგრევე მიხვდებით რომ მჭიდის უკანა ბჯენის გეომეტრია განსხვავებულია ხოლო „საიგის“ მჭიდის წინა ნაწილი ასრულებს „რამპის“ ფუნქციას, რომელიც ნორმალურ იარაღში არის რესივერის ან ლულის განუყრელი ნაწილი. თანაც თუ სხვა იარაღში რამპა ფოლადის არის აქ ის პლასტმასის არის. რამდენხანს გაძლებს ეს დეტალი უცნობია თუმცა რაიმე პრეტენზიები ამ დეტალის მიმართ მე არ შემხვედრია. ბუნებრივია ყველაფერი ეს ქმნის სერიოზულ ლოგისტიკურ პრობლემას. სად იშოვოთ .223 კალიბრის „საიგის“ მჭიდები თუ ქვეყანაში აქამდე .223 კალიბრის საიგები პრაქტიკულად არ გაყიდულა?

არსებობს რამდენიმე გზა ამ პრობლემის მოგვარების, მათ შორის AK-74-ის მჭიდების მოდიფიცირება სადაც უნდა დაიქლიბოს an მჭიდის ბჯენი ან ბერკეტი იარაღზე რომელიც იკეტება მჭიდის ბჯენზე (მაშინ ორიგინალური მჭიდი აღარ გამოდგება), შემდგომ მჭიდის წინა კედლის „კემპით“ ამაღლებით და ქლიბვით. შეიძლება ასევე დამონტჟდეს „რამპა“ რესივერის შიგნით, რომელიც იყიდება ამერიკაში მაგრამ რა აზრი აქვს ამას თუ AK-74-ის მჭიდში 20-ზე მეტი .223 კალიბრის ვაზნა არ უნდა ჩადოთ მაინც. ამიტომ საუკეთესო გზა არის ორიგინალური მჭიდების ჩამოტანა ამერიკიდან. რასაც უნდა ჩამოტანის გზების ცოდნა, ფული და ლოდინი.

7898199

წინა პლანზე არის “საბრძოლო” მჭიდი. უკანა პლანზე – მოდიფიცირებული სამოქალაქო.  ”საიგები” იღებენ მხოლოდ სამოქალაქო ხოლო მაგალითად “ვეპრები” იღებენ “საბრძოლო” მჭიდებს. 

როგორც უკვე ვთვქი ჩემ „არსენალში“ 5.45-ზე გათვლილი მჭიდები უპრობლემოდ მუშაობენ. აშშ-ში გამოცემულ „კალაშნიკოვის“ ცნობარში მე ამოვიკითხე რომ როგორც წესი 10-ზე მეტი ვაზნა რომ ჩაალაგოთ ასეთ მჭიდში ვაზნები იწყებენ შიგნით გადაჯგუფებას და ვაზნის მჭიდიდან მიწოდება არ ხდება საიმედოთ, ამიტომ უკეთესი შედეგსითვის საჭიროა 5.45-ის მიმწოდებელი შეცვალოთ .223-ის მიმწოდებლით მაგრამ ვაზნები ფორმის ცვლილების გამო 20 22 ვაზნაზე მეტი მაინც არ ჩავა. ჩასვლით მეტი ვაზნა ნამდვილად არ ჩადის მაგრამ ორიგინალური მიმწოდებლით „არსენალში“ 5.45-ის მჭიდები საიმედოთ მუშაობენ. არც 5.45 კალიბრის BSR-ის პატრონს არ ექნება მჭიდების პრობლემა, ასე რომ  .223 კალიბრის „საიგების“ პატრონებმა უნდა შეუკვეთონ მჭიდები ამერიკიდან. სხვა გზა არ არის. მჭიდების თვალსაზრისით .223 კალიბრის “საიგა” ყველაზე რთული შემთხვევაა. მოკლედ დიდი მადლობა რუსებს იარაღის დამახინჯებისთვის. აღსანიშნავია, რომ 5.45 კალიბრის “საიგამ” მიიღო AK-74-ის მჭიდები და საიმედოთ იმუშავა, მხოლოდ ბოლო ვაზნის მიწოდება არ ხდებოდა და ტყვიის თავებს ეტყობოდა დეფორმაცია. ასეა თუ ისე მოდით შევთანხმდეთ, რომ კარაბინი ყველაზე საიმედოთ მუშაობს სპეციალურად მისთვის გათვლილი მჭიდებით. არ შემიძლია კიდევ ერთხელ არ ვუთხრა მადლობა “არსენალების” იმპორტიორს, იმისთვის რომ მოაყოლა ყველა იარაღს დამატებითი ორი ალბათ საუკეთესო ბულგარული “ვაფლის” 30 ვაზნიანია მჭიდები და ამისთვის არ მომთხოვა დამატებით ფულის გადახდა.

adapter1_zpsaddddddcdafd4

კიდევ ერთი ვარიანტია .223 კალიბრის “საიგაზე” მჭიდის ადაპტორის დაყენება რომელიც იძლევა  საშუალებას გამოიყენოთ AR-15-ის მჭიდები, რომლებიც უფრო იაფიც ღირს და უფრო ცშირად გვხდება გაყიდავში. 

სამწუხაროდ დამახინჯების თემა მჭიდებზე არ მთავრდება. მაგალითად, უკვე ტრადიციულად “საიგის” უკანა სამიზნე მოწყობილობა გათვლილია 300 მეტრზე სასროლად მხოლოდ. გარდა ამ შეზღუდვისა „სამოქალაქო“ “ცელიკი” უბრალოდ უშნოა და არაესთეტიური “საბრძოლო” “ცელიკთან” შედარებით. კარგი ამბავი ის არის, რომ როგორც წესი ნორმალური „ცელიკის“ შეძენა საქართველოში დიდ სირთულეს არ წარმოადგენს, მაგრამ ეს იქნება წმიდა კოსმეტიკური გაუმჯობესება, ვინაიდან უკანა სამიზნე მოწყობილობის ბაზა მაინც არ არის გათვლილი 300 მეტრზე მეტ მანძილზე  ცელიკის ამაღლებაზე.

დამახინჯებების თემა უნდა გავაგრძელოთ იმით, რომ უნდა გიამბოთ კიდევ ერთ საეჭვო პრაქტიკაზე. სამოქალაქო ხრახნილლულიანი იარაღს, რომელიც გამოდის რუსეთში გააჩნია ე.წ. “კრიმმეტკები” (криминальная метка, კრიმინალური დამღა). “კრიმმეტკა” არის ლულის ან სავაზნის კედლების დადამღვა იმისთვის რომ მასრამ ან ნასროლმა ტყვიამ მიიღოს უნიკალური დაზიანება (ბალისტიკური დამღა). ეს მაიმუნობა ხორციელდება რამდენიმე მეთოდით, მაგალითად ლულის გახვრეტა და შიგნნით შტიფტის ჩასმა რომელიც “დაკაწრავს” ტყვიებს (ხორციელდებოდა სამოქალაქო “სკს”-ებში), ასევე სავაზნის ფორმის შეცვლა რაც იწვევს გასროლილი მასრის დადამღვას (რგოლის ფორმის მასრის ყელზე “ტიგრებში”, ამობურცული ერთ ადგილას “საიგებში”) და ბოლოს, მოემზადეთ, ლულის გამოსასვლელთან  დამღის დარტყმა (“ვეპრებში”)!   ეხლა იარაღის ასეთი ფორმით დამახინჯებაზე სერიოზულად საუბარი შეუძლებელია, ისევე როგორც ასეთი მეთოდით იარაღის მონიშვნის სარგებლიანობაზე, მაგრამ “რუსული რკინის” ფანატებმა უნდა იცოდნენ რა მაიმუნობებს აქვს ადგილი მათ იარაღზე.

შენიშვნა: წლების განმავლობაში კონსტრუქცია, მოდიფიკაციები და კრიმინიალური დამღების დატანის მეთოდები იცვლებოდა. როგორც წესი საექსპორტო და საშინაო ბაზრისთვის განკუთვნილ იარაღებს აქვთ ამ მხრივ განსხვავებები.  

7897950

“კრიმმეტკა” “ვეპრის” ლულაში (სურათზე მარჯვენა ზედა ნაწილში, ლულის არხში “ჩარტყმული”). 

6468980

“კრიმმეტკით” “მონიშნული” “საიგის” მასრა (მეორე მარცხნიდან) და “ტიგრის” მასრა (პირველი მარჯვნიდან)

შემდეგი „სიურპრიზი“ დაგვხდა იარაღის ვიზუალური დათვალიერებისას. რესივერის მარჯვენა მხარეს ტართან დავინახეთ რაღაც უცნაური გარეთ გამოშვერილი ღილაკი. ვა, გავიფიქრე მე, საკეტის შემაკავებელი? მაგრამ საკეტი რომ არ რჩება გახსნილი ბოლო ვაზნის გასროლისას? მაშინ რა ჯანდდაბაა ეს? ბოლოს გაირკვა რომ ეს არის ყურდაღება, მექანიკური საკეტის შემაკავებელი, რომელიც საკეტს აფიქსირებს ღია მდგომარეობაში მაგრამ ისე, რომ გაუშვათ საკეტი წინ ის ვაზნას არ მიაწოდებს!!!!! იმიტომ რომ ის ბლოკირებულ მდგომარეობაში არ არის ბოლომდე უკან გასული! ვაი თქვენს პატრონს უბედურს…

დამატებით დავადგინეთ რომ მოდელებზე დასაკეცი კონდახით თუ მცველი გახსნილია კონდახი არ დაიკეცება და თუ დაკეცე მცველი არ იხსნება. მექანიკური საკეტის შემაკავებელთან ერთად ეს ზომები არის განპირობებული რაღაც უსაფრთხოების სავალდებულო წესებით, რომელიც რუსეთში არსებობს. რა თქმა უნდა შესაძლებელია ეს შემაკავებელი ამოიღოთ და გადააგდოთ, როგორც ზედმეტი დეტალი მაგრამ რესივერში დარჩება ღია ადგილი….

P1070498

საკეტის მექანიკური შემაკავებლის ღილაკი .

P1070526

სურათზე არის 5.45×39 კალიბრის “საიგის” ლულის მოწყობილობა. ის ვიზუალურად გავს იგივე მოწყობილობას AK-74-ზე მაგრამ კედელი შიგნით რომელსაც ეჯახება დენთის აირები გამქრალია. კიდევ ერთი მაგალითი კარგი იარაღის ხელოვნურად გაფუჭების. 

მორიგი უცნაურობა ჩვენ “საიგაზე” ამჯერად ლულის ბოლოს არის განლაგებული. ყველაზე იაფ “საიგაზე” ერთი შეხედვით ლულას არ გააჩნია ლულის მოწყობილობის დაყენების შესაძლებლობა მაგრამ ეს მხოლოდ ერთი შეხედვით. სინამდვილეში ლულის ბოლოს ხრახნები არის, უბრალოდ მაგათზე ჯერ დახრახნილია რკინის ცილინდრი, რომელიც შემდგომ დამატებით და სრულიად ზედმეტად არის დაფიქისირებული შტიფთით, შემდეგ შედუღებული, გაპრიალებული და შეღებილი. რატომ??? რატომ არ შეიძლება უბრალოდ დაუყენო ლულას  ხრახნების მოსახსნელი დამცავი? როგორც ეს არის გაკეთებული მაგალითად „ვზორზე“? იმისთვის რომ მოხსნათ ეს სისულელე ლულიდან მე გირჩევთ ჯერ დინჯად გადააცალოთ დაფარვა ამ დეტალს რომ ნახოთ ზუსტად სად არის შტიფთი განლაგებული. შემდეგ ეს ადგილი ჩაქლიბოთ ისე რომ შედუღების ადგილი მოქლიბოთ რაც წესით ეს უნდა იყოს საკმარისი რომ ცილინდრი გათავისუფლდეს შტიფტისგან და მერე მოუშვათ და მოხსნათ ის ლულას. მე ეს მეთოდი წარმატებით გამოვიყენე, როდესაც 11.3 ინჩიან AR-15-ის ლულას მოვხსენი XM177 ტიპის გრძელი ალმქრობი, ამისთვის მე გამოვიყენე ჩვეულებრივი ქლიბი და მეტი არაფერი. ნახევარსაათიანი დინჯი მუშაობა იყო საკმარისი, რომ ფიქსირებული ალმქრობი მომეხსნა. ეხლა ამერიკელებმა ეს იმიტომ გააკეთეს რომ პერმანენტულად დამაგრებული ლულის მოწყობილობა ითვლება ლულის სიგრძეში და ასე 11.3 ინჩიანი ლულა გახდა 16.5 ინჩიანი, რაც ნიშნავს რომ ის თავისუფლად იყიდება და არ არის საჭირო სპეციალური ნებართვა. „საიგაში“ იგივე მეთოდით ლულაზე რკინის ცილინდრის დამაგრება რომელიც არ ცვლის ლულის სიგრძეს ყოველგვარ აზრს მოკლებულია.

P1070496

“საიგის” ლულის დაბოლოება. ”საიგა 223-ის” ლულის ტვისტი არის უნივერსალური 1:9. 

როგორც უკვე ვთქვის ხარისხი არის რუსული წარმოების იარაღის სუსტი წერტილი, ამიტომ შეძენისას “საიგა” უნდა ძალიან დიდი ყურადღებით დაათვალიეროთ.  ლულა უნდა იყურებოდეს სწორად, ხანდახან წინა “ტრუნიონი”, რკინის ბაზა რომელიც მაგრდება დაბეჭდილ რესივერში არ ზის სწორად და ლულაც გადახრილია. წინა სამიზნე მოწყობილობის ბაზა უნდა იყოს სწორად დაყენებული ლულაზე და არ უნდა იყოს გვერძე გადახრილი. რუსები თვლიან რომ “საიგის” ლულის დიამეტრი ყიდვამდე უნდა გადამოწმდეს სპეციალური კალიბრით იმისთვის რომ დავრწმუნდეთ, რომ ლულის არხის სისქე არ იცვლება. გადაკვრები ანუ როდესაც ლულის არხი გარე ზემოქმედების შედეგად ვიწროვდება, მეტ წილად გვხვდება სავაზნესთან და იმ ადგილებში სადაც ლულაზე არის წამოცმული დენთის აირების კამერა და წინა სამიზნე მოწყობილობის ბაზა. გარდა ამისა ფორუმებზე გადააწყდებით უმრავ “ხორორ” ისტორიებს, რომელიც უაკვშირდება “საიგების” ხარისხს, მაგალითად მთლიანად გადახურულ დენთის აირების ნასვრეტებზე და ასე შემდეგ. ყველა ამ ისტორიის და შემთხვევის აქ მოყვანას აზრი არ აქვს, გული გაგიხდებათ ცუდათ. რა თქმა უნდა ასევე აუცილებელია მართვის ელემენტების მუშაობის გადამოწმება, მცველი, სასხლეტი, მჭიდის ღილაკი უნდა მუშაობდნენ მკაფიოდ ზედმეტი წინაღობის და ძალის დატანების გარეშე. რაც უფრო მეტს ვკითხულობდი “საიგის” არჩევაზე მით უფრო კარგად მახსენდებოდა ჩემი ახალგაზრდობა, როდესაც რუსულ მანქანები ჯერ კიდევ ბევრი იყი. ეს მანქანა ჩემი ძმა ტოლიატის ინჟინერმა თავისთვის ააწყო და მერე ფული დაჭირდა და გაყიდა….

სროლისას არაფერი განსაკუთრებული სიურპრიზი არ ყოფილა. მცველი არ იყო ზედმეტად ხისტი, სასხლეტი ტიპიური „კალაშნიკოვის“, ერთ საფეხურიანი, ცოტა გრძელი სვლით მაგრამ სწრაფი სროლა იყო ადვილი. მჭიდი ძნელად თავსდებოდა იარაღში, რაც პრინციპში არ არის გასაკვირი ახალი იარაღისთვის. .223 მაღალწნევიანი ვაზნაა და ამიტომაც ლულის ალი საკმაოდ დიდი იყო. .223-ში კომპენსატორის გამოყენება არ არის კრიტიკულად მნიშვნელოვანი მაგრამ ალმქრობი ჩემი აზრით აუცილებელია.

P1070491

“სიგის” მარცხენა მხარე, რესივერზე დაყენებულია ოპტიკის კრონშტეინის სამაგრი ადგილი. საღვედეები ასევე მარცხენა მხარეს არის, რაც ცაციებს პრობლემებს შეუქმნის. 

კონდახი სასტიკად მოუხერხებელია. ვიწრო და მოკლე, რკინის „პლატით“. ეს კონდახი უნდა შეცვალოთ, მოხსნათ და გადააგდოთ თუ არ აპირებთ „საიგის„ უროდ გამოყენებად, კარებების შემტვრევის მიზნით.   სხვათაშორის არსებობს პრაქტიკა, რომელიც გულისხმობს კონდახის ხრახნის მიდუღებას, იმისთვის რომ იდეაში არ მოხდეს იარაღის დამოკლება მისი მოხსნით. როგორც ყველა მაიმუნობა, ამასაც არანაირ აზრი არ აქვს ვინაიდან თუნდაც შედუღებული ვინტის მოხსნა შესაძლებელია ან ბოლოს და ბოლოს შესაძლებელია კონდახის მოხერხვა. შავი პლასტმასის სახელური უბრალოდ შავი პლასტმასის სახელურია და მეტი არაფერი. ის ასევე ჯობია შეცვალოთ უფრო ერგონომიული მოდელით.

დაშლისას თავი იჩინა დენთის აირების მილის ფიქსატორმა, რომელიც ძალიან ძნელად იხსნებოდა. თხელი რკინის რესივერის ხუფის დაყენებისას კიდევ ერთხელ მოვიხსენიეთ „ბრძენი“ რუსები. დეტალების დამუშავება ტიპიურია რუსული იარაღისთვის. ინსტრუმენტების კვალი რკინას ეტყობა მაგრამ შესრულება მისაღებია. ლულის არხის, სავაზნე და დგუში ქრომირებულია.  იარაღი ჯერ ფოსფატირებულია, შემდგომ შეღებილია შავი საღებავით, ისევე როგორც საბრძოლო “კალაშნიკოვები”.

P1070502

“საიგის” რესივერი შიგნიდან

რაც მთავარია სროლისას არ ყოფილა დაბრკოლებები. იარაღმა მოინელა მთლიანად გარსით დაფარული და ექსპანსიურ ტყვიებიანი ვაზნები. ექსტრაქცია იყო პოზიტიური. გასროლილ მასრებს აღენიშნებოდა საფირმო დეფორმაცია კედლის მხარეს, დამახასიათებელი ყველა „კალაშნიკოვის“ ტიპის იარაღისთვის.  როგორც ამას ველოდით იარაღი იყო კონტროლირებადი, უკუცემა უმნიშვნელო. კონდახი საშინლი. აღსანიშნავია, რომ იარაღი არ იყო მისროლილი ქარხნულად. 100 მეტრზე ტყვიები მოხვდა მაღლა და მარცხნივ.

პირობები ხელს არ გვიწყობდა რომ გვესროლა სიზუსტეზე. წოლიდან სროლისას ჯგუფმა შეადგინა 14 სმ, ვაზნით 62 გრანიანი ტყვიით. სროლის პირობები არ იყო კარგი და საყრდენის გარეშე სროლისთვის შედეგი მისაღებია. სამწუხაროდ მოწყობილი სასროლეთი არ არსებობს და აკადემიური შედეგების მიღებას ჭირდება დრო და ცოტა გამართლებაც, რომ პირობები ხელს გიწყობდნენ. ჩემი აზრით ღია სამიზნით, კარგ პირობებში და კარგი ვაზნით ასეთმა იარაღმა უნდა ისროლოს 70-80მმ-ნი ჯგუფები 100 მეტრზე. მეტს იარაღს თხელი ლულით, დაბეჭდილი თხელი რესივრით, თავისუფალი სავაზნით და ორ რიგიანი მიწოდებით უბრალოდ ვერ მოთხოვთ. „პასპორტში“ მითითებულ სიზუსტეს ყურადღება არ მიაქციოთ. ან მოხნსენიებული შედეგი განიხილეთ როგორც მინიმუმი ამ იარაღისთვის. როგორც წესი რეალობაში „საიგები“ ბევრად უკეთეს შედეგს აჩვენებენ პასპორტში მითითებულ ციფრებთან შედარებით.

მთლიანობაში “საიგამ” დატოვა დადებითი შთაბეჭდილება. 2000 დოლარის გადახდა ასეთ იარაღში არის სრული სისულელე. 1200-1500 ლარი არის მისაღები ფასი ახალ კარაბინში, იმის ფონზე რომ სარდაფში აწყობილი “კალაშნიკოვები” საქართველოში იყიდებოდა 2000 ლარზე მეტ ფასად. რატომ არ ხდება “საიგების” მოდერნიზაცია ჩემთვის უცნობია, თუნდაც უკეტესი ფურნიტურის დაყენებით ან ერგონომიკის გაუმჯობესების მიზნით. ალბათ იმიტომ რომ არ უნდათ მისი გაძვირება, იმიტომ რომ ხარისხი თუნდაც გაუმჯობესებული “საიგის” ისევ იქნება დაბალი. რატომ უნდა გააუმჯობესო ის რაც ისედაც იყიდება, საკმარისად არის ხალხი რომელიც დახუჭული თვალებით იყიდის “საიგას” მხოლოდ იმიტომ რომ მას აწერია сделано в России. “კალაშნიკოვის” გაუმჯობესებაზე ბევრი მწარმოებელი მუშაობდა, აღსანიშნავია, რომ უმეტესობა დაუბრუნდა ფრეზირებულ რესივერებს, ისრაელი და ფინეთი, რომლებიც უშვებენ “კალაშნიკოვის” კლონებს ასე გააკეთეს, ებრალები თავიდანვე ხოლო ფინელებმა შეცვალეს “ვალმეტები” დაბეჭდილი რესივერებით ახალი RK 95 TP-ით რომლებსაც უკვე ფრეზირებული რესივერები აქვთ.  ბევრი კლონიც გამოშვებული აღმოსავლეთ ევროპაში იყენებს უფრო სქელ მეტალის ფირფიტებს. შეიძლება უკვე ძალიან გვიანიც არის და როგორც ეხლა “მოსინს” არ უშველის კარგი კონდახი ისე “კალაშნიკოვის” გაუმჯობესებაზე ფიქრი უკვე გვიანია, ხოლო იაფი და პოპულარული კლასიკა მაინც გაიყიდება და ყოველთვის ექნება თავისი ნიშა ბაზარზე.

AK-Alpha

“ეუროსატორი 2016-ზე” Kalashnikov USA-ს მიერ წარმოდგენილი AK Alpha არის Galil ACE-ის იდეის გამეორების მცდელობა. იარაღი, რომელიც იყენებს “კალაშნიკოვის” ავტომატიკის სქემას მაგრამ უფრო თანამედროვე ერგონომიულ ფორმატში. დრო გვაჩვენენს იქნება თუ არა ეს იარაღი წარმატებული მითუმეტეს როდესაც “გალილები” უკვე იწარმოება და იყიდება. არსებული ინფორმაციით “ალფა კალაშნიკოვის” შექმნაში ებრაელი სპეციალისტები მონაწილეობდნენ. “იჟმაში” დარჩა ისევ თამაშგარე მდგომარეობაში.

shooterscentral.ge დასკვნა: “საიგა” არის ხელოვნურად “გაფუჭებული” “კალაშნიკოვის” სამოქალაქო ვერსია, საწყისი დონის ტაქტიკური კარაბინი და მისი მთავარი ძლიერი მხარეებია ფასი და სისტემის თანდაყოლილი საიმედოობა. შეძენისას იარაღი უნდა დეტალურად შემოწმდეს ქარხნული წუნების აღმოჩენის მიზნით. თავის “ქარხნულ” ვარიანტში, იმ პირობით რომ იარაღი თავისუფალია წუნებისგან ის შეიძლება განიხილოს როგორც ბაზა “ტაქტიკური კალაშნიკოვის” აწყობისთვის. თუ კალიბრი (ფასი, ხელმისაწვდომობა) პრობლემას არ წარმოადგენს, საუკეთესო ვარიანტია მოდელი გათვლილი 5.45-ზე. 7.62 და .223 კალიბრებში ბევრად უკეთესი ალტერნატივები არსებობს მათ შორის 7.62 კალიბრის რომლებიც თანაც უფრო იაფიც ღირს .

vpo-136k

თუ ვინმეს დაგაინტერესებთ, ყველაზე ნაკლებად დამახინჯებული რუსული წარმოების სამოქალაქო “კალაშნიკოვი” არის “მოლოტის” წარმოების ВПО-136 Вепрь-КМ. ეს იარაღი არის კალსიკრუი “კონვერსიული” იარაღი, ანუ წარსულში სამხედრო AKM, რომელშიც გაუქმებულია ავტომატური ცეცხლი9ს წარმოების საშუალება. დანარჩენში ეს არის საბჭოთა წარმოების “კალაშნიკოვი”, რომელიც გადაეცა “მოლოტს” ძველი იარაღების მარაგების შემცირების ფარგლებში. 

 



2 Responses to ““საიგა” – საბრძოლო იარაღის მოკრძალებული ასლი”

  1. შაალვა says:

    მოეწონა თქვენი ასე დაწვრილებითი განხილვა ამ იარაღების. აქედან გამომდინარე მინდა გკითხოთ რა აზრის ხართ ამავე კალაშნიკოვებთან ერთად შემოტანილ სკს კარაბინებზე. მაქვს სურვილი შევიძინო ეს იარაღი.ფასიც მისარებია 900 ლარი. მაგრამ მაქვს ნაკლები ინფორმაცია კონკრეტულად ამ შემოტანილ იარაღებზე. ესენიც ხომ არა დამახინჯებული თუ სტანდარტული საბრძოლო იარაღია. ,,ნზ,, -დან მოხსნილი. აქვე მინდა დავძინო რომ სრულიად ვიზიარებ თქვენს მოსაზრებას რუსული იარაღის შესახებ მაგრამ იმისათვის რა მოთხოვნებსაც მე ვუყენებ სკს -ს იგი სრულიად აკმაყოფილებს მას :-)

  2. Shooter says:

    გამარჯობა. წესით ინფორმაცია უნდა ქონდეთ გამყიდვლებს და თუ იარაღს აქვს სამოქალაქო დამღები, წარწერები, და ის რუსეთიდან არის ესეიგი დიდი ალბათობით ის გადაკეთებულია.
    ბალისტიკური მარკერი, შტიფთი ჩარტყმულია ლულის ზედა ნაწილში დენთის აირების კამერის წინ და გარედან უნდა ეტყობოდეს.

დატოვეთ კომენტარი