შეიძლება ვინმემ ჩათვალოს, რომ თემები გამოგველია და ისევ იმაზე ვსაუბრობთ რაზეც უკვე არაერთხელ ვისაუბრეთ, მაგრმ ჩემი აზრით ჩეხური „ვზორზე“ კიდევ ბევრი რამის დაწერა შეიძლება. ბოლოს და ბოლოს მეც მაინტერესებს, ეს 800 ლარიანი ნახევრად ავტომატური შაშხანა მართლა კარგია გრძელვადიან პერსპექტივაში თუ არა. დაახლოებით სამი წელი გავიდა მას მერე რაც საქართველოში პირველად გამოჩნდა Vz.58-ის სამოქალაქო ვარიანტები, ჯერ მაღაზია „დიანაში“ და შემდეგ პრაქტიკულად ყველა სხვა იარაღის მაღაზიაში, რომელიც თბილისშია განლაგებული. ფასი 1300 ლარიდან მალე ჩამოვიდა 950 ლარამადე და მეორად ბაზარზე ზოგს გაუმართლა და  ”ვზორი” 700 ლარადაც ჩაიგდო ხელში. ეს განსაკუთრებით საყურადღებოა იმის ფონზე რომ ამ იარაღის უახლოესი კონკურენტები, რუსული “საიგები” და საბჭოთა სკს-ები იყიდება სამჯერ ოთხჯერ უფრო ძვირად. როგორც ჩანს ეს იარაღი საკმაოდ დიდი რაოდენობით გაიყიდა იმიტომ რომ ეხლა  ბაზარზე არ წარმოდგენს დიდ პრობლემას ეგრევე იპოვოთ რამდენიმე კარგი შემოთავაზება. ფასი შეიძლება აღმოჩნდეს ისეთი დაბალი, როგორც 700 ლარი სტანდარტულ შაშხანაში და 1200-1400 “ვზორში” რომელიც არჭურვილია პლასტმასის ფურნიტურით, რომელიც მეტ წილად წარმოდგენილია CAA-ს და FAB Defense-ის ნაკრებებით. ძირითადად „ვზორის“ ვარიანტები საქართველოში წარმოდგენილია ჩეხური CZ-ს მიერ წარმოებული CZ 858 მოდელით, რომელიც ორიგინალური სამხედრო Vz.58-ის კონვერტირებული ვარიანტია და ასევე ჩეხური კომპანია CSA-ს მიერ წარმოებული იარაღებით, რომესლაც ეს კომპანია თავად აწარმოებს. CZ-ს პროდუქცია წარმოდგინილა მხოლოდ კალიბრში 7.62×39, სტანარტული ფიქსირებული კონდახით ან დასაკეცი ლითონის დუგლუგით და ორი სიგრძის ლულით, სტანდარტული 390 მმ და შედარებით გრძელი 482მმ-ნი ლულით. ”ვზორები” გრძელი ლულით იყო განკუთვნილი კანადური ბაზრისთვის, მაგრამ კანადის ხელისუფლებამ ჩათვალა, რომ კონვერტირებული იარაღი შესაძლებელია ადვილად გადაკეთდეს ჯერებით სროლისთვის და ამ იარაღის შემოტანა აკრძალა. ნაწილი „კანადური შეკვეთის“ აღმოჩნდა საქართველოშიც. ასეთი იარაღები აღჭურვილია როგორც წესი გრძელი ლულით, განსხვავებით წინა პარტიებისგან კომპლექტდება არა ორი არამედ ოთხი მჭიდით, რომლებიც აღჭურვილია შემალავებლით, რომელიც ზღუდავს მჭიდის ტევადობას ხუთ ვაზნამდე (ადვილად იხსნება) ასევე მჭიდების ტყავის ჩანთით და ორიგინალური ხიშტით. რაც შეეხება CSA-ს წარმოებულ „ვზორებს“  ეს იარაღები მთლიანად მზადდება CSA-ს მიერ, წარმოდგენილია ორ კალიბრში .223 Rem და რა თქმა უნდა 7.62×39. მათი ფასი ბევრად აღემატება Cz858-ის ფასებს, თუმცა იარაღები ძალიან კარგია და ბულგარული „არსენალის“ გამოჩენამდე ეს იარაღები იყო ყველაზე ხელმისაწვდომი .223 კალიბრის კარაბინები საქართველოში. ბოლოს დავამატებ მხოლოდ რომ, კიდევ ერთი მაღაზია ყიდის კონვერტირებულ „ვზორებს“, რომლებიც იწყობა სლოვაკიაში, KolArms-ის მიერ მაგრამ აქ რატომრაც საღდება იმპორტიორის მიერ, როგორც CZ-ს პროდუქცია, რაც არ შეესაბამება სიმართლეს და საეჭვო მარკეტინგულ სვლას წარმოადგენს, ეს რბილად რომ ვთქვათ.

ჩვენ სტატიაში საუბარი წავა მხოლოდ CZ-ს მიერ აწყობილ/კონვერტირებულ იარაღებზე, იმიტომ რომ სტატიის ავტორს ქონდა ასეთი სამი ცალი და უკანასკნელი ორი წელი მე ვაკვირდებოდი ამ ბევრი ამ ტიპის იარაღების ექსპლუატაციას სხვის ხელებში და შეიძლება თამამად ითქვას, რომ shooterscentral-ის გუნდს აქვს ყველაზე ამომწურავი და სრულყოფილი ინფორმაცია ამ იარაღების ექსპლუატაციაზე საქართველოში და ამიტომ ვფიქრობთ ეს სტატია იქნება განსაკუთრებულად საინტერესო როგორც ამ იარაღის მფლობელებისთვის ასევე იმათთვის ვინც ფიქრობს მის შეძენას.

დავიწყებ იმით, რომ ჩემი აზრით „ვზორი“ იმსახურებს „სახალხო იარაღის“ სტატუსს საქართველოში. იმ დროიდან, როდესაც მე 650 ლარად შევიძინე სკს-ი პუშკინის ქუჩაზე მდებარე მაღაზიაში გავიდა წლები, წლები როდესაც ნახევრად ავტომატური იარაღის შეძენისთვის ათას ლარზე ბევრად მეტი იყო საჭირო. ტაქტიკური “საიგების” ფასი რამდენიმე ათასი ლარი იყო ხოლო ყველაზე ხელმისაწვდომი იყო უდაოდ კარგი მაგრამ მორალურად მოძველებული საბჭოთა სკს-ი, რომელზეც ფასი სულ იზრდებოდა და ეხლა ამ იარაღში ითხოვენ იმდენს რამდენსაც საღად მოაზროვნე ადამიანი სკს-ში არასდროს არ გადაიხდის (გამონაკლისი იქნება ნაღდი რუსული რკინის ფანატები). ყველაფერი ეს რადიკალურად შეიცვალა, როდესაც გამოჩნდა ჩეხური “ვზორი”. დღეს ნებისმიერს შეუძლია შეიძინოს ტაქტიკური კარაბინი, მოსახსნელი 30 ვაზნიანი მჭიდებით და დასაკეცი კონდახით და მას ეს სიამოვნება დაუჯდება 1000 ლარზე ნაკლები ან ბევრად ნაკლები. მაგარია არა? ნამდვილად, მაგრამ „ვზორის“ შეძენისას პატრონი მზად უნდა იყოს, რომ სანამ იარაღი გახდება 100% საიმედო მას მოუწევს გარკვეული აუცილებელი ნაბიჯების გადადგმა. დაბალი ფასი კარგია მაგრამ იმისთვის, რომ ასეთ ფასად მიიღოთ საიმედო იარაღო მოგიწევთ იარაღის მოწყობილობაში გარკვევა და გარკვეული დროის დახარჯვა მის ჭკუაზე მოყვანისთვის.

“ვზორი” არ არის ერთადერთი იარაღი, რომელთანაც ჩვენ გვაქვს საქმე მაგრამ ის ყველაზე გავრცელებულია ფასის გამო. ეს იარაღი ღირსეულად გამოიყურება სხვა იარაღებბთან შედარებით. 

ბუნებრივია ასეთი კარგი და იაფი იარაღის გამოჩენას მოყვა ინტენსიური ჭორების გავრცელება ადამინებისგან, რომლებიც ცდილობდნენ გაემართლათ თუ რატომ დახარჯეს ორჯერ სამჯერ მეტი იარაღში, რომელიც “ვზორზე” უარესია. არის კატეგროია ხალხის, რომელიც თვლის რომ კარგი იარაღი ის არის, რომლის ფასიც იწყება რამდენიმე ათასი ლარიდან. მე მინდოდა დამეწერა იმ ზღაპრებზე და მითებზე, რომლებიც „ვზორზე“ იგონებენ, მაგრამ ამაზე ჩემ და თქვენ დროს არ დავხარჯავ. ჩემი პასუხი ამაზე იქნება ის, რომ სამი წლების განმავლობაში იმ იარაღებიდან რაც ჩვენ გნკარგულებაშია საკმარისი რაოდნეობის ვაზნა იქნა ნასროლი რომ დავრწმუნებულიყავით იმაში, რომ იარაღები არ ფუჭდება, არ იშლება, ქრომი ლულის არხში არ იცვითება და 300-400 ან თუნდაც ათასი ვაზნის გასროლის შემდეგ სიზუსტის დეგრადაციას ადგილი არ აქვს. არის რამდენიმე ნიუანსი, რომელიც უნდა გათვალისწინებულ იქნას, მაგრამ ამაზე ოდნავ მოგვიანებით.

რა შეიძლება ითქვას იარაღის საიმედოობაზე? ძალიან იშვიათად, პრაქტიკულად თითით ჩამოსათვლელ შემთხვევებში დაფიქსირდა შეფერხება ექსტრაქციის დროს, რაც მეტ წილად ჩვენბი აზრით უკავშირდება ბულგარულ ვაზნებს. ასეთი შეფერხება არის ყველაზე ადვილად აღმოსაფხვრელი. პირადად მე სამი წლის განმავლობაში ერთი ასეთი შეფერხება ვნახე, დანარჩენ შემთხვევებზე ვიცი გადმოცემით. ამავე დროს მე არასდროს არ მსმენია „ვზორზე“ რომელიც მწყობრიდან გამოვიდოდა, რომელიმე დეტალის გატეხვის/დაზიანების გამო. სამი წლის განმავლობაში ასეულობით ნასროლ ვაზნაზე, 10-მდე იარაღიდან მე ჩემი თვალით ვნახე მხოლოდ ერთი ამ ტიპის შეფერხება, როდესაც საკეტმა “დაიჭირა” მასრა.  ენერგიული საკეტის გადატენვა და იარაღი მზად იყო სროლის გასაგრძელებლად. ეს არის რაც შემიძლია გითხრათ საიმედოობაზე.  ეხლა რაც შეეხება ხსენებულ ნიუანსებს. სამოქალაქო „ვზორებს“ უკავშირდება ორი პრობლემა, რომლის გაჩენის მიზეზია იარაღის კონვერტაცია მხოლოდ ერთჯერადი გასროლების წარმოებისთვის. პირველი პრობლემის სიმპტომებია, როდესაც გასროლის წარმოების შემდეგ იარაღი გადაიტენა, ვაზნა მიწოდებულია მაგრამ სასხლეტი „მკვდარია“, თითქოს დამრტყმელი არრ არის შეყენებულ მდგომარეობაში.  მიზეზი ამისა არის დისკონექტორის თამაში, რომელიც არასაკმარისად მყარად ზის თავის პინზე. პრობლემა ადვილად სწორდება პინის და დისკონექტორს შორის საჭირო სისქის საფენის მოთავსებით, რომელიც თამაშს გამორიცხავს და პრობლემაც ქრება. თუ თქვენ ეჭვი გეპარებათ, რომ შეძლებთ საკუთარი ძალებით პრობლემის მოგვარებას, მიმართეთ ხელოსანს და აუხსენით პრობლემის მიზეზი.

კიდევ ერთი პრობლემა,რომელიც ხშირად ახასიათებს მხოლოდ ერთი კონრეტული პარტიის კარაბინებს. საუბარია ე.წ კანადურ”ვზორებზე”. როგორც წესი ეს პრობლემა თავს იჩენს ყველაზე ცუდ მომენტში-სროლის დროს. შეიძლება კარაბინის სასხლეტი მექანიზმის დამჭერი ღერძი არ იყოს სწორად დაყენებული და სროლის დროს უკუცემით გამოწვეული ვიბრაციის გამო შევარდეს შიგნით, რესივერში. იარაღი გამოდის მწყობრიდან და მისი დაშლა საკმაოდ რთულდება იმის გამო რომ ნაწილები აღარ არის თავის ადგილზე. მსგავსი შემთხვევის მომსწრე თავად ვყოფილვართ და იმისთვის რომ დაგვეშალა იარაღი, დაგვჭირდა თითქმის ნახევარი საათი.ეს პრობლემა გამოწვეულია იმით,რომ აღნიშნულ ღერძს გააჩნია წრიული ღარი გარშემო. ეს ღარი შესაძლოა არ აღმოჩნდეს საკმარისი სიგანის რომ მასში ჩაჯდეს ფიქსატორი.იმისთვის რომ გავარკვიოთ ხომ არ ემუქრება მსგავსი რამ ჩვენს კარაბინს, საჭიროა იარაღი ჯერ დავშალოთ, ხოლო შემდეგ რაიმე წვეტიანი საგნით (მაგალითად ტყვიის თავით) მივაწვეთ აღნიშნულ ღერძს მარცხენა მხრიდან. თუ ის შიგნით შევარდა ე.ი ჩვენს კარაბინს გააჩნია აღნიშნული დეფექტი. ამ ნაკლის გამოსწორება ძალიან ადვილია სახლის პირობებშიც კი, უბრალო ბრტყელი ქლიბის გამოყენებით. ავიღოთ ეს ღერძი და მის გარშემო არსებული ვიწრო ღარი გავაფართოვოთ ქლიბით.შემდეგ ჩავსვათ თავის ადგილას და დავრწმუდნეთ რომ ფიქსატორი ნამდვილად თავისუფლად ჯდება გაფართოებულ ღარში. ამ შემთხვევაში ეს პრობლემა აღარასოდეს შეგვაწუხებთ.

პირველი პრობლემა მე მინახვას ორჯერ სამჯერ, მეორე ძალიან ხშირად იჩენს თავს. ცხადია პრობლემა არ უკავშირდება „ვზორის“ კონსტრუქციას როგორც ასეთს. პრობლემის მიზეზია არასრულფასოვანი კონვერტაცია სამოქალაქო ვარიანტში და სიმართლე გითხრათ ორივე პრობლემის გამოსწორება იმდენად ადვილია, რომ ჩემის აზრით ამის ნაკლად ჩათვლაც არ იქნება სწორი. ბუნებრივია ადამიანი, რომელსაც სურს გადაიხადოს ფული ერთხელ და დადოს სახლში საიმედო იარაღი დარჩება უკმაყოფილო და იმედგაცრუებული, ხოლო ვისთვისაც იარაღი სამუშაო ინსტრუმენტია და როგორც კარგ მძღოლს უნდა ესმოდეს როგორ გამოცვალოს საბურავი ან ზეთი მანქანაში ისე მსროლელმა უნდა იცოდეს იარაღის მოწყობილობა და წვრილმანი პრობლემების აღმოფხვრა. როგორც კარგ მძღოლს ავტოფარეხში აქვს ქანჩების ნაკრები, ისე მსროლელს უნდა ქონდეს ინსტრუმენტები რომ საკუთარი ძალებით განახორციელოს იარაღის წვრილმანი რემონტი. ასე რომ ჩვენი გადმოსახედიდან ეს პრობლემა არც არის, უფრო თავისებურებაა რომელსაც უნდა ყურადღება მიექციოს. ასეა ეს, ის ვისაც ესმის იარაღის მოწყობა და მუშაობის პრინციპები, გააჩნია საჭირო ინსტრუმენტების ნაკრები ყოველთვის ნაკლებს გადაიხდის იარაღში და თავად უზრუნველყოფს იარაღის ტექნიკურ გამრთულობას. ვისაც ეს არ შეუძლია და ეზარება იძულებულია იხადოს მეტი ძვირადღირებულ იარაღში და ენდოს მწარმოებლის რეპუტაციას და მაღალ ხარისხის კონტროლს.

მეტს “ვზორის” საიმედოობაზე ვერაფერს ვერ ვიტყვით. დამრტყმელ სასხლეტი მექანიზმის ჭკუაზე მოყვანის შემდეგ იარაღი საიმედოა და გამძლე. სუსტი წერტილები მას პრაქტიკულად არ აქვს. იარაღის კონსტრუქცია ზე-მარტივია და ძალიან გამძლეა. მასიური ექსტრაქტორი, მოკლე და სქელი ნემსა, ზამბარების მინიმალური რაოდენობა. ძნელად წარმოსადგენია რა უნდა გაფუჭდეს ამ იარაღში. ხოლო თუ რამე გაფუჭდა იარაღის შეკეთება  არ უნდა იყოს რთული.

ყველას უყვარს კითხვა რამდენად ზუსტია იარაღი. მაგრამ რეალურად რამდენს შეუძლია გამოიყენოს იარაღის სიზუსტის პოტენციალი? ალბათ ერთეულებს. „ყველა“ ვზორი არის სკამარისად ზუსტი, ყველა „ვზორს“ ყუთში უდევს საკონტროლო სამიზნე. სიზუსტე არის ტიპიური 7.62×39 კალიბრის იარაღისთვის. დაახლოებით 8-12 სმ 100 მეტრზე, საველე პირობებში სროლით მიღებული. ასეთი იარაღისთვის ეს აბსოლუტურად ადეკვატური სიზუსტეა.  მაქსიმალუი მანძილი სროლის იყო 450 მეტრი და ამ მანძილზე ვზორი საკმაოდ ეფექტური იყო მეტალის სილუეტების წინააღმდეგ. რა თქმა უნდა იარაღის შეძენის შემდეგ იარაღი უნდა „გაანულოთ“.  წინა სამიზნე მოწყობილობის ერთი სრული ჩატრიალება იწვევს მის გადაადგილებას 0.5მმ-ით რაც იწვევს მოხვედრის წერტილის გადანაცვლებას 14სმ-ით 100 მეტრზე. იგივე ეხება ჰორიზონტალურ სიბრტყეში „მუშკის“ გადაწევას. 0.5მმ უდრის 14 სმ. გამომდინარე იქიდან თუ რა ცდომილებას აქვს ადგილი და რა მოცულობის შესწორების შეტანა გინდათ, ეს ციფრეები დაგეხმარებათ „გაანულოთ“ თქვენი ვზორი ზედმეტი წვალების გარეშე. სამხედრო სახელმძღვანელოს მიხედვით ვზორი სწორდება სპეციალური მისასროლი სამიზნის გამოყენებით, როდესაც უკანა სამიზნე მოწყობილობა დგას 300 მეტრზე სროლისთვის განკუთვნილ პოზიციაზე. დასაშვება გაფანტვა 18 სმ-ის მოცულობით 100 მეტრზე აქიდან მოხვედრის საშუალო წერტილის მაქსიმუმ 5 სმ-ნი გადახრა არის მისაღები. მისასროლი სამიზნე შეგიძლიათ ჩამოტვირთოთ აქ.

„ვზორის“ მჭიდები გამძლეა და უპრობლემო. მართალია ამ იარაღის მჭიდები არასდროს არ გაყიდულა ცალკე, მაგრამ გაიყიდა ბევრი „ვზორი“ 4 მჭიდით კომპლექტში. განცხადებამ „მაიმარკეტზე“ „ვზორის“ მჭიდის შეძენაზე ეგრევე საკმარისზე მეტი რაოდენობით მაშოვნინა დამატებითი მჭიდები.  უბრალოდ განათავსეთ განცხადება, რომ შეიძენთ მჭიდებს და საკმარისზე მეტ შემოთავაზებას მიიღებთ. ბოლო დროს დაიწყეს სტანდარტული მჭიდების დამოკლება, ჩემი აზრით ეს აზრს მოკლებული ქმედება არის და ისედაც იშვიათი მჭიდების გაფუჭებაა და მეტი არაფერი.

ჩვენი ბლოგის სპეციალიზაცია არის თავდაცვითი/ტაქტიკური იარაღი და შესაბამისად ვუყურებთ “ვზორს”, როგორც სწორედ ასეთ იარაღს. თავდაცვითი კარაბინის გამოყენება ხდება პისტოლეტის მანძილებზე, უკიდურეს სიახლოვეში სამიზნესტან. ასეთი ვარჯიშების დროს “ვზპორი” საკმაოდ მოსახერხებელია. ის მსუბუქია და ნაკლბად ინერტულია, მანევრირება ადვილია იმის გამო რომ იარაღის სიმძიმის ცენტრი არის იარაღის შუაში.  სქელი ლულები სურათებზე კარგად გამოიყურება, მაგრამ ტაქტიკურ მსროლელს ესმის თხელი, მსუბუქი ლულის უპირატესობები. იარაღი ასეთი ლულით სწრაფი და მოსახერხებელია და მისი მართვა არ ითხოვს ზედმეტ ძალისხმევას მსროლელისგან. მსუბუქი, გამოშვერილი დეტალების გარეშე “ვზორის” თრევა ლაშქრობისას ასევე ადვილია.

“ვზორის” საკეტის სახელური ოდნავ კუთხით არის განლაგებული, რის გამოც მეორე ხელით გადატენვა შდარებით ადვილია, ის არის მრგვალი და ხელის ტრავმირება პრაქტიკულად შეუძლებელია.  

ერგონომიკაზე საუბარს გავაგრძელებ იმით, რომ “ვზორს” გააჩნია საკეტის შემაკავებელი და ბოლო ვაზნის გასროლის შემდეგ საკეტი რჩება ღიად, რაც ეგრევე ანიშნებს მსროლელს, რომ ვაზნები გათავდა. ზოგ ჩვენ იარაღზე, დამცავი რკალი, რომელიც იცავს მჭიდის ღილაკს მოჭრილი იქნა, რომ გაადვილდეს მასზე წვდომა. ასეთი მოდიფიკაცია გამართლებულია თავდაცვი იარაღზე, მაგრამ ვისაც უწევს ტყეში ხეტიალი, ჯობია ამისგან თავი შეიკავოს, რომ არ დაკარგის მჭიდი ტყეში.

ჩემრი ღრმა რწმნით, ერგონომიულად “ვზორი” უპირატესია, “საიგაზე” და  შეუდარებლად უკეთესია ვიდრე “სკს”-ი, ამასთანავე ის არანაკლებ საიმედო, გამძლე და ზუსტია. „ვზორი“ საკმაოდ კეთილგანწყობილია ცაციების მიმართაც. ერგონომიკის მხრივ იარაღი კარგად გამოიყურება, მცველი მოსახერხებელია, საკეტი ბოლო ვაზნის გასროლის შემდეგ ღია რჩება. საკეტის სახელური მრგვალია, ბასრი კუთხეების გარეშე. დასაკეცი კონდახიც და განსაკუთრებულად ფიქისრებული კონდახი საკმაოდ მოსახერხებელია. „ვზორის“ კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი პლიუსია, გამძლე დაფარვა, რომელიც პრაქტიკულად არ იცვითება ჩვეულებრივი ექსპლუატაციის პირობებში. ასეთი დაფარვის წყალობით იარაღი ასევე პრაქტიკულად არ იჟანგება. ინტერნეტშიც კი გაგიჭირდებათ გაქუცული ან დაჟანგული “ვზორის” სურათის პოვნა.

“ვზორი” ეფექტური იარაღია ქარხნულ კომპლექტაციაშიც, მაგრამ მცირე ინვესტიციით შესაძლებელია ამ იარაღის კიდე უფრო გაუმჯობესება. ჩვენ ხელში ბევრმა “ვზორმა” გაირა, პრაქტიკულად ყველა კონფიგურაციაში. შეკითხვაზე რაში იქნებოდა მიზანშეწონილი ფულის ინვესტირება, მე ვიტყოდი რომ პირველ რიგში უნდა გამოიცვალოს ზედმეტად მოკლე ტარი და დაყენდეს კარგი ღვედი. დასაკეცი დუგლუგი უნდა აღიჭურვოს სალოყეთი. შემდეგ გამომდინარე იარაღის გამოყენებიდან ლულაზე უნდა დაყენდეს ან ლული ალმქრობი  ან კომპენსატორი. დანრჩენი უკვე გემოვნების და მიზანშეწონილობის საკითხია.

ჩემი აზრით ყველაზე ნაკლებად მოსახერხებელი არის სტანდარტული სახელური, რომელიც ძალიან მოკლეა. უმჯობესია შეიძინოთ FAB Defense-ის სახელური რომელიც იდეალურია ამ იარაღისთვის. თბილისში ერთი მაღაზია ყიდიდა ვითომ ვზორის სახელურს მაგრამ ეს სახელური არ ერგება იარაღს კარგად და მისი დასაყენებელი ხრახნიც გექნებათ ცალკე საშოვნი. გაურკვეველი მიზეზის გამო CAA-ს სახელურის ყუთს არ აწერია რომელი იარაღისთვის არის ის განკუთვნილი და დიდი ალბათობით არის „კალაშნიკოვის“ ტიპის იარაღისთვის და არა „ვზორისთვის“. სახელური თუ ხრახნი იშოვეთ და დააყენეთ, მუშაობს მაგრამ FAB Defense-ის სახელური გაცილებით უფრო უკეთესია.

FAB Defense-ის სახელური (მარჯვნივ) თბილისში ნაყიდ CAA-ს სახელურთან შედარებით. 

სტანდარტულად “ვზორებზე” ყენდება ორი ტიპის კონდახი, ფიქსირებული და დასაკეცი. აღსანიშნავია, რომ იარაღზე მათი შეცვლა შესაძლებელია რესივერის ყოველგვარი გადაკეთების გარეშე. საჭირო იქნება მხოლოდ სახრახნისი ძალიან განიერი პირით, იმისთვის რომ მოხსნათ ერთი კონდახი და დააყენოთ სხვა. ტელესკოპური კონდახი-ს დაყენება ჩემი აზრით არ არის მიზანშეწონილი, ის ძვირი ღირს, არ იკეცება გვერძე და მოგება ერგონომიკაში არ გაამართლებს ტელესკოპურ კონდახში გადახდილ მაღალ ფასს.

ავტორის კუთვნილი  ”ვზორი”-ის კონდახი გადახვეულია “პარაკორდით” და დამატებით ზევიდან შავი იზოლაციური ლენტით. “პარაკორდი” არგია, მაგრამ ის იჟღინთება წყლით, ოფლით და ადვილად ჭუჭყიანდება. ამისგან კიდე მას იცავს შავი “იზოლენტა”. 

ყველა ვზორის ლულაზე შესაძლებელია ლულის სხვადასხვა მოწყობილობის დაყენება. კარგად შერჩეული კომპენსატორი, შეამცირებს ლულის ალს და ამავდროულად შეამცირებს უკუცემას და ლულის ხტომას.

„ვზორის“ ყველაზე დიდი ნაკლი არის ის რომ ეს იარაღები არ არის მზად ოპტიკის დასაყენებლად. აბსოლუტური უმეტესობა „ვზორების“ რომელიც ჩვენ ხელშია არის ოპტიკის გარეშე. ხანმოკლე დროის განმავლობაში ერთ ჩემ „ვზორზე“, ტიბჟირის ზედა ნაწილზე  ეყენა კოლიმატორი, ტიბჟირი იყო CAA-ს გამოშვება. ახლო მანძილებზე 25 მეტრამდე იარაღი „ზეროს“ იჭერდა. მე მქონდა იდეა, რომლის მიხედვითაც უკანა პინი, რომელიც იჭერს ტიბჟირს შეცვლილიყო ხრახნით, რაც უზრუნველყოფდა ტიბჟირის უფრო საიმედო და ერთგვაროვან ფიქსაციას, მაგრამ სანამ ამას მოვასწრებდი მომიწია „ვზორთან“ დამშვიდობება.

ჩემი აზრით მთელი ამ პერიოდის განმავლობაში, ყველა იმ ნასროლი ვაზნის შემდეგ, შეიძლება ითქვას რომ ჩეხური “ვზორი” არის საიმედო და სანდო იარაღი. იარაღი ისროდა სიცხეში და ისეთ ყინვაში რომ ის დაფარული იყო ყინულის ფენით. ის გამძლეა როგორც ყველა სამხედრო იარაღი და უპრობლემოდ გაუძლებს ყველაზე უხეშ ექსპლუატაციას. ესეც იქნება ჩვენი საბოლოო ვერდიქტი ამ იარაღზე. მუშა, გამძლე, სანდო და საიმედო, ღირს ყოველი თეთრი იმ 800-900 ლარიდან რასაც მასში დღეს ითხოვენ.