Archive for October, 2021

Ruger Mini-14 და პრაქტიკული სიზუსტე

Sunday, October 17th, 2021

mini-1

Ruger Mini-14 არის უცნაური იარაღი. წარმოიდგინეთ კარაბინი  რომელიც არის 5,56×45 კალიბრის, მაგრამ არ იყენებს AR-15-ის მჭიდებს არ აქვს მინიმუმ 5 პიკატინის სამაგრი, რეგულირებადი კონდახი და “აფტერმარკეტ” დეტალების ფართო არჩევანი. მიუხედავად ამისა ის დღემდე გამოდის 1974 წლიდან სხვადასხვა მონაცემებით 600 000-დან 3 მილიონამდე ცალია გამოშვებული (!!!).  ეს არის Mini 14. ერთგვარი გამოცანა 5.56 კალიბრის შაშხანებში.  საქართველოში ამ იარაღს პრაქტიკულად არ იცნობენ, იმიტომ რომ არასდროს მისი იმპორტი არ მომხდარა და თუ “მინი-14″ სადმე შეგხვდებათ ეს იქნება ინდივიდუალურად   იმპორტირებული ერთეული.

ბუნებრივია, როდესაც მე მომეცა საშუალება ეს იარაღი შემეძინა, მე დიდი ხანი არ მიფიქრია, იმიტომ, რომ ჩემი მუშაობის სტილი უცვლელი  რჩება, რამეზე რომ დავწერო ეს რამე უნდა დავიდო წინ მაგიდაზე, დავშალო, გავწმინდო, წავიღო სასროლეთზე და ვისროლო, ვნახო როგორ იქცევა იარაღი, შევისწავლო ამ იარაღზე ყველაფერი რასაც შევძლებ რომ მოვიპოვო და შემდგომ შევუდგე მუშაობას ახალ სტატიაზე. ამას მე უკვე მეორე ათწლეულია რაც ვაკეთებ და ღმერთის ნებით, ვაპირებ ვაკეთო მანამდე სანამ შემიძლია დამოუკიდებლად გადაადგილება და საღად აზროვნება. ეს მიდგომა მათ შორის გულისხმობს იმაზე მეტის გადახდას ვიდრე კონკრეტული იარაღი შეიძლება ღირდეს.

დავიწყოთ მინი-14-ის ისტორიის მოყოლით. 60-ნი წლების ბოლოს უილიამ “ბილ’ რუგერმა გადაწყვიტა ახალი კომპაქტური 5.56 კალიბრის კარაბინის შექმნა. ამ სამუშაოსთვის მან დაიქირავა ჯიმ სალივანი, ის ჯიმ სალივანი, რომელიც მუშაობდა .30 კალიბრის  AR-10-ის “დაპატარავებაზე”, .223 კალიბრის AR-15-მდე. დავალება ამ შემთხვევაშიც იყო იგივე, .30 კალიბრის M14-ის “დაპატარავება”, მაშინ შედარებით ახალი .223/5.56 კალიბრის კარაბინამდე. აქიდანაც სახელი “მინი-14″.  სამუშაოები გაგრძელდა სადღაც 6 წელი და 1974 წელს დაიწყო “რუგერ მინი-14″-ის სერიული, მასშტაბური წარმოება. ახალი “მინი 14″ ღირდა უფრო იაფი ვიდრე კოლტის მიერ წარმოებული სამოქალაქო AR-15 ინდექსით SP1. კოლტის შაშხანა იმ დროს ღირდა სადღაც 250 დოლარი, რუგერის “მინი 14″, როგორც წესი ღირდა 200 დოლარზე ნაკლები. მეტ-ნაკლებად სამოქალაქო იერსახის გამო, კარაბინი დროთა განმავლობაში იყიდა ბევრმა ამერიკულმა პოლიციურმა დეპარტამენტმა, ის ასევე ძალზედ პოპულარული გახდა სამოქალაქო მსროლელებში, იმიტომ რომ ეს იყო ტიპიური რუგერი, იაფი, ხელმისაწვდომი, საიმედო და რესურსიანი იარაღი. რუგერმა გააგრძელა კარაბინის განვითარება, 1979 წელს გამოვიდა ჯერებით მსროლელი ვარიანტი ინდექსით AC-556. ამერიკის საზღვრებს გარეთ, ყველაზე დიდი შემსყიდველი გამოდგა “რესპუბლიკური უსაფრთხოების დანაყოფები” საფრანგეთში, რომლებსაც კარაბინი მოეწონათ და საფრანგეთში მას ლიცენზიითაც უშვებდნენ.  1986 წელს გამოვიდა “მინი 30″ 7.62×39 კალიბრის ვარიანტი, დიდი ალბათობით პირველი ამერიკული წარმოების იარაღი გათვლილი ამ საბჭოთა ვაზნაზე. წლიდან წლამდე იხვეწებოდა კარაბინის ცალკე ელემენტებიც. ამჟამად “მინი” ხელმისაწვდომია 4 კალიბრში, ხის და პლასტმასის კონდახებით, ასევე უჟანგავ ვარიანტში დაყოფილი ორ ძირითად კატეგორიას შორის: “Ranch” 18.5 ინჩიანი ლულით, “Tactical” 16.5-ნი ლულით.  გამოდის ასევე სპეციალური მოდელი გათვლილი მიზანში სასროლად. რეალურად ეს იარაღი შეიძლება უფრო გავრცელებული იყოს ვიდრე შეიძლება წარმოდგენა, იმიტომ, რომ ის ფიქსირდება კონფლიქტებში და გახმაურებულ დანაშაულებებში პრაქტიკულად მსოფლიოს ყველა კუთხეში.

GBFmini14

მოდელების და მოდიფიკაციების მიუხედავად, ითვლება რომ ყველაზე მოთხოვნადი “მინი 14″-ის ვარიანტია მოდელი GB-F (Government Barrel – Folding, სამტავრობო ლულა – დასაკეცი), დასაკეცი კონდახით, რომლის წარმოება შეწყდა 1998 წელს და ეხლა რუგერის წარმოების ასეთი კონდახი შეიძლება ღირდეს უფრო ძვირი ვიდრე ახალი გამოშვების მთლიანი კარაბინი.  მიაქციეთ ყურადღება წინა სამიზნი მოწყობილობის კონსტრუქციას და გნალგებას, რომელიც უზრუნველყოფს სტანდარტული ხიშტის გამოყენებას. 

ტექნიკური თვალსაზრისით, “მინი 14″ საკმაოდ  საინტერესო იარაღია.  იერსახით და იარაღის სახელმძღვანელოთი ის მთლიანობაში M14-ის იდენტურია, მაგრამ საკმარისია დაშალოთ იარაღი და დაინახავთ მნიშვნელოვან განსხვავებებს. ყველაზე მნიშვნელოვანი არის განსხვავებული დენთის აირების სისტემა. M14-ის რთული  დენთის აირების სისტემა, დგუშის მოკლე სვლით, შეიცვალა ძალზედ მარტივი სისტემით, რომელსაც რუგერში ეძახიან ფიქსირებულ დგუშიან თვითწმენდავ სისტემად. ამ სახელის ქვეშ იმალება სქემა დგუშის გრძელი სვლით, სადაც დგუში, დგუშის ღერძთან ერთად, ერთიანი დეტალია, დაახლოებით, როგორც კალაშნიკოვის სისტემის ავტომატში. ეს დეტალი გადაბმულია საკეტთან, რომელიც არ იყენებს M14-ის გორგოლაჭს (ადრინდელ მოდელებში იყენებდა), არამედ უბრალოდ მრგვალი ფორმის შვერილი, რომელიც საკეტთან ერთად არის შესრულებული და სწორედ ის ზემოქმედებს დგუშის “ღერძზე” შესრულებულ ჭრილთან და ამით მიიღწევა ჯერ საკეტის გახსნა და შემდგომ მისი უკან მოძრაობა. სიმართლე გითხრათ, “მინის” დენთის აირების სისტემა უფრო გავს M1-ის კარაბინს. M14-სგან განსხვავებით M1-თან მე შეხება არ მქონია, მაგრამ დიაგრამებიდან ჩანს, რომ ორივე ერთმანეთს ძალიან გავს ამ თვალსაზრისით.

რუგერი სახელგანთქმულია თავისი მეტალის დეტალების ზუსტი ჩამოსხმის ტექნოლოგიებით და ძალიან ბევრი დეტალი “მინი 14″-ში არის ამ ტექნოლოგიით დამზადებული, რაც მნიშვნელოვნად ამცირებს იარაღის წარმოების ხარჯებს. რესივერი, საკეტი, დგუში “ღერძით”, დამრტყმელ-სასხლეტი მექანიზმის დეტალები, სამიზნი მოწყობილობები, დამზადებულია ჩამოსხმით. ეს მიდგომა ჭრის ყველა იმ პრობლემას, რაც უკავშირდებოდა M14, დამზადების სირთული და სიძვირე, ხარისხის პრობლემური კონტროლი. ამის წყალობით “მინი-14″ არა მარტო უბრალოდ დაპატარავებული ასლია, ის ასევე ბევრად უფრო ტექნოლოგიური იარაღია. რუგერი ზოგადად იყო ცნობილი ძველი სისტემის იარაღების წარმატებული მოდერნიზაციით და “მინი-14″ ასეთი მიდგომის კიდევ ერთი თვალსაჩინო მაგალითია.

mini14gassystem

დენთის აირების კამერა, დაყენებულია ლულაზე ოთხი ხრახნით, ლულის ქვეშ ჩანს დენთის აირების “ვენტილი”. ბევრად უფრო მარტივი სქემა ვიდრე კომპლექსური დენთის აირების სისტემა M14-ზე.   სურათზე არის უჟანგავი ფოლადისგან დამზადებული კარაბინი.

rugersights2

პირველი და მეორე უფრო გვიან მოდელბზე დაყენებული უკანა სამიზნი მოწყობილობები. ორივე იყენებს აპერტურას, გავს M14-ის სამიზნ მოწყობილობებს. წლების განმავლობაში მათი კონსტრუქცია მუდამ იცვლებოდა მაგრამ ძირითადად ამ ორი ტიპის მოწყობილობები გამოიყენებოდა. 

20211017_131500

დამრტყმელ-სასხლეტი მექანიზმი მოდული, იმეორებს M14-ის ანალოგიურ მოდულს. ყურადღება მიაქციეთ მცველის დიდ “ფარფლს” სასხლეტის კავის წინ. 

რაც შეეხება იარაღის სახელმძღვანელოს, ის უცვლელია. გადასატენი სახელური არის დგუშის და “ღერძის” მოდულზე, მარჯვენა მხრიდან. მცველი განლაგებულია დამრტყმელ-სასხლეტი მექანიზმის მოდულზე დამცავი კავის წინ. რესივერზე ზევიდან განლაფებულია საკეტის შემაკავებელი თავისი ღილაკით. ბოლო ვაზნის გასროლის შემდეგ საკეტი რჩება ღია. მჭიდის ღილაკი განლაგებულია იარაღის ქვედა ნაწილში მჭიდის უკან როგორც კალაშნიკოვის სისტემის ავტომატზე. დაშლაც ძალიან ადვილია და თუ გქონდათ ჩემსავით შეხება M14-თან, “მინი 14″-ს ადვილად დაშლით. დაშლა იწყება დამრტყმელ-სასხლეტი მექანიზმის მოდულიდან, სადაც საჭიროა დამცავი კავის გადახსნა რომ კაუჭისნაირი სამაგრები გამოვიდეს კონტაქტიდან მეტალის ჩამკეტებთან, რომლებიც განლაგებულია ხის კონდახში. შემდეგ შესაძლებელია ადვილად განაცალკევოთ რესივერი ლულით და კონდახი. შემდეგი ნაბიჯი დამაბრუნებელი ზამბარის და მისი ღერძის მოხსნა, დგუშის მოხსნა, შემდეგ რესივერიდან საკეტის მოხსნა და ბოლოს თუ გნებავთ შესაძლებელია ზედა, პლასტმასის ხუფის ლულიდან მოხსნა.  ამ იარაღის დაშლა აწყობის სრულ ციკლს და ყველა ნიუანსის ზეპირ-სტყვიერი აღწერით მე არ დაგღლით, იმიტომ, რომ უპრობლემოდ იპოვით ბევრ ვიდეო ინსტრუქციას რაც უფრო გასაგები იქნება ვიდრე ჩემი ნაწერი. მინდა მხოლოდ აღვნიშნო, რომ არაფერი განსაკუთრებულად რთული აქ არ არის და პრინციპში შეუძლებელია რამე არასწორად ააწყოთ ან გააფუჭოთ. ამ იარაღის კონსტრუქცია არის რეალურად გასული საუკუნის 30-ნი წლებიდან, “მინი 14″-ის ბაბუა, გარანდი M1, საერთოდ არის პირველი ნახევრად-ავტომატური შაშხანა, რომელიც იქნა მასიურად შეიარაღებაში მიღებული. ამის ფონზე “მინი 14′-ის დაშლა-აწყობა და მოვლა-მომსახურება საერთოდ არ არის რთული.

20211017_131336

ასე გამოიყურება დაშლილი “მინი-14″ მიაქციეთ ყურადღება დეტალს, რომელიც პრაქტიკულად არის დგუში საკეტის “მატარებლით”, ისეთივე როგორც კალაშნიკოვის სისტემის ავტომატში.  რესივერის მარცხენა მხარეს “კოლოფში” ჩამალულია საკეტის შემაკავებელი. 

mini14bolt

ეს ჭრილი დგუშზე და საკეტის მატარებელზე უზრუნნველყოფს საკეტის გადატრიალებას, რომ საბრძოლო ბჯენები გამოვიდნენ კონტაქტიდან კილოებთან, რომლებიც შესრულებულია რესივერის შიგნით. “მინი-14″-ის საკეტი ორ ბჯენიანია, როგორც M14-ში და მანამდე გარანდის კონსტრუქციის შაშხანაში. 

რუგერი “მინი 14″ იყენებს 5-10-20-30 ვაზნიან მჭიდებს, რომლებიც კონსტრუქციით M14-ის მჭიდების იდენტურია. რუგერის სახელი უკავშირდება სამოქალაქო პირებისთვის  დიდი ტევადობის მჭიდების აკრძალვის მოთხოვნას და ამის გარდა ის ასევე არ ყიდდა სამოქალაქო პირებზე 20 და 30 ვაზნიან მჭიდებს, რომელიც ხელმისაწვდომი იყო მხოლოდ სამართალდამცავებისთვის და სამხედროებისთვის. ჩვენი კარაბინი იყო დაკომპლექტებული ორი მჭიდით, 5 და 10 ვაზნაზე. აქიდან ქარხნული 5 ვაზნიანი მჭიდი სრულად იმალება კონდახში, 10 ვაზნიანი მჭიდის წარმომავლობა ვერ დავადგინეთ მასზე რაიმე დამღების არარსებობის გამო.

mini14general

ესეც ჩვენი “მინი 14″, ჩამოტანილი თავის დროზე საქართველოში შეკვეთით. მჭიდი იარაღზე 10 ვაზნიანია. ლულის სიგრძე  47 სმ/18.5 ინჩი. 

იარაღი ძალიან მოსახერხებელია. სავსე 10 ვაზნიანი მჭიდით ის იწონის 3.5 კგ-ს. სრული სიგრძე 96სმ-ია.  კარაბინი კარგად დაბალანსებულია, არ აქვს გამოშვერილი დეტალები (გარდა საკეტის გადასატენი სახელურისა), დგუშის მოძრავი ასიმეტრიული მიმმართველი, რომელიც გამოწეულია მარჯვნიდან დაფარულია პლასტმასის ლულის ხუფით. მიუხედავად იმისა, რომ ის სიგრძეში უფრო გრძელია ვიდრე AR-15 ბოლომდე დაკეცილი კონდახით, ის მაინც მე მომეჩვენა უკიდურესად კომპაქტურ და კარგად დაბალანსებულ იარაღად, რომელიც არ დაგღლის და არ შეგაწუხებს ხანგრძლივ ლაშქრობაში. კარგი იარაღია, რომელიც სულ სადრაც ახლოს უნდა გქონდეს.

ეხლა გადავდივართ ყველაზე დამაინტრიგებელ ნაწილზე, უფრო კონტრტულად კი სიზუსტეზე. არსებობს მოსაზრება, რომ “მინი 14″ არის საოცრად არაზუსტი იარაღი.  თავად ბილ რუგერი ეძახდა “მინი 14″-ს “მსოფლიოში ყველზე ძვირადღირებულ პლინკერს”, ერთგვარი მინიშნებით, რომ სიზუსტე არ არის ის თვისება, რომელსაც ელოდები “პლინკერისგან”, ანუ იარაღისგან რომელიც არის გათვლილი გასართობ სროლაზე. მიუხედავად ამისა, მინიმუმ სამჯერ ამ იარაღის კონსტრუქცია გადაიხედა, იმისთვის, რომ გაზრდილიყო სიზუსტე. ჯერ 2005-ში და შემდეგ 2008-ში. სქელდებოდა ლულა, მცირდებოდა დაშვებები დეტალებს შორის. მე ნანახი მაქვს ტესტირების ვიდეოები სადაც “მინი 14″ 200 მერამდე არ ჩამოუვარდებოდა სიზუსტით AR-15-ს, მაგალითად Paul Harrel-ის ვიდეო ამ თემაზე. ასევ TFB TV-ის ვიდეოში “მინი 14″ აჯობებს კიდევაც ბიუჯეტურ AR-15-ს, მაგრამ ასევე არის სხვა მასალები საიდანაც ხვდები რომ სიზუსტე არის მარგინალური.  სად არის ჭეშმარიტება?

ამის გასარკვევად გავეშურეთ რენჯზე. სამიზნედ ვიყენედით სილუეტს რომლის სიგანე იყო 47.5სმ ხოლო სიმაღლე 76სმ. სამიზნი მოწყობილობები ჩვენ იარაღზე, რომელიც განეკუთვნება ე.წ. 580-ე სერია (სერიული ნომრის პირველი სამი ციფრის მიხედვით),  არის პირველი, 2005 წლის გაუმჯობესებული მოდელის. ასევე ეს ნიშნავს, რომ კარაბინს აქვს უფრო სქელი ლულა და ოპტიკის დაყენების  შესაძლებლობა.  სხვათაშორის იარაღზე უკვე ეყენა GG&G-ს სამაგრი და Weaver-ის ოპტიკა, მაგრამ ყველაფერი ეს იყო პრაქტიკულად გაფუჭებული, იმიტომ რომ ყველა ხრახნი იყო ისე გადაჭერილი რომ დეფორმირდა, როგორც ოპტიკის სამაგრის ხრახნებიც ასევე ოპტიკის კორპუსიც. ერთგვარი მინიშნება რომ ვიღაცა ცდილობდა ასე, რაღაც პრობლემების მოგვარებას. იმისთვის რომ ასე არ მოხდეს, გამოიყენეთ ხრახნების ფიქსატორი, ე.წ. “ლოქთაითი” რომელიც ჩვენთანაც იყიდება. ზედმეტი გადაჭერა უბრალოდ დააზიანებს სამაგრს, რინგებს და ოპტიკას. სამწუხაროდ ყველა ეს კომპონენტი, რომელიც მოყვა იარაღს გახდა გადასაგდები. ამიტომ სროლა ხდებოდა მექანიკური სამიზნი მოწყობილობებით.

mini14fronts ასე გამოიყურება წინა სამიზნი მოწყობილობა რომელიც ეყენა “მინი 14″-ზე  2005 წლამდე. ის დიდი და ზედმეტად განიერია ალბათ პისტოლეტისთვისაც არა თუ შაშხანისთვის. 

580-ე სერიის “მინი 14″-ზე ყენდება ბევრად უფრო მოსახერხებელი წინა სამიზნი მოწყობილობა მაგრამ უკანა “დიოპტრი” პირიქით გაუარესდა. წარსულს ჩაბარდა ადვილი რეგულირებები. ამჯერად დიოპტრის თავი ფიქსირდება ბაზაში საპირისპიროდ გაყრილი შიდა ხრახნებით. რეგულირება კლიკებით შეუძლებელია. ზუსტი შესწორების შეტანა შესაბამისად ასევე. ვერტიკალური შესწორებების შეტანა ხდება დიოპტრის თავის ბაზაში დატრიალებით, რისთვისაც უნდა მოხდეს ერთი ხრახნის მაინც დაშვება. ვერტიკალური და ჰორიზონტალური შესწორებების შეტანა, მოდით ასე ვთქვათ,  ითხოვს მოთმინებას, გამართლებას და ცოტა წვალებას იმისთვის, რომ მოხდეს კარაბინის ზუსტი გასწორება. შესწორების ზუსტი შეყვანა შეუძლებელია, საჭიროა თვალით შეტანა და კორექტირება საჭიროების მიხედვით. ერთხელ რომ გაასწორებთ, მერე ხელი აღარ უნდა ახლოთ რაც ნიშნავს, რომ სამიზნი მოწყოილობები არ არის გათვლილი სხვადასხვა მანძილზე სასროლად, იარაღი ნულდება კონკრეტულ დისტანციაზე და მერე თარაზოს ხელს აღარ ახლებთ. ეს და ოპტიკის სამაგრის დასაყენებლი ადგილების დიზაინი, მაფიქრებდა, რომ არარსებობს არანაირი წინაპირობა ამ იარაღიდან კარგი სიზუსტის მიღების, იმიტომ რომ ამისთვუს ყველაფერი საპირისპიროდ არის გაკეთებული.  მიუხედავად ამისა, უნდა აღვნიშნო, რომ ქარხნული დიოპტრიც და კორაც კარგ სამიზნ სურათს იძლევიან და დამიზნებაც კომფორტულია.

100mont

ასე გამოიყურება 76 სმ სიმაღლის და 47 სმ სიგანის სილუეტი, “მინი-14″-ის კორასთან მიმართებაში 100 მეტრ მანძილზე. 

ჩვენ გამოვიყენეთ Federal-ის 62 გრანიანი ორი მუხტი და 55 გრანიანი ერთი მუხტები. ლულის ტვისტი არის 1:9-ზე რაც იდეალურია ალბათ მსუბუქი და საშუალო წონის ტყვიებისთვის. რაიმე პრეფერენცია კონკრეტული მუხტისადმი კარაბინს არ უჩვენებია. საშუალო სიზუსტე გამოვიდა 11.3 სმ 100 მეტრზე. რაც ალბათ ბევრია დღევანდელი სტანდარტებით. ლულის გახურებისთანავე მე დავინახე ტენდენცია რომ მორტყმები “იწელება”  სიმაღლეში. 100 და 50 მეტრზე სროლისას ცხადია რომ ჩვენი “მინი 14″ არ არის ზუსტი იარაღი. თავიდან მე ამის გამო ცოტათი გული დამწყდა, მაგრამ შემდეგ ამოვატრიალე სამიზნე და მივხვდი, რომ მგონი ბევრს და მეც მათ შორის, აქვს არასწორი წარმოდგენა ამ იარაღის დანიშნულებაზე და აქიდან გამომდინარე არასწორი მოლოდინები.  რა დავინახე მე სამიზნეს უკანა მხარეს? პირველ რიგში ის რომ სამი მუხტის და ცვალებადი დამიზნების წერტილის გამო (ხან ცოტა ზევით ვუჭერდი ხან ცოტათი ქვევით უკეთესი სამიზნი სურათის მისაღებად), მორტყმების 95% იყო 17 სანტიმეტრიან წრეში. მორტყმების აბსოლუტური უმეტესობა შემეძლო გადამეფარა ხელის გულით. ეს ნიშნავს, რომ 200 მეტრამდე გარანტირებულად მოვარტყავ ცოცხალ სამიზნეს (ფეხზე მდგარი ან სამკერდე ფიგურა) ასეთი კონფიგურაციის სამიზნი მოწყობილობებითაც. 50 მეტრიდან გარანტირებულად მოარტყავ თავის ფორმის სამიზნეს, მცირე ზომის ცხოველს. არის ეს საკმარისი კარაბინისთვის? ჩემი აზრით კი. უყურეთ, ბევრი ადამიანი სიზუსტეს ზომავს მილიმეტრებით, მაგრამ აბსოლუტურ უმეტესობა კარაბინების პატრონისთვის ეს მილიმეტრები არაფერს არ ნიშნავს. მე ვიცნობდი ერთ მონადირეს რომელიც სიზუსტეს ამოწმებდა ასე. რაღაც მანძილზე დადებდა სამიზნეს. ესროდა დგომიდან მთელ მჭიდს და თუ ერთი ტყვია მაინც მოხვდებოდა სამიზნეს ის იყო კმაყოფილი. ეს იყო ის სიზუსტე რაც მას სჭირდებოდა რომ მიეღწია იმ მიზნისთვის რაც მას სჭირდებოდა.  ამერიკაში უმეტესობა ირმებზე  მონადირეების უბრალოდ ალბათ კიდებს ხეზე ქაღალდის თეფშს, გადათვლის 50 ნაბიჯს და თუ მოარტყავს ამ თეფშს ითვლება რომ შეუძლია წავიდეს სანადიროდ. კლინტ სმიტის სიტყვებია: უმეტესობა თავდაცვითი შეტაკებების შაშხანის გამოყენებით ხდება პისტოლეტის მანძილებზე ანუ პრაქტიკულად სასაუბრო დისტანციებზე. არის იქ მნიშვნელობა შაშხანა აკეთებს 1MOA-ს 100 მეტრზე თუ 4 MOA-ს? ალბათ არა.  შეუშალა ხელი რუგერის სიზუსტემ მაიკლ პლატს 1986 წელს გაეხსნა ცეცხლი FBI-ს აგენტების მიმართულებით, მოეკლა ორი და დაეჭრა ოთხი აგენტი? მიუხედავად იმისა, რომ იყო უმცირესობაში, დაჭრილი და მოილოდნელობის ფაქტორიც აგენტების მხარეს იყო.? არა. კიდევ ერთი გახმაურებული შემთხვევა მოხდა ნორვეგიაში 2011 წელს, როდესაც “მინი 14″-ით შეუარაღებულმა ანდერს ბრეივიკმა მოკლა 69 ადამიანი.  .223 კალიბრის პრაქტიკული გამოყენების კონტექსტში მილიმეტრებზე საუბარი სისულელეა. იფიქრეთ მინი 14-ზე, როგორც M1-ის კარაბინზე, უბრალოდ უფრო ძლიერი ვაზნით და უფრო საიმედო. მიუხედავად ბევრი ნაკლისა M1 იყო ძალიან პოპულარული, იმიტომ რომ იყო მსუბუქი და მოსახერხებელი. ვის მოუვა თავში M1-ზე დააყენოს ოპტიკა და დაიწყოს ჯგუფებზე სროლა?

uoxceer

თავად გადაწყვიტეთ ასეთი სიზუსტე არის თუ არა საკმრისი თქვენთვის. 

გინდა მიზანში სროლა? მაშინ დაგჭირდება შესაბამისი შაშხანა. გინდა იაფი, მარტივი, საიმედო კარაბინი რომელიც 99% მოარტყავს ტყვიას იქ სადაც უმიზნებ ან სადმე ახლოს? აგერ არის “მინი 14″. რამდენიც არ უნდა ვილაპარაკოთ “მინის 14″-ის სიზუსტეზე ან მის არარსებობაზე, ეს კარაბინი გამოდის 1974 წლიდან ე.ი. ის იყიდება.  იმათ ვინც ამ იარაღს ყიდულობენ, არ აქვთ ანგარიშები ინსტაგრამზე და არ ტვირთავენ ვიდეოებს იუთუბზე. მათ ხელში “მინი 14″ მუშაობს აგერ უკვე 50 წელია და როგორც ჩანს რუგერი არც აპირებს მისი წარმოების შეწყვეტას იმიტომ რომ საბოლოო მომხმარებელი კმაყოფილია და აგრძელებს ამ კარაბინების ყიდვას. მისი ფასი ეხლა აშშ-ში არის სადღაც 800 დოლარამდე, რაც სულაც არ არის ბევრი.

ნიკო ჯავახიშვილს, რომ მოვუყევი ჩემ შედეეგებზე, ზუსტი შეფასება მისცა ამ კარაბინს:  “სკს-ია რა, არ ღირს ინვესტიცია მისი სიზუსტის გაუმჯობესებაში”. არის სკს-ი ცუდი იარაღი? არა.  შეედრება AR-15-ს? არა. ჯგუფების სასროლად გამოდგება? ისევ არა. ფასი, რომ იყოს იდენტური არ მგონია ვინმესთვის მიმეცა რჩევა ეყიდა “მინი 14″ AR-15-ის ნაცვლად, თუმცა ბიუჯეტური AR-ის ყიდვას ალბათ ისევ “მინი 14″ მირჩევნია არაბიუჯეტური საიმედოობით და რესურსით. მაგრამ ეს ჩემი აზრია, მე სუბიექტური ვარ, იმიტომ რომ მომენატრა ძველი სკოლის იარაღები, ხის და რკინის.  თანაც “მინიდან” სროლა სახალისოა, სასხლეტი ბევრად უკეთესია ვიდრე AR-15-ის “მილ-სპეკ” სასხლეტი და უფრო უკეთესი ვიდრე კალაშნიკოვის ან სკს-ის სასხლეტები. უკუცემა მინიმალურია. მიუხედავად გაუკრკვეველი წარმოშობის მჭიდისა, დაბრკოლებას ადგილი არ ქონია. როგორც მოსალოდნელი იყო, ვიბრაციისგან დაიშვა სამიზნი მოწყობილობის ხრახნები, ამიტომ გასწორების შემდეგ ისინი უნდა დაფიქსირდნენ “ლოკტაიტით”.  მე გავაგრძელებ ამ იარაღიდან სროლას და ვნახავ შევძლებ თუ არა უკეთესი შედეგის ჩვენებას თუმცა “მინი 14″-ის ირგვლივ მისი გაზუსტების მთელი რელიგია არსებობს, რომელიც ითვალისწინებს, ბალანსირებს, ბედინგს, დენთის აირების ბლოკის მორგებას და ა.შ. ვნახოთ შეიძლება ვცადო რაღაც მიდგომები, თუმცა მგონია რომ მაინც ეს ყველაფერი ზედმეტია.

minibarss

ისევე როგორც ჩემი .308 კალიბრის “ვეპრი”, “მინი 14″ ექსტრაქციისას ტოვებს კვალს მასრაზე რაც რელოუდერებს არ მოეწონება. 

რაც შეეხება შეფასების კრიტიკულ ნაწილს. კრიტიკას იმსახურებს არაუნივერსალური სამაგრი ოპტიკისთვის რაც გასაკვირი არ არის, დიზაინის ასაკიდან გამომდინარე. ასევე უკანა სამიზნი მოწყობილობის მექანიზმი ზედმეტად პრიმიტიულია, მაგრამ ეს გარდაუვალია ეპოქაში სადაც შეიძლება კარგი ოპტიკა იყიდო 100 დოლარად. ასეთი მოცემულობის პირბებში არც ერთი მწარმოებელი არ შეიწუხებს თავს მაღალი დონის მექანიკური სამიზნი მოწყობილობის დაყენებით. ისიც გამიკვირდა, რომ იარაღი დაკომპლექტებულია საღვედეებით. TechSight-ი უშვებს სამიზნი მოწყობილობების კომპლექტს “მინი 14″-თვის, რომელიც ბევრად უფრო მოსახერხებელია. მეტი კრიტიკას არაფერი არ იმსახურებს. შესაძლებელია ეს იარაღი იყოს უფრო ზუსტი? ჩემი აზრით კი. საჭიროა მინიმუმ ბევრად სქელი ლულა და იდეაში ახალი დენთის აირების სისტემა მოკლე სვლით. სხვათაშორის იუთუბზე დევს გერმანელი მეირაღის ვიდეოები სადაც ნაჩვენებია “მინი 14″ მოკლე სვლიანი დგუშით. ღია საკითხად რჩება უახლესი გამოშვების კარაბინების სიზუსტე, რაზეც მე ვერაფერს ვერ ვიტყვი, იმიტომ რომ არ მაქვს მათზე წვდომა, მაგრამ რასაც ვუყურებ ეს პრობლემა, როგორც ჩანს საბოლოოდ გადაიჭრა. გავმეორდები მე არ ვთვლი რომ ეს არის პრაქტიკული პრობლემა, მაგრამ დღეს გვაქვს მოცემულობა, რომ იაფი “პლინკერებიც” აჩვენებენ მაღალ სიზუსტეს და მომხმარებლები არიან ამით განებივრებულები და ზოგადად არის მოლოდინი, რომ ნებისმიერი 5.56//223 კალიბრის გრძელლულიანი იარაღი უნდა იყოს ზუსტი.

miniar

14.5 ინჩიანი AR-15 და 18 ინჩიანი  Mini-14. ყველაზე სასურველი Mini-14 უნდა ალბათ იყოს მოდელი GB-F დასაკეცი კონდახით. ყურადღება მიაქციეთ ლულის ფორმას დენთის აირების ბლოკის წინ, ის გასქელებულია და ვიწროვდება ბოლოსკენ. ეს არის უტყუარი ნიშანი რომ კარაბინი გაუმჯობესებული, 580-ე სერიის არის. 

mini14markings

ასე გამოიყურება დამღები “მინი 14-ზე”. 2002 წლიდან, სხვადასხვა მცირე ცვლილებების გარდა, ასევე შეიცვალა კარაბინის სახელი, ის გახდა Ruger Ranch Rifle. მიაქციეთ ყურადღება კალიბრის აღნიშვნას. რესივერზე წერია .223 თუმცა ყველა მოდელში გარდა Target მოდელისა შესაძლებელია 5.56×45 NATO-ს ვაზნების გამოყენება. უახლეს მოდელებში უკვე გამოიყენება კალიბრის აღნიშვნა “5.56″.  “მინი 14″ როორც ვხვდები იყო პირველი სერიული იარაღი, რომელიც იყენებდა “ჰიბრიდულ” სავაზნეს რომელიც იყო გათვლილი ორივე ვაზნაზე .223 Remington და 5.56X45 NATO.  ლულაზე დამღები არ არის. 

shootercentral.ge-ს დასკვნა. Ruger Mini-14 არის კლასიკური ამერიკული იარაღი, ამიტომ ის იქნება სასურველი შენაძენი ცეცხლსაროლი იარაღის ენთუზიასტისთვის, რომელსაც მობეზრდა “კალაშნიკოვები”, AR-15-ები და უნდა რამე განსხვავებული, უფრო საინტერსო და უჩვეულო. პრაქტიკული თვლასაზრისით, გამომდინარე იქიდან რომ “მინი 14″ იყენებს სპეციალურ მჭიდებს და ოპტიკის დასაყენებელ სამაგრებს/რინგებს, მისი მყიდველი ჩააყენებს თავის არახელსაყრელ პოზიციაში. სიზუსტის საკითხი ღიად რჩება, მაგრამ უახლესი გამოშვების კარაბინები, როგორც ჩანს ბევრად ზუსტად ისვრიან, საშუალოდ 3-4 MOA 100 მეტრზე, ვიდრე უფრო ადრინდელი გამოშვების კარაბინები. რაც მთავარია, იარაღი საიმედოა რასაც ადასტურებს მისი მრავალწლიანი ექსპლუატაცია, ამიტომ ცალსახად ის შეიძლება იყოს რეკომენდირებული თუ რომელიმე დასახელებული ფაქტორი თქვენ ხელს არ გიშლით. დანიშნულებით “მინი 14″ არის თავდაცვითი კარაბინი, რომელიც უნდა იყოს ხელმისაწვდომი და საიმედო და ამის წყალობით ის მაინც არ კარგავ აქტუალურობას AR-15-ის ეპოქაში.

20211014_124628gsdg

Mossberg-ის შთამბეჭდავი დებიუტი – პისტოლეტი MC1

Wednesday, October 13th, 2021

20211013_211306

როდესაც ჩემმა მეგობარმა ალეკო ლუხავამ მითხრა რომ აპირებდა Mossberg-ის პისტოლეტების ჩამოტანას, მე ეგრევე ვუთხარი რომ ერთ ცალს უეჭველი მე ავიღებდი და პირველი დავწერდი ამ იარაღზე მიმოხილვას. მაგ საუბრის მერე თვეები გავიდა და როდესაც გავიგე, რომ ეს პისტოლეტები ჩამოვიდა საქართველოში, წავედი მათ სანახავად, თუმცა საერთოდ არ ვიყავი დარწმუნებული რომ რომელიმეს ვიყიდიდი.  პროგრამაში იყო Beretta 92X-ის მიმოხილვა, შემდეგ რიგში იდგა Glock 34, მოკლედ გაცილებით ნაკლები ენთუზიაზმით ვიყავი განწყობილი ვიდრე თავიდან. მაგრამ პისტოლეტების ნახვა მაინტერესებდა.  პირველ რიგში იმიტომ, რომ ეს იყო რეალურად პირველი თვითდამტენი პისტოლეტი, რომელიც კომპანიამ გამოუშვა და მეორე პისტოლეტი ზოგაგადად “მოსბერგის” ისტორიაში. თავისი პირველ პისტოლეტს ეს კომპანია უშვებდა გასული საუკუნის 20-ან წლებში და ეს იყო 4 ლულიანი .22lr კალიბრის “დერინჯერის” ტიპის პისტოლეტი. 2019 წელს, ზუსტდ თავისი ასი წლისთავზე, “მოსბერგმა” შესთავაზა მომხმარებლებს  თვით-დამტენი პისტოლეტი კალიბრში 9X19 Para ე.წ. “მიკრო 9 მილიმეტრიანი”. ასეთი პისტოლეტები ძალიან პატარა გაბარიტების, ერთ-რიგიანი მჭიდებით ეხლა ძალიან პოპულარულია და იკავებენ ნიშას, რომელიც აქამდე ათწლეულები ეკავა .38 კალიბრის “მოკლეცხვირიან” რევოლვერებს.

mosbrow

Mossberg Brownie, არა მხოლოდ პირველი პისტოლეტი იყო მოსბერგისთვის, არამედ ზოგადად პირველი იარაღი, რომელიც ამ კომპანიამ გამოუშვა და მიღებულმა შემოსავალმა მისცა შესაძლებლობა ემიგრანტს შვედეთიდან ოსკარ მოსბერგს გაეგრძელა იარაღების კონსტრუირება და წარმოება. 

საფირმო მუყაოს ყუთის გახსნის შემდეგ, ჩემ თვალწინ იდო მოკრძალებული ზომების, ყავისფერი ფერის პისტოლეტი, მოდელი MC1, რომელიც არის Glock 43-ის პირდაპირი კონკურენტი. მიკრო პისტოლეტი, ერთ რიგიანი მჭიდით, დახურული დამრტყმელით (“სტრაიკერი”). ნანახი იმდენად მომეწონა, რომ გადაწყვეტილება შეძენაზე ეგერევე მივიღე.

20210828_124252

ასეთ კომპლექტაციაში იყიდება მოსბერგის პისტოლეტები. მუყაოს ყუთი, ორი მჭიდი, ინსტრუქცია, პლასტმასის chamber flag-ი და უსაფრთხოების საკეტი. 

MC1 ძალიან თხელია, მხოლოდ 2.5 სმ სიგანეში და გარდა იმისა, რომ არ გააჩნია არანაირ გამოშვერილი დეტალები, ყველა კუთხე საკეტზე და ჩარჩოზე გადამრგვალებულია, რაც იცავს ხელებს დაზიანებისგან და უზრუნველყოფს სწრაფ, დაბრკოლების გარეშე ამოღებას გინდა ბუდიდან, გინდა ჯიბიდან. ეგრევე ყურადღებას იქცევს სწორი სასხლეტი, რომელიც ეხლა ძალიან მოდაშია და ეს ტრენდი სახეზეა, ბევრი მწარმოებელი ცდილობს მოიზიდოს მყიდველი იმით, რომ პირდაპირ ყუთიდან სთავაზობს ისეთ რამეებს, რაც ადრე იყო ხელმისაწვდომი მხოლოდ შეკვეთით დამზადებულ ან კასტომიზირებულ პისტოლეტებში.  პისტოლეტის მასა 6 ვაზნით 617 გრამია. ჩარჩო პოლიმერის არის. ლულის სიგრძე 87მმ-ია, ხრახნების ბიჯი: 1:16, 6 ღარით. ლულა ქრომირებული არ არის მაგრამ დაფარულია დამცავი დაფარვით, რომელიც ძალიან წააგავს ტენიფერს. ლულაც და საკეტიც დამზადებულია 416 მარკის უჟანგავი ფოლადისგან. საკეტი დაფარულია გამძლე DLC ტიპის დაფარვით, რომელიც პრაქტიკულად არც ფერით და არც ზედაპირით არ განსხვავდება Glock 19X-სგან. აქაც არ ჩანს ეკონომია მასალებზე ან დაფარვის ტიპებზე.  პისტოლეტი ასევე აღჭურვილია მექანიკური მცველით. ექსტრაქტორი არის გარედან განლაგებული.

ავტომატიკის სქემა არის კარგდ ნაცადი და გამოცდილი მიდიფიცირებული ბრაუნინგის სქემა, რომელიც გამოიყენება ალბათ თანამედორვე პისტოლეტების 99%-ში. დამაბრუნებელი ზამბარა ორმაგი არის. გაბარიტებით ის ზუსტად იმეორებს თავის ძირითად კონკურენტს Glock-43-ს. უფრო მეტიც, მასში შესაძლებელია Glock 43-ის მჭიდების გამოყენებაც.

mosmc3

რკინის სამიზნი მოწყობილობები, დიდი თეთრი წერტილებით, ძალიან მოსახერხებელი და ასევე გადამრგვალებული რომ რამეს არ წამოედონ. სამიზნი მოწყობილობები თავსებადია SIG P365-თან. ზოგი მოდელი რაც საქართველოში ჩამოვიდა აღჭურვილია Tru-glo-ს “ტრიტიუმებით”, მაგრამ ასეთი მოდელების ფასიც შესაბამისად უფრო მაღალია. 

mosmc2

კარგი პისტოლეტი შედგება ბევრი დეტალისგან, რომელიც არ უნდა გამორჩეს მწარმოებელს. მათ შორის არის ჭრილები საკეტზე, რომელიც აადვილებენ მის გადაკვრას. ჭრილები არის როგორც უკან ასევე საკეტის წინა ნაწილში, საკმაოდ აგრესიული და აადვილებენ საკეტის გადაკვრას.

Mosmc7

პისტოლეტი აღჭურვილია cross-bolt მცველით, რომელიც არის “გაყრილი” ჩარჩოში.  

Mosmc8

ლულის არხის ხარისხი ძალიან კარგია, რაც დადასტურდა ბოროსკოპით დათვალიერებისას. 

მოკლედ, პირველი შთაბეჭდილება იყოს ასეთი: ეს არის ხარისხიანი იარაღი. უწოდო მას “ბიუჯეტური” ენა არ მიტრიალდება. მასალების არჩევანი, დიზაინი და კონსტრუქცია არის ისეთი, როგორსაც ელოდები ტოპ მწარმოებლისგან. თან რაც მთავარია ფასი, რომელიც იწყება 1780 ლარიდან. გასაკვირია მაგრამ სწორედ ის მოდელი, რომელიც მე ყველაზე მომეწონა და შევიძინე, ღირდა ყველაზე იაფი, ანუ 1780 ლარი.

ჩემი აზრით, როდესაც ცდილობ დაიმკვიდრო ადგლი ბაზრის ნიშაში სადაც უკვე ბევრი მოთამაშეა, თავს ზევით უნდა ახტე რომ შენ პროდუქტს ყურადღება მიაქციონ. არ ვიცი ეს “მოსბერგს” რამდენად გამოუვიდა მაგრამ MC1-ს აქვს ბევრი რამ რასაც ისურვებდა მსროლელი და რაც არ გვხვდება იგივე Glock 43-ზე. მათ შორის მექანიკური მცველი (იშვიათი “სტრაიკერებზე”),  შესაძლებელია მცველის და მჭიდი ღილკაის მხარის შეცვლა, სწორი სასხლეტი, რკინის სამიზნი მოწყობილობები, შესაძლებლობა გამოიყენო Glock 43-ის მჭიდები და უბრალოდ კარგი დიზაინი.  რაც შეეხება მჭიდებს მოდელი MC1 დაკომპლექტბეულია ETS-ის წარმოების მჭიდებით, რომლებიც დამზადებულია გამჭირვალე პლასტმასისგან. უფრო დიდი ზომის მოდელი MC2,  კომპლექტდება იტალიაში დამზადებული 15 ვაზნიანი (!!!) მჭიდებით. ეს კარგი და სწორი გადაწყვეტილებაა, როდესაც ქმნი პისტოლეტს აპროპირებული მჭიდის კონსტრუქციის ირგვლივ და იყენებ მჭიდებს მწარმოებლებისგან, რომლებიც სპეციალიზირდებიან მათ წარმოებაზე.  საკუთარი ძალებით მჭიდების გამოშვება, სუფთა ფურცლიდან, საკამოდ სარისკო წამოწყებაა. ამიტომ პირველ ეტაპზე “დააუთსორსება” მჭიდების წარმოების არის სწორი გადაწყვეტილება “მოსბერგის” მხრიდან.

ETS-ის მჭიდებს რაც შეეხება მე ეგრევე ვიტყვი რომ არ ვარ გამჭირვალე მჭიდების დიდი მოყვარული.  მიზეზი პირველი, რასაც ვუყურებ ასეთი მჭიდები არ გამოირჩევიან ისეთი გამძლეობით, როგორც არაგამჭირვალე მასალებისგან დამზადებული მჭიდები. მიზეზი მეორე: თქვენ ხედავთ დაბრეცილ შეკუმშულ ზამბარას, ოდნავ გადახრილ მიმწოდებელს, ვაზნები მჭიდში იდელაური თანწყობით არ ზიან ხოლმე. ყველაფერი ეს კონტრასტში მოდის სხვაგავრად პროპორციულ/მოწესრიგებულ, იდეალურად მორგებულ პისტოლეტის მექნიზმთან. ეს ყველაფერი ქმნის რაღაც მოუწესრიგებლობის შეგრძნებას და იწყებ ფიქრს, რამე ზამბარას ხომ არ ჭირს? ვაზნები სწორად არის ჩალაგებული? რატო მეჩვენება რომ მიმწოდებელი გადახრილია? მოკლედ ჩემი აზრით ეს სულელუი ტრენდია, რომელიც იმედია მალე ჩაბარდება წარსულს. ჭრილები ან ანსვრეტები მჭიდზე საკმარისია რომ ჩანდეს რამდენი ვაზნა არის შიგნით.

241166990817_n

ასე გამოიყურება ETS-ის მჭიდი. პისტოლეტი კომპლექტდება 2 ცალით, 6 და 7 ვაზნაზე. ETS არ განეკუთვნება ტოპ-მწარმოებლებს, მაგრამ თუ არ მოგწონთ ესენი, პისტოლეტი იდეალურად მუშაობს Glock 43-ის მჭიდებთან.  ნარინჯის ფერი მიმწოდებელი, Federal Syntech-ის წითელი თავები, ქვიშის ფერი მჭიდის ხუფი და “შუშის” მჭიდის კორპუსი, უფრო გავს რაღაც სათამაშო იარაღის ნაწილს, ძველი თაობის და კონსერვატიულ იარაღის მოყვარულებს ის ნამდვილად არ მოეწონება. ზამბარის არათანაბარი შეკუმშვა კითხვებს აჩენს, მაგრამ ვინ იცის არაგამჭირვალ მჭიდებში ეს ზამბარები როგორ გამოიყურება. 

იმისთვის რომ ჩავიხედოთ პისტოლეტის შიგნით ის უნდა დავშალოთ და აქ გველოდება პირველი სიურპრიზი. პისტოლეტს არ აქვს რამე ჩამკეტი ან ღილაკი რომელზე დაჭერით უნდა დაიწყოთ მისი დაშლა. ასეთი რამ ამ პისტოლეტს არ გააჩნია. უბრალოდ გამოწიეთ საკეტი უკან, დააყენეთ შემაკავებელზე, დააჭირეთ საკეტის ხუფს და მოხსენით ის. შემდეგ ამოიღეთ  დამრტყმელის მოდული და მოხსენით საკეტი ჩარჩოდან.    საკეტის ხუფი ზემოქმედებს ჩარჩოს უკანა ნაწილში შესრულებულ ბჯენთან, რომელიც არ აძლევს მას საშუალებას წავიდეს წინ და მოძვრეს ჩარჩოს. ხუფს ადგილზე იჭერს დამრტყმელის ზამბარა. შესაბამისად ხუფზე დაჭერა და მისი მოხსნა საკეტიდან, გაძლევთ საშუალებას განაცალკევოთ საკეტი და ჩარჩო და ასევე ამოიღოთ დამრტყმელი რომ გაწმინდოთ მისი არხი.ამის შემდეგ ყველაფერი ტრადიციულად არის, მიოხსენით დამაბრუნებელი ზამბარა და განაცალკევეთ ლულა და საკეტი. პისტოლეტი მზად არის წმენდისთვის და მომსახურებისთვის. გენიალურად მარტივი სქემაა.

mosmc6

არასრულდ დაშლილი Mossberg MC1. 

დაშლის შემდეგ ცხადი ხდება, რომ MC1 არის Glock-ის პრაქტიკულად ზუსტი ასლი. რაიმეს დამატებით აქ თქმა შეუძლებელია. მექანიზმი პრაქტიკულად ერთი-ერთში იმეორებს გლოკის safe-action-ს, აქაც “მოსბერგის” კონსტრუქტორებმა არ დაიწყეს ბორბლის ხელახლა გამოგონება. სხვათაშორის ამ პისტოლეტის კონსტრუქციის ავტორი არის კოლტის ყოფილი ინჟიენერი გრეგ როუსემი.

mosmc4 ხედი “მოსბერგის” დამრტყმელ-სასხლეტ მექანიზმზე, რომელიც პრაქტიკულად არაფრით არ განსხვავდევა ავსტრიული “გლოკისგან”. დამრტყმელ-სასხლეტი მექანიზმის კორპუსი მეტალის არის.

mosmc5

MC1-ის საკეტი ძალიან სუფთად არის დამზადებული, არსად არ ეტყობა ინსტრუმენტის კვალი. დამრტყმელის მცველი და ექსტრაქტორი დამაგრებულია საკეტში ხვეული პინით, რომელიც ზევიდან არის გაყრილი.

დეტალური შესწავლის შემდეგ, შემიძლია დაზუსტებით გამოვაცხადო, რომ MC1 არ ტოვებს ნედლი იარაღის შთაბეჭდილებას. პირიქით, კარგად ჩანს რომ კონსტრუქტორებამ საშინაო დავალება კარგად შეასრულეს.   დარწმუნებული ვარ, “მოსბერგი” მალე გამოუშვებს გაუმჯობესებულ ვერსიას, თუმცა მე მიჭირს ვთქვა, რა საჭიროებს გაუმჯობესებას, მე მგონია რომ მექანიკურ მცველზე უარს იტყვიან, ალბათ სხვა მჭიდებზე გაკეთდება არჩევანი, შეიძლება შეიცვალოს პლასტმასის ჩარჩოს ფორმა და ტექსტურა. დანარჩენში ეს პისტოლეტი არის კარგი უკვე თავის პირველივე თაობაში. მე მინახავს ახალი პისტოლეტები, რომლებსაც ეტყობათ რომ მწარმოებლებმა იჩქარეს და მერე იგებ რომ გამოჩნდა “ახალი” და “გაუმჯობესებული” ვარიანტი სადაც ყველა “ბაგი” აღმოფხვრილია, ეს აშკარად არ ეხება MC1-ს.

ეხლა რაც შეეხება სროლას და სიზუსტეს. როგორც უნდა ელოდებოდე ასეთი პატარა პისტოლეტისგან, სროლის დროს უკუცემა მნიშვნელოვანია, თუმცა მაგალითად მუხტებით 115 გრანიანი მსუბუქი ტყვიით, უკუცემის კონტროლი არ არის რთული.  პისტოლეტი ასევე გამოდგა ძალიან ზუსტი, არაფრით არ ჩამოუვარდებოდა ტიპიურ კომპაქტებს, როგორიც არის მაგალითად Glock 19.  რაც არ მომეწონა, მოხვედრის წერტილი იყო საკმაოდ დაბლა რაც სურათებიდანაც ჩანს. უმეტესობა პისტოლეტების ტესტირება სიზუსტეზე როგორც ვხვდები აღარ ხდება, ეს არის მოცემულობა რომელიც გვაქვს და ცხადია ეს არ არის კარგი. ჩვენ შემთხვევაში გამოსავალი არის დამიზნების წერტილის ან ტექნიკის ცვლილება. მძიმე ტყვიების გამოყენება ოდნავ წევს მაღლა მოხვედრის წერტილს მაგრამ აცდენა დამიზნების და მოხვედრის საშუალო წერტილებს შორის მაინც მნიშვნელოვანია.  პისტოლეტით უნდა შეძლო მცირე “წერტილოვანი” სამიზნეების დაზიანება და ამიტომ მნიშვნელოვანია, რომ მოხვედრის და დამიზნების წერტილები იყოს ახლოს ერთმანეთთან ან იდეალში ზუსტად ერთმანეთს ემთხვეოდეს. სამწუხაროდ ახალ პისტოლეტებში სულ უფრო ხშირად მე ვხედავ, რომ ამას არ ექცევა სათანადო ყურადღება. ამავე დროს სამიზნი მოწყობილობები კარგად ხილვადია და შუქს კარგად ატარევბენ რის გამოც კარგი დამიზნება და ზუსტი სროლა ადვილია. MC1 არის ერთ-ერთი ყველაზე ზუსტი თუ არა ყველაზე ზუსტი მიკრო 9მმ-ნი პისტოლეტი რომელიც მე ოდესმე შემხვედრია, ვგულისხმობ ჯგუფების ზომებს.

20211011_192359

ნორმალური შედეგი 15 მეტრზე, ყველაზე იაფი Blazer 115gr FMJ მუხტით, რომელიც იყენებს ალუმინის მასრას. 

mc1 fiocchi

Fiochi 123 gr FMJ (წითელი კოლოფი) გამოდგა ყველაზე ზუსტი. (15მ)

20211011_193016 (1)

10 მეტრიანი სამიზნე შედარებით სწრაფი ტემპით სროლის შემდეგ სხვადასხვა მუხტებით.

უნდა გაითვალისწინოთ, რომ ეს ტესტები არის ზედაპირული და “არამეცნიერული” და მათი მიზანია შეგიქმნათ ზოგადი წარმოდგენა რამდენად კარგად ისვრის ესა თუ ის პისტოლეტი. რაც მთავარია, მთლიანად გარსით დაფარული (FMJ) სხვადასხვა მუხტების გამოყენებისას არანაირ დაბრკოლებას ადგილი არ ქონდა.  ტესტირების დროს ჩვენ ვიყენებდით მეტ წილად მხოლოდ გლოკის 6 ვაზნიან მჭიდებს, თუმცა არც ETS-ის მჭიდების ეპიზოდური გამოყენებისას რაიმე დაბრკოლებებს ადგილი არ ქონდა. ექსტრაქცია იყო პოზიტიური, მხოლოდ ალუმინის მასრიანი Blazer-ის გამოყენებისას, აშკარად შესამჩნევი იყო რომ მასრები იმდენას შორს არ მიფრინავდნენ. შეიძლება ითქვას რომ პისტოლეტს უჭირდა მასრების ექსტრაქცია, იქიდან გამომდინარე რომ მასრები პირდაპირ ფეხებთან ვარდებოდა. მოსალოდნელი იყო რომ ხანდახან საკეტი არ დგებოდა შემაკავებელზე, რომელიც მიუხედავად იმისა, რომ კარგად ჩამალულია ჩარჩოში მაინც მას ედება ხელი და არ აძლევს საშუალებას აიწიოს ზევით, რომ საკეტი გააჩეროს ღია მდგომარეობაში.

ეხლა კრიტიკული ნაწილი. მარტო კარგზე ლაპარაკობენ ისინი ვინც ყიდიან იარაღებს და ხანდახან მეც მინდა ვიყო პოზიტიური და არ ვუყურებ საკმარისად კრიტიკულად იმ იარაღებს რომლებსაც მიმოვიხილავ. MC1-ის შემთხვევაში კრიტიკას იმსახურებს მჭიდების არჩევა და ამაზე უკვე დავწერე, ამიტომ აღარ გავმეორდები.  შემდეგი რაც არ მომეწონა ამ პისტოლეტში, არის ის რომ ლულა დახურულ საკეტზეც ცოტათი მოძრაობს როგორც მივხვდი პატარა ჰორიზონტალური “ლუფტი” აქვს  და ამიტომ გამოსცემს კაკუნის ხმას. ზოგადად ავტომატურ პისტოლეტებში დაშვებები დეტალებს შორის ნორმალურია და აუცილებელია საიმედო ფუნქციონირებისთვის, მაგრამ ჯერ აქამდე მე ვერ ვიხსენებ, რომ დახურულ საკეტზე ლულა გამოსცემდეს ხმებს, იმიტომ რომ ჩაკეტილ მდგომარეობაში მას აწვება საკეტი დამაბრუნებელი ზამბარით და იქ თავისუფლად არაფერი არ დადის. თუ დააწექი თითით ლულას ნებისმიერ პისტოლეტზე (გარდა საასპარეზო მოდელებისა) დაინახავ, რომ ის მოძრაობს მაგრამ ასე ხმას გამოსცემდეს, მაგალითად სიარულისას, მე ვერ ვიხსენებ რამე ესეთი მენახოს. რატომ არის ასე არ ვიცი, შეიძლება კონსტრუქციული თავისებურებაა, მაგრამ ფაქტია რომ პისტოლეტი ზუსტად ისვრის და ამ თავისებურებას შესამჩნევი გავლენა სიზუსტეზე არ აქვს.  სასხლეტი თავიდან არ მომეწონა მაგრამ საბოლოო ჯამში მასთან დიდი პრეტენზიები არ მაქვს, ის ნორმალური და ადეკვატურია. პისტოლეტი მსუბუქი მუხტებით ისვრის ოდნავ ქვემოთ, მაგრამ უფრო მძიმე ტყვიიანი მუხტით, დამიზნების წერტილი უფრო ახლოს არის მოხვედრის წერტილთან. მცველის უჩვეულო განლაგება ითხოვს მიჩვევას, მაგრამ მგონი ჩემი რჩევა უნდა იყოს, თუ აუცილებლობა არ არის და მაინცდამაინც არ გინდათ მექანიკური მცველი, ჯობია იყიდოთ მოდელი მცველის გარეშე. მიაქციეთ ყურადღება, როგორც ჩანს ქარხნულ კონფიგურაციაში, ის დაყენებულია ისე რომ ითიშებოდეს მარჯვნიდან დაჭერით (საჩვენებელი თითით) და ირთვებოდეს შესაბამისად მარცხნიდან დაჭერით (დიდი თითით). რეალურად, ჩემი აზრით უმჯობესია ის ითიშებოდეს მარცხნიდან დაჭერით დიდი თითით (თუ იარაღი გიჭირავთ მარჯვენა ხელში) რაც ბევრად უფრო მოსახერხებელია. რაც მთავარია მცველის მიმართულების შეცვლა საერთოდ არ არის რთული. ეს დეტალი (მცველი) ითხოვს მიჩვევას და ტესტირებას, რომ დარწმუდნეთ რომ ისე არ მოხდეს, რომ ის “თავისით” ჩაირთოს ან გამოირთოს რაიმე მანიპულაციების დროს. პრაქტიკა არის ყველაფერი და იმისთვის რომ ასეთი მიკრო 9მმ-ნი პისტოლეტები ეფექტურად გამოიყენოთ, პრაქტიკა არის აუცილებელი.

საბოლოო ჯამში “მოსბერგის” ეს ახალი პისტოლეტი, უდაოდ არის ჩემთვის პირადად წლის მოულოდნელობა და სასიამოვნო სიურპრიზი. როგროც წესი ასეთი დებიუტები მწარმოებლებს არ გამოსდით ხოლმე და როგორც კი გადაივლის სარეკლამო აურზაური აღმოჩნდება, რომ ახალ იარაღს აქვს სერიოზული პრობლემები და საჭიროა მისი კონსტრუქციის გაუმჯობესება, მოსბერგმა როგორც ჩანს ეს “ტრადიცია” დაარღვია რაც ძალიან კარგია. მე დარწმუნებული ვარ, რომ პისტოლეტი გამოდგება როგორც საიმედო იარაღი თუმცა იმის გამო რომ ის ახალია, არ არის ბევრი აქსესუარი და “აფტერმარეტ” დეტალი და ჯერ ჯერობით მხოლოდ ორი მოდელი და ერთი კალიბრია ხელმისაწვდომი, შეიძლება ის არ იყოს ისეთი “გაპიარებული” და მასობრივად გავრცელებული, როგორც მისი კონკურენტი – Glock 43. ამ ეტაპზე ცალახად მე ეს პისტოლეტი ერგონომიულობის თვალსაზრისით მირჩევნია Glock 43-ს, მაგრამ გასარკვევია როგორ აჩვენებს ეს პისტოლეტი თავს, გრძელვადიან ექსპლუატაციაში, ჯერ-ჯერობით გამოხმაურებები პოზიტიურია მაგრამ საჭირო არის დრო, რო ყველაფერი ბოლომდე გაირკვეს.

shooterscentral.ge-ს დასკვნა. MC1  არის მიკრო 9მმ-ნი პისტოლეტი, რომელიც პირდაპირ კოლოფიდან პრაქტიკულად არ საჭიროებს არაფერს, რომ დაიწყოთ მისი გამოყენება. ის იყენებს გამოცდილ ტექნიკურ გადაწყვეტილებებს და კარგ მასალებს, დამზადების ხარისხი მაღალია და აქიდან გამომდინარე გრძელვადიან პერსპექტივაშიც მას არ უნდა ქონდეს რაიმე პრობლემა. სასურველია ასევე მოიმარაგოთ ორიგინალური გლოკის წარმოების მჭიდები, რომ იყოთ დარწმუნებული, რომ გაქვთ საუკეთესო ქარხნული წარმოების მჭიდები (MC2 იყენებს იტალიური წარმოების მეტალის ორ რიგიან მჭიდებს). ფასით ის სტატიის დაწერის მომენტისთვის არის ყველაზე ხელმისაწვდომი ამერიკული/ევროპული წარმოების პისტოლეტი, რომელიც იყიდება საქართველოში, ფასები მერყეობს 1800 ლარიდან 2500 ლარამდე, გააჩნია მოდელს და კომპლექტაციას.

20211008_002312

Beretta 92X გამადიდებელი შუშის ქვეშ

Sunday, October 10th, 2021

სულ რაღაც რამდენიმე თვეა თბილისში შესაძლებელი გახდა, ახალი X მოდფიკაციის Beretta 92 სერიის პისტოლეტების შეძენა. ამ სერიის პისტოლეტების გამოშვება სულ ახლახანს დაიწყო ბერეტამ და ცხადია მე, როგორც ამ მოდელის პისტოლეტის მოყვარული, შანს ვერ გავუშვებდი ხელიდან თავად შემეფასებინა ის და შემდგომ გამეზიარებინა ჩემი შთაბეჭდილებები ბლოგის მკითხველებისთვის.

berxgen

კომპაქტური მოდელი 92X GR, 13 ვაზნიანი მჭიდით. G ნიშნავს, რომ პისტოლეტს აქვს მხოლოდ დეკოკერი და R ნიშნავს Rail ანუ იარაღის ჩარჩოზე არის პიკატინის სამაგრი. 

1985 წელს ამერიკის ჯარმა 4 წლიანი “წვალების” შემდეგ მიიღო Beretta 92FS შეიარაღებაში. 1987 წელ გამოვიდა ჯერ “Die Hard”-ის პირველი, ხოლო 1988 წელს “Lethal Weapon”-ის პირველი ფილმები. 1989 წელს სახელგანთქმული ლოს-ანჯელესის პოლიციის დეპარტამენტი მთლიანად გადაიარაღდა ახალი ბერეტებით. ყველა ამ მოვლენამ ჯამში, განაპირობა Beretta 92-ის სტაბილური გაყიდვები მომდევნო რამდენიმე ათწლეულით. იმის თქმა რომ ჩემზე იმოქმედა რომელიმე ამ მოვლენამ და შემაყვარა ეს პისტოლეტი, ნამდვილად იქნება ტყუილი. მე მაშინ უბრალოდ ძალიან პატარა ვიყავი, იმისთვის რომ მიმექცია ასეთ რამეებისთვის ყურადღება. Beretta 92-ს მე მივაქციე ყურადღება ჯონ ვუს ფილმების წყალობით და ასევე ფრანგული ფილმის Le Marginal-ში ჟან-პოლ ბელმონდოს მონაწილეობით, სადაც ფიგურირებდა Beretta 93R, რომელმაც მიიქცია ჩემი ყურადღება ჯერებით სროლით და უჩვეულო ვერტიკალური დასაკეცი სახელურით რაც აქამდე პისტოლეტებზე არასდროს არ მინახია. ნამდვილად რასაც Beretta 92-ს ვერ დაუწუნებ, არის მისი იერსახე, პისტოლეტი განსხვავებულად გამოიყურება და ძალიან ლამაზია. უკვე შემდგომ, წლების მერე, მე ავისრულე ოცნება და ვიყიდე ჩემთვის Berreta 92FS Inox, რომელსაც მერე მოყვა ერთი ალბათ 5 სხვა ბერეტა. მოდელი 92 იმდენად ლამაზი იარაღია, რომ დედაჩემმაც კი ის რომ დაინახა, ეს აღნიშნა, მიუხედავად იმისა, რომ აქამდე და არც მას მერე არანაირი ყურადღება ჩემი იარაღებისთვის არ მიუქცევია.

ეხლა საიდან გაჩნდა X სერია? X სერიის Beretta 92 არის ერთგვარი სიმბიოზი გამოცდილების, რაც კომპანიამ მიიღო ბილ უილსონთან და ერნსტ ლანგდონთან თანამაშრომლობით და ასევე M9A3-ის შექმნიდან, რომელსაც უნდა შეეცვალა ამერიკულ ჯარში M9A1. მთელი ეს გამოცდილება რაც კომპანიამ მიიღო ამ პროექტებიდან უნდა ასახულიყო ახალ X სერიაში. ამჟამად X მოდიფიკაციის სტანდარტული მოდელია ხელმისაწვდომი, კომპაქტური მოდელი, “ცენტურიონი” (მოკლე საკეტი და ლულა, სტანდარტული ჩარჩო) და ასევე მოდელი Performance, დამზადებული მთლიანად ფოლადისგან და გათვლილი სპორტისთვის.

bill and ernie

ბილ უილსონიც და ერნსტ ლანგდონიც ახორციელებენ ახალი ბერეტას პისტოლეტების ან მათთან მფობელების მიერ გაგზავნილი პისტოლეტების ტუნინგს და კასტომიზაციას. ორივე ეს ადამიანი აბსოლუტური ლეგენდები არიან იარაღის და სროლის სამყაროში და ის ფაქტი რომ ორივე არიან Beretta 92-ის მოყვარულები რაღაცას და ნიშნავს .  

რა განსხვავებებია X მოდიფიკაციას და საქართველოში ყველაზე გავრცელებულ FS მოდიფიკაციას შორის? დავიწყოთ ყველაზე თვალში საცემი ცვლილებებით. შეცვლილია სახელურის ფორმა. ასეთი სახელური არ არის რაიმე ახალი ბერეტასთვის, იმიტომ რომ 11 წლის წინ ბერეტამ გამოუშვა 92-ის მოდიფიკაცია სახელწოდებით Vertec, რომელზეც იყო გამოყენებული ასეთი სახელური. ის დათხელებულია გვერდებიდან და უკანა ნაწილი პრაქტიკულად სწორი აქვს, FS-თვის ტიპიური კუზის გარეშე. შეცვლილია სასხლეტის დამცავი კავის ფორმაც, ის ამჯერად მრგვალია, როგორც ისევ და ისევ 92-ის პირველ მოდიფიკაციებზე. წარსულს ჩაბარდა ასევე წინა სამიზნი მოწყობილობა, რომელიც იყო შესრულებული საკეტთან ერთად. ამჯერად წინა სამიზნის მოწყობილობა დაყენებულია “მერცხალის კუდის” ტიპის სამაგრში. გარდა ამისა ბერეტამ უარი თქვა სამი წერტილის ტიპის კონფიგურაციაზე და ეხლა ახალ X მოდიფიკაციაზე ყენდება კენ ხაკატორნის სტილის კორა და თარაზო სადაც თარაზო არის შავი, დაზოლილი ჭრილებით , რომ არ ირეკლავდეს შუქს ხოლო კორა არის დიდი წითელი წერტილით. ტარის წინა და უკანა ნაწილები დაფარულია აგრესიული ჩეკერინგით, როგორც ჩემ M9A1-ზე. სალოყეები ასევე ზე-აგრესიული ტექსტურით არის, რის გამოც პისტოლეტი ძალიან მყარად ზის ხელში და მიუხედავად იმისა, რომ ტარი მოკლეა, ოფლიანი ხელებითაც არ გაქვს განცდა რომ იარაღი ცუდად გიჭირავს, თუმცა ცალკე საკითხია, რას უზამს ასეთი დაფარვა ტანსაცმელს. აგრესიული ტექსტურა ასევე იკრავს მტვერს და პერიოდულად საჭიროებს წმენდას.  სხვათაშორის X მოდიფიკაციებს მოყვება სათადარიგო “გადაბმული” ტარი, რომელიც ხდის სახელურს უფრო დამსგავსებულს FS მოდიფიკაციასთან, მაგრამ ჩემი შეგრძნებით ასეთი wrap-around ტიპის სახელურითაც X მოდიფიკაციის სახელური მაინც უფრო თხელია ვიდრე სახელური FS-ზე.

bermuzzle

წარსულს ჩაბარდა გარეთ გამოშვერილი ლულის ნაწილი ასევე ლულა არის აღჭურვილი დამცავი გვირგვინით. FS-ზე ასეთი გვირგვინი არ გვხვდება. ახალ ბერეტებზე ხშირად ვაწყდები ასეთ თეთრ ლაქებს ლულის გამოსასვლელთან. რით არის ეს განოპირობებული არ ვიცი, სავარაუდოდ ეს ლაქები ჩნდება რაღაც წარმოების პროცესის თავისებურების გამო. დიდ ყუარადღებას მე ამას არ მივაქცევდი, მაგრამ არის ხალხი, რომელიც ასეთ რამეებს ჩემზე უფრო სერიოზულად უყურებს. 

 bermagrel

ჩემი დაკვირვებით, მჭიდის  გათავისუფლები ღილაკიც უფრო მაღალი და დიდია ვიდრე FS სერიაზე.

berxsights

კენ ხაკატორნის სტილის სტანდარტული სამიზნი მოწყობილობები ახალ ბერეტაზე, არის მნიშვნელოვანი გაუმჯობესება. 

უკანასკნელ ბერეტებში რაც მე მქონდა, ფართოდ იყო გამოყენებული პლასტმასები, ანუ ის დეტალები რაც თავდაპირველად იყო მეტალის, ამჯერად დამზადებული იყო პლასტმასისგან. X სერიაში ყველა დეტალი არის რკინის. დამაბრუნებელი ზამბარის ღერძიც კი, რაც თანამედროვე პისტოლეტებში უკვე დიდი იშვიათობაა. პისტოლეტის პრაქტიკულად ყველა დეტალი გარდა სალოყეებისა, მჭდის ხუფის და მიმწოდებლისა არის რკინის.

“კომპაქტის” ლულის სიგრძე 111.5მმ (სრული ზომის მოდელში 125 მმ) ჩემი გაზომვით მაგრამ ბერეტას საიტზე მითითებულია 108მმ. მისი წონა სავსე მჭიდით 1065 გრამი (მჭიდის გარეშე 820 გრამი), რაც საკმაოდ მძიმეა. შედარებისთვის, ჩემი ტაქტიკურ-პრაქტიკული გლოკი 34, გრძელი საკეტით და 19 ვაზნით იწონის კილოზე ნაკლებს. სამიზნი ხაზის სიგრძე კომპაქტურ მოდელში 146მმ-ია, ნაცვლად 155-სა სრული ზომის მოდელში.

პრინციპში სულ ეს არის, დანარჩენში ეს იგივე ბერეტა 92-ია, ალუმინის ჩარჩოთი, ჩაკეტვის სქემით რომელიც აღებულია Walther P38-იდან, დამრტყმელ სასხლეტი მექანიზმი ორმაგი მოქმედების, გარედან განლაგებული ჩახმახით. იარაღის სახელმძღვანელო იგივეა, დაშლა/აწყობა და მოვლა მომსახურების რეგლამენტი ასევე იგივეა. დაფარვაც რკინის დეტალების არ შეცვლილა. ალუმინის ჩარჩი ანოდიზირებულია, საკეტი დაფარულია შავი პრიალა დამცავი დაფარვით, რომელსაც “ბერეტაში” ეძახიან “ბრუნიტონს”. ეს არის ტეფლონის დაფარვა დატანილი პარკერიზებულ ზედაპირზე. ლულა მხოლოდ პარკერიზებულია. პისტოლეტს კომპლექტში მოყვება ორი 13 ვაზნიანი მჭიდი. სრული ზომის მოდელებს მოყვება ორი 15 ვაზნიანი მჭიდი და მე არ მესმის რატომ არ არის სტანდარტული, 17 ვაზნიანი მჭიდები, რომლებიც გამოიყენება Beretta m9A3-ში, თანაც სპეციალური ანტიფრიქციული დაფარვით. ჩემი აზრით ეს მჭიდები უნდა იყოს სტანდარტული ყველა სრული ზომის ბერეტასთვის იმიტომ რომ ეს არის საუკეთესო მჭიდები, რომელიც ბერეტას ოდესმე გამოუშვია.

ეხლა გადავიდეთ კრიტიკულ ნაწილზე. პისტოლეტზე რომელზეც მე მქონდა წვდომა, შევამჩნიე რომ ლულას გარედან ყველგან ეტყობა ინსტრუმენტის კვალი, რისი მიზეზიც არის ის რომ დამცავი დაფარვის დატანამდე არ მოხდა ლულის ზედაპირის საბოლოო პოლირება ( ეს ჩემი ვარაუდით). გადამოწმებამ ამერიკელ იარაღის ოსტატებთან, მაჩვენა რომ ტენესის საწარმოში  გამოშვებულ ბერეტებზე ჩვეულებრივი ამბავია. ამან დამაეჭვა და ამიტომ დავშალე მთელი იარაღი რომ გამადიდებელი შუშით და მიკრომეტრით შემემოწმებინა დეტალები და მათი ზომების ერთგვაროვნება. უნდა ვთქვა რომ სხვა რამე ანომალია მე ვერ აღმოვაჩინე.

barrelimperf

ასე გამოიყურება დამუშავების კვალი ლულის ზედაპირზე.  ზედაპირი არ არის იდეალურად მრგვალი და თითქოს დაზოლილია. 

berxsbarinsuide

მეორეს მხრივ ლულის შიდა ზედაპირი იყო უნაკლო თუ არ ჩავთვლით მცირე დაბინძურებას.

მეორე პრობლემა, რომელმაც თავი იჩინა იყო ადვილად მოსაგვარებელი, მაგრამ კვლავ გააჩინა კითხვები ახალ ქარხანაში ხარისხის კონტროლთან მიმართებაში. სასხლეტის გამოკვრისას, რესეტი იყო “შენელებული”, თითქოს სასხლეტი რაღაცას ედებოდა ან მას რაღაცა უშლიდა ხელს საწყის მდგომარეობაში დაბრუნებისას. ამის მიზეზი სწრაფად დავადგინე. სასლხეტის ბერკეტს რომელიც არის ჩარჩოს გარედან განლაგებული, აწვებოდა პლასტმასის სალოყე და არ აძლევდა მას თავისუფლად მოძრაობის საშუალებას. ერთი წუთი დრემელით იყო საკმარისი, რომ სალოყეს შიდა მხრიდან მომეცილებინა პლასტმასის თხელი ფენა რაც მისცემდა ბერკეტს თავისუფლად მოძრაობის საშუალებას. უნდა აღვნიშნო რომ ორივე სალოყის შემთხვევაში რაც იარაღს მოყვა, ეს პრობლემა არსებობდა და ამიტომ მეორე დეტალიც ასე გადავაკეთე.

ეხლა რაც შეეხება ბერეტას ახალ ქარხანას. 2016 წელს ბერეტამ გადაწყვიტა მთლიანად გადაეტანა წარმოება მერილენდის შტატიდან ტენესის შტატში, რისი მიზეზიც იყო მერილენდის შტატის ხელუსუფლების მიერ მიღებული კანონები მიმართული იარაღის ბრუნვის შეზღუდვაზე, რომლებმაც სერიოზულად გაურთულეს საქმე კომპანიას და ხელს უშლიდნენ მას საქმიანობაში. ახალი ქარხანა ტენესის შტატის ქალაქ გალატინში არის საკმაოდ მსხვილი, რაც გასაკვირი არ არის, კომპანიის 50% პროდუქციის იყიდება ამერიკულ ბაზარზე, თუმცა სახელურის მორგების და ლულის ზედაპირის პრობლემა, იუწყება რომ გარკვეული პრობლემები ბერეტას აქვს, რაც უკავშირდება ალბათ ძალიან დიდ მოთხოვნას პროდუქციაზე. შეიძლება წარმოების მასშტაბების გაზრდა ამცირებს ხარისხს, შეიძლება რაღაც სხვა მიზეზია, შეიძლება მე არ გამიმართლა და შემხვდა ასეთი ერთი, ზუსტი მიზეზის დადგენა ჩემთვის შეუძლებელია. შეიძლება მე ზედმეტად ვამახვილებ ყურადღებას კოსმეტიკურ დეტალზე, მაგრამ ბერეტასგან მე უფრო მეტს ველი ყოველთვის.

wideejectionportnofeedjams

მიზეზი ბერეტა 92-ის საიმედოობის, ვაზნა განლაგებულია მაღლა და ტყვიის თავი იყურება პირდაპირ სავაზნეში, ასევე ირგვლივ არაფერი არ არის რაც შეუშლის გასროლილი მასრის ექსტრაქციას. 

რას ვისურვებდი, რა აკლია პისტოლეტს? ალბათ მხოლოდ დამცავი კავის გადამრგვალება არ იქნებოდა ურიგო, როგორც ლანგდონის მიერ გამოშვებულ/კასტომიზირებულ Beretta 92-ებზე. ქარხნულ ბერეტებზე ეს არის “ხოთ სპოტი” რომელიც ძალიან გიშლის ნერვებს, იმიტომ რომ დამცავი კავი არასასიამოვნოდ გაწვება შუა თითზე და გიქმნის საგრძნობ დისკომფორტს. კარგი იქნებოდა რომ ყველა 92 კომპლექტდებოდეს ახალი თაობის მჭიდებით. მეტს ვერაფერს ვერ ვიტყვი. ხარისხის საკითხს რაც შეეხება და ლულის ხარისხს კონკრეტულად, შეიძლება მე შემხვდა ერთი ასეთი, შეიძლება ეს გამონაკლისია მაგრამ შეძენისას მიაქციეთ ყურადღება ამ დეტალს.

რა შეიძლება ითქვას ამ სტატიის ბოლოს? ბილ უილსონის, ერნსტ ლანგდონის და ბერეტას კოლაბორაციამ გამოიწვია ერთგვარი რენესანსი ბერეტა 92-თვის და მსროლელებს კვლავ გაუჩნდათ ინტერესი ამ ვეტერანის მიმართ, რომელიც ნაკლებად ჯდება თანამედროვე თავდაცვითი პისტოლეტის პარადიგმაში, რომელიც ეხლა არსებობს. ნებისმიერი გაგებით ეს პისტოლეტი არის მორალურად მოძველებული, თავისი ჩაკეტვის სქემით, საკეტზე განლაგებული მცველით ან თუნდაც ორმაგი მოქმედების დამრტყმელ-სასხლეტი მექანიზმით. მაგრამ ამ ორი ოსტატის წყალობით ამ პისტოლეტმა პრაქტიკულად მიიღო მეორე სიცოცხლე. ბერეტას მხრიდან იყო ჭკვიანური სვლა, ამ კოლაბორაციის შწედეგად მიღებული გარკვეული გადაწყვეტილებების “ინტეგრირება” ქარხნულ მოდელებში. პირველ რიგში ეს ცვლილებები წარადგება იმათ ვისაც ეს პისტოლეტი მოწონდა მაგრამ ვერ ეგუებოდა სქელ სახელურს. X სერიაში ეს პრობლემა მოგვარებულია.  რაც შეეხება ფასებს, სამწუხაროდ ამ სტატიის დაწერის მომენტისთვის ფასები იარფაღებზე ძალიან გაზრდილია და ახალი X სერიის “ბერეტების” ფასი მერყეობს 4000 ლარის ფარგლებში, რაც არც ისე ცოტა არის.